5,170 matches
-
opresc la Veronica, o româncă frumoasă foc, care se dădea în vînt după muzica latino-americană. Și după latino-americani, bineînțeles. Guantanamera în sus, guantanamera în jos, un cubanez micuț de îți încăpea în buzunar i-a cucerit inima Veronicăi. Căsătorie, bocete, vapor și Insula apre în toată splendoarea ei. Ce nu știa biata fată este faptul că pe aici femeile gîndesc că orice bărbat este divorțabil. Dacă pînă îți toarnă 2-3 plozi mai poți lupta cu rivalele care vor să-ți ia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
mediologică a unei adrese unice, dar există și alte unghiuri de atac mai puțin legitime și fecunde. Ca să rezumăm: "Ei nu știu că le-am adus ciuma", i-ar fi spus Freud fiicei sale la sosirea în New York, pe puntea vaporului, în 1909. Istoricul ideilor are drept sarcină izolarea bacilului Yersin sub microscop; epistemologul, ca un bun farmacist, descoperă streptomicina. Mediologul nu se ocupă decît de șobolani și de purici, fără a uita pacheboturile și totul fără intenții profilactice. ISTORIA MENTALITĂȚILOR
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
evoluțiilor lente din istorie ar fi, cred, primul care să recunoască existența în interiorul acestor masivi imobili care conturează mentalitățile unor traiectorii discursive sau mitologice al căror decupaj nu este artificial fiindcă înregistrează un act fondator. Mediologul se comportă atunci precum vapoarele de traiectografie pentru rachete și lansatoare. El urmează parcursul fertilizării de lansare prin cuvînt spus sau scris, datat și localizat. În cutare zi, la cutare oră, în cutare loc. Aici a fost punctul de emisie. Evenimentul enunțiativ. Prima verigă a
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nici meritul, nici greșeala lor. UMANISMUL Chiar dacă ne batem cu pumnul în piept, nu sîntem pe deplin liberi față de instrumentele noastre intelectuale și morale. Pornim de la ideea că omul face față intermediarilor, curelelor de transmisie, canalelor ca un căpitan de vapor, stăpîn absolut al sensurilor și utilizărilor. "Viitorul îl faceți voi" a fost testamentul lui André Gide către tineret. Lucru la care mediologul va fi tentat să adauge un modest avertisment: "Dar înainte de a vă lansa în cucerirea viitorului, priviți pentru
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
Există atunci o suprapunere, odată coordonatele spațiale neutralizate, între eveniment, sau document, percepția, tratarea și receptarea lui. Această facilitate individuală generalizată, dacă prin absurd ar fi fost izolată de contra-tendințele regeneratoare (care ne presează să facem înconjurul lumii cu un vapor cu pînze sau excursii pe jos pînă în Nepal), ar fi făcut viteza sinonimă cu încetineala și viteza luminii sinonimă cu transmisia unei letargii năucitoare pentru receptor. Sfîrșitul mișcării se înscrie în televiziune, tele-acțiune, în telecomanda lumii exterioare? Este utopia
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nu am aceleși păreri despre lumea și despre istoria ei după cum văd peisajul alergînd cu 5, 30, 300 sau 2000 km/oră. După cum merg în litieră, ca un senator roman sau ca Richelieu, purtat în scaun ca Boileau sau în vapor remorcat de cai precum doamna de Sévigné, în car legănat sau în trăsură cu oglinzi și uși ca în secolul al XVIII-lea sau în caleașcă descoperită cu capotă ca la începutul secolului al XIX-lea, în cabrioletă, în berlină
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
nu vom scrie ca Montaigne. Casanova scrie mai repede pentru că se deplasează mai repede. Nu cu mult. În trei secole, viteza persoanelor în deplasare normală nu a crescut decît cu un coeficient de 3 (de la 2,5 km/oră în vapor tras de cai, la 9,5 km/oră în diligență; 330 de ore pentru Paris-Toulouse în 1650, 80 în 1848). Dar Montaigne nu-1 putea "urmări" pe Morand. Acesta din urmă trăiește spațiul într-un alt regim temporal. Percipere înseamnă mai
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
îmi pot bănui o veche reîncarnare, când trupul meu încă mai ținea de un teritoriu. Veneam deci spre casă și m-am întâlnit cu Mirel, fostul meu coleg, unul despre care se spunea că nu știe nici câte roți are vaporul. Stătea în ultima bancă, lângă profu’ de mate, care din când în când îi mai altoia câte una, câte o scatoalcă pe ceafă. Stătea în ultima bancă și era nasol, pentru că, dacă, de exemplu, cel care ieșea la tablă nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
acele timpuri pe care încerca să-i învețe niște lecții de viață. Lucrurile începeau să se contureze cumva, dar tot nu înțelegeam care era concret importanța acelor lecții. Eu la vremea respectivă eram obișnuit cu filme moderne, cu mașini, avioane, vapoare, tehnică modernă, iar în acele filme (Isus din Nazaret) era vorba de niște oameni simpli care trăiau în niște colibe sărăcăcioase, dar care vorbeau despre comportamentul oamenilor. Așa cum gândesc și astăzi majoritatea oamenilor, nu prea înțelegeam importanța acelor discursuri, dar
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
ar fi pierdut o ancoră", semn de ghinion! Până la Santiago de Cuba voiajul a decurs fără probleme deosebite, la escală coborând și câțiva pasageri de Havana sfătuiți de un localnic de faptul că dacă iau trenul ajung la Havana înaintea vaporului și așa și-au salvat viețile! Printre cei coborâți la Santiago de Cuba se afla și Juan Lopez, unul din fochiștii vasului, rămas la țărm după o ceartă cu căpitanul Ramon Martin Cordero. Ziarul "El Imparcial" din 20 septembrie avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
tânăr din vremurile noastre! Mergeam cam o dată la două luni de la Montevideo la Buenos Aires pentru pro-bleme de serviciu. Deplasarea putea fi efectuată cu mașina, dar era obositoare, cu avionul, dura doar 30 de minute, dar nu mă încânta, sau cu vaporul, două ore și jumătate pe apele Rio de la Plata. A doua zi după vizionarea "Diario de motociclista", am ales vaporul pentru întoarcerea la Montevideo. Legănat de ape și de cântul monoton al motoarelor am avut suficient timp să retrăiesc cele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
fi efectuată cu mașina, dar era obositoare, cu avionul, dura doar 30 de minute, dar nu mă încânta, sau cu vaporul, două ore și jumătate pe apele Rio de la Plata. A doua zi după vizionarea "Diario de motociclista", am ales vaporul pentru întoarcerea la Montevideo. Legănat de ape și de cântul monoton al motoarelor am avut suficient timp să retrăiesc cele văzute pe ecran. Despre Che și motocicleta lui aveam să fiu surprins la Montevideo de doi colegi: ambasadorul Argentinei și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
bronz" al literaturii americane și universale. "Habana Vieja" Havana Veche, nucleul istoric al capitalei cu peste patru secole de existență, avea să-l fascineze pe Hemingway de la primul popas aici. A fost o întâlnire scurtă, prilejuită de o escală a vaporului englez "Orita", care-l aducea împreună cu cea de a doua sa soție, Pauline Pfeiffer, în aprilie 1928, din Franța în SUA și probabil o "dragoste la prima vedere"! Avea să revină pentru aproape 2 luni în 1929 și în 1932
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
să-l întâlnesc pe Fidel. El este un fel foarte special de dictator. E foarte cald, foarte sexy"!)... După decembrie 1989 au existat zvonuri conform cărora în Cuba alături de Fidel ar mai fi apărut și un alt dictator, fugit cu vaporul din România, Nicolae Ceaușescu. Am verificat, nu se confirmă! Am bătut insula de la un capăt la celălalt și invers și n-am dat nici de "odios", nici de "sinistră". Ar fi fost păcat să fie altfel, cei doi ar fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
întorsătură dramatică. Nu mai știam când este ziuă, când e seară pentru a ne culca, ori dimineață, când, în mod firesc, se scoală fiecare om. Busola noastră biologică fusese dată peste cap și nu mai arăta nordul. Eram ca un vapor cu timona stricată plutind la voia întâmplării pe nesfârșita întindere de apă a oceanului. Fără cârmă, fără busolă, vaporul nostru își pierduse coordonatele biologice și plutea în derivă pe apele unei existențe profund tulburate. Nu mai știam când să ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
mod firesc, se scoală fiecare om. Busola noastră biologică fusese dată peste cap și nu mai arăta nordul. Eram ca un vapor cu timona stricată plutind la voia întâmplării pe nesfârșita întindere de apă a oceanului. Fără cârmă, fără busolă, vaporul nostru își pierduse coordonatele biologice și plutea în derivă pe apele unei existențe profund tulburate. Nu mai știam când să ne culcăm, nu mai știam nici când să ne sculăm. Organismul nostru era supus unor teste dificile și se confrunta
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
tata mi-a comunicat în cel mai laconic limbaj: Titi, hai cu mine. Și am pornit. Departe de mine intenția de a minimaliza aportul tatălui meu la treburile interne ale familiei Aciocîrlănoaiei. Dar era lesne de observat că pe acest vapor mama se afla în cabina căpitanului, la timonă, pe câtă vreme tata își avea locul lui bine precizat și apreciat ca atare jos, în pântecele navei, la sala motoarelor. Deocamdată totul era foarte bine și ambarcațiunea noastră naviga cu toate mecanismele în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
au trecut zeci de ani... Am ajuns la capăt de drum, dar: Nu regret, nu mă jelesc, nu strig, Toate trec ca floarea spulberată. Veștejit de-al toamnei mele frig Nu voi mai fi tânăr niciodată." (Serghei Esenin) Să revenim. Vaporul nostru era fixat solid în portul vieții de două ancore puternice: mama și tata. Părinții noștri nu trăiau decât pentru noi. Pentru noi trăiau, munceau, se zbuciumau, iar în sat erau deja cunoscuți pentru dăruirea lor totală față de familie, precum și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
tot tras cu ochiul la domnii aflați în vacanță, dar nu am mai văzut la nimeni vreun ceas fosforescent. Noaptea, când sclipea, din treizeci în treizeci de secunde, micul far al portului Insula Carolina (care avea capacitatea să primească două vapoare, mici), urmăream lumina ca pe un posibil fapt dumnezeiesc; dar am fost decepționat când am aflat că lumina este "electrică", nici vorbă de a se produce "din nimic"; nici un dumnezeu interior nu avea farul, numai ceasul era dumnezeiesc. * Ne-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
o poveste care circula oarecum clandestin. Domnișoara cu eucaliptul fusese logodită cu un ofițer de marină, de felul lui din Brăila. Acesta, om frumos, brăzdat de soarele și vânturile mărilor și oceanelor lumii, îi adusese în dar ciudatul arbust, cu vaporul, bineînțeles, tocmai din Brazilia. într-o vară (iarăși, asta se știe din zvonuri), marinarul nu a mai venit să-și vadă nici logodnica, nici eucaliptul. Se zice că s-a scufundat împreună cu vasul pe care îl conducea, salutând, cu mâna
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
era "foarte tânără", spiritual tânără. Soțul ei, doctor mare, profesor de medicină, a fost executat de bolșevici în 1917; spuneau că a fost primul intelectual din Odesa judecat sumar și spânzurat. Mama și fiica au reușit să fugă cu un vapor francez și, din 1918 până în 1925, au stat în Franța și Elveția. O duceau greu și, cum bătrâna știa perfect vreo cinci limbi, când a murit ruda lor din occident, s-au stabilit în România unde era foarte bine de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
Erau gata de plecare, cu bagajele lor sărace gata făcute. Au deschis geamurile. De afară intra o boare dulce, de început de toamnă, mirosind a vegetale putrede. Țânțarii se adunau nervoși în plasa ferestrei. Au aprins lampa, așteptând, atenți, sirena vaporului care trebuia să sosească și cu care trebuiau să plece. A fost frumos, gândeau amândoi, fără a spune nimic... Simțeau că iubirea lor rămâne acolo, că nu se va repeta niciodată, că nici un popă și nici o nuntă nu o să le-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
hotărât că Dumnezeu are nevoie de ajutor. Mi-a trecut prin cap că sunt dator să-l ajut. * Umblam, bezmetic, de unul singur, toată ziua pe plaja foarte puțin populată de la Bugaz. Căscam gura cu nesaț la sosirea și plecarea vapoarelor, două-trei pe zi, din potrul mic un fel de jucărie a porturilor în localitatea Carolina. Singurătatea, imensa întindere de ape și cer, melancolia portului, despre care Radu Tudoran avea să scrie fermecătorul său roman "Un port la răsărit", mă linișteau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
o "eră"; ca niște păsări de hârtie, scrisorile călătoreau, mai repede sau mai lent, dintr-o parte în alta a lumii, un uriaș popor de păsări călătoare; până ajungeau la ținta călătoriei; pe drum se mai opreau, sau călătoreau pe vapoare, dintr-un continent în altul, dintr-un loc în altul, schimbând rutele, însoțind oamenii care le duceau spre destinație, poștașii. Cineva, care scria scrisoarea, o însoțea, cu gândul, tot timpul acestei călătorii; altcineva, care o aștepta, o urmărea și el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
o delectare pentru mine, practic ne-am distrat și am dansat foarte mult, de nu aș fi crezut că se poate și așa. M-am sculat la 5 dimineața pentru că aveam mult de mers atât cu autocarul dar și cu vaporul, așa că avea să fie o zi plină. Costel și Lăcrămioara erau partenerii mei de excursie, dotați bineînțeles cu camera de filmat și fotografiat, ca și mine de altfel. La început drumul a fost același ca și spre Meteora, dar după ce
Caravana naivilor by Mihai Dascălu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/436_a_1053]