3,436 matches
-
al societății perfecte și al statului politic modern, care îi pretinde subordonarea, obediența. În consecință, el devine elementul de modelat, de disciplinat, de izolat sau, în cazul regimurilor extreme, de eliminat. Umanismul modern, societatea modernă își au drept funcții de întemeiere: supravegherea, controlul, disciplina, ordinea și progresul. Spațiul social modern a fost gândit pe baza acestor "virtuți umaniste" de dată recentă, unde fiecare om, prin opțiunea sa morală și socio-profesională, ideologică și politică, își are locul său bine stabilit, iar distribuția
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
relații, spre deosebire de scrisul istoric care poate fi modelat, ordonat, prelucrat după intelectul uman. Din această incompatibilitate majoră între istoria scrisă și realitatea trăită nu se pot reconstitui realitățile așa cum au fost și nu există niciun realism (decât ca doctrină) în întemeierea istoriei scrise. Acel așa cum a fost ne arată întotdeauna că istoriile noastre, aspirante la utopia perfecțiunii, sunt permanent incomplete și imperfecte, tocmai pentru că generațiile de istorici completează cu noi și noi informații și moduri de a gândi ceea ce a fost
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
XVIII-lea, și hegemonia limbajului-reprezentare în orice act de cunoaștere, în orice formă de gândire au făcut din istorie și din orice posibilă cunoaștere o muncă de reprezentări. Numai printr-o muncă de reprezentări lingvistice și plastice a fost posibilă întemeierea hermeneuticii. Ideologia se susține pe această hermeneutică modernă, iar orice gând spus, orice idee emisă pot fi interpretate în fel și chip, dincolo de cel mai elementar bun simț față de o evidență a realului, față de o evidență istorică. Mai sunt și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
află în instanța adevărului a generat un relativism în gândire, în cunoaștere, manifestat printr-o "distribuție" a adevărului în cadrul subiecților vorbitori, calificați politic și producători de instrumentalizări. Limbajul Individului devine adevărul său. Pe acest soi de dogmatism și-au găsit întemeierea discursuri totalitare de dreapta și de stânga. A manipula mulțimile prin discursuri rupte de o evidență concretă este o mai veche tehnică a politicienilor moderni. Pe baza acestei forțe de masă a mulțimilor se poate institui orice tip de regim
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
raționamentelor din matematică, conferindu-le astfel valoare de metodă universală. În opinia lui Foucault, relația de reprezentare și de semnificare a limbajului cu lucrurile a fost readusă în atenție de către literatura secolului al XIX-lea180, mutație epistemică ce a făcut posibilă întemeierea semioticii de către Saussure. Ar fi bine să înțelegem reprezentarea nu ca pe un produs original picat din Ceruri, ci ca pe o serie de condiții (epistemice, sociale, politice, istorice, personale) în care "autorul" este prins între ele. Toată această "prindere
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
-o în cartea mea Cunoașterea istorică în civilizația occidentală (2008)189, arătând că nu atât războiul în sine întemeiează cunoașterea istorică, cât puterea de transformare a unor idei și concepții originale. Foucault pune semnul echivalenței între istoricismul politic modern și întemeierea istoriei scrise, ceea ce nu este tocmai veridic. Nu numai nararea (incompletă) a războiului creează istoria și/sau istoricismul. Cunoașterea, și cu atât mai puțin cunoașterea istorică, nu are, în mod explicit și de la natură, o vocație războinică. În schimb, ea
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
ceea ce este lăsat în suspensie de o respectivă cunoaștere sau știință. Ceea ce este slab întemeiat, ceea ce este descalificat sub aspect epistemologic devin modalități prin care se pot întemeia noi cunoașteri. Cunoașterea și necunoașterea sunt prezente în actul gândirii, în activitatea întemeierii unor noi ramuri ale științelor. Nu vreau să spun ceea ce au spus cândva Popper și Feyerabend, și anume că erorile sunt vitale pentru noi abordări ale științei. Vom spune că există o lege nespusă, nescrisă, conform căreia orice cunoaștere lasă
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
200. Istorie devenită "știința remediilor și a diagnosticelor"; istorie ce așează fiecare lucru și acțiune umană într-o ordine impersonală și implacabilă. Este o istorie bazată pe perspectivă; trăiește în prezent, dar privește spre viitor. Istoria efectivă presupune o triplă întemeiere epistemică: 1) istorie-reminiscență; 2) istorie-continuitate (aici Foucault a rupt-o cu o întreagă percepție a mediei, care vedea în el un istoric al discontinuului); 3) istorie-cunoaștere. O istorie îndreptată împotriva concepției tradiționale despre memorie; o istorie ce pune în practică
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
afla adevărul, sub ce condiții sociale și politice s-a produs un anumit adevăr, în ce fel de condiționări social-politice un adevăr a ieșit la iveală. Pentru Foucault, adevărul este echivalent cu ideea de cunoaștere și prima condiție epistemică a întemeierii filosofiei drept o disciplină autentică, care își pune întrebări despre existența omului și a societății și încearcă să găsească răspunsuri. Incertitudinea găsirii adevărurilor este, oarecum, echivalentă cu proliferarea "metodelor" în lumea științifică modernă. Foucault a definit metoda ca fiind "o
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
funcție de catalizator în tot acest proces epistemic. Poporul suveran "trebuie" instruit cu istorie, dar nu cu orice tip de discurs public al istoriei. Discursul istoriografic modern s-a fundamentat în instituții pe baza a cinci direcții ale cunoașterii occidentale: 1) întemeierea (elaborarea argumentelor și a ideilor după diverse tehnici arheologice și enunțiative); 2) adevărul-constatare (relația fapt-adevăr); 3) utilitatea (ceea ce este real este necesar); 4) legitimitatea (dialectica drept-nedrept); 5) egalitatea (în drepturi și libertăți, devenită doctrină politică). Faptul, evidențele despre acesta și
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
moderne. Acest "antiistoric"237, "antirealist"238 și "antiumanist" cu scrisul său "extraordinarily difficult"239 este, în esență, un profund istoric, un hiper-realist, care destructurează politicile cunoașterii moderne, un umanist prin excelența gândirii sale240. Prin Foucault, White și studiul de față, întemeierea istoriografic-discursivă a politicilor nu se mai poate susține pe o instrumentalizare a cunoașterii istorice, așa cum în secolele XVIII-XIX făceau istoricii de Curte. Un singur lucru îl mai pot face elitele: să participe la reconstrucția globală a societăților civile și să
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
și corupte). Emplotment-ul lui Hayden White la adresa realismului istoriografic occidental, la adresa neopozitiviștilor analitici are un destin ironic, din moment ce Metahistory a avut drept scop "to deconstruct a mythology, the so-called science of history"249, iar cartea în cauză a dus la întemeierea unor "auxiliare" ale lingvisticii și semanticii istoriografice, pe baza unor pattern-uri de "știință" a lingvisticii. Tropologia și metaistoria sunt, par excellence, domenii cu iz de știință, având drept suport gândirea tipologică și analize de tip lingvistic. Hayden a așezat
Foucault, cunoaşterea şi istoria by Lucian-Mircea Popescu [Corola-publishinghouse/Science/1446_a_2688]
-
Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, semnat de Stelian Brezeanu 18. O lucrare complexă, adevărată "micromonografie", care oferă informații despre biografia, activitatea științifică și politică desfășurată de șeful georgiștilor este studiul introductiv la lucrarea Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești 19, studiu regăsit și în lucrarea lui Valeriu Râpeanu, Cultură și istorie 20. Acesta oferă detalii despre scopurile partidului, despre calitatea aderenților noului partid, despre rezultatele obținute în alegeri, încearcă o clasificare doctrinară, prezintă alianțele sale politice, prezintă
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
buletinul săptămânal de propagandă și informare, intitulat "Mișcarea Liberală", anunța, sub semnătura președintelui, măsurile care se impuneau pentru buna organizare a partidului: * Intensificarea propagandei în orașe și județe. * Împărțirea județelor în sectoare și stabilirea unui conducător activ pentru fiecare sector. * Întemeierea organizațiilor comunale, fiecare având un comitet propriu. * Organizarea și desfășurarea, până la 1 octombrie 1930, a congreselor județene, la care să participe membrii comitetelor din orașe și comune și să se aleagă organele de conducere: comitetul județean, delegația permanentă, precum și șeful
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
România, 19181940. Programe și orientări doctrinare, Editura Sylvi, București, 2001. Scurtu, Ioan, "Lupta partidelor politice în alegerile parlamentare din decembrie 1937", în Studii. Revistă de Istorie, 1967, tom 20, nr. 1, pp. 145-161. Scurtu, Ioan, Din viața politică a României. Întemeierea și activitatea Partidului Țărănesc (19181926), Editura Litera, București, 1975. Scurtu, Ioan, Din viața politică a României 1926-1947, Editura Științifică și Enciclopedică, București, 1983. Scurtu, Ioan, "Caracteristicile regimurilor politice din Româniaîn perioada interbelică", în Studii și Articole de Istorie, XLI-XLII, 1980
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
Pruteanu-Isăcescu, Iulian, "Gheorghe I. Brătianu un martir al cauzei naționale românești", în Românii din afara granițelor țării. IașiChișinău: legături istorice, Iași-Chișinău, Casa Editorială Demiurg, 2008, pp. 195-206. Râpeanu, Valeriu, "Gheorghe I Brătianu", Studiu introductiv, în Gheorghe I. Brătianu, Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, 1980, București, pp. V-LXXVI. Rogister, John, " Un moment al istoriografiei europene: către o istorie universală moștenirea lui Henri și Jacques Pirenne, March Bloch și Gh. I. Brătianu", în Revista de Istorie, nr. 1-2, 1993, pp.
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
G.I. Brătianu și istoria medievală", studiu introductiv, în G. I. Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, Editura Științifică și Encilopedică, București, 1988. 19 Valeriu Râpeanu, "Gheorghe I. Brătianu. Studiu introductiv", în Gheorghe I. Brătianu, Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, București, 1980. 20 Râpeanu, Valeriu, Cultură și istorie, vol. II, Editura Cartea Românească, București, 1981. 21 Victor Spinei, (coordonator), Confluențe istoriografice românești și europene. Gheorghe I. Brătianu, Universitatea "Al.I. Cuza", Iași, 1988. 22 Șerban Papacostea
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
sinteză istorică, Editura Academiei Române, București, 2012. 40 Victor Spinei, coordonator, Confluențe istoriografice românești și europene. Gheorghe I. Brătianu, Universitatea "Al. I. Cuza", Iași, 1988, p. 241; Valeriu Râpeanu, "Gheorghe I Brătianu", studiu introductiv, în Gheorghe I. Brătianu, Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, București, 1980, p. VII; Stelian Brezeanu, "G.I. Brătianu și istoria medievală", studiu introductiv, în G. I. Brătianu, O enigmă și un miracol istoric: poporul român, Editura Științifică și Encilopedică, București, 1988, p. 9; Sabina Cantacuzino, Din
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
87 Idem, nr. 866, 29 august 1930, p. 4; Arhivele Naționale Istorice Centrale, București, fond Direcția Generală a Poliției, vol. I, dosar 60/ 1930, f. 8. Valeriu Râpeanu, "Gheorghe I Brătianu", studiu introductiv, în Gheorghe I. Brătianu, Tradiția istorică. Despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, București, 1980, p. XVIII; Arhivele Naționale Istorice Centrale, București, fond D.G. P., vol. I, dosar 60/ 1930, f. 8. 88 "Mișcarea", nr. 74, 22 februarie 1931, p. 1; Ioan Scurtu, Gheorghe Buzatu, op. cit., p. 213. 89
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
XX-lea și începutul celui de-al XXI-lea, Editura Mica Valahie, București, 2011, p. 100. 112 N. Iorga, Memorii, Încercarea guvernării peste partide (1931-1932), vol. VI, București, 1939, p. 16; Valeriu Râpeanu, op. cit., în Gheorghe Brătianu, Tradiția istorică despre întemeierea statelor românești, Editura Eminescu, București, 1980, p. XX . 113 Al. Zub, Istorie și istorici în România interbelică, Editura Junimea, București, 1989, p. 171, 175; Ștefan Gorovei, ""Școala nouă" de Istorie. Mărturii documentare" (I), în Anuarul Institutului de Istorie și Arheologie
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
arhivele Siguranței, Editura Polirom, Iași, 2008, pp. 87-92. 227 "Mișcarea", nr. 868, 6 noiembrie 1933, p. 1; Lucian Boia, Capcanele istoriei. Elita intelectuală românescă între 1930-1950, Editura Humanitas, București, 2011, p. 100. 228 Ioan Scurtu, Din viața politică a României. Întemeierea și activitatea Partidului Țărănesc (1918-1926), Editura Litera, București, 1975, p. 145; Constantin C. Giurescu, op. cit, p. 335. 229 "Mișcarea", nr. 944, 985; 15 martie, 10 mai 1934; p. 1, 3. 230 Idem, nr. 1048, 1075, 1097, 1108; 2 august
by GABRIELA GRUBER [Corola-publishinghouse/Science/943_a_2451]
-
Vară de la Vălenii de Munte, al Ligii Culturale pentru Unitatea Tuturor Românilor, întreprinde călătorii de studii în străinătate și excursii științifice cu studenții în Transilvania. Scoate în 1913-1914, cu Virgil Arion și G. Bogdan-Duică, publicația „Românismul”. În 1914 contribuie la întemeierea Institutului de Studii Sud-Est Europene, sub a cărui egidă ține prelegeri. Se căsătorește, în noiembrie 1913, cu Silvia Cristescu, nepoata lui Ioan Bogdan, care în august 1917 va muri, împreună cu fetița adusă atunci pe lume. Tragedia îl zdruncină, dar îl
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288699_a_290028]
-
magiei 67 Definiții și tipologii 67 Vrăjitoria 73 Divinația 87 Vindecarea magică 92 Șamanismul 100 Caracteristici generale ale magiei 106 Ofrande și sacrificii 121 Forme ale comunicării cu sacrul 121 Rugăciunea 123 Ofrandele 125 Sacrificiul 127 Sacrificiul ca act de Întemeiere a civilizației 139 Riturile de trecere 147 Tipologia riturilor de trecere 147 Riturile de trecere ale vieții 150 Inițierile 161 Riturile calendaristice 166 Rituri de trecere moderne 173 Liminalitatea 176 Riturile În mișcare 183 Procesiuni și parade 183 Pelerinajul 192
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
multe tipuri de demersuri și mai multe familii de gânditori: a) construirea unei evocări riguroase, bazate pe fapte verificabile, a trecutului (pentru istorici, mitul va fi asociat cu memoria nesigură, cu zvonurile, cu povestirile exagerate); b) salvarea credinței religioase și Întemeierea ei pe o viziune nobilă asupra divinului (pentru filosofi și teologi, mitul va fi asociat cu scandalosul, sălbăticia, spaimele și experiențele primitive); c) identificarea unor sisteme de explicare pozitivă a universului Înconjurător (pentru primii „fizicieni” și filosofi, mitul va fi
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
intelectuală (de la religiile primitive la religiile spirituale), În timp ce În lucrările de antropologie accentul este pus pe sistemele de valori („ideologia sacrificială”) și pe contextele sociale specifice. Prima perspectivă este exprimată elocvent În studiul consacrat de Ion Taloș (1978) sacrificiilor de Întemeiere: În descendența interpretărilor lui Mircea Eliade (care, pe baza unor atestări arheologice și istorice, dar și a sugestiilor oferite de baladele și legendele Meșterului Manole, precum și de alte producții folclorice și texte mitologice, asocia sacrificiile prilejuite de construcțiile cu o
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]