3,409 matches
-
2.7169 Alte proceduri (fotografiere, ex. Radiologie, etc.) 2.72 Examenul structurilor nucleare și cromozomiale 2.720 Raportul nucleu/citoplasma 2.721 Cromatina sexuală - Bastonașele Barr 2.722 Cariotipizarea cromozomiala. Aberațiile cromozomiale 2.723 Colorația fluorescenta și de legătură a cromozomilor 2.724 Cultură celulară și stimularea mitozei; colorația cu quinacrina 2.725 Analizele cromozomiale computerizate 2.726 Alte examene ale structurilor nucleare și cromozomiale 2.727 Alte investigații genetice 2.7270 A.D.N din celule sau probe de țesut 2
EUR-Lex () [Corola-website/Law/234268_a_235597]
-
c) metoda de măsurare a geneticii comporamentului. Nici unul dintre studii nu a reușit totuși să ofere rezultate concludente și concluzii convingătoare. Se poate doar spune că în cazul agresivității factorii genetici și de mediu sunt greu de disociat. * Polemica în jurul cromozomului crimei Printre tentativele de identificare a fundamentului genetic al agresivității se numără și sindromul XYY la indivizii de sex masculin al căror cariotip este definit de un cromozom Y suplimentar. Ființa umană are 46 de cromozomi dintre care doi (X
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
agresivității factorii genetici și de mediu sunt greu de disociat. * Polemica în jurul cromozomului crimei Printre tentativele de identificare a fundamentului genetic al agresivității se numără și sindromul XYY la indivizii de sex masculin al căror cariotip este definit de un cromozom Y suplimentar. Ființa umană are 46 de cromozomi dintre care doi (X și Y) sunt responsabili pentru sexul individului (XY pentru bărbat și XX pentru femeie). Pentru că bărbații par să fie mai agresivi decât femeile, prezența acestui cromozom Y suplimentar
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
de disociat. * Polemica în jurul cromozomului crimei Printre tentativele de identificare a fundamentului genetic al agresivității se numără și sindromul XYY la indivizii de sex masculin al căror cariotip este definit de un cromozom Y suplimentar. Ființa umană are 46 de cromozomi dintre care doi (X și Y) sunt responsabili pentru sexul individului (XY pentru bărbat și XX pentru femeie). Pentru că bărbații par să fie mai agresivi decât femeile, prezența acestui cromozom Y suplimentar i-a făcut pe unii cercetători să creadă
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
de un cromozom Y suplimentar. Ființa umană are 46 de cromozomi dintre care doi (X și Y) sunt responsabili pentru sexul individului (XY pentru bărbat și XX pentru femeie). Pentru că bărbații par să fie mai agresivi decât femeile, prezența acestui cromozom Y suplimentar i-a făcut pe unii cercetători să creadă că ar exista un potențial de agresivitate mai important la bărbații prezentând sindromul XYY. În 1965, Jacob și colegii săi (Jacob, Brunton și Melville, 1965 citat de Baron et al
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
1994) au prezentat un raport despre observațiile pe care le-au făcut în mediul de detenție. Din 197 de deținuți care prezentau un anumit grad de deficiență mentală asociată unei predispoziții violente și criminale, 8 persoane aveau un cariotip cu cromozom Y suplimentar (3.5%, în timp ce la modul general această rată este de 0.1%). Dar autorii au atras atenția asupra faptului că nu se pot pronunța ferm pentru existența unei corelații între această reprezentare sporită a purtătorilor de cromozom Y
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
cu cromozom Y suplimentar (3.5%, în timp ce la modul general această rată este de 0.1%). Dar autorii au atras atenția asupra faptului că nu se pot pronunța ferm pentru existența unei corelații între această reprezentare sporită a purtătorilor de cromozom Y suplimentar în mediul de detenție și comportamentul lor violent sau criminal sau deficiența lor mentală. Ba mai mult, asocierea celor doi factori ar putea explica suprareprezentarea cromozomială. Publicarea rezultatelor a stârnit un interes considerabil, ducând la apariția unui număr
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
cromozomială. Publicarea rezultatelor a stârnit un interes considerabil, ducând la apariția unui număr mare de lucrări pe această temă. Cercetările realizate ulterior au oferit rezultate contradictorii din motive foarte diferite printre care problemele de ordin metodologic. Compararea subiecților purtători de cromozom Y suplimentar aflați într-o instituție specializată cu persoanele care nu dețin decât un singur Y și sunt liberi în mediul lor obișnuit nu poate avea fundamentare și interes științific. În 1967, un alt studiu a fost realizat de către Witkin
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
cantitativă în mediul de detenție se poate explica prin faptul că poliția reușește să-i prindă mult mai ușor decât pe alți criminali. Prin urmare, nu există nici un fel de corelație între acest sindrom și agresivitate. Dar cum purtătorii de cromozom Y suplimentar sunt mai corpolenți și au un nivel intelectual mai scăzut, ei pot suscita diverse provocări în mediul lor social care să declanșeze reacții ostile. Din acel moment, interesul pentru sindromul Y a scăzut puternic, chiar dacă subiectul rămâne de
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
pare să scadă. Comparând diferitele rezultate ale raportului, Meyer-Bahlberg (1981) ajunge la concluzia că nu există nici o demonstrație concludentă care să dovedească influența anomaliilor cromozomiale X sau Y asupra creșterii sau diminuării agresivității. Există de asemenea câteva ipoteze legate de cromozomul X suplimentar (XXX) sau sub-numeric (XO). Femeile codate XO se consideră a fi mai agresive decât cele având structura XXX sau XX. Analiza efectuată de Meyer-Bahlberg (1981) demonstrează contrariul, chiar dacă autorul constată că femeile XO sunt mai puțin pașnice, în timp ce
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
XO). Femeile codate XO se consideră a fi mai agresive decât cele având structura XXX sau XX. Analiza efectuată de Meyer-Bahlberg (1981) demonstrează contrariul, chiar dacă autorul constată că femeile XO sunt mai puțin pașnice, în timp ce numărul de femei cu un cromozom X în plus este mai mare în instituțiile psihiatrice, spitalizarea lor neavând însă nici o legătură cu agresivitatea. O altă ipoteză legată de cromozomul X se referă la bărbații cu un număr mai mare de cromozomi X (XXY). Ca și în
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
contrariul, chiar dacă autorul constată că femeile XO sunt mai puțin pașnice, în timp ce numărul de femei cu un cromozom X în plus este mai mare în instituțiile psihiatrice, spitalizarea lor neavând însă nici o legătură cu agresivitatea. O altă ipoteză legată de cromozomul X se referă la bărbații cu un număr mai mare de cromozomi X (XXY). Ca și în cazul celor cu un număr mai mare de cromozomi Y, aceștia suferă mai degrabă de o anumită deficiență mentală, fapt ce explică numărul
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
numărul de femei cu un cromozom X în plus este mai mare în instituțiile psihiatrice, spitalizarea lor neavând însă nici o legătură cu agresivitatea. O altă ipoteză legată de cromozomul X se referă la bărbații cu un număr mai mare de cromozomi X (XXY). Ca și în cazul celor cu un număr mai mare de cromozomi Y, aceștia suferă mai degrabă de o anumită deficiență mentală, fapt ce explică numărul lor mare în instituțiile specializate. Se pare că, cel puțin pentru ființele
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
psihiatrice, spitalizarea lor neavând însă nici o legătură cu agresivitatea. O altă ipoteză legată de cromozomul X se referă la bărbații cu un număr mai mare de cromozomi X (XXY). Ca și în cazul celor cu un număr mai mare de cromozomi Y, aceștia suferă mai degrabă de o anumită deficiență mentală, fapt ce explică numărul lor mare în instituțiile specializate. Se pare că, cel puțin pentru ființele umane, putem respinge eventualitatea unei corelații între anomaliile cromozomiale sexuale și agresivitate. Asocierea acestor
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
a identifica diferitele forme de manifestare a agresivității. Procesele care influențează comportamentele agresive fuseseră deja remarcate de către Miller (1948), dar studiul lor n-a început decât odată cu dezvoltarea modelelor cognitive. Nu trebuie totuși uitat rolul infirmării anumitor mituri: schema frustrare-agresivitate, cromozomul Y, efectul hormonilor sexuali. Aflați în imposibilitatea de a explica unele rezultate contradictorii, cercetătorii au conștientizat importanța proceselor care stau la originea formării anumitor mecanisme și a integrării lor în strategii comportamentale mai elaborate. Explicațiile recente ale agresivității sunt rezultatul
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
cauzală 23 Auto-descriere 25 Autoevaluare 155 Automatism motor 120 Autoreglare 29, 150, 182 Autoritate 61 B Bandă 79-81 BDHI 28, 175 C Capacitate cognitiv-afectivă 10 Catharsis 123, 126, 185, 222-224 Centru nervos 11 cortex 107 neocortex 107 Chestionar multidimensional 100 Cromozom XXX 103 XYY 102 XO 103 Cod etic și deontologic 163 Cogniție agresivă 96 Competență relațională 75 socială 130, 213, 216 socio-afectivă 19 sociocognitivă 19 Competiție 52, 59 Complice 40, 43, 49-50, 60, 93, 114, 162, 164, 166, 170, 201
Comportamentul agresiv by Farzaneh Pahlavan [Corola-publishinghouse/Science/919_a_2427]
-
nici un caz de cancer pancreatic, ceea ce demonstrează faptul că mutația la nivelul genei p16 implică un risc crescut de cancer pancreatic [41]. În același context s-a arătat faptul că în familiile în care mutația genei p16 INK4A (CDKN2a) de pe cromozomul 9 alterează activitatea in vitro a proteinei corespondente, riscul de cancer pancreatic a fost crescut de 13 ori, în timp ce în cazurile în care mutația nu alterează activitatea proteinei nu s-a găsit nici un caz de cancer pancreatic [42]. Sindromul cancerului
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Marcel Tanţău () [Corola-publishinghouse/Science/92183_a_92678]
-
se situează și cancerul pancreatic, riscul relativ dovedindu-se a fi 4,46 sau în valoare absolută 21.4 cazuri/100,000 persoane/an [53]. Pancreatita cronică ereditară Pancreatita ereditară este o boală cu transmitere autosomal dominantă (defect situat pe cromozomul 7q35, determinat de o mutație a genei tripsinogenului cationic PRSS1) a cărei simptomatologie debutează frecvent înaintea vârstei de 5 ani, pentru ca la douăzeci de ani majoritatea pacienților să fie simptomatici [54]. Ea se asociază cu o creștere importantă a riscului
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Marcel Tanţău () [Corola-publishinghouse/Science/92183_a_92678]
-
cu valoare prognostică. ANOMALIILE CROMOZOMIALE Creșterea expresiei TERC (telomerase gene RNA component) a fost constatată la 77% dintre femeile cu cancer invaziv. Expresia TERC se datorează prezenței a două sau mai multe copii ale genei TERC pe brațul q al cromozomului 3. Tehnica de lucru este hibridizarea in situ cu sonde marcate fluorescent (tehnica FISH). Sensibilitatea este de 100% iar specifictatea de 70% însă tehnica este foarte laborioasă și complicată tehnic. Alți markeri pentru proliferarea ciclului celular sugerează o bună specificitate
Vaccinarea în cancerul de col uterin by Costin Cernescu () [Corola-publishinghouse/Science/92273_a_92768]
-
cu valoare prognostică. ANOMALIILE CROMOZOMIALE Creșterea expresiei TERC (telomerase gene RNA component) a fost constatată la 77% dintre femeile cu cancer invaziv. Expresia TERC se datorează prezenței a două sau mai multe copii ale genei TERC pe brațul q al cromozomului 3. Tehnica de lucru este hibridizarea in situ cu sonde marcate fluorescent (tehnica FISH). Sensibilitatea este de 100% iar specifictatea de 70% însă tehnica este foarte laborioasă și complicată tehnic. Alți markeri pentru proliferarea ciclului celular sugerează o bună specificitate
Vaccinarea în cancerul de col uterin by Costin Cernescu () [Corola-publishinghouse/Science/92273_a_92768]
-
singură genă, se numește rezistență monofactorială; dacă este dată de mai multe gene = rezistență polifactorială, care este mult mai eficientă). De exemplu, rezistența la DDT la musca de casă este determinată de trei gene diferite: o genă este situată pe cromozomul 2 și determină mecanismul de detoxifiere prin declorhidrarea DDT ului; a doua genă este situată pe cromozomul 3 și intervine în scăderea puterii de penetrație a pesticidului prin cuticula insectei; a treia genă este situată pe cromozomul 5 și determină
CONSERVAREA MEDIULUI ŞI A BIODIVERSITĂŢII by Dana Popa Răzvan Al. Popa () [Corola-publishinghouse/Science/739_a_1106]
-
mult mai eficientă). De exemplu, rezistența la DDT la musca de casă este determinată de trei gene diferite: o genă este situată pe cromozomul 2 și determină mecanismul de detoxifiere prin declorhidrarea DDT ului; a doua genă este situată pe cromozomul 3 și intervine în scăderea puterii de penetrație a pesticidului prin cuticula insectei; a treia genă este situată pe cromozomul 5 și determină oxidarea DDT-ului. S-a constatat că unele populații de dăunători expuse la un anumit tip de
CONSERVAREA MEDIULUI ŞI A BIODIVERSITĂŢII by Dana Popa Răzvan Al. Popa () [Corola-publishinghouse/Science/739_a_1106]
-
este situată pe cromozomul 2 și determină mecanismul de detoxifiere prin declorhidrarea DDT ului; a doua genă este situată pe cromozomul 3 și intervine în scăderea puterii de penetrație a pesticidului prin cuticula insectei; a treia genă este situată pe cromozomul 5 și determină oxidarea DDT-ului. S-a constatat că unele populații de dăunători expuse la un anumit tip de pesticid, pot deveni rezistente și la acțiunea altor pesticide, fenomen care se numește rezistență încrucișată (pesticidele având moduri de acțiune
CONSERVAREA MEDIULUI ŞI A BIODIVERSITĂŢII by Dana Popa Răzvan Al. Popa () [Corola-publishinghouse/Science/739_a_1106]
-
este diferită: ADN are o structură secundară bicatenară, dublu helicoidală, în timp ce ARN are o structură secundară monocatenară. 5.2.2. ADN Structură, funcții, proprietăți Acizii deoxiribonucleici sunt localizați în cea mai mare parte în nucleul celular, reprezentând materialul genetic al cromozomilor. 5.2.2.1.Structura primară a ADN Structura primară a ADN se referă la succesiunea celor 4 mononucleotide principale d(AMP), d(GMP), d(CMP), d(TMP), dispuse într-o anumită secvență specifică și care alcătuiesc o unitate tetranucleotidică
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
să difere în cadrul aceleași specii de la un individ la altul, fapt care explică păstrarea caracterelor individuale în decursul existenței, precum și transmiterea acestora la urmași. Acizii deoxiribonucleici sunt localizați în cea mai mare parte în nucleul celular, reprezentand materialul genetic al cromozomilor. ADN nuclear se cuplează cu proteinele bazice, protaminele și histonele, cu formarea de cromatină. În cantități mai mici ADN se gasește în mitocondrii în stare liberă, având o structură circulară helicoidală, simplă sau dublă. ADN mitocondrial conține informația genetică necesară
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]