5,138 matches
-
totul era zugrăvit în culori paradisiace. Incredibil, însă propaganda sovietică a dat roade, în Occident, cu prilejul "revoltei" de la Tatar Bunar, pusă la cale din Transnistria, via Moscova (vezi reacțiile de "protest" ale intelectualilor comuniști din Franța, în frunte cu Henri Barbusse 217). La fiecare dare de seamă a șefilor bolșevici, România era demonizată. Publicațiile, radioul, broșurile puneau titluri ca Zece ani de ocupație sângeroasă a Basarabiei (1928). România nu putea fi decât "cea mai sălbatică monarhie din Europa": România și
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
din 1924, când "zeci de alte sate" au fost "rase din temelii" de către "jandarmii 265 români și trupele de ocupație", mii de revoluționari fiind uciși și azvârliți în Nistru. Bineînțeles, nu putea fi ignorat primul dintre "inocenții" lui Willi Münzenberg, Henri Barbusse, care a descris "tragedia de la Tatar Bunar", revoltând întreaga planetă contra "teroarei și violenței din Basarabia". Ucraina a intrat simultan în cor, demascându-i pe "demonii" români care "înșfăcaseră Bucovina" (de la cine?) și "instituiseră un regim sălbatic de teroare
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]
-
Sibiu. Acesta este singurul film al regizorului finlandez în limba engleză și în care joacă actori englezi. Tragic, umor negru, dramă, melodramă, kitsch, astea ar fi cuvintele care ar caracteriza în mare parte filmul. Subiectul filmului se învârte în jurul lui Henri, concediat de curând, care dorește să se sinucidă. Pentru că nu poate să ducă la bun sfârșit gestul, angajează un ucigaș profesionist. Totul decurge conform planului, până când acesta întâlnește o chelneriță tânără, de care se îndrăgostește. Chiar dacă medicul i-a spus
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
G. Le Cler a fost întrucâtva cunoscut francezilor (și nu numai lor!); în bibliografia articolului "Roumanie" dintr-un dicționar enciclopedic publicat de Pierre Larousse în 187515, el se regăsea alături de nume precum Jean A. Vaillant, Saint-Marc Girardin, Elias Regnault, Jean Henri Abdolonyme Ubicini, Edgar Quinet, Ion Heliade Rădulescu, Alexandru Odobescu, Petre Aurelian sau George Bengescu. Dar textul militarului francez a fost binecunoscut și istoriografiei române. Cele mai consistente notații asupra lui găsim la Nicolae Iorga în conferința susținută la Galați pe
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
Așadar, Le Cler s-a documentat direct de la surse în anii 1860-1864 atât timp cât s-a aflat în Principate. Detaliile înregistrate la fața locului au fost dublate de o serie de lecturi din Sallabery, Zallony, Jean A. Vaillant, Elias Regnault, Jean Henri Abdolonyme Ubicini ori Ion Ghica sau Ion Heliade Rădulescu, care au scris în epocă pagini importante despre români 24. Acestor nume li s-au adăugat cele ale lui Charles de Mazade, René de Courcy, Georges Perrot, care, în câteva numere
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
étrangère, Marina Mureșanu Ionescu • Pariziana romanescă: mit și modernitate, Elena Prus • Privirea celuilalt / Le regard de l'autre (ediție bilingvă), Monica Vasiliu • Privirea celuilalt / O Românie plină de viață, Paul Labbé • Temps et espace(s) dans le journal intime d'Henri Frédéric Amiel, Elena Manoliu În pregătire: Istoria Moldovei și a Valahiei, Jean Louis Carra LIBRĂRII în care puteți găsi cărțile editurii INSTITUTUL EUROPEAN (selectiv) ALBA-IULIA Librăria Mircea Eliade, str. Cloșca, bloc CH1 ARAD Librăria Corina, str. Mihai Eminescu nr. 2
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
ziarist, sufleur la teatru, director de teatru, director al berăriei academice Bene Bibendi, director al revistei Moftul român, redactor la Universul, director al Berăriei Cooperative, este, în teatru, pictorul amuzant și sagace al societății, administrației și rentierilor, un fel de Henri Monnier și Labiche. I.L. Caragiale este poetul satiric al burgheziei românești. Spirit profund observator, el sesizează cu o pătrundere uimitoare și redă cu o puternică plăcere a expresiei cusururile și ridicolul acestei clase sociale care a primit câteva reflexii ale
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
muzeului Jeu de Paume și a Mu‑ zeului Național de Artă Modernă semnalează o dorință de apropiere între stat și pictura actuală; protagoniștii mișcărilor avangardiste din prima jumătate a secolului devin un fel de eroi oficiali și consacrați: Pablo Picasso, Henri Ma‑ tisse, Fernand Léger, Georges Renault. Încă din 1941 douăzeci de tineri pic‑ tori francezi constituie împreună cu Jean Bazaine și alții, imaginea altei școli de la Paris a cărei coerență foarte relativă maschează de fapt caracterul ei heteroclit. În această lucrare
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]
-
Cluj-Napoca, 1983; Aventurile d-lui Ionel Lăcustă-Termidor. Revolte, îngr. și pref. H. Zalis, București, 1987; Femeia cu carnea albă. Zeul iubirii, îngr. și pref. H. Zalis, București, 1993; Oameni excepționali. Jurnal intim, îngr. și pref. Valentin Chifor, Cluj-Napoca, 1995. Traduceri: Henri Barbusse, Prăpădul, București, 1918, Focul, București, 1935; Jacques de Lacretelle, Silbermann, București, 1923; Romain Rolland, Umilă viață eroică. Precursorii, București, 1924; Georg Brandes, Balzac și Stendhal, București, 1925; Stefan Zweig, Adorație, București, 1925; Bjornstjerne Björnson, Mâinile mamei, București, 1926; Karel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285184_a_286513]
-
a doua parte a secolului al XX-lea, la Miron Radu Paraschivescu, Cicerone Theodorescu, Tudor George, Grigore Hagiu ș.a. Repere bibliografice: Catulle Mendès, Le Mouvement poétique français de 1867 à 1900, Paris, 1903; Pierre Martino, Parnasse et symbolisme, Paris, 1925; Henri Bremond, La Poésie pure, Paris, 1926; Maurice Souriau, Histoire du Parnasse, Paris, 1929; Francis Vincent, Les Parnassiens, Paris, 1933; Philippe Van Thieghem, Marile doctrine literare în Franța, tr. Alexandru George, București, 1972, 242-258; N. Davidescu, Din poezia noastră parnasiană, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288697_a_290026]
-
cu o suită de lucrări în care abordează aspecte teoretice (Iluziunea realistă. Încercare de critică filosofică - teză de doctorat, 1907, eseurile Nihil novi? și Raționalism și pragmatism, ambele din 1913), de istorie a filosofiei (monografiile Thomas Carlyle, 1909, Filosofia lui Henri Bergson, 1910) și de filosofie a culturii (Imperialismul culturii germane, 1915). Traducerile din Thomas Carlyle (Eroii. Cultul eroilor și eroicul în istorie, 1910, Muncă, sinceritate, tăcere, 1910) și John Ruskin (Comori și grădini, 1914) întregesc imaginea acestei perioade febrile, când
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285393_a_286722]
-
și asupra unor însușiri care prefigurează pe biograful personalităților Renașterii italiene. Gânditor matur, familiarizat cu istoria doctrinelor filosofice și a culturii europene, A. posedă capacitatea de a expune fidel, dar atașant un sistem de cugetare. Studiile despre Thomas Carlyle și Henri Bergson, mai curând modele de lectură comprehensivă decât exegeze critice, evidențiază tendința autorului de a transgresa sfera ideilor, orientându-se către personalitatea filosofului, a cărui efigie spirituală încearcă să o fixeze portretistic. Puntea de legătură dintre scrierile filosofice și cele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285393_a_286722]
-
documentare amplă, conferă narațiunilor o convingătoare veridicitate, încât până și aspectele inevitabil aride capătă cursivitatea tensionată a trăitului. Biograf autentic, A. își domină subiectele de la înălțimea unei viziuni coerente despre om și lume. SCRIERI: Thomas Carlyle, București, 1909; Filosofia lui Henri Bergson, București, 1910; Imperialismul culturii germane, București, 1915; Machiavelli. Omul, timpurile, opera, I-II, București, 1933-1934; ed. 3, Timișoara, 1993; Trei figuri din cinquecento: Pietro Aretino, Francesco Guicciardini, Benvenuto Cellini, București, 1935; Figuri din cinquecento. Principese, curteni și curtezane, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285393_a_286722]
-
o "vulgarizare" ca cea pe care "mica regină a transporturilor" a cunoscut-o în ajunul primului război mondial, sau de o democratizare extraordinară care este pe cale să se realizeze de cealaltă parte a Atlanticului, grație metodelor de standardizare adoptate de Henri Ford în uzinele sale de la Detroit. Dar, stimulați mai ales de concurența americană, constructorii francezi, urmați curînd de cei britanici, germani și în mai mică măsură de cei italieni, trec la cucerirea pieței de desfacere a claselor mijlocii. Începînd din
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
un adevărat act de acuzare împotriva unui sistem care a permis declanșarea dezastrului. După ce a publicat una după alta Viața martirilor în 1917 și Civilizație în 1918, Georges Duhamel propune în Cucerirea lumii un pacifism rezonabil și vigilent. În Focul Henri Barbusse evocă și el ororile războiului și sentimentul fratern dintre combatanți. Pacifismul ("pentru ca niciodată tragedia să nu se mai repete"), sentimentul de solidaritate cu cei scăpătați cu viață și cu cei dispăruți, nostalgia fraternității din tranșee, dorința învingătorilor de a
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
1914) în care Gide face apologia actului "gratuit", lipsit de orice semnificație umană. Aceeași dorință ostentativă de eliberare din strînsoarea regulilor și a tabuurilor se regăsește la originea succesului lui Jean Cocteau (Thomas impostorul 1923, Copiii teribili 1929), al lui Henri de Montherlant (La fîntînele dorinței 1927, mai tîrziu Tinerele fete) al lui James Joyce (Ulysse 1922), al lui Aldous Huxley (Chrome Yellow, 1921), al lui Luigi Pirandello a cărui piesă Șase personaje în căutarea unui autor (1921) este reprezentată pe
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
în căutarea unui autor (1921) este reprezentată pe toate scenele europene. A fost de asemeni și o criză a valorilor intelectuale. Reacția împotriva raționalismului, deja foarte puternică la sfîrșitul secolului al XlX-lea, este accentuată de război și triumfă prin Henri Bergson și prin spaniolul Miguel de Unamuno a cărui Agonie a creștinismului, publicată în 1925, face o paralelă între pierderea valorilor morale și dispariția civilizațiilor, în plus, psihanaliza lui Freud, adevărată "revoluție copernicistă" a gîndirii, descoperă o altă latură a
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
fac Cocleau și Giraudoux. Alții se refugiază în călătorii, în contactul cu alte civilizații, ca André Malraux (Calea regală, 1930) Paul Nizan, Paul Morand, frații Tharaud etc., sau în întoarcerea la natură și la izvoarele vieții rurale (Alphonse de Chateaubriand, Henri Pourrat, scriitorii italieni grupați în jurul revistei Il Selvaggio (Sălbaticul n.t.) a lui Mino Maccari), în acțiunea revoluționară (Louis Aragon, englezul George Orwell), sau într-o viață de riscuri (Antoine de Saint-Exupery, Gabriele D'Annunzio). Curentele avangardiste Triumful iraționalului și
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
instalat în capitala franceză și care frecventează celebrele centre ale cosmopolitismului cultural reprezentate de marile berării din Montparnasse: Le Dôme, La Coupole, La Rotonde sau La Closerie des Lilas. Scriitorii americani ai "generației pierdute" ca Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway și Henri Miller, se alătură aici exilaților care fug de represiunea dictaturilor mediteraneene și balcanice în așteptarea diasporei antinaziste a anilor treizeci, și pictorilor străini care formează marile "batalioane" ale așa numitei "Școli din Paris" în care figurează printre alții italianul Modigliani
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
cubismul este mai puțin radicală la Georges Braque, care de acum înainte va adopta o cale de mijloc, între figurativ și o transpunere foarte interpretată și structurată a realității, pe care o va urma pînă la moarte. Din contra, cu Henri Matisse se revine la o abordare mai convențională a realității și la o alegere a subiectelor (nuduri, dansatoare, odalisce), care se apropie foarte mult de gustul publicului. Același lucru se petrece și cu alți pictori care se îndepărtează și ei
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
două războaie a fost cu mult mai puțin afectată de întoarcerea la ordine și la tradiție decît arta picturii, exceptînd bineînțeles țările totalitare și într-o oarecare măsură Franța unde această tendință a cunoscut frumoase succese cu Charles Despiau și Henri Bouchard, autori ai operelor din vastul program sculptural al palatelor din Chaillot și din Tokio ridicate cu ocazia Expoziției din 1937, cu Pierre Poisson, Louis Dejean, Léon Drivier, Georges Saupique, Marcel Gimond, etc. Tendința novatoare și crearea unor forme noi
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
puternice cu un guvern european avînd puteri depline și limitîndu-se suveranitatea absolută a statelor membre. Din 1945 pînă în 1947, se vor constitui astfel numeroase organizații pan-europene, cea mai importantă fiind Uniunea Europeană a Federaliștilor, în care figurează personalități ca Henri Frenay, Marc Alexandre, Altiero Spinelli, Eugen Kogon și Henry Brugmans și care numără pînă la 100.000 de membri. Altele s-au constituit pe o bază mai mult ideologică, cum este Mișcarea Socialistă pentru Statele Unite ale Europei, prezidată de André
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
politice care formează nucleul coalițiilor aflate la putere în țările vest europene. Aceste afinități politice dublate adesea de relații de prietenie între principalii conducători ai acestor curente personalități ca Robert Schuman, Jean Monnet, Paul Ramadier, Andre Philip în Franța, Paul Henri Spaak în Belgia, de Gasperi și Spinelli în Italia, KonradAdenauer în RFG etc. explică faptul că proiectul a fost adoptat foarte repede. Din 18 aprilie 1951, șase țări, Franța, RFG, Italia, Belgia, Țările de Jos și Luxemburgul, semnează tratatul de la
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
etc., se îndepărtează puțin de formele clasice și nu constituie un eveniment decît cînd afectează morala tradițională ca "Manon" de Henri-Georges Clouzot, sau "Cu diavolul în corp" de Claude Autant-Lara. Nimic nu ilustrează aici vreo influență vizibilă a modelelor hollywoodiene. Henri Verneuil și Jean-Pierre Melville sînt încă la începuturi, iar realizatorii care riscă să facă thrilleruri în stil francez, ca Jacques Becker în 1954 cu "Nu vă atingeți de mălai ("bani" în argou)" au mare grijă să nu-și dezrădăcineze publicul
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/964_a_2472]
-
Constantin Manolache Istoria NATO, Jiři Fidler și Petr Mareš Politica de securitate în mediul internațional contemporan. Domeniul energetic, Constantin Hlihor Soluționarea crizelor internaționale. Mijloace militare și nemilitare, Teodor Frunzeti Terorismul internațional. Reacții ale actorilor regionali și gloobali, Gabriel Toma 1 Henri Martre, Philippe Clerc, Christian Harbulot, Intelligence économique et stratégie des enterprises, France, Commisar at general du plan, 1994, disponibil la http://www.ladocumentationfrancaise.fr/rapports-publics/074000410/index.shtml (accesat în 21.03.2015). 2 Henri Martre (coord.), Rapport du Commissariat
[Corola-publishinghouse/Science/84938_a_85723]