3,752 matches
-
perspective on International Relations, Brighton: Harvester Press, pp. 3-21. Banks, Michael and Martin Shaw (eds) (1991) State and Society in International Relations, London: Harvester/ Wheatsheaf Press. Barnes, Barry (1982) T.S. Kuhn and Social Science, London: Macmillan. Barone, Charles A. (1985) Marxist Thought on Imperialism: Survey and Critique, London: Macmillan. Bartelson, Jens (1996) 'Short circuits: society and tradition in international relations theory', Review of International Studies 22, 4 (October), pp. 339-60. -(1995) A Genealogy of Sovereignty, Cambridge: Cambridge University Press. Beitz, Charles
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Geschichte politischen Denkens im 20. Jahrhundert, Stuttgart: DVA. Brecher, Michael (1993) Crises in World Politics, Oxford: Pergamon Press. Brenner, Robert (1977) 'The origins of capitalist development: A critique of Neo-Smithian Marxism', New Left Review 104, pp. 25-92. Brewer, Anthony (1990) Marxist Theories of Imperialism, 2nd edn, London, New York: Routledge. Brown, Chris (1992) International Relations Theory: New Normative Approaches, New York et al.: Harvester Wheatsheaf. Bull, Hedley (1984) 'The revolt against the West', in Hedley Bull and Adam Watson (eds) The Expansion of
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Scientific Revolutions, 2nd edn, Chicago: University of Chicago Press. -(1970b) 'Reflections on my critics', in Imre Lakatos and Alan Musgrave (eds) Criticism and the Growth of Knowledge, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 231-78. Laclau, Ernesto (1979) Politics and Ideology in Marxist Theory: Capitalism, Fascism, Populism, London: Verso Ed. La Feber, Walter (1993) America, Russia and the Cold War, 1945-1992, 7th edn, New York: McGraw Hill. Lakoff, George (1991) 'Metaphor and War: The Metaphor System Used to Justify War in the Gulf', Peace
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
Cambridge, Mass, Cambridge University Press. Mackinder, Halford John (1944 [1919]) Democratic Ideals and Reality, Harmonds worth: Penguin. MacLean, John (1988) 'Marxism and International Relations: A Strange Case of Mutual Neglect', Millennium: Journal of International Studies, vol. 17, pp. 295-319. -(1981) 'Marxist Epistemology, Explanations of "Change" and the Study of International Relations', in Barry Buzan and R.J. Barry Jones, eds, Change in the Study of International Relations, London: Frances Pinter, pp. 46-67. Maghroori, Ray and Bennett Ramberg (eds) (1983) Globalism versus Realism
by Stefano Guzzini [Corola-publishinghouse/Science/1029_a_2537]
-
intensă de viață. Concluzia? Artistul trebuie să fie înrîurit numai de problemele momentului său istoric. A te izola de prezent înseamnă a absenta de la orice interes artistic. Azi idealul este înlăturarea ordinii burgheze și înlocuirea ei prin societatea de tip marxist, întemeiată pe comunitatea proprietății, pe abolirea inegalităților de rasă și de sex etc. Un artist trebuie să îmbrățișeze acest ideal, altfel e contra științei care cere ca arta să fie determinată de mentalitatea vremii. De aci urmează la Gherea un
Istoria literaturii române (Compendiu) by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Science/295570_a_296899]
-
de astăzi, ți s-ar fi râs în nas sau ai fi fost trimis într-un ospiciu. Cel puțin, în țările occidentale de la acea vreme, fiecare individ era un keynesian, un social-democrat sau un social creștin-democrat sau vreo umbră de marxist. Ideea potrivit căreia pieței ar trebui să i se permită să ia decizii sociale și politice majore, ideea potrivit căreia statul ar trebui să-și reducă în mod voluntar rolul jucat în economie, corporațiilor ar trebui să li se acorde
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
frază a acestui citat, care refuzau statul bunăstării sociale din diferite motive.18 Ceea ce uneori este cunoscut sub numele de "noua stângă", de exemplu Școala din Frankfurt care-i include pe Adorno, Horkheimer și Marcuse, combina câteva elemente ale gândirii marxiste (îndeosebi umanistul Marx așa cum apare în Manuscrisele din 1844) cu sociologia weberiană și psihanaliza freudiană. Acest marxism "critic" critica statul bunăstării sociale pentru suprimarea potențialului revoluționar al clasei muncitoare precum și a creativității libere a individului prin birocrația excesivă. Cel puțin
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
patriarhale tradiționale. Aceste idei făceau parte din curente mai mari din lumea occidentală unde atât marxismul cât și interpretările de stânga ale teoriilor psihanalitice ale lui Freud erau cunoscute în rândul unor mici grupări intelectuale ale "noii" drepte. Chiar dacă socialismul marxist tradițional fusese destul de puritan în problemele sexuale, noua abordare de stânga a îmbinat "lupta de clasă", "eliberarea" sexuală și ura împotriva societății "burgheze". Aceste curente au ieșit la lumină în timpul "evenimentelor" din mai '68, când Franța, și în special Parisul
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
tinere de regionaliști care au căzut sub influența hegemonică intelectuală a marxismului de la acea vreme,33 era acum considerat ca fiind una dintre "cauzele" noii stângi. În Bretania, Corsica și Occitania, mișcări regionaliste noi de stânga, puternic influențate de ideologia marxistă și de tiersmondisme, au început să apară concomitent cu regionaliștii mai tradiționaliști care au rămas, din punct de vedere politic, de partea dreaptă sau cel puțin de centru. A existat, de asemenea, o "trecere la regionalism" din partea unor secțiuni ale
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
considerare cererile formulate de regionaliști. Acest proces a fost susținut de faptul că cei din urmă, de asemenea în conflict cu regimul gaulist, treceau printr-o schimbare paralelă, abandonându-și conservatorismul tradițional și adoptând elemente ale ideologiei socialiste și chiar marxiste.35 Acest lucru a facilitat un contact cu stânga tradițională, iar secțiunile celor două tradiții au început să colaboreze. Mai mult, figuri importante din cadrul mișcărilor regionaliste, precum Michel Philipponeau și Louis Le Pensec din Bretania, Jean-Pierre Destrade din Țara Bascilor
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și anarho-sindicaliștii2 aveau o atitudine ostilă față de statul propriu-zis și în special față de statul centralizat. Mai mult, stânga socialistă reprezentată de vechea Secție Franceză a Internaționalei Muncitorești (SFIO Section Française de l'Internationale Ouvrière) a fost ea însăși divizată între marxiști și non-marxiști, mai bine spus, între revoluționari, și reformatori, atâta timp cât cei din urmă foloseau uneori retorica marxistă. În practică, ramura reformistă a socialismului francez, chiar dacă erau iacobini înflăcărați, în propriile discursuri retorice simpatizau cu dimensiunea locală a politicii franceze și
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
stânga socialistă reprezentată de vechea Secție Franceză a Internaționalei Muncitorești (SFIO Section Française de l'Internationale Ouvrière) a fost ea însăși divizată între marxiști și non-marxiști, mai bine spus, între revoluționari, și reformatori, atâta timp cât cei din urmă foloseau uneori retorica marxistă. În practică, ramura reformistă a socialismului francez, chiar dacă erau iacobini înflăcărați, în propriile discursuri retorice simpatizau cu dimensiunea locală a politicii franceze și chiar cu descentralizarea moderată. Nu este surprinzător, dat fiind faptul că, încă din secolul al XIX-lea
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
a părăsit ProvențaCoasta de Azur în 1970. 31 Decretul din 7 ianuarie 1960. 32 Vezi Dayries și Dayries, op. cit., p.29. 33 legea din 5 iulie 1972. 34 Vezi L. Cohen-Solal, C. Bunodière, Les nouveaux socialistes (Paris: 1977). 35 Elementul marxist a fost introdus în principal de studenții de stânga din regiuni, care frecventau cursurile universităților din Paris, Lyon și Nisa unde, în anii 1960, marxismul era la modă. Teoria "colonialismului intern" aplicat regiunilor franceze a fost dezvoltată de către acești tineri
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
lumină articulațiile întregului scris eminescian și a relațiilor dintre elementele structurale. Abstras din mediul care îl generează, scrisul jurnalistic eminescian alimentează opțiuni culturale, ideologice și politice variate, în funcție de interesele interpretului și de competențele interpretative ale acestuia. Revendicat pe rând ca marxist, comunist, legionar, conservator, liberal, fiecare dintre aceste etichete având la bază sinonimii incompatibile dintre ideologic și simbolic, jurnalistul Eminescu așteaptă încă să fie eliberat de sub maldărul prejudecăților interpretative 192. Vitregită pentru multă vreme de atenția publicului cititor, publicistica eminesciană impune
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
Pe lângă cele două tendințe extreme, se înregistrează proliferarea unor interpretări ideologizante care, pe baza unor excerpte tendențioase din corpul articolelor, încearcă să demonstreze afilierea jurnalistului la diverse grupări politice 513. În acest sens, Eminescu a fost revendicat pe rând ca marxist, legionar, comunist, conservator, liberal și lista continuă cu etichete care frizează absurdul. Vorbind despre pericolele unor asemenea interpretări, Al. Paleologu subliniază incapacitatea interpreților de a-și păstra calmul intelectual și afectiv atunci când vine vorba de Eminescu 514, situație care a
by MIHAELA MOCANU [Corola-publishinghouse/Science/979_a_2487]
-
euristică, interogativă în scopul unei comprehensiuni focalizate. În strânsă legătură cu eroarea mimetică, "eroarea teatrală" constă în eliminarea etapelor critice și în rapida dogmatizare a unei idei sau teorii (exemplul oferit de Călinescu în legătură cu postmodernismul este tratarea din perspectivă (neo)marxistă a acestuia), conducând la un scenariu reductiv, care îngustează posibilitățile argumentative și discursive. Încercând să limiteze utilizarea schemelor teatral-ideologice care privilegiază ideea de totalitate, criticul român sugerează că "o tratare moderat-teatrală și totodată sceptică a postmodernismului, tratare care ar trebui
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
special la literatură, filosofie și arte (între care include arhitectura), în timp ce atunci când folosește termenul de postmodernitate face trimitere la o schemă geopolitică ce s-a dezvoltat în ultimele decenii. Subliniind că această distincție nu este același lucru cu "defuncta diferență marxistă" dintre suprastructură și bază, și că interrelaționările dintre ele sunt mult mai complexe, Hassan consideră că postmodernismul se aplică societăților conduse de media, supertehnologizate și consumeriste, iar postmodernitatea trimite la un un fenomen interactiv și planetar, în care termeni care
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
utilizate de către autorul francez în special în jurul anilor 1980 s-au transformat în repere ale discursivității postmoderne în genere termeni precum simulacru, hiperrealitate, strategie fatală, seducție regăsindu-se în vocabularul curent al postmodernismului. Punând sub semnul întrebării multe dintre presupozițiile marxiste, freudiene și structuraliste, Baudrillard a deschis calea către un discurs radical, astfel încât unii comentatori l-au catalogat drept teoreticianul "sfârșitului modernității". Acest sfârșit va fi urmat de o serie de alte "absențe" consacrate: cea a socialului, a maselor, a istoriei
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
această categorie specială, "transdiscursivă", incluzându-i pe Marx și Freud, care au deschis căi de cercetare care pornesc de la teoriile lor, dar în același timp conțin și diferențe față de ele, însă acest lucru nu determină excluderea noilor abordări din discursul marxist sau din cel psihanalitic. Deși se bucură de un alt statut discursiv, caracterizat mai ales de acea "reîntorcere" la textele lor, de reinterpretare și căutare constantă a unor sensuri noi, până și acești autori făuritori de discursivitate trebuie să "dispară
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Brecht, în special în 1960. De asemenea, importanța semiologiei din acei ani i-a atras atenția asupra problemei semnificației și a sistemelor de semne în general, iar primele sale cărți se vor fi aflat neîndoielnic sub două mari coordonate: teoria marxistă și semiologia. O altă influență a venit din partea profesorului său, Henri Lefebvre, care, de altfel, i-a și coordonat teza de doctorat (ce va apărea în 1968 sub titlul de Sistemul obiectelor, lucrare considerată drept singura sa operă sistematică) și
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
o sursă a înțelegerii condițiilor generale ale societății la un moment dat, precum și a structurilor nevoilor, comportamentelor și fanteziilor consumatorilor. Pentru această etapă a operei sale, noul sistem al obiectelor lumii cotidiene moderne este analizat în special cu mijloacele teoriei marxiste, ale semiologiei și ale structuralismului. De altfel, obiectele sunt grupate în sisteme de semnificație, iar logica lor este înțeleasă atât economic și funcțional, cât și (mai ales) cultural. Explicația sistemului cotidian al obiectelor este realizată pe fundalul relației dialectice dintre
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
semnelor și integrarea grupului: este în același timp o morală (un sistem de valori ideologice) și un sistem de comunicare, o structură de schimb. Ca logică socială, sistemul consumului se instituie pe baza unui refuz al plăcerii"356. Deși cadrele marxiste revin în conceperea acestui subiect (de pildă în această afirmare a centralității producției: "Întreaga ideologie a consumului vrea să ne facă să credem că am intrat într-o nouă eră și că o "revoluție" umană definitivă separă vârsta dureroasă și
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
Consumul reprezintă un singur și mare proces logic de reproducere lărgită a forțelor productive și de control al acestora"357 [s. a.]), accentul pus pe valoare, semnificații și semne comută reperele acestei problematici spre alte filtre interpretative. Intuiția conform căreia analiza marxistă asupra producției de bunuri este oarecum depășită de situația în care societatea se preocupă mai mult de producerea de semne și imagini decât de cea a bunurilor propriu-zise se va constitui ulterior în încă un motiv al distanțării de acest
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
teoretizată", care conferă însă o perspectivă specială însuși modului baudrillardian de construcție a propriului text. Codul presupune o matrice programatoare care generează în funcție de un model. În cazul lucrărilor de început ale lui Jean Baudrillard, acest cod dominant este modelul teoretic marxist și semiotic, care îi trasează principalele cadre de interpretare a multiplelor fenomene, indiferent de aria lor principală de situare și înțelegere. Putem astfel vorbi despre un adevărat filtru hermeneutic de receptare și explicare a fenomenelor culturale, filtru alcătuit din schema
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]
-
îi trasează principalele cadre de interpretare a multiplelor fenomene, indiferent de aria lor principală de situare și înțelegere. Putem astfel vorbi despre un adevărat filtru hermeneutic de receptare și explicare a fenomenelor culturale, filtru alcătuit din schema noțiunilor și ierarhiilor marxiste. Într-o metafizică a codului, valoarea este pur tactică, având și ea structura unui cod care deține operațiile de comandă și de control, devenind un simplu semnal printre alte semnale. Din moment ce finalitatea unui sistem este înscrisă încă de la început în
Discursul filosofic postmodern: cazul Baudrillard by Camelia Grădinaru [Corola-publishinghouse/Science/1408_a_2650]