3,994 matches
-
chiuvetă și o cheie de la W.C.-ul public pentru bărbați de afară. Mi-am pus valiza pe scrin și, înainte să ies, ca măsură de precauție, mi-am smuls două fire de păr și le-am lipit cu scuipat de tocul ușii. Dacă dușmanii or să se furișeze în cameră, o s-o știu și eu. M-am îndreptat spre centrul plin de neoane al orașului. Străzile erau înțesate cu oameni în uniformă: cămăși maro, soldați și mateloți americani. Nu se zărea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
iar șeful jandarmilor asculta ce-i spunea federalul, devenind din ce în ce mai palid. În cele din urmă lăsă receptorul să cadă și își plecă arma. — Du-te acasă, ticălosule! Afară din orașul meu! Afară din țara mea! Mi-am băgat arma în toc și m-am strecurat afară din cabină. Femeia țipă. Vasquez se retrase și le făcu semn oamenilor lui să se îndepărteze. M-am urcat în mașină și, mânat de frică, am ieșit în cea mai mare viteză din Ensenada. Doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
urechile pâlnie, ca să prind vocile pe care le acoperea muzica, iar băutura mă împiedica să nu-l umflu pe grăsan pentru niște acuzații născocite. Apoi femeia în negru și marinarul în bleumarin ieșiră pe ușă braț la braț. Madeleine, pe tocuri, era cu un cap mai înaltă decât el. Le-am dat un avans de cinci secunde în care am încercat să mă calmez cu o dușcă de bourbon, apoi m-am repezit pe urmele lor. Când am urcat la volan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de întins părul și săli de biliard în fiecare cvartal, iar la secție se primeau apeluri de urgență douăzeci și patru de ore din douăzeci și patru. Polițiștii de la Patrulă aveau în dotare bastoane cu ținte de metal, iar cei de la Intervenții aveau în tocuri automate de calibrul 45, încărcate cu gloanțe dum-dum neregulamentare. Băutura preferată a pilangiilor locali era „șopârla verde“ - alcool etilic de 95 de grade, îndoit cu vin de Porto alb, marca Old Monterey -, iar prețul standard pentru o prostituată era de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Pe cărți n-am găsit decât pete neclare dar celelalte suprafețe ale încăperii scoaseră la lumină pete, urme de mănuși și două tipuri distincte și clare de amprente. La sfârșit am încercuit cu pixul amprentele mai mici de pe ușă, de pe toc și de pe peretele igrasios de deasupra saltelei. Apoi am luat lupa și mostra cu amprentele lui Betty Short și le-am comparat. Un punct identic. Două. Trei - suficiente pentru tribunal. Patru, cinci, șase, iar mâinile îmi tremurau îngrozitor, fiindcă, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cu ceea ce păreau a fi niște draperii groase, de camuflaj. Locul era cu desăvârșire liniștit. Mi-am scos arma și am sunat la ușă. Au trecut douăzeci de secunde. N-a deschis nimeni. Mi-am trecut degetele de-a lungul tocului ușii. Am dat de o crăpătură, am luat cătușele și le-am folosit drept pârghie. Încuietoarea n-a cedat. Am crestat lemnul din jurul încuietorii până când am simțit că ușa începe să se hâțâne. I-am tras un șut ușurel și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
și prelevarea de probe. Se mângâia cu scalpelele pe obraji. Scăpând un icnet, am revenit cu picioarele pe pământ și am dat să-mi scot pistolul. Două lame de oțel au sfârtecat aerul în direcția mea. Arma îmi alunecă din toc și căzu pe podea. Am făcut un pas înapoi. Lamele mi-au sfâșiat hainele și mi-au tăiat clavicula. I-am tras lui Tilden un șut în vintre. Profanatorul de morminte, surprins de lovitură, se ghemui, apoi făcu un salt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
colțurile hărtănite, și pregătindu-se pentru o treabă probabil foarte importantă, căci obrazul îi radia de fericire. Și-a suflecat mânecile, s-a descheiat la cămașă, lăsând să i se vadă părul galben-roșcat de pe piept, a luat de pe masă un toc, i-a examinat cu atenție penița, a încercat-o, i s-a părut că nu era de ajuns de ascuțită și a schimbat-o cu alta. În sfârșit, când toate preparativele au fost îndeplinite, își fixă mai bine ochelarii pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
celor care soseau să locuiască acolo, ca să se poată face, eventual, mai târziu o comparație. V-aș fi recunoscător, prin urmare, dacă mi-ați povesti și dumneavoastră, scumpe domnule Daniel, mă îmbie curtenitor, deschizându-se din nou la cămașă, luând tocul cu penița verificată și deschizând dosarul la pagina unde făcuse mai devreme ștersătura. — Acum? Chiar acum? — De ce nu, scumpe domnule Daniel? zise Arhivarul. Mai târziu vă luați cu treburile, nu mai aveți vreme de mine... Apropo, ați văzut stâncile de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
ceva timp și nu mai vine înapoi. A plecat pur și simplu, nu mai e. Bau, bau, spiridușii din basm, spânii sunt răi, atunci chem licuricii să mă înveselească. Văd fantasme splendide răsucindu-se împreună cu ele însele, făcând piruete, cu tocurile de cristal pășind pe scena de marmură lucioasă. Ele mi-au șoptit o poveste. Erau singure, înconjurate de copaci, copaci situați printre întuneric întunecat. Cine mi-a spus cum să le caut? Prinsei cu coada ochiului urma poleită a unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
umed și ud. Covorul pe ducă va începe curând să se destrame, el e uzat, fața e dusă. Nu e de altă parte când picură pic-pic-pic picăturile de lacrimă/ pe tabla lustruită/ se aude un clinchet melodios, de efect. Pașii tocurilor zglobii se aud pocnind pe metal. Iar imaginația începe să cânte. Însă, pe de altă parte cristalul bine conturat oferă claritatea de excepție, foarte bine conturată, și totul e poleit. Cristalul ciocnește sticla, oglinda. Sunetele se adună într-o melodie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
Sigur?! Sigur. Fie. Suntem în câmp. Cred că au trecut vreo două ore de când am coborât din tren. Și mai cred că ne îndreptăm spre munți. Îmi adun picioarele la piept îmbrățișându-mă cu drag. Cu rapiditate îl lovesc cu tocurile, scot mașina din viteza și fug cât mă țin picioarele în câmp, pe înserate și cu vizibilitatea redusă deci, plus existența unor copaci. Cam zece minute până când mă simt prinsă și trântită pe pământ. Cu mâinile prinse deasupra capului, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1508_a_2806]
-
după o vreme, pupilele de pește fiert, cufundîndu-și-le într-o ceafă năclăită de taximetrist. - Ce bodăgăneai acolo, puturosule? - Că degeaba, după ce o să te prindă că ești curist. O să te mai implori tu de ei să nu-ți strângă coaiele în tocul de la ușă. În arest la miliție, toți curcanii e obișnuiți să li se adreseze frumos: așa că nimeni nu te-ascultă... Cardește-i mai bine lui fratele tău, ca să știe cum să te scape. Cum s-a aprins în tine tărâța după
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
am auzit nici până acum, peste căpățâna de ceapă, trântitură de ușă... Fătoaca țâșni, cu carnea dosului făcând o dulce plescăitură în aer, precipitîndu-se către tocăria ușii prin care se ivise și unde, înconjurînd bulbul unei sonerii încastrate în acel toc, îi apăsă, drept răspuns, butonul de trei ori. O dată cu punerea din casă a diagnosticului de sifilitică pentru fătoacă, interesul lui Genel față de năsoasă se deterioră simțitor. - Ordonați, doamnă... percută slujnica. 112 DANIEL BĂNULESCU La suprafață, Diavolul se topea de încîntare
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
în pușcărie, pe motiv că și-ar fi ciopârțit singur vaca, fără aprobarea Sfatului Popular... Și așa, să se înstăpînească și peste casa și peste ibovnica cooperatorului... ...Țârâiala de acuși - explică, de bună credință, fătoaca - îmi poruncește să zdrobesc, în tocul ușii, o căpățână de ceapă. Ca ceapa să plângă și inimioara ibovnicei după cooperator... Cât despre alintătura ce mi-ai început-o - turui gudanca, mai mult răsfățîndu-se decât nesinchisindu-se că, tot jumulind-o și răsucind-o, șoferul îi sumesese
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
pe lume puteau să existe patru cești cu cafea, aduse între timp și distribuite pe măsuță, dintre care una preparată pentru o fotografie, nu-l mai duru. Se clătină pe picioare, lemnul, pictat cu un soi de baiț cenușiu, al tocului ușii, pârâi, când Pinky, răsturnat de tangaj, nimeri în el cu umărul, deformă cu trei, patru lovituri de cot, pereții parcă din carton al holului, descoperi rapid dormitorul și adormi. Dar nu adormi. Când, pentru ultima dată, fu obligat să
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
pe genunchi monotonia în două, ca pe-o pisică, scrisul conținut era plin de-o puzderie de fente, ce nu și le putea permite decât un maniac ce pierduse decenii întregi cu studiul caligrafiei și care folosise, culmea rafinamentului, un toc cu cerneală violetă. - Citește! - "Dragă amice..." Bineînțeles, in English. Cam așa. Alesese strategia de a parcurge întîi în gând cîte-o frază saxonă, reproducînd-o apoi, cu voce scăzută, în spiritul armonioasei și savuroasei noastre limbe materne. - Cum i-ai zis? întrebă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
salon. Două în cămăruțele de gardă. Îmbrăcat într-un halat alb de soră medicală, procurat de IF, și, în mâini, cu un recipient cu seringi, Fisente repetă pe gazon cei câțiva pași ca și cum ar fi umblat încălțat în sandale cu tocuri și-și înfoie peste guler buclele de curviștină medicală. Urcă, fără a se feri să producă zgomotul normal, treptele verandei, înaintea căreia era oprită dubița miliției. Se opri în antreul întunecat al pavilionului, pentru a examina holul - de vreo 20
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
sieși în minte.) În sfârșit, categoric, doamna Nicolici nu măsura mai mult de unu șaizeci, unu șaizeci și doi. Pe când lunganca despletită trecea, în batjocură, peste doi metri. Și-aici orice înșelătorie era, cu desăvârșire, exclusă. Picioroange, nu. Sandale cu tocuri de optzeci de centimetri, nu. Toate membrele inferioare ale apariției îi erau descălțate. Și, în plus, de sub cămășoiul de noapte, i se ițeau, de-a dreptul surprinzător, apăsate pe alămurile pedalelor instrumentului, tălpile dezgolite. Tînără! Din două mișcări, uriașa abandonă
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]
-
de ani. Desigur, corpul ei nu fusese supus ravagiilor nașterii. Deocamdată. Alison avea picioare subțiri, deși puțin cam mai scurte decât i-ar fi plăcut, dar în legătură cu chestia asta chiar nu avea ce să facă. Decât să poarte tot timpul tocuri înalte. Până și cizmele ei de cauciuc aveau toc. Ochii căprui erau blânzi și migdalați. În mod clar, ochii erau detaliul cel mai seducător al trupului ei. Mai ales că erau bordați de niște gene obscen de lungi și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
nașterii. Deocamdată. Alison avea picioare subțiri, deși puțin cam mai scurte decât i-ar fi plăcut, dar în legătură cu chestia asta chiar nu avea ce să facă. Decât să poarte tot timpul tocuri înalte. Până și cizmele ei de cauciuc aveau toc. Ochii căprui erau blânzi și migdalați. În mod clar, ochii erau detaliul cel mai seducător al trupului ei. Mai ales că erau bordați de niște gene obscen de lungi și de întunecate, care nu aveau nevoie decât de foarte puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
motiv neștiut, soarta intervenise și întâlnirea nu avea să mai aibă loc în ziua aia. Trebuia să se monteze ca să revină într-o altă dată. Tocmai când femeia se întorcea să plece, din spate s-a auzit sunetul specific al tocurilor clincăind pe o podea de lemn și o siluetă s-a profilat în spatele geamului mat al ușii de la intrare. Alison a înghețat din cauza tensiunii. Înghițind în sec, femeia a încercat să-și compună o expresie care să pară prietenească, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
o să scap de corvoadă. — Ce idee bună! a exclamat Julia fericită. Se pare că au multe în comun. Julia a așteptat până când Jade și-a luat la revedere de la toată lumea și-a părăsit sala, după care s-a întors pe tocurile imposibil de subțiri ale pantofilor Jimmy Choo și-a împuns aerul cu pumnul în semn de victorie. —Evrika mamii ei! Ăsta e cel mai grozav cadou de ziua mea la care aș fi putut să sper! Alison a zâmbit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
N-am nici cea mai vagă idee. Dar să sperăm că n-o să se ajungă la asta. Străini în noaptetc "Străini în noapte" Sala cea mare a hotelului Grosvenor House, din Londra, era ticsită cu tot felul de personalități pe tocuri înalte, obraji îmbujorați artificial și gușe căzute. Femeile stăteau îndesate, unele într-altele, la cele două sute de mese. Un aranjament floral magnific decora mijlocul fiecăreia. Același efect estetic îl aveau și frapierele încărcate cu șampanie Cristal și cu sticle de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]
-
s-a părut că arăta ca o proastă, așa că a pus-o în pungă alături de celelalte obiecte. În sfârșit, Julia și-a strecurat picioarele cu grijă în ciorapii negrii, din plasă, încheind operațiunea cu o pereche de pantofi negri, cu tocuri subțiri, de zece centimetri. Femeia a făcut un pas înapoi și s-a privit în oglindă. Ciorapii și tocurile îi scoteau în evidență picioarele lungi, iar corsetul îi punea într-o lumină fantastică implanturile mamare. Juliei i-a plăcut ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1906_a_3231]