4,904 matches
-
țigle din prețiosul minereu. Fiindcă asta urmărea Crey. Nici cea mai eficientă Lume Agricolă din Univers nu ar fi putut scăpa Federația Sagittarius de la un crah financiar răsunător. Dar nu cartofii sau grânele îl interesau pe Crey, ci doar țiglele micuțe, care conțineau prețiosul minereu. Iar pe astea aproape că le obținuse, manipulând desigur pe tânărul trimis al Abației, un călugăr lipsit de experiență. Membrii Consiliului îl ascultară în tăcere și apoi, privind unul la altul, îi dădură întîietate lui Kerbal
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pe care îl vor folosi va fi de esență moale?... ― M-am uitat în cărți. Să știi că nu am găsit nici o menționare a vreunui acoperiș din argilă arsă. Poate că n-a fost o idee atât de bună. Obrajii micuțului guvernator se înroșiră, semn că e pe cale să explodeze. ― Popo, am fost amândoi de acord că tăblițele alea sunt o găselniță nemaipomenită. Am reușit să producem cu ele prima diviziune a muncii. I-am separat în mai multe comunități care
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
la întrebarea asta și mai luă o înghițitură de vin. Acum obrajii ei ardeau de-a binelea. ― Nu se poate să nu mai fie o cale... ziceai ceva de două evenimente. Maria zâmbi trist. ― Păi sunt două: nașterea și moartea micuțului pentru salvarea voastră. Lasă, nu te amărî, poate că asta este menirea lui, poate că așa a lăsat Dumnezeu. Acum, Doamne, dă-i gândul cel bun! ― Nu se poate. Trebuie să mai fie o cale! scrâșni Stin din dinți. Maria
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Stin din dinți. Maria își ridică ochii spre acoperișul colibei, de parcă ar fi mulțumit cerului. ― Ai dreptate, mai e una. Frații-savanți spun că e foarte probabil ca substanța care a vindecat-o pe Xentya și care s-a transmis și micuțului să fie produsă de fapt de corpul tău. Se poate ca leacul pe care l-am căutat atâta amar de vreme să curgă de ani buni prin venele tale. Ei cred că s-a transmis pe cale sexuală Xentyei care a
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
fapt de corpul tău. Se poate ca leacul pe care l-am căutat atâta amar de vreme să curgă de ani buni prin venele tale. Ei cred că s-a transmis pe cale sexuală Xentyei care a rămas însărcinată, și apoi micuțului. Teoretic, i-ai putea vindeca pe toți! Stin se așeză din nou la masă și bău cana de vin dintr-o înghițitură. ― Chiar crezi? Oare să mă fi binecuvântat Dumnezeu cu o ocazie atât de clară de a le demonstra
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cantitate pur și simplu mult prea mare pentru ca el să o abandoneze. 40. Ochii Abatelui se opriră asupra ferestrei deschise. Aerul răcoros al nopții de toamnă târzie se amesteca într-o prospețime minunată cu fumul aromat al candelelor din capela micuță care îi servea drept lăcaș personal de rugăciune. Cerul era surprinzător de senin, așa cum fusese și în zilele precedente. Stele sclipeau puternic, făcîndu-l să se întrebe dacă ochii lui Dumnezeu nu lăcrimau cumva la gândul că în încăperea aceea avea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
pe unul dintre piloții transportorului cu care urcaseră, cu toții, până pe orbită. Și aici avuseseră loc lupte care își luaseră partea lor de jertfe. Din mai bine de o mie, acum nu mai rămăseseră decât vreo patru sute. Chiar și așa însă, micuța stație orbitală abia dacă putea recicla aerul pentru toți, darămite să le ofere provizii de apă și de mâncare. Situația lor era oarecum disperată, pentru că singurul lor prizonier, pilotul transportorului, refuza să coopereze și se dovedea un ins destul de rezistent
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Ce să înțeleg din eroismul nesăbuiților ăstora? ― Ce vrei, spionule! înțelege ce vrei, rosti Abatele pe un ton stins. Oricum nu mai contează. Fără să le mai adreseze vreun cuvânt, quintul merse spre Alambic și, scoțând la iuțeală o seringă micuță, luă probe din sângele lui Stin și apoi folosi o altă seringă în care luă din lichidul albastru care se aduna într-un flacon la baza Alambicului. ― Acum am tot ce-mi trebuie și nu o să vă mai perturb meditația
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
la fel. De aceea îți spun că știu ce vrei să-mi zici, și asta fără să-ți fi pătruns în ann. În momentul acela, Insa făcu un gest care aproape că-i tăie răsuflarea lui Xtyn: își așeză palma micuță pe pieptul său gol, în dreptul inimii, și îi spuse simplu: - Încă suferi după Zerri. Tăcură o vreme toți trei. Apoi Lonis începu să vorbească asigurîndu-l pe Xtyn că va lupta cât trei în rand, că nu se va feri de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
care avem parte aici în psiac pentru starea noastră de detenție, zise Alaana pornind spre camera ei, fără să mai aștepte încuviințarea celeilalte femei. - Vrei să spui că îmi poți citi gîndurile? dori să știe Oksana o dată intrate în încăperea micuță care îi servea drept cămin Alaanei. - O, nu! Asta se întîmplă rareori și cu un operator foarte talentat. E practic imposibil să vezi în mintea unui om ceea ce el nu vrea să se vadă. - Nu mă minți? - Ce aș avea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
cealaltă stăpânire lucrurile nu au fost mai bune pentru noi, rosti Xtyn netulburat. - Ai dreptate, dar șaptesprezece ani pe Kyrall ne-au învățat multe, zise împăciuitor Kasser. Avem și noi acum arbori negri și chiar ne-am construit un rand micuț pe care... - Pierdem vremea. Chiar în momentul ăsta tribul meu ar putea să fie atacat și să aibă nevoie de mine își arătă tânărul nerăbdarea. - Un singur lucru vreau să te mai întreb, spuse N'Gai Loon. Ai putut dintotdeauna
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
altfel m-ar fi și mirat ca așa ceva să fie posibil și în afara Kyrallului. Fără să rostească o vorbă, N'Gai Loon își ridică spre fața celuilalt mâinile descărnate. De sub unghiile lungi țâșniră spre Făurar zece lame ca niște șerpi micuți care se bifurcară și apoi începură să se ramifice din ce în ce mai mult până când capetele lor aproape că nu se mai puteau zări, fiindcă deveniseră de sute de ori mai subțiri decât un fir de păr. Fără un cuvânt, N'Gai Loon
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
extrem de rarefiate ale Lumilor Agricole. Și, pe fiecare planetă înrobită îl vor aduce din nou pe Mesia, încheind un Timp, stârnind o nemărginire, pornind războiul ultim. Abia a doua zi, când ajunsese la o distanță sigură, Abatele scoase un emițător micuț. Pe locul Abației răsări un soare. Antica armă nucleară își făcu datoria, ștergând orice urmă a Fortăreței. Urmau timpuri interesante. Crist și Anticrist, oameni și extratereștri se vor lupta pe viață și pe moarte. Armaghedon! Abatele privi cu încredere zarea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
vicleni, în vreme ce își ținea, sub pântecele proeminent, poalele mantalei, cu siguranță acoperindu-și punga din piele ce îi atârna la centură. Alături se afla un om instrui, poate un copist, slab și totuși cu burtă, cu ochii alunecoși și bărbia micuță, gură cărnoasă și pielea grasă și lucioasă: semnele de netăgăduit ale dezmățului. Și ce să mai spunem de acea desfrânată, cu siguranță nu o locuitoare din sat, cu buze voluptoase, care, tremurând își strângea vălul sub bărbie, dar purta încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
în schimb, de necrezut, pe fețele celor doi barbari se așternu o expresie de spaimă: privind-o cu teamă, se traseră imediat înapoi și, întorcând spatele, se duseră afară pe ușă. înainte de a ajunge, totuși, se opriră lângă o femeie micuță și cu o față palidă, care, rezemată cu spatele de perete, se ruga cu fervoare, cu capul în jos și mâinile împreunate. Aproape fără să o privească măcar, o traseră în sus cu brutalitate și o scoaseră, târând-o cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
ajungă la capătul povârnișului și să afle cărarea largă de pământ, care, însemnată adânc de urmele cailor, urca spre micul burg. Sebastianus zări primul mort chiar la unde începea satul, nu departe de o adăpătoare mare pentru animale: un trup micuț, al unui copil, desigur, însă fără cap. Porni automat să caute capul prin iarbă, dar fără rezultat. Era pregătit pentru un asemenea spectacol și știa că ceea ce urma să vadă între case avea să fie, mai mult ca sigur, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
se ciocni de Lidania, care, strânsă în tunica sa murdară și sfâșiată în multe locuri, ducea o găleată de apă. în toate zilele acelea o pierduse din vedere, de vreme ce încă din prima seară ea își găsise adăpost împreună cu Lucia în micuța comunitate de fugari, pe care Frediana îi găzduia în câteva corturi, la marginea taberei. în schimbul găzduirii, fugarii lucrau la perfecționarea palisadei ori săpau latrine, ori făceau soldaților mici servicii; firește, unele dintre femei ajungeau să facă ceea ce făcuseră și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
lor de mai târziu. Pentru câteva momente, Sebastianus tăcu, impresionat de focul credinței pasionate, vii, pe care o simțise arzând în cuvintele episcopului și de mânia pe care o văzuse dezlănțuindu-se în ochii săi. în acele câteva clipe, bărbatul micuț îi apăru ca un uriaș, iar Sebastianus putu să vadă că acea carismă pe care i-o recunoșteau concetățenii săi nu era nicidecum o vorbă în vânt. Fie ce-o fi, replică, tu înțelegi perfect cât e de important să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
După repeziciunea cu care se apropiau și după norul de praf pe care-l ridicau, se ghicea ușor că erau trupe de cavalerie. Mutându-și privirea spre miazănoapte, Sebastianus văzu tabăra hunilor cuprinsă de un adevărat haos: mii de siluete micuțe, întunecate, alergau spre corturi ca niște furnici înnebunite, în vreme ce detașamente de călăreți se grupau pentru a da piept cu armata lui Flavius Etius. Cortul lui Atila zăcea pe jos, desfăcut deja, iar în jurul lui mișunau o sumedenie de oameni, în vreme ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
el într-o îmbrățișare strânsă și tăcută, împingându-se cu capul în pieptul său. — Go-Bindan! exclamă Balamber, fericit să o revadă și surprins de izbucnirea aceea de afecțiune. încercă zadarnic să se elibereze din îmbrățișarea ei. E totul în ordine, micuță războinică. Sunt întreg, vezi? Fără să-i răspundă, ea se strânse în el cu și mai multă putere, fără să ia în seamă mirosul de sudoare pe care îl emana și sângele ce-i murdărise armura. Balamber pricepu că, ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
că niciodată vreo femeie nu-i mai trezise în asemenea măsură interesul. Era pentru prima dată că i se întâmpla așa ceva, de vreme ce până atunci nu se preocupase niciodată de altcineva decât de propria persoană. Dar ce putea face el cu micuța mucoasă, toată numai piele și os? în yurta sa din Panonia era un permanent du-te-vino de războinici cu pielea argăsită și cu inima de piatră, care, seara, în jurul tăciunilor din vatră, râdeau nerușinat, se necăjeau unii pe alții, se îmbătau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
unii pe alții, se îmbătau cu kumis și, atunci când nu se încăierau, se tăvăleau pe covoare cu sclave ori concubine cu hainele răvășite și cu privirea tulbure: așadar, acolo nu era loc - cel puțin, așa i se părea lui - pentru micuța creatură găsită pe drumuri, fie ea și cu caracterul excepțional al lui Go-Bindan. Fetița aceea constituia cu adevărat o mică problemă. Cu toate acestea, Balamber simțea în spatele întâlnirii lor un fel de joc al destinului, ca și cum i s-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
era URSS. Dacă nu cumva puciul de la Moscova nu avusese la bază o înțelegere între cele două părți, și eroul zilei nu acceptase de bunăvoie și nesilit de nimeni să iasă din scenă înțelegând că a trecut vremea sa. Oricum, micuța noastră armată - despre care la 22 decembrie am aflat (prin gura de aur a domnului Brateș) că nu ar face față singură și că, prin urmare, pentru ca să-i poată învinge pe teroriști, în fața ei ar trebui să stea încă o dată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
pe Shizuko. Își mișcă degetele de la mâna dreaptă. Se străduiește, dar degetele de-abia se mișcă. Le strânge și le desface încet. - Dacă nu te superi, mă strângi de mână? - Bine, spune ea. Am pus patru degete în palma ei micuță - exact ca mânuța unui copil. Ea mi-a prins ușor degetele, ca petalele unui flori care adoarme. Calde, moi, feminine. Mult mai puternice decât mi-am închipuit. Un timp mi-a ținut mâna destul de strâns, cum ține un copil banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
sunt O.K...» Și acum mă gândesc ce s-o fi întâmplat cu fata aceea. Am auzit că o fată de dzouăzeci și unu de ani din stația Kamiyachō a murit. Oare să fie ea? Habar n-am. Pentru că era micuță, e posibil să fi fost grav afectată. Sărăcuța! Era îmbrăcată în uniformă. Arăta bine și era pusă la patru ace. Ce s-o fi întâmplat cu ea? Tare aș vrea să știu. Am stat patru zile în spital. Cei de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]