4,693 matches
-
pleacă,/ tu știi că tata mă strigă/ să nu m-apuce iarna decât la el în cvadrigă". Jubilația erotică se suprapune peste percepția apăsătoare a sfârșitului, aceasta fiind mai pe larg dezbătută în ultima secțiune a volumului, Cruciada fiului. O evocare a Tatălui văzut de Fiu ca entitate salvatoare în înțeles religios și biblic, dar și transmițătoare a unui cod de putere fizică și metafizică prin care între cei doi se pecetluiește un legământ indestructibil. Mai multe poeme deapănă visul poetului
Parfum gotic by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/10117_a_11442]
-
justețea severă a expresiei, nu prin efecte de pirotehnie verbală. Proiectul însuși este unul de factură auster clasică, de prezentare a unei istorii naționale urcînd cronologic din preistorie pînă în zilele noastre. în cel mai tradițional chip, cartea începe cu evocarea triburilor trace și se încheie cu integrarea României în Uniunea Europeană. Un veritabil maraton istoriografic în aproape patru sute de pagini, plus încă vreo treizeci de note și bibliografie, condus cu dificila artă a narațiunii istorice ghidate de o viziune a întregului
O istorie a României apărută la Paris by Mircea Iorgulescu () [Corola-journal/Journalistic/8110_a_9435]
-
trimestriale Baaadul literar, numărul 2 din august 2007. Revista apare sub egida primăriei Bîrladului și îl are ca director fondator pe Cezar Ivănescu. Din cuprinsul acestei reviste cu titlu atît de straniu, articolul care ne-a atras atenția a fost evocarea lui C. D. Zeletin cu prilejul împlinirii a 50 de ani de la moartea poetului G. Tutoveanu. Ceea ce este impresionant la acest medic erudit și rafinat este dozajul perfect la care ajunge îmbinînd o erudiție de cuprindere enciclopedică și un simț
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/9264_a_10589]
-
această docudrama animată, poveste care relevă două dimensiuni ale existenței lui Crulic. Prima are ceva din inocența Amintirilor din copilărie a lui Ion Creangă - vezi și accentul fără echivoc al personajului, dar și lentoarea povestirii -, fără să aibă puterea de evocare a scriitorului, dar cu o expresivitate care ia naștere din banalul cel mai pur ca în poeziile lui Constantin Acosmei din Jucăria mortului. Crulic este cel care derulează „lanțul amintirilor” punctând evenimente care nu au nimic excepțional sau un caracter
Crulic – dosarul unei inexistențe by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/4756_a_6081]
-
Andrei Ionescu Iată o pagină emoționantă a romancierului portughez António Lobo Antunes, evocarea bunicilor pornind de la o fotografie ștearsă de vreme. Arta de a reconstitui pe un ton în același timp dubitativ și precis o ambianță de neuitat și de a-l atrage pe nesimțite pe cititor, în ciuda aparentei detașări reflexive ori tocmai
António Lobo Antunes - Ei, în grădină by Andrei Ionescu () [Corola-journal/Journalistic/13148_a_14473]
-
din copilărie (pe care am avut ocazia nu de mult să o cunoaștem prin intermediul frumoasei versiuni a romanului ,,Întoarcerea caravelelor” semnată de Micaela Ghițescu) posedă aceeași irezistibilă forță de convingere, indiferent de dimensiunea scrierilor, fie ele miniaturi poetice, cum este evocarea de față, fie opere de amplu suflu epic, cum este romanul amintit, pe care le-o conferă stilul inconfundabil al unui mare scriitor. Portretul de familie din fotografie se transformă treptat într-o poveste, pentru că este nucleul ei iradiant, este
António Lobo Antunes - Ei, în grădină by Andrei Ionescu () [Corola-journal/Journalistic/13148_a_14473]
-
la experiența nord-americană sau engleză, fapt ce face ca situația din România să apară în ipostaze cu atât mai sumbre. Uneori comparația pe orizontală Est-Vest lasă locul uneia pe verticală România de azi-România din vremea comunismului. Ceea ce pornise ca o evocare nostalgică de tipul Nuovo Cinema Paradiso (mă refer, firește la filmul lui Giuseppe Tornatore) a videotecilor de la începutul anilor '80 sfârșește însă tot în grotescul apăsat al zilelor noastre. Tehnologia s-a schimbat, dar mitocănia și spiritul gregar continuă să
Teme ale vremii noastre by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7294_a_8619]
-
care o propune Goga în istoria posteminesciană a poeziei românești. Pentru primul aspect, poemele se distribuie în poezie socială, cu puternice accente mesianice și militante, specifice, după istoricii literari, semănătorismului (Rugăciune, Clăcașii, Plugarii, Dascălul, Dăscălița, Casa noastră, Bătrâni), poezie de evocare a locurilor și atmosferei familiale (Oltul, Noi, Lăutarul, În codru, Ruga mamei), poezie de stare și meditație existențială (Departe, Sara, La stână, Așteptare). În toate aceste poezii tematice funcționează aceeași sensibilitate de tip romantic, care permite ca în același text
Octavian Goga la Budapesta by Cornel Munteanu () [Corola-journal/Journalistic/11255_a_12580]
-
exagerat exploatat de istoria literară. În fapt, depărtarea de locurile și de oamenii dragi, dorul purtat în lume a plinului vieții satului apare la Goga drept o stare și un sentiment tipic romantic, cu un ușor accent militant. Pe calea evocării satului și a oamenilor lui, începând de la universul familiei, eul poetic recuperează, printr-o memorie afectivă, bogăția spirituală și umană a originilor. De aceea, durerea alternează romantic cu răzvrătirea, înfrângerea elanurilor sufletului cu înălțarea în lumină. Această dublă stare a
Octavian Goga la Budapesta by Cornel Munteanu () [Corola-journal/Journalistic/11255_a_12580]
-
deprins de la otomani (de la purtătorii de fes !). Daniel Vighi identifică în ambianța de azi pe unul dintre aceștia: „Turi Mustafa de la restaurantul cinegetic de pe strada Schelei“. Demersul recuperator întreprins de Daniel Vighi atrage mai ales prin faptul că dă prioritate evocării cotidianului. Nu atât instituțiile timișorene îl preocupă pe Vighi cât viața de toată ziua a locuitorilor orașului , felul comun de a trăi al timișorenilor, astfel cum se desfășura cândva într-un cadru despre care azi mărturisesc numai „curțile interioare“, cele
Orașul din cutia de pantofi by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/3180_a_4505]
-
aprilie 1954 - m. 5 noiembrie 1999). Primăria din satul său natal (Șirnea, jud. Brașov) a dezvelit recent o plăcuță cu efigia în bronz a lui Radu G. Țeposu. Căminul cultural din Șirnea va purta, de asemenea, numele celui dispărut. O evocare a lui Radu G. Țeposu într-un text semnat de Radu Călin Cristea: Trec anii ca nori lungi pe dealurile Șirnei. Nu știu cum se face, dar Țepi se tot îndepărtează de noi. Ne zăpăcește cu semnele lui în care, n-avem
La marginea imperiului pierdut by Radu Călin Cristea () [Corola-journal/Journalistic/5111_a_6436]
-
condițiile civilizației citadine. Ideea că poți deschide cartea cuplîndu-te spontan la atmosfera ei este falsă: un cititor nu poate scoate din latență decît acele trăiri a căror amintire o mai are încă. În cazul cărții lui Blaga, amintirile a căror evocare este obligatorie pentru gustarea cărții sunt fie foarte palide sub uzura trecerii vremii, fie cu totul inexistente. De aici și dificultatea de a citi un asemenea volum. Dacă la ea adăugăm neputința de care pomeneam la începutul acestor rînduri, și
Iremediabil liric by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/9358_a_10683]
-
în care mai apoi am locuit, creștea un pîlc viguros de floarea-soarelui - pepeni, pe cîmpuri învecinate vedeam uriașe întinderi de bostani galbeni și portocalii, în curtea noastră se aflau caiși cărora căprița mea le rodea scoarța". Documentar, sînt de semnalat evocările privitoare la mizeria în care familia Ș. Cioculescu a trăit între anii '48-'58. În același număr din revista de la Târgoviște, dl Tudor Cristea consacră o cronică plină de simpatie volumului recent de memorialistică al directorului României literare. Ne-a
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/14760_a_16085]
-
condiții, nu este de mirare că nostalgia se revarsă în valuri, fie că citim rememorări ale scriitorilor care, în comunism, frecventau Casa de la Neptun, fie ale copiilor acestora, ajunși, unii, ei înșiși scriitori. O adevărată pagină de literatură creează, în evocarea sa sintetică, Eugen Negrici: „Aveai ocazia să-i vezi dezbrăcați, binedispuși, chefuind aiuritor, copilărindu-se, dedându-se unui soi de haimanalâc fermecător pe nu puțini dintre cei ale căror chipuri figurau în manuale. Era, într-un fel, un prilej de
Marea nostalgiilor by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/4430_a_5755]
-
printre nervuri și cu promisiunea unui miez fabulos”) și mai ales prin aducătoarea lor, o fetiță de 12-13 ani, versiune de Lolită „jitană”, care apare din când în când pentru a oferi ispititoarele fructe. Ambianța marină erotizată se împlinește prin evocarea smochinelor miezoase și a purtătoarei lor pe tipsie. Acesta este cadrul în care adulterul se săvârșește, protagoniștii fiind împinși în păcat de o răvășitoare patimă carnală izbucnită în ei de cum s-au văzut. Paul, un tânăr scriitor cunoscut, Alicia, o
Noul romancier by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/3732_a_5057]
-
eroii sunt și gurmanzi, iubitori de festinuri, băutori cu mari voluptăți de vin roșu asociat diversităților culinare. Ca și amorul mesele îmbelșugate constituie pentru ei un ritual, un prilej de trăire intensă. Romancierul este de altfel, observăm, un expert în evocarea prânzurilor bogate, a ospețelor rafinate care fac deliciul eroilor săi și, prin extindere, putem să credem că și al său: „Patronul restaurantului ne pusese cu siguranță gând rău. Nici nu ne încălzisem bine de la vin, că fetele lui au început
Noul romancier by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/3732_a_5057]
-
copilăriei sale. Parisul, pe care Aciman îl adoră, nu e Parisul real, ci un oraș fictiv pe care copilul Andre și-l închipuise citindu-i pe Stendhal și Proust. Roma este un fel de tărîm al suspinelor, un spațiu al evocării și dorinței: cînd e la Roma, Aciman suspină după Paris, cînd e la Paris de asemenea suspină, pentru că știe că va pleca la un moment dat înapoi spre Roma. Iar New York-ul e prin definiție o vale a suspinelor, căci
Viitorul amintirilor by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/16723_a_18048]
-
icoană. O icoană maramureșeană, desigur. Icoana Monahului DelaRohia". Să adăugăm că, precum un mare semn de încredere în învățăcelul său, N. Steinhardt l-a ales ca legatar testamentar, cu sarcina de a-i prelua și gestiona manuscrisele. Din materia unor evocări personale care atestă calitatea de bun conducător de energie morală a discipolului, crește, încununîndu-le, imaginea obiectivă a lui N. Steinhardt, figură de prim rang a culturii noastre contemporane. O figură carismatică, iradiind o tainică lumină duhovnicească. Iată o apreciere a
O evocare a lui N. Steinhardt by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/8628_a_9953]
-
de activitate, British Council și-a păstrat independența, devenind organizația internațională a Marii Britanii pentru promovarea relațiilor culturale și a oportunităților în domeniul învățământului și promovând, prin peste 7 000 de persoane din 109 state, parteneriatul între oameni, comunități și națiuni. Evocarea Bibliotecii Britanice, care a fost deschisă la Timișoara în 1945, este unul din evenimentele incluse în programul acțiunilor care își propun să readucă în memorie oameni și locuri pentru care British Council a însemnat o schimbare. Miercuri, 30 iunie, de la
Agenda2004-26-04-general7 () [Corola-journal/Journalistic/282584_a_283913]
-
Simona Vasilache Volumul Sfârșit și început de secol (Cartea Românească, 2013) adună articole, cronici, evocări semnate de Gabriel Dimisianu în presa ultimilor ani. Impresia pe care o lasă textele, aglutinate în chip firesc, prin simpla lor punere laolaltă, e a cuiva care scrie fiindcă îl trage inima, sau când nu se poate tăcea, când atitudinea
Plăcere și datorie by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2833_a_4158]
-
situații care inflamează pe toată lumea. Și un povestitor mucalit, care știe să aleagă o pagină frumoasă din realități nu așa de pitorești. De asta, punctul forte al volumului, și aș risca să zic, a tot ceea ce scrie Gabriel Dimisianu, sunt evocările. Nu doar prin calitatea de document, de imagine despre o lume apropiată, dar din care ne rămân din ce în ce mai puțini martori, și încă și mai puțini capabili să discearnă nuanțele așa cum o face Gabriel Dimisianu, ci și prin morala lor implicită
Plăcere și datorie by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/2833_a_4158]
-
mobilizării" și, eventual, a bucuriei la 1 Decembrie, tinde să devină de aceeași natură: "se dă" fasole de la cazan, iar amărâților înfometați li se pune microfonul sub nas ca să-și declare admirația și recunoștința... Aici însă, constat că, furat de evocări, am omis să spun ceea ce se cădea spus de la început. Anume că acela care a remarcat distincția dintre Sărbătoare și sărbătorire a fost campionul absolut al disocierilor subtile și caustice, Ion D. Sîrbu. El e cel ce consemna, în de
Recuperarea Sărbătorii by Radu Ciobanu () [Corola-journal/Journalistic/12729_a_14054]
-
încredere în energia armatei sale, trece podul în capul a 8000 ostași și se lasă cu furie asupra osmanliilor. Turcii, spun analiștii contimpurani, se luptau ajutorați de mulțime și de număr, românii de tărie și îndrăzneală" (Cartea a II-a). Evocarea lui Tacitus are valoare unei embleme: numeroși alți istorici latini s-au ilustrat în cadrele aceluiași tipar narativ, dar Tacitus este cel care l-a dus la strălucire, la începutul erei noastre. Romanticul Bălcescu nu a adaptat integral schema tacitiană
Călugăr și soldat by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/8314_a_9639]
-
Șerban și avînd ca scop reevaluarea din perspectiva de azi a unor personalități de evrei-români din varii domenii - literatură, arte, jurnalism, științe etc. Fiindcă "o explorare la nivelul exigențelor contemporane a patrimoniului spiritual nu mai poate fi obținută doar cu evocări encomiastice", preocuparea expresă a redacției este "de a destrăma valul uitării acolo unde rutina și comoditatea amenință să semene confuzie, aplatizarea criteriilor și, implicit, anularea ierarhiei valorilor. Deopotrivă de păgubos este un anumit sectarism, cultivat sub pretextul specificității și duce
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/8742_a_10067]
-
capodoperei a fost găsirea cuvântului memorii, care-i lăsa autorului cea mai largă libertate în alegeri: digresiuni, descrieri de peisaje, episoade futile dar în care moralistul descoperea adevăruri asupra ființei umane, portrete, meditații asupra destinului omenesc și al său propriu, evocarea multor scene istorice la care fusese martor. Am în fața mea cele două volume, în colecția Pleiade. Din totalul de circa 2730 pagini, vreo 620 sunt de însoțire erudită. Textul auctorial propriu-zis este foarte adesea un poem fastuos, ce se înalță
Între două țărmuri by Ilie Constantin () [Corola-journal/Journalistic/13940_a_15265]