4,141 matches
-
eu m-aș fi uitat la meci... Robert Turcescu: Dar nu vă duceți pe stadion? Mona Muscă: De data asta nu știu dacă m-aș fi dus pe stadion... Un element important pentru discuția noastră este modul în care Mona Muscă caracterizează succint personalitățile politice ă bărbați și femei ă la care face referire în timpul discuției. În tabelul de mai jos se regăsesc atributele conferite de deputata liberală persoanelor menționate în diverse momente din emisiune: Atributele bărbaților au rezultat din argumentele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
politice ă bărbați și femei ă la care face referire în timpul discuției. În tabelul de mai jos se regăsesc atributele conferite de deputata liberală persoanelor menționate în diverse momente din emisiune: Atributele bărbaților au rezultat din argumentele oferite de Mona Muscă în momentul alcătuirii echipelor de fotbal ipotetice ale Alianței și Opoziției. Femeile au fost caracterizate mai ales în partea a doua a emisiunii, cu ocazia „exercițiului de sinceritate” solicitat, conform tradiției emisiunii, de Robert Turcescu: Robert Turcescu: Am un exercițiu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
bărbații, în timp ce femeilor li se asociază mari gafe, precum și nevoia de diplomație, ofensivitate și neutralitate în ținută. Contrastul este cu atât mai mare între modul în care sunt prezentate femeile în cadrul discuției și modul în care se comportă invitata Mona Muscă: este sigură pe sine („Domnule Turcescu, unde e capcana?”), diplomată („E adevărat că politica e un sport de echipă, dar să știți că sunt unii care sunt buni strict pe politică, alții care sunt buni pe anumite domenii”), asertivă și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
se adaptează bine paradigmei masculine a discuției („mai bine bem o bere!”) și speculează pe deplin ocazia de a se prezenta ca un strateg politic, fie și pe un teren de joc miniatural, în care fotbalul imită politica. Practic, Mona Muscă se prezintă pe sine folosind atributele pe care le-a conferit bărbaților; un exemplu elocvent este modul în care și-a caracterizat performanța în fruntea Ministerului Culturii: „...mi-a plăcut foarte mult ce am făcut, și am făcut și treabă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
relație cu bărbații), recunoscând meritele adversarului: „Alin Teodorescu șesteț un om foarte bun acolo șPSDȚ, îmi pare rău că nu e la noi”, „Vasile Dâncu șesteț un câștig al PSD-ului”. Totuși, în acest context, al exemplului personal pozitiv, Mona Muscă nu reușește să aplice și femeilor din viața politică românească aceeași grilă de evaluare, ci le vede cu ochii bărbaților: agreabile, frumoase, harnice, amabile, îndrăznețe ș.a.m.d. În fond, discriminarea femeilor în viața politică și în societate nu este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
mod stereotip. În logica aceasta, o fostă Miss România nu poate fi considerată potrivită pentru meseria de politician, cel puțin nu de către bărbați. Chiar și vârsta poate fi un element în defavoarea femeilor: în emisiunea „100%” citată mai înainte, deputata Mona Muscă afirmă despre o altă tânără politiciană, Lavinia șandru, că este „deosebit de agreabilă, incisivă, puțin prea tânără încă în politică șsubl. meaț, o prezență extraordinar de agreabilă”. Pe de altă parte, în timp ce tinerilor bărbați politicieni li se atrage atenția că nu
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
puțin prea tânără încă în politică șsubl. meaț, o prezență extraordinar de agreabilă”. Pe de altă parte, în timp ce tinerilor bărbați politicieni li se atrage atenția că nu trebuie „să sară calul” (un comentariu la adresa lui Victor Ponta, făcut tot de Mona Muscă în aceeași emisiune „100%”), tinerelor politiciene li se reproșează lipsa de ofensivitate: Robert Turcescu: Roberta Anastase. Mona Muscă: Una dintre cele mai delicate persoane pe care le-am cunoscut. În afară de faptul că e o persoană foarte frumoasă, e delicată ca
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
tinerilor bărbați politicieni li se atrage atenția că nu trebuie „să sară calul” (un comentariu la adresa lui Victor Ponta, făcut tot de Mona Muscă în aceeași emisiune „100%”), tinerelor politiciene li se reproșează lipsa de ofensivitate: Robert Turcescu: Roberta Anastase. Mona Muscă: Una dintre cele mai delicate persoane pe care le-am cunoscut. În afară de faptul că e o persoană foarte frumoasă, e delicată ca om și e și o profesionistă foarte bună. Din păcate nu e ofensivă, nu se vinde bine șsubl
[Corola-publishinghouse/Administrative/1991_a_3316]
-
important e acest poem identitar în receptarea unui poet? Te rog să te oprești. Poemul identitar al lui Echim Vancea este CI, seria, nr., CNP și așa mai departe... După mine "poemul identitar" nu este altceva decât o "hârtie de muște". Spui într-un poem: "când toți urlă, se mai aude doar cel ce tace". În altă parte spui: "de mult nu am mai auzit nimic/ nici în vorbă/ nici în tăcere". E poetul un învins de profesie? Cât de neînsemnat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Decât să tragi de-a surda, mai bine tragi cu durda. * Unii se joacă de-a Baba oarba fără să se lege la ochi. * Nu toate caprele fac iezi; unele fac lemne. * Nu toate broaștele orăcăie; unele scârțâie. * Nu toate muștele fac miere, dar toate o mănâncă. * Hoțul nedovedit nu e hoț cinstit. * Prezumția de nevinovăție e o presupunere, nu o certitudine. * La pomul lăudat nu te duci cu sacul mare; dar nici cu el spart. * Degeaba sari cu parașuta, dacă
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
duc către un sfârșit. * Ochii lunecoși sunt ca ferestrele mate. * Pacea este un război nedeclarat. În numele păcii, puternicii îi atacă pe slabi. Atunci când atacă, cel puternic invocă umanitarismul; când este atacat, acuză terorismul. * Terorismul este ultima invenție a celor cu musca pe căciulă. * Întotdeauna, toate rânduielile lumii au fost făcute de cei puternici; cei slabi le-au suportat numai. * O lege universal dăunătoare: impune altora numai ce-ți convine ție. * Unele imperii au dispărut, dar năravurile lor au rămas. * Nimeni nu
Comprimate pentru sănătatea minţii recuperate, recondiţionate, refolosite by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/714_a_1242]
-
său într-o variantă a dialogului cu preoții ortodocși, manieră retorică deopotrivă. Consultarea Liturghierului confirmă cele invocate de către arhimandrit, însă situația arderii sfintei împărtășanii este mai complexă decât a menționat-o el159. De pildă, dacă în aceasta cădea vreo "vietate" (muscă, de exemplu), iar preotul "de frică sau de greață" "nu va putea să înghită Dumjnezeiescul Sânge și vietatea ce a căzut"160. În asemene condiții preotul trebuia să scoată vietatea din potir, să o acopere cu o pânză sau hârtie
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
Impăr. Cap. III 27) de Astarteia, zeița Sidonienilor; de Chemoș al Moabului și de Milcom al Amoniților (I Impăr. Cap. XI 5 și 33; de Baal Berith (Judec. Cap. VIII 33; Cap IX 4 și 46); de Baal Zebub, zeul muștelor (Exod. Cap. VIII 16, 17, 20, 27, 29, 31); care este asemenea cu cel citat în prorocul Ieremia Cap. XIXI 5 și în Cap. XXXII 35, sub numele de Moloch rege) de Dagon al Filistenilor (Judec. Cap. XVI 23; I
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
fotbal din Glasgow, iar ziariștii detectivi zic că la mijloc nu poate fi decât mâna unui piroman, adică a unuia care are ca idee fixă focul. Eu nu cred. De ce să fie neapărat un om? Poate că a fost o muscă țețe sau o balenă, sau o boală care se manifestă cu flăcări. Dacă există un microb care dă iama în cai, găini și așa mai departe, de ce n-ar exista unul care-și face de cap în lumea stadioanelor? Stadioanele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
asupra menirii criticului: „Destulă lume crede că activitatea criticului este una parazitară și chiar frivolă, asemănătoare cu a greierului din fabula lui La Fontaine. Cândva, Eugen Barbu, furios la culme pe critică, trimisese și el la o fabulă, aceea cu musca la arat. (...) Critica fără literatură (fără obiect) desigur că nu este cu putință. Dar critica nu parazitează literatura, ci o însoțește complinitor. Ca disciplină cu statut propriu, ea funcționează de relativ puțin timp, dar literatura a avut întotdeauna o conștiință
Schiță de portret: Gabriel Dimisianu by Iulian Bol () [Corola-journal/Journalistic/5678_a_7003]
-
nici o mărire de salariu sau promovare în perspectivă. Domnul Chawla se uită înspre partea de masă unde ședea cocoșat fiul său, cu micul dejun întins dezordonat într-o adunare de firimituri în jurul farfuriei. În fața lui, vibrând ca un mecanism, o muscă se rotea deasupra unui castron cu fructe pe care soția lui le cumpărase după multă târguială de la tarabă. Atentă ca un pilot, aceasta se așeză pe cea mai coaptă prună din vas. Imaginați-vă câtă bucurie să găsească așa ceva tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
lacom. Sampath ridică globul strălucitor ca să vadă mai bine fața cu trompă lungă; chiar în dreptul nasului său se produse un curent, iar domnul Chawla, observând deranjanta lipsă de inițiativă a fiului său, coborî ziarul rulat și pleosc! lovi cu putere musca, astfel că nu mai rămaseră din ea decât picioarele agitându-se neputincioase deasupra unei pete zemoase și urmele aripilor iridiscente. — Ce s-a-ntâmplat cu bunul simț al tău? întrebă domnul Chawla. Dumnezeu știe prin ce mormane de balegă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
decât picioarele agitându-se neputincioase deasupra unei pete zemoase și urmele aripilor iridiscente. — Ce s-a-ntâmplat cu bunul simț al tău? întrebă domnul Chawla. Dumnezeu știe prin ce mormane de balegă și prin ce gropi de gunoi au umblat muștele astea. Hai. Mănâncă-ți micul dejun. Se așeză la masă, în fața lui, și lăsă ziarul deoparte. Cum merge la muncă? — Bine, mormăi Sampath. Răspunsul îl irită pe domnul Chawla. — Bine! Exclamă, ridicând din sprâncene. Bine? Nu pari foarte sigur . Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
gură de apă. Fiul său era așa de enervant. Își aminti cum, pe vremea când era și el tânăr, fusese un om promițător și eficient. Era deștept, agil și iute, exact opusul a ceea ce era fiul său, care, acum că musca era moartă, stătea și contempla norii lăptoși, în formă de ciupercă, din ceaiul său având o expresie absentă și disperată întipărită pe chip. — Un post, îi spuse, lansându-se într-una din predicile pe care se simțea obligat să i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
lor de protestatari merseră la biroul inspectorului sanitar șef. Pe drum, mulțimea își adună puterile, chiar dacă stătea deja în picioare de ceva vreme, și începu să-și strige zgomotos sloganele. „Dacă te ungi cu miere pe la gură o să prinzi destule muște“, țipau ei. „Mătură în fața ușii tale. Răspunsurile tale sunt pe lângă întrebare. Mai multe murături la un loc fac o droaie. Orice boabă de fasole își are pata ei. Aduni scaieți și vrei să iasă murături? Arată niște dinți curați.“ — Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
arhivă. Când terminați, chemați-mă să vă fac o nouă programare. Aveți nevoie, nu? —Fima Efraim. Te rog. Uită-te la mine. Nu te teme. N-am să te deochi. Cândva, când eram frumoasă, bărbații se Îndrăgosteau de mine ca muștele, iar acum nici asistentul de la clinică nu mai vrea să mă privească. Fima ridică ochii. Dar Îi coborî imediat, pentru că amestecul de suferință și sarcasm de pe chipul ei Îi trezi un fior de dorință. Își vârî nasul În hârtiile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
cui văzu că chiuveta era plină de vase murdare, pe blatul de marmură zăcea o tigaie plină cu resturi de la prăjit, iar pe masă dulceața se uscase Într-un borcan care rămăsese fără capac. Un măr putrezit atrăgea roiuri de muște pe pervaz. Fima Îl prinse cu atenție Între degetul mare și arătător, de parcă ar fi fost contagios, și Îl aruncă În găleata de gunoi de sub chiuveta arhiplină. Numai că și găleata dădea deja pe dinafară. Mărul infectat se rostogoli și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
peretele din stânga geamului său, la o distanță de un metru și jumătate, Fima zări o pată de var scorojit pe care stătea o șopârlă cenușie, uitându-se ca și el, cu ochii pierduți, spre dealurile Betleemului. Sau poate urmărind o muscă invizibilă pentru Fima. Cândva pe aceste dealuri și prin văile șerpuitoare dintre ele umblau judecători și regi, cuceritori, profeți care consolau și amenințau, salvatori și reformatori ai omenirii, escroci, impostori, vizionari, preoți și auzitori de voci, călugări, trădători, mântuitori, prefecți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
adreseze, cu o politețe exagerată, la persoana a treia, ezitând: Oare Îmi va permite Înălțimea Sa să-l deranjez cu o singură Întrebare? Peste chipul ridat, tăbăcit, trecu umbra unui rânjet ironic. Poate că totul nu e decât bâzâitul unei muște? Ar fi Înălțimea Sa dispus să se gândească la Frații Karamazov? La disputa dintre Ivan și Diavol? La visul lui Mitia? Sau la episodul cu Marele Inchizitor? Nu? Și ce ar binevoi Înălțimea Sa să răspundă la această Întrebare? Deșertăciune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
chiar și clipitul din ochi se mai domolise, fără să se oprească măcar o dată pentru a-și căuta cuvintele, spunându-i cum găsiseră câinele zăcând În murdărie printre lăzile de gunoi. Un câine scârbos, cu spinarea cheală, cu răni și muște pe unul dintre picioarele din spate. Cândva fusese al prietenului lor Țlil Weintraub, dar de când familia lui Țlil plecase din țară, nu mai era al nimănui. Se hrănea cu resturi. Câinele zăcea În spatele lăzilor de gunoi și tușea tot timpul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]