4,693 matches
-
autoarea face și un fel de raport discursiv al autorilor, cu referiri multiple la inconturnabilul Cărtărescu, la care "romanul va fi, pînă la urmă, paradoxal construit dintr-o secvență de descrieri întrerupte de fragmente narative tot mai ample pe care evocarea unor locuri, peisaje, portrete i le impune naratorului-personaj" (p. 303). Pe ansamblu, intrevin ironia, autoironia, parodierea chiar a tehnicilor descriptive printr-o metascriitură explicită și mai ales implicită. Se impune, oricum, prioritatea descrierii față de trama narativă, ceea ce denotă, aș spune
Prozatorii români şi descrierea by Paul Miclău () [Corola-journal/Journalistic/9878_a_11203]
-
picioare! Acesta este bilanțul fermecat al lui Nicolae Herlea, pe scurt. Iar noi, românii, nu am fost în stare până astăzi, să-i publicăm nici măcar o singură schiță monografică... În acestă clipă de apăsare supremă, nu pot să-mi închei evocarea celui mai bun și prețios prieten, fără a rosti măcar o vorbă despre omul Herlea. “Trăiesc cu mulțumirea de a fi avut o carieră lungă - obișnuia să- mi spună, în lungile noastre seri de întâlniri colegiale la el acasă - în
Nicolae Herlea. Un g?nd de desp?r?ire by Viorel COSMA () [Corola-journal/Journalistic/83462_a_84787]
-
drepturile de adaptare teatrală a versiunii integrale a Jurnalului, tradus de el în franceză, ulterior și în română de Liliana Șomfălean. Ultima apariție în public a lui Nijinski, în ceea ce Romola a numit „dansul vieții împotriva morții”, a fost o evocare zguduitoare și puțin pricepută de public, a ororilor războiului care devastaseră Europa. Și, după acest moment, artistul s-a afundat, pentru o vreme cumplit de lungă, de 30 de ani, în negura nebuniei. Este, cred, ușor de înțeles teama cu
Nijinski - nume de legendă by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/5728_a_7053]
-
și dintr-a ei, deși eu scriam monografia cu pricina, nu ea. Tot modul ei de a citi și observa se baza pe o știință inefabila a detaliului. Ispitita mereu de exhaustiv, n-avea cum să-și aștearnă pe hîrtie evocările ori ficțiunile; se pierdea în labirintul memoriei, cu voluptate, ce e drept, fiind probabil convinsă că ține în mînă un fir al Ariadnei. S-ar zice că se înșela. A rătăcit o viață prin labirintul memoriei și spiritului ei de
Tita by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/14811_a_16136]
-
Luminița Marcu " Nu fac o proză de reconstituire istorică sau etnografică. Eu sunt acum mai mult un hagiograf decât un istoric. ș...ț Nu fac evocare, ci revelare. Adică acest gen de proză mi-ar plăcea, genul revelatoriu. ș...ț Specialitatea scriitorului, obiectul său, este tragedia și taina." Așa spune naratorul lui Vasile Andru într-una din prozele volumului Cel mai îndepărtat paradis. Și avem temeiuri
"Nu fac evocare, ci revelare" by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/15812_a_17137]
-
Gheorghe Grigurcu Din ultimul volum de eseuri și evocări al universitarului orădean Valentin Chifor (născut în 1939), intitulat Escale, ne oprim asupra unui comentariu de un acut interes, închinat "imaginarului erotic". Natural, autorul evocă la început factorul existențial corespunzător, deopotrivă generator de frenezii, curiozități, beatitudini, anxietăți, confuzii, transfigurări, anomalii
Despre pornografie by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/9965_a_11290]
-
dreaptă. Nu-i recunoaște decît meritul unei opere de vulgarizare a unor documente rare, recent publicate. Dacă însă, prin acest roman, Lovinescu credea că a "prins sub lupa sa pe giganticul Eminescu" e o autoînșelare. Romanul e, de fapt, o evocare a lui Mite Kremnitz în care Eminescu ocupă locul secund. Lovinescu a făcut imprudența de a-i răspunde, în Adevărul, lui Călinescu, acuzîndu-l de părtinire, deci de neobiectivitate. Concepția mea asupra lui Eminescu este diametral contrară (celei a lui Călinescu
Eminescu și Mite by Z. Ornea () [Corola-journal/Journalistic/16160_a_17485]
-
de femei care a fost ulterior înlocuită de cultură masculină. În mitologia primitivă spermă este considerată a fi returnarea sau refondarea laptelui de mama într-o metaforă alimentară. Soția își hrănește soțul, care o răsplătește cu spermă, laptele bunătății umane. Evocarea spermei în arta și în cultura populară a fost considerată a fi un subiect tabu pentru o lungă perioadă de timp. Artistul japonez Takashi Murakami este celebru pentru o piesă scrisă în stilul revistelor manga intitulată My Lonesome Cowboy (Cowboy-ul
Spermă () [Corola-website/Science/309019_a_310348]
-
nu înseamnă și o prezență familiară. Cristian Bădilită are o vocație a vieții, care îl face inapt de compromisuri cu moartea. El seamănă, în această privință, cu Magda Isanos. Este un personaj luminos, care nu găsește o plăcere perversa în evocarea extincției. Dacă totuși glumește - si glumește adeseori - pe seama morții este numai pentru că nu vrea să-i contamineze și pe alții de tristețe. De fapt, poetul se poartă cu cititorii că un matur cu copiii. Le spune ceea ce are de spus
Poet român, afirmat la sfârsitul secolului XX by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17691_a_19016]
-
Spiritul transilvan a fost pînă tîrziu pentru Mircea Zaciu, care nu s-a despărțit niciodată de Cluj, însoțit de o ciudată nostalgie. Doar că a fost transferat din cărțile lui de critică în paginile de memorii, în reconstituirea biografică, în evocarea atmosferei inefabile a locurilor, întîmplărilor și oamenilor în mijlocul cărora se născuse și trăise. Foștii lui elevi nu mai sînt la fel de sensibili la această atmosferă. în ei, modernitatea a biruit definitiv tradiționalismul. Aceasta a fost lecția cea mai de seamă a
Glose by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/17189_a_18514]
-
registru mortuar, îmi tremură mîna", mărturisea istoricul-literat. Inovatoarea formulă a lui Hasdeu de a scrie istorie (revendicarea, în Prefață, a moștenirii lui Bălcescu este în realitate lipsită de consistență) se află grevată de inabilități structurale: autorul extrapolează abuziv și transformă evocarea secolului al XVI-lea în polemică pe teme contemporane; în ochii lui, Ioan-vodă ar fi fost un fel de reprezentant al poporului aflat în luptă cu boierimea. Cartea de istorie ia accente de articol politic, extras parcă din presa liberală
Poliglotul literat by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7668_a_8993]
-
Oameni mari ai României. Ioan-vodă cel Cumplit. Aventurile, domnia, războaiele, moartea lui; rolul său în istoria universală și în viața poporului român (1572-1574). Un iz de protocronism avant la lettre se degajă din multe formulări hasdeiene. Romanul Ursita (1867), altă evocare istorică, optează de data asta deschis pentru literatură, fără a mai recurge la fastidioasa bibliografie; rezultatul este însă același. Mai slabă și mai lipsită de nerv decît Ioan-vodă cel Cumplit, Ursita nu se deosebește însă, în structura ei, de o
Poliglotul literat by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7668_a_8993]
-
scris, în versuri sau proză. Față de narațiunile romantice românești de pînă la 1860, nuvela impune cîteva noutăți frapante: inspirația romantică germană (e primul nostru witz reușit), îmbinată cu cea a prozei romantice ruse (gen Fata căpitanului sau alte bucăți pușkiniene); evocarea unei atmosfere intens cosmopolite, specifice orășelului universitar din Galiția ori Saxonia, atmosferă inedită în proza noastră; dar, mai presus de toate, arta dialogului, afișarea unui limbaj de mare naturalitate, produs în diferite idiomuri și mereu cu funcție comică. Prin Micuța
Poliglotul literat by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/7668_a_8993]
-
glumă și să ia în glumă ceea ce mai toți iau în serios. Iar aceasta e una din definițiile clasice ale înțelepciunii... Andrei Pleșu Jazzman inspirator de cuvânt Dintre toți jazzmenii României, Johnny Răducanu a avut parte de cele mai numeroase evocări amicale. Un lucru firesc, dacă ne gândim la legăturile pe care cosmopolitul fiu al Brăilei a știut să le stabilească și să le cultive cu reprezentanții celor mai diverse arte. De la colegii de breaslă până la literați, de la oamenii de teatru
Aniversare Johnny Răducanu () [Corola-journal/Journalistic/15664_a_16989]
-
tăi de lume!/ Dumnezeii tăi de floare! Dumnezeii tăi de apă, de cer, de nor, de pasăre...!” (Dute- n pîntecele mă-tii de hoit). De remarcat că recuzarea prezentului cuprins de dezagregare e însoțită, precum de o reacție antientropică, de evocarea vibrantă a unui univers incipient, crud la rîndul său, însă posedînd o forță de care am mai avea nevoie în continuare. E un univers obiectiv, care ar putea spulbera egocentrismul conștiințelor contemporane, lumea aceasta „în care toți se cîntă pe
Un manifest by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/4589_a_5914]
-
viața publică. Dar asta nu înseamnă că nu are un cuvânt de spus chiar și atunci. Rubrica din "Dilema" este o implacabilă fișă de temperatură a lumii în care trăim. Ironia ucigașă, descrierea devastatoare, pe-un ton de mimată obiectivitate, evocarea barocă, sufocată de aburii sarcasmului ies din pana lui în nesfârșite jerbe multicolor-contondente. Inteligență teoretică de super-clasă, Andrei Pleșu este și un admirabil ctitor. Instituția de nivel internațional pe care o conduce, Colegiul Noua Europă, este nava-amiral a nenumăratelor acțiuni
Vom mai avea un al doilea Pleșu? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7378_a_8703]
-
profunde ale României. Pe cât de convingător, eficace, strălucitor în domeniul public, pe atât de seducător, irezistibil e Andrei Pleșu în "spectacolele private" pe care nu ezită să le dea, aproape oriunde și oricând. De la conversația scăpărătoare, la talentul unic al evocării unor scene savuroase, de la harul imitațiilor parodice la creativitatea năucitoare pornind de la autorii și compozitorii favoriți, totul e însoțit de-un umor incredibil. În astfel de momente, Andrei Pleșu nu e un actor care improvizează genial, ci un autor care
Vom mai avea un al doilea Pleșu? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/7378_a_8703]
-
-o pe autoare după succesul primului ei roman, ura stîrnită de primele ei scrieri în cercurile șvabilor bănățeni, dintre care mulți fuseseră fervenți adepți ai național-socialismului, în secolul trecut, acțiunile denigratoare ale Securității și după emigrarea autoarei în Germania. Din evocările făcute de Herta Müller, din dialogul ei cu cei doi interlocutori, s-a închegat din ce în ce mai palpabil portretul celui cu care începuse povestea scrierii romanului Atemschaukel: Oskar Pastior. Cu modestie, cu o implacabilă limpezime a ideii și claritate a frazei, fără
Convorbire cu HertaMüller - Foamea de adevăr și de literatură by Rodica Bin () [Corola-journal/Journalistic/6514_a_7839]
-
și patronată de Regele Carol al II-lea, ține să evidențieze rolul benefic al Editurii Fundațiilor Regale, dar și raportul dintre scriitor, editor și librar, mai întotdeauna, ca și azi, în defavoarea celui dintâi. Nu lipsește din cartea Ioanei Pârvulescu nici evocarea cafenelelor, a restaurantelor și a grădinilor de vară. Pasionată a „detaliilor” pe care declară că „le pune sub lupă”, ea ne descrie o zi din viața unei femei trăind în interbelic, într-un fel se amuză comentând vârstele și mai
Călătorie în timp by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/13383_a_14708]
-
un moment critic” (aradeni.ro); „Dinamo a spulberat Petrolul și a stricat inaugurarea arenei” (sportromanesc. ro); „U Cluj a spulberat Sportul, scor 4-2” (buzznews.ro) etc. Ca de obicei, retorica știrilor sportive și cea a cronicii rutiere se întâlnesc în evocarea dezastrelor. Verbul a spulbera (din lat. *expulverare, Dicționarul limbii române, DLR, tomul X, Litera S, 1994) e atestat în Psaltirea lui Dosoftei („negură spulbără cu mâna”), ca și substantivul spulberare („Vă veț duce cum să duce pravul. Și cu grîul
Spulberare by Rodica Zafiu () [Corola-journal/Journalistic/5134_a_6459]
-
pe care vi le-am dat sunt pentru a avea dumneavoastră o imagine mai bogată despre ce s-a întâmplat atunci. Cât spuneți în carte despre acest episod este, cred, deajuns, și, subliniez încă odată, corect. Aș adăuga unele date evocărilor dv., nu de importanță deosebită, astfel încât folosirea lor în carte rămâne cu totul la latitudinea dv. Astfel: la Gala Galaction l-a dus pe Sorin, ca și pe mine cu alt prilej, colegul nostru Silvestru Boatcă, al cărui tată, preot
O scrisoare (re)găsită by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4951_a_6276]
-
pot încheia aceste note fără a vă împărtăși însă, iubite domnule Titel, impresia foarte bună pe care mi-au lăsat-o paginile de rememorare a Banatului cultural, cu informații foarte interesante, noi pentru mine. De asemenea descrierea acelor locuri și evocarea acelor vremi, legate de copilăria lui Sorin, cu multe episoade și portrete vii, de bună calitate literară, reconstituind sugestiv o atmosferă. Iar observațiile, câte am înșirat aici, sunt pentru dv., bineînțeles, facultative, simple impresii ale unui cititor căruia, consultându-l
O scrisoare (re)găsită by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/4951_a_6276]
-
încît primele mele tipărituri literare, în "Revista noastră", adică a clasei a șaptea, în care mă aflam (1940), și care a apărut în trei numere, s-au numit "Cimitirul", "O moarte tragică" și "La poarta întunericului". I.C.: Înțeleg că aceste evocări sunt în legătură cu prima operă literară despre care v-am rugat să-mi vorbiți. Mi-aș permite să observ că printre ultimele dvs. realizări este și lucrarea care se intitulează Immortalité et décomposition dans l'art du Moyen Age. Cred că
Pavel Chihaia - Dacă aș fi ascultat de comuniști, nu mai eram eu, eram un altul" by Ileana Corbea () [Corola-journal/Journalistic/17164_a_18489]
-
îi pune în cale, scriind despre altădată, o melancolie albă. Ceea ce nu va să zică fără dealuri și văi afective, ci doar clară și blîndă, ca portretul bunicii. Dedicată lui Grigore Tăușan "Petronius" (filosof), bunul și vechiul meu prieten, alintarea începe cu evocări. Prima piesă e un potpuriu cu animale. Un profesor genevez publică un articol despre inteligența animalelor, pătruns de multe îndoieli. Lucrul îi dă, scriitorului care-l citește, prilej să caute în sertarul cu jivine. De la amintiri impersonale, ca acelea despre
Alintări by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/9508_a_10833]
-
uite, zice ea, 49 de euro până la Zürich. Ce zici? -Știu eu ce să zic ? Ce să fac la Zürich?”, zice el. E reactualizarea, pe viu, a unei vechi glume evreiești. Convorbirea dintre Mircea Ivănescu și Gabriel Liiceanu începe cu evocarea de către primul a felului cum a fost receptată vestea morții lui Stalin la noi. Nu-mi amintesc primul moment. Sigur sunt că, din familie „reacționară” fiind, m-am bucurat. Îmi amintesc însă bine mitingul de doliu, la liceu. La Clasic
însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/4311_a_5636]