6,297 matches
-
mai ales ritmul și profunzimea acestora au generat în România instabilitate economică și socială, precum și mutații semnificative pe piața muncii. Analizând dinamica produsului intern brut în prețuri comparabile în perioada 1990-2010 (tabelul 4.1), rezultă o evoluție oscilantă, perioadele de declin alternând cu perioade de creștere (figura 4.2). În întreaga perioadă analizată se remarcă fluctuații ale PIB-ului, cu creșteri și descreșteri semnificative; astfel, perioadele 1992-1995 și 1998-2004 au fost perioade de creștere, cu ritmuri diferite însă, rezultând clar din
Analiză statistico-economică by Mirela Lazăr, Cornel Lazăr () [Corola-publishinghouse/Science/185_a_491]
-
reciclare”) Învățământul superior particular În România și Rusia Reconversiunile foștilor profesori de la școlile din Berlin Strângerea rândurilor Pensionari și pensionari: noul regim economic al fostelor elite Autoanaliza imposibilă a fostelor elite? Supraviețuiri În precaritate Noii junker și despărțirea de trecut Declinul intelectualilor de partid Mitul consultanților din Est 6. Demoralizare și nouă ordine morală. Condițiile formării unei noi elite politice Discontinuități și sfâșieri Umilire și demotivare; Mobilizarea resurselor și rezistența la Încercări Demnitate și trădare. Wendehals Disperare și noi profeții NOILE
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
profesionale și statutul scriitorului după 1989 Situația scriitorului În țările Europei Centrale și Orientale după 1989 5. Schimbarea codurilor ideologice după 1989 Ieșirea din « literatura socialistă » Construcția socială a intelectualilor: o retrospectivă istorică Monografia ideologiilor literare Anii ’90: Întoarcerea cămășii Declinul Uniunii Scriitorilor, Înmulțirea premiilor literare Noii ideologi și spectrul revoluției conservatoare O spălare ideologică Dublul discurs al extremei 6. Winners și loosers Timpul profeților Noile structuri Politizarea intelectualilor Genealogii și traiectorii Întreprinzătorii noii ordini morale Bibliografie Prefață Această carte reunește
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
Sociologie Europeană din 1996), de oportunitatea unei burse de cercetare la Max-Planck Institut für Bildungsforschung și la Centre Marc Bloch din Berlin. Cercetările asupra școlilor și Învățământului de partid permit Înțelegerea modului În care a fost inventat „intelectualul comunist”, precum și declinul acestei figuri istorice după 1989. Sociologia intelectualului de partid nu este nici o „sociologie a comunismului”, nici una a „totalitarismului”, autorul refuzând să Îmbrace roba intelectualului de tribunal. Cea de-a treia „ramură” este la rândul ei conjunctural determinată de schimbările intervenite
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
care cei 24 de membri ai biroului politic al ȘED), precum și președinții CDU din Est și ai NDPD; 27 persoane au fost date În judecată, 17 dintre ele Încă din timpul RDG-ului (1990), 16 fiind Încarcerate. În sfârșit, un declin social și profesional radical au Înregistrat În aceeași perioadă 9 persoane (șomeri, muncitori, simpli funcționari). Prin comparație, membrii profesiilor liberale au fost mai puțin afectați: dintre cei 788 de avocați provenind din fosta RDG, admiși până În 1991, au fost Înregistrate
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
putea să Însemne de fapt, dată fiind diminuarea numărului de poziții de conducere, o creștere În rang); Între 27% și 50% au urcat (este vorba Însă mai ales de mici ascensiuni); și doar Între 3% și 18% au suferit un declin În raport cu poziția lor inițială. După un alt studiu (Gergs, 1996), mai mult din jumătatea cadrelor est-germane intervievate au cel putin 15 ani de vechime În aceeași Întreprindere, doar o cincime din total schimbând locul de muncă după 1989. Asta ar
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
a cadrelor Încerca să evite această contradicție. La Începutul anilor ’70, partidele erau prizonierele unui dublu blocaj: imposibilitatea Înnoirii aparatului politic din pricina reprimării inițiativelor reformiste, În particular a unei intelectualități critice la adresa partidului, condamnată că eretica, pe de altă parte, declinul mobilității universitare, legat de „stagnarea” economică. Partidul s-a desprins astfel de sursele sale tradiționale de recrutare, intelectualii și muncitorii, primii Îndepărtați prin neîncredere, ceilalți rămânând blocați În zonele inferioare ale aparatului, prin proceduri de recrutare devenite din ce In ce mai selective. Accelerarea
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
Îndepărtați prin neîncredere, ceilalți rămânând blocați În zonele inferioare ale aparatului, prin proceduri de recrutare devenite din ce In ce mai selective. Accelerarea mobilității prin studiile universitare și democratizarea socială a elitelor s-au oprit pe la Începutul anilor ’70, pentru că apoi să intre În declin. La fel ca și În cazul altor țări estice, numărul studenților la cursuri serale și la cele prin corespondență (fără frecvență) a scăzut constant În RDG după 1970. La fel, efectivele generale ale studenților au Început să scadă după 1971
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
permis depășirea unui mod de clasificare care separă „sectorul productiv” de cel „neproductiv”, Împiedicând În special diferențierea În interiorul categoriei de cadre de conducere („funcționari” și „intelectuali” fiind amestecați În majoritatea statisticilor). Întoarcerea la o politică economică „de comandă” a marcat declinul studiilor și cercetărilor În sociologie, În RDG la fel ca și În România, Incepand cu mijlocul anilor ’70. Dar procesul de academizare a avut efecte Încă și mai profunde dacă analizăm transformările intervenite după 1989. Este vorba, pe de o
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
activități cu caracter administrativ În aparatul de partid a fost considerat În general că descalificant. Uneori, mobilitatea profesională a diferit În interiorul cuplurilor și a putut fi la originea unor drame familiale. Alteori, daca bărbații au fost confruntați sau constrânși la declin, soțiile lor, mai putin marcate politic, mai putin stigmatizate, au fost cele ce i-au Înlocuit În economia cuplului familial. Dilemă intelectualilor de partid: să continue sau să se (re)convertească? Cei care avuseseră posibilitatea de a pleca În Vest
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
obiecte de cercetare. Mai multe inițiative, În Franța și Germania, au Încercat să răspundă schimbărilor intervenite. În contextul reunificării, spațiul german al științelor sociale și politice este cel ce a cunoscut mutațiile cele mai radicale: În Vest, ca urmare a declinului instituțiilor specializate În studiul RDG și Europei de Est, iar În Est ca urmare a Închiderii sau privatizării institutelor est-germane considerate a fi prea mult marcate de ideologia comunistă. Pentru institutele germane de cercetare În științe sociale de la Berlin, printre
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
ar fi În curs de pregătire În interiorul comunității sociologilor bulgari, sub impulsul acestei mobilități internaționale, cu lupte pentru autonomie și recunoaștere. În același timp și de manieră contradictorie, alte efecte au contribuit de asemenea la o deprofesionalizare, În principal datorită declinului sociologiei printre științele sociale În general. Cei mai tineri cercetători călătoresc mai puțin decât cei din anii ’90, stagiile de cercetare sunt mai scurte decât Înainte. Se observă o Închidere progresivă a posibilităților oferite. Finanțarea națională a cercetării științifice a
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
a intelectualilor. Abia odată cu critică noțiunii de ideologie datorată lui Marx și Încercarea să de a-i opune o «ideologie științifică», noțiunea beneficiază de o oarecare recunoaștere. Ea afirmă credință În rațiune și adevăr. Dimpotrivă, noțiunea a cunoscut un anumit declin de când critică «ideologilor», intelectuali fabricanți și comercianți de opium pentru popor, o va expune focului Încrucișat al unui antiintelectualism de dreapta și de stânga, intelectualii «de partid» dând adesea un prost exemplu: «trădarea» și complicitatea lor cu unele din tiraniile
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
de căderea zidului Berlinului În estul Europei, primele bilanțuri ale transformărilor intervenite În literatura erau paradoxale: pe de o parte efectele binefăcătoare ale dez-enclavizării spațiului intelectual supus Înainte cenzurii și controlului, pe de altă parte efectele perverse ale acestei deșchideri: declinul producției literare și al audienței așteptate de intelectuali, precum și ocuparea de funcții administrative și politice de către un mare număr dintre ei. Privind mai Îndeaproape, anii ’90 apar retrospectiv caracterizați de o primă perioadă de efervescenta, urmată Începând cu 1993 de
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
și internațională, conversiile și reconversiile profesionale, politice, religioase. Criza actuală este de asemenea efectul deplasării, la interval de câțiva ani, a frontierelor dintre intelectual și politic, național și internațional, public și privat, laic și religios. Statutul scriitorului apare astăzi În declin În raport cu alte profesii intelectuale, ceea ce poate fi pus pe seama În același timp a expansiunii câmpului jurnalistic, cât și a poziției ce-i revine acolo intelectualului mediatic, dar și declinului studiilor de litere, În particular al limbii naționale În raport cu limbile și
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
public și privat, laic și religios. Statutul scriitorului apare astăzi În declin În raport cu alte profesii intelectuale, ceea ce poate fi pus pe seama În același timp a expansiunii câmpului jurnalistic, cât și a poziției ce-i revine acolo intelectualului mediatic, dar și declinului studiilor de litere, În particular al limbii naționale În raport cu limbile și literaturile străine. În sfârșit, este vorba de declinul corelativ al unei categorii de «specialiști», criticii și istoricii literări, mai putin apți să intervină În problemele de actualitate sau să
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
pus pe seama În același timp a expansiunii câmpului jurnalistic, cât și a poziției ce-i revine acolo intelectualului mediatic, dar și declinului studiilor de litere, În particular al limbii naționale În raport cu limbile și literaturile străine. În sfârșit, este vorba de declinul corelativ al unei categorii de «specialiști», criticii și istoricii literări, mai putin apți să intervină În problemele de actualitate sau să desemneze actualitatea problemelor, rezervate politicii și economiei. Se adaugă la acestea devalorizarea relativă a operelor publicate Între 1948 și
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
după Începutul anilor ’60 a condițiilor restrictive sociale și politice de acces la anumite genuri de studii a precedat sfârșitul «democratizării» și, deândată ce progresia efectivelor universitare s-a Încetinit, la Începutul anilor ’70, si a Început să intre În declin, la Începutul anilor ’80, o nouă distanță a aparut Între elită cu diplomă și paturile mijlocii și inferioare. «Nivelării» sociale inițiale i s-a substituit o nouă ruptură. Meritocrația socialistă, identificată prin «studiile sale adevărate» și valorizarea «culturii generale», disprețuia
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
de precaritate a Uniunii făcea la un moment dat că ea să nu mai fie În măsură să asigure protecția socială a celor peste 2.000 de membri, majoritatea dintre ei la vârsta pensionării. În același timp avusese loc un declin al activității literare profesionale, din cele 25 de reviste editate de Uniune În 1990 nemaiapărând decât 7 sau 8. Două din cele mai importante reviste literare, Steaua și Viața românească, erau finanțate de departamentul de reviste pentru străinătate al guvernului
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
asupra orientării politice a țarii. Până la Începutul anilor ’70, creșterea continuă a efectivelor de studenți și politica relativ liberală asigura actorilor publici celor mai inventivi În câmpul intelectual un public În expansiune. Ulterior, efectivele și posturile universitare au fost În declin, la fel ca debușeurile sau locurile de muncă În câmpul intelectual. Declinul mobilității sociale și prin studii coincide cu creșterea emigrației, cea a minorităților evreiască și germană În special, dar și a din ce In ce mai multor «etnici» români. Toate categoriile sociale sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
efectivelor de studenți și politica relativ liberală asigura actorilor publici celor mai inventivi În câmpul intelectual un public În expansiune. Ulterior, efectivele și posturile universitare au fost În declin, la fel ca debușeurile sau locurile de muncă În câmpul intelectual. Declinul mobilității sociale și prin studii coincide cu creșterea emigrației, cea a minorităților evreiască și germană În special, dar și a din ce In ce mai multor «etnici» români. Toate categoriile sociale sunt reprezentate, dar paturile posesorilor de diplome sunt suprareprezentate. Scriitorii sunt și ei
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
de la redactare, În ciuda tuturor sprijinurilor obținute și a concesiilor făcute cenzurii. Alți critici și istorici ai literaturii române contemporane nu și-au publicat lucrările decât după 1990 (Țeposu, 1993; Ulici, 1995). Interesul pentru lucrările de sinteză istorică este Însă În declin după 1990, anul apariției primului volum al unei «Istorii critice a literaturii române» a lui Nicolae Manolescu, considerat principalul succesor al lui Călinescu În linia marilor critici și istorici literări, dar care nu și-a mai continuat proiectul. Istoriile sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
seamă cazul autorilor veniți din exil - adesea doar simbolic, prin publicarea operelor - care au făcut obiectul unor controverse În Occident chiar la momentul reabilitării lor În România: Mircea Eliade și Emil Cioran sunt cele mai bune exemple În acest sens. Declinul Uniunii Scriitorilor, Înmulțirea premiilor literare În seara de 22 decembrie 1989, după fugă lui Ceaușescu În elicopter și Înainte de Începerea luptelor pe străzile Bucureștilor, bătălii pentru succesiune au avut loc la Uniunea Scriitorilor din România. Președintele organizației oficiale a scriitorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
intelectualilor consacrați care se afirmau pe scena publică după modelul organizațiilor similare, informale, ce existaseră În Europa de Est. Privită retrospectiv, alegerea unui scriitor disident În fruntea Uniunii Scriitorilor a constituit un moment de triumf al acestei instituții literare, dar și Începutul declinului ei. Mircea Dinescu eta al treilea scriitor «disident», ce-și manifestase opoziția politică din interiorul «sistemului», după Paul Goma și Dorin Tudoran, dar singurul Încă prezent În țară În momentul răsturnării regimului. La sfârșitul anilor ’80, membri influenți ai Uniunii
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]
-
Înainte de a deveni disidenți - sau de a descuraja o represiune violența Împotriva acestora. Aceste rețele de Întrajutorare și de solidaritate au funcționat În pofida supravegherii polițienești și a tensiunilor, rivalităților, iar uneori chiar denunțurilor care au marcat acest mediu extrem de sensibil. Declinul Uniunii Scriitorilor după 1989 nu se datoreaza totuși slăbiciunilor opoziției membrilor sau certurilor pentru succesiune. O epurare În rândurile Uniunii Îi Îndepărtase din 1990 pe scriitorii cei mai compromiși sub Ceaușescu și noii responsabili au fost aleși democratic la conducerea
[Corola-publishinghouse/Science/2325_a_3650]