4,258 matches
-
în care ușa se închide în urma ei, Suze și cu mine ne uităm una la alta. — Să fugim? o întreb, glumind doar pe jumătate. — O să fie bine, zice Suze. E posibil ca până la urmă să descoperi că e un tip drăguț! Știi, ai mei au avut odată un grădinar, foarte morocănos, și până la urmă am aflat că avea un iepuraș! Și era, de fapt, un om cu totul diferit de... Se oprește brusc în clipa în care ușa se dă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a părut atât de potrivită cu ocazia. — „Prietene, știu că am greșit, dar putem s‑o luăm de la capăt?“ John Gavin citește textul uimit. O întoarce pe partea cealaltă, crezând că e o glumă. Ați dat bani pe așa ceva? — E drăguță, nu? zice Suze. E de la New York. — Înțeleg. Am să țin minte. O pune pe masă și rămânem cu toții uitându‑ne la ea. Domnișoară Bloomwood, de ce ați venit exact? — A, da! spun. Ei bine, așa cum spune și felicitarea mea, sunt conștientă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
pe care l‑am auzit azi‑noapte? Și care s‑a furișat afară dimineață? Nu, zice Suze, fâstâcită toată. Adică, da. Îmi surprinde privirea și se îmbujorează. Dar a fost chiar ultima, ultima dată. Pe vecie. Sunteți un cuplu foarte drăguț, zic, cu un zâmbet larg. — Nu mai zi asta! se rățoiește la mine, stresată. Nu suntem un cuplu. — OK, zic, iertând‑o. Cum spui tu. Mă uit la ceas. Știi, ar cam trebui să plecăm. Da. Cred că da. Vai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
cu cât sunt mai ocupată, cu cât mai multe provocări îmi sunt aruncate, cu atât iubesc locul ăsta mai mult. — Apropo, zice Lalla. Sora mea - cea despre care ai zis că ar trebui să poarte cărămiziu... — A, da! E foarte drăguță. — Mi‑a zis că te‑a văzut la televizor. În Anglia! Vorbind despre haine! — A, da! zic, ușor fâstâcită. Am o rubricuță la o emisiune de lifestyle. Becky de la Barney’s. E o chestie despre modă, via New York... — Bravo! zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
fără să-l deschidă. Continuă de unde a rămas: — Azi e ziua dumneavoastră de naștere. — Așa e. Uitasem. — Permiteți-mi să vă urez la mulți ani din partea domnului Claude și a tuturor clienților bistroului nostru. Și a mea, desigur. Sunteți foarte drăguți. — Am cotizat cu toții ca să vă luăm un tort. Până și inspectorul Clovis. — Sunt onorat. — S-a decis, în unanimitate, ca scaunul dumneavoastră de la masa din colț, cu spatele la intrare, să rămână neocupat, oricât de aglomerat ar fi localul. — În unanimitate? nu
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
nu fie ultima dorință. Didier îi zâmbește lui Lionel, vrând să verifice dacă i-a fost apreciat jocul de cuvinte. Lionel îi zâmbește la rândul lui, lăsându-l să creadă că i prevede un viitor stălucit în alimentația publică. — Ești drăguț. Du-te până la florărie - îi dă o bancnotă de o sută de euro - și comandă un buchet de opt cale. Mai bine zece. Nu trebuie să fie fără soț? — La morți se dau cu soț. Nu știam, spune Didier, dornic
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
iau o felie de tort? Lionel dă din cap. Esmé își taie o felie consistentă. O mănâncă pofticioasă. — Foarte bun. Să-mi dai și mie adresa cofetăriei. Lionel continuă să tacă. — Florile astea sunt pentru mine? Îți mulțumesc, ești foarte drăguț, nu trebuia. Oricum, o să le iau, să nu se veștejească. Auzi, n ai și tu o muzică, să ne simțim bine? Ceva de pe la noi? Valurile Dunării, de exemplu? Lionel se ține de masă, să nu cadă: își dă seama că
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
Salonic, nu mai știu. Aveam, câți să fi avut, 20, 30 de ani, nu mai știu. Deci, Sienna Salonic Sevilla, nu mai știu. N-aveam nevoie, dar m-am așezat la rând, așa, la portocale. În fața mea, o tânără foarte drăguță se uita pierdută în ochii logodnicului. Avansam foarte încet. La un moment dat, se desprinde o doamnă din fața noastră. Coafată, elegantă, profil oriental. Cum vă spun, deci, acum o săptămână, la ski, în Elveția, mă așez și eu la coadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
scris că doar atât posed. Spun prin slove și toți porii: N-am cerșit să urc spre glorii. 18 august 2004 CODRULE, CODRUȚULE ( DUPĂ EMINESCU ) Gândul meu în ceas de veghe Inima porni să-ntrebe: - Codrule, codruțule, Alt ritm ai, drăguțule; Nu mai bați ca în trecut Chiar necaz de-ai cunoscut. - Acum bat sub aparat, Sub impuls electric bat; Sunt supus sub ritm mecanic Ca și cum ar fi organic, Căci mai mult de un deceniu Bat cum născoci un geniu. Inimioara
Reflecții minore pe teme majore by Ioan Saizu-Nora () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91695_a_92329]
-
hotărăsc părinții? Au căzut și legile șatrei, nu numai al moralei comuniste. Tăcu bosumflat. Părea că se gândește la lupta dintre generații. Oftă resemnat, în cel din urmă: - Insuportabil, într-adevăr, din punctul de vedere cu canicula. Altfel, oamenii sunt drăguți, n-am ce zice. Dar nu-ți vine să crezi ce-i acolo. Mai ales noaptea. Încep ăia să urle, să geamă, se plimbă pe culoar ca drogații. Ce-or fi vrând? Acuma au adus și un popă care cântă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2143_a_3468]
-
a luat mâna de pe umărul lui Davey, care continuă să-l mângâie. Simt energia pozitivă care se transferă de la unul la altul. Dacă aș vedea doi bărbați privindu-se astfel, aș crede că sunt homosexuali. Tipul îi zâmbește. E foarte drăguț. Are gura mare și când râde aproape că nu poți să nu-i răspunzi cu un surâs. Mă simt ca o intrusă, așa că mă întorc și, instinctiv, deoarece am așa un vecin chipeș, încerc să-mi dau seama dacă puloverul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mai discretă. Mă simțeam de parcă aș merge la biserică - în final, chiar am nimerit în subsolul uneia. Măcar sunt pe tocuri. Mă uit cu satisfacție la ghetele din piele neagră pe care le-am cumpărat la reduceri săptămâna trecută. Încălțămintea drăguță m-a binedispus întotdeauna. Între timp, Femeia de Afaceri își șterge lacrimile și își încheie discursul, mărturia sau cum i-o fi zicând. —Mulțumim, Philippa, pentru tot ce ne-ai împărtășit, spune moderatorul, în timp ce noi aplaudăm, iar ea se așază
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
mâna prin păr. Niciodată nu și-a putut suferi claia de bucle șaten închis, pe care le tunde destul de scurt. În facultate, i-am spus să se dea cu gel, lucru care l-a ajutat considerabil. Eu îl găsesc foarte drăguț. Desigur că nu am pronunțat în fața lui acest cuvânt: băieților nu le place să fie numiți drăguți - li se pare cel mai odios cuvânt; suportă insultele mult mai ușor. Pe Davey chiar îl pot numi astfel. Mă uit la el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
tunde destul de scurt. În facultate, i-am spus să se dea cu gel, lucru care l-a ajutat considerabil. Eu îl găsesc foarte drăguț. Desigur că nu am pronunțat în fața lui acest cuvânt: băieților nu le place să fie numiți drăguți - li se pare cel mai odios cuvânt; suportă insultele mult mai ușor. Pe Davey chiar îl pot numi astfel. Mă uit la el stând la pupitru, îmbrăcat în costumul gri încheiat până sus, foarte la modă, cu ochii ascunși în spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
și lucrează pentru o companie de publicitate care promovează o nouă marcă de rom alb, ceea ce înseamnă că putem bea cocteiluri la greu, prin urmare mâine dimineață n-o să mai găsești nici o frunză de mentă în toată Londra. E foarte drăguț, îi răspund. Unde l-ai cunoscut? —La o petrecere, acum două seri. Scriam despre ea pentru Herald. Daisy lucrează la pagina de mondenități a unui ziar londonez. Treaba ei este să meargă la petreceri și să scrie despre ultimele tendințe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
vorbească, apoi m-a invitat la petrecerea asta și mi-a zis că pot aduce pe oricine vreau, povestește Daisy. M-a rugat să nu mă chinui să scriu nimic, dacă nu am chef, ci să încerc să mă distrez. Drăguț, nu-i așa? Nasul meu fin de cunoscător îmi spune că tipul a zis exact ce trebuia pentru a se asigura că va apărea în Evening Herald. Mai ales că, dacă ar fi vrut s-o vadă, ar fi invitat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Mai ales că, dacă ar fi vrut s-o vadă, ar fi invitat-o să ia masa oriunde altundeva. În orice caz, tu ai de gând să scrii despre asta, nu-i așa? o întreb. —Bineînțeles. Însă a fost tare drăguț că m-a invitat. Unde aș mai găsi așa multe celebrități pe metrul pătrat... Îl văd că vine. —Daisy. Făt-Frumos se îndreaptă spre noi. Are niște dinți impresionant de albi, care strălucesc chiar și în semiîntuneric, iar pectoralii sunt foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
New York, dar măcar lumea știa că am un prieten. Acum am rămas singura care n-are cum să pună mâna pe un tip ca lumea, pentru că nu mai e nici unul disponibil. Nu știu unde au dispărut. Nu e ca și cum sute de bărbați drăguți s-ar fi luptat ani de zile să-mi câștige atenția, iar eu l-am ales cu bună știință pe cel căruia i-a fost frică de dragoste. Sau poate mă înșel... Ajung târziu la serviciu a doua zi. N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
parte de o convorbire interminabilă. —Daisy? —N-am să-l mai văd niciodată! se lamentează ea. —Ești sigură? Ce s-a întâmplat? Mă prefac curioasă, deși prevăzusem totul cu o seară înainte. Am petrecut de minune ieri... a fost așa drăguț și mi-a vorbit foarte frumos... oh, dacă l-ai fi auzit, a fost extraordinar... dar azi dimineață mi-a trântit: „Ne mai vedem“ și m-a sărutat. Imediat am știut că totul s-a sfârșit, pentru că nu m-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
anunțul lui Davey au sunat destul de normal. Cea mai vorbăreață este Charlotte, îmbrăcată într-o pereche de pantaloni bufanți, în carouri. Sinceră să fiu, nu prea îmi place tipa, mă cam intimidează. Ben arată ca un om normal, Jennifer e drăguță, roșcată și foarte tânără, Jim e un tip trist, are în jur de patruzeci de ani, o haină gri și o pereche de pantaloni bej de nailon, foarte șifonați. În comparație cu ceilalți, are o expresie tragică. Mă uit la el și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
se pare un pic cam ciudat. Îmi pare rău... își cere ea iertare din priviri. De-abia vă cunosc și mă simt cam ciudat. Știu cum e, izbucnește Jennifer. Roșește, iar pistruii de pe nas devin mai pronunțați. Jennifer e deosebit de drăguță. Cu nasul ei mic, cu nemaipomeniții cârlionți roșcați și cu pielea albă, arată ca o păpușă căreia i s-a dat viață. Poartă pantaloni tăiați la spate, bocanci, un tricou roz cu un imprimeu al unui joc de calculator și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Și are mătreață, ai observat? —Câh! — A trebuit să-mi scutur puloverul după ce a stat cu capul în poala mea. — Fir-ar să fie! Să știi că mi-e milă de el, continuă ea, dovedind încă o dată că e mai drăguță decât mine. Pare puțin deprimat. Ăsta-i stadiul patru, adaugă. Mă bucur că am ajuns la Oxford Circus. Mă enervează s-o aud vorbind cu atâta siguranță despre cele cinci trepte ale suferinței amoroase; n-a avut nici o relație mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
de un simplu sfat. Eu m-aș bucura să vă fiu de folos. Mă poți suna oricând. Aș putea deveni un sprijin neoficial. Cam asta-i tot. Ai numărul meu, așa că nu ezita să-l folosești. Iată un mesaj foarte drăguț. Nici urmă de vreo atitudine autoritară sau disprețuitoare. Nu l-aș fi crezut în stare. Mă gândesc la oferta lui în timp ce îmi scot haina (primul lucru pe care-l fac când intru în casă este să ascult mesajele de pe robot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
Mereu ne uitam la filmele lui preferate. Îl sunam de multe ori la New York și-mi răspundea robotul. Când luam masa cu familia lui, mă simțeam ca în al șaptelea cerc al infernului, însă mă străduiam din răsputeri să fiu drăguță și veselă, deși atitudinea lor și capacitatea de a se răni unii pe alții mă făceau să par, prin comparație, o elevă de pension. Sunt de-a dreptul furioasă și nu știu ce să fac cu toată furia aceasta; o simt în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
venea să cred ce se întâmpla. Îmi spuneam că s-a speriat și că avea nevoie de timp. Ultimul ei prieten se purtase foarte urât înainte s-o părăsească și știu că i se părea ciudat că eu eram așa drăguț. Pentru că nu credea că merita un astfel de tratament. Îi era teamă, cu siguranță, dar speram că, dacă îi voi vorbi și o voi ține în brațe, își va reveni și își va da seama că o iubesc mult și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]