3,626 matches
-
a faimei de pramatie pe care o avea, cavalerul de Arriaga Își pierdu și el capul după tînăra creolă, și În scurtă vreme cei doi deveniră perechea cea mai surprinzătoare și În același timp cea mai fericită din capitala regatului. Norocos În afaceri, dinamic și cu relații bune, Germán de Arriaga se așeză la casa lui, Începu să dea uitării escapadele din trecut, care-l Împiedicau să profite mai mult de sine, și ajunse să rostească un cuvînt pe care Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
grozavi acolo, chiar dacă sunteți așa mici. Am citit cum ați inventat penicilina și alte chestii acolo, deci tre’ să fie buni ca să te treacă, nu? Îți place ce abțibilduri am pus pe plic? Nu le arunca la gunoi, că-s norocoase și ăla roz cu sclipici e ca să-ți poarte noroc să treci dincoace. Taie-l și ține-l în geantă, o prietenă a mea a făcut așa cu același abțibild și și-a făcut operația după două luni, iar unchiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
de toaletă. Deasupra unui cartonaș. Dar nu era singurul. Erau cu duzinile - ba nu, cu sutele. Într-o grămadă dezordonată într-o parte a ei. Și cu o groază de nume: pe unul scria Peștera Comorii, Vrăjitorii Șanselor pe alta. Norocosul; De Trei Ori Norocos; Plouă cu Găleata de Bani. Apoi am văzut că mai era un morman pe partea cealaltă, dar aranjat atent, așa că o puteam vedea doar pe cea de deasupra. Premiul cel mare de 100 000 de lire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
cartonaș. Dar nu era singurul. Erau cu duzinile - ba nu, cu sutele. Într-o grămadă dezordonată într-o parte a ei. Și cu o groază de nume: pe unul scria Peștera Comorii, Vrăjitorii Șanselor pe alta. Norocosul; De Trei Ori Norocos; Plouă cu Găleata de Bani. Apoi am văzut că mai era un morman pe partea cealaltă, dar aranjat atent, așa că o puteam vedea doar pe cea de deasupra. Premiul cel mare de 100 000 de lire, scria, cu un scris
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
a dăruit exact la momentul potrivit: are o bunătate instinctivă și o generozitate copleșitoare. Mă temeam destul de tare că și-a pierdut interesul pentru mine, iar acum e clar că mă iubește la fel de mult cum o iubesc eu. Ce bărbat norocos sunt. E adorabilă; minunată. Aproape că făcusem dragoste de atâtea ori, că nu-mi dădusem seama cât de mult ar însemna pentru mine să ne consumăm relația în modul cel mai fizic cu putință, și a fost tot ce mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2259_a_3584]
-
până la mătușica ei, să o vadă cei cinci verișori, apoi până ajunge le ei acasă mai are de trecut pe lângă casa altora, de unde încă știa că o pot vedea multe prietene și vecine... Simțea așa o bucurie! Se gândi ce norocoasă era că avea așa o mamă, îi venea să se ducă la ea și să o cuprindă, să o sărute, dar îi era rușine să nu râdă maică-sa de ea. O cuprindea și o săruta numai noaptea, când obosită
La lumina candelei by Lidia Vrabie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100967_a_102259]
-
scripețel cu chichiță și lacăt, vândut de un oștean cu pălărie verde... Se simțise bogat, bogat cum n-avea să mai fie niciodată... Cu mâinile pline de hârtii verzi într-un tripou din Chicago, în porturile italiene ori în nopți norocoase la Cazinoul din Cannes. Acasă, maică-sa îi înțepase mâinile cu acul. Sute de împunsături."Să te saturi!" Taică-su, uscat și încovoiat, cu ochi de pește, funcționar mărunt la Prefectură, decretase scurt: "Să plece! Nu mai are ce căuta
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
calități, asta însă nu înseamnă... ― Ba înseamnă! Florence era scânteietoare. Avea ceea ce se numește éclat. De aceea am iubit-o totdeauna și o iubesc și astăzi. N-am cunoscut pe nimeni care să-i semene, iar recunoaște, ai fost un norocos. De ce nu iei o prăjitură? Dacă se răcesc nu mai sânt gustoase. Mirciulică, tu nu vrei? Motanul adulmecă farfuria apoi se cățără plictisit pe pat. Melania oftă: ― Încă nu și-a revenit după noaptea trecută. Adevărul e că nici eu
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
madame Chanel... Eu i-am rămas credincioasă lui Lanvin. Cine e doamna aceea absolut încîntătoare? În viața mea n-am văzut pe cineva mai distins! Cum se poate să n-o cunoști? Este Melania Lupu. Senzația sezonului! Te poți considera norocoasă dacă acceptă să ia masa la tine. Un succes boeuf... Dumnezeule! Unde naiba e comutatorul? ― Aici! răspunse o voce. Bătrâna tresări și se lipi de perete. Auzi un hohot de râs și brusc se aprinse lumina. Cu mâna încă pe
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
mișcare ai lui Lauren. Nu a fost prea grozav fără voi două, răspunse Hunter. Luăm ceva de băut? Mi-e o sete de mor. Câteva minute mai târziu, În timp ce ne sorbeam paharele de Saccotini lângă bar, Lauren remarcă: —Ești foarte norocoasă. Se uită la Hunter, după care din nou la mine. E frumos să-l pui În ramă. —Hei, termină! exclamă Hunter jenat. Hai că mi-a venit o idee grozavă. Ce-ar fi să i-l prezint lui Lauren pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
În chiuvetă. Și, mai oribil de-atât, cineva (tu) trebuie să Îi atragă soțului atenția și să ceară Îndepărtarea acestor obiceiuri. Nimeni nu Îți explică vreodată că, Într-o căsătorie, nu se poate scăpa de treburile casnice - chiar dacă ești destul de norocoasă Încât să ai o menajeră - și că aceste treburi nu-ți stârnesc cheful de sex. „Sex“, mă gândeam cu nostalgie, În timp ce trăgeam o cutie de pungi pentru gunoi de pe raftul de sus, „sex și... curățare chimică“. Am aruncat o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
toată lumea? Sylvie sunt... OK, mersi, am spus, punând receptorul jos. Apoi m-am Întors spre Lauren. Ce o să faci cu inima? Am Întrebat-o. Lauren oftă. Chipul ei era numai dezamăgire. A, inima e la el, stai liniștită. Bănuiesc că norocoasa lui logodnică o va primi În curând. O lacrimă fugară Îi apăru la colțul unui ochi. Se rostogoli pe o parte a nasului și se opri pe buză, tragic. Scuză-mă, sunt așa o ratată. Pe jumătate râdea, pe jumătate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1940_a_3265]
-
un aragaz cu două ochiuri. Un raft de cărți, un scaun, o masă și o saltea pe jos. Era casa cea mai mică în care locuise vreodată, dar, cu chiria fixată la 127 de dolari pe lună, Tom se considera norocos să o aibă. În primul an după ce se mutase, oricum nu petrecuse prea mult timp acolo. Era mai mult plecat, căutându-și prieteni din liceu și colegiu care aterizaseră la New York, cunoscând oameni noi prin intermediul celor vechi, cheltuindu-și banii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
venit vremea ca paraziții să plece, pentru ca tu să rămâi doar cu gândurile tale curate, cu limba ta curată și cu cretinul tău de Dumnezeu mut. Asta e, preasfinte. Clipa blestematului de adevăr. A sosit, în fine, și ziua mea norocoasă și acum unchiul Nat o să mă scoată de-aici. Nu-i așa, unchiule Nat? O să plecăm cu mașina ta și, până să răsară soarele mâine dimineață, o să fiu iar lângă Lucy a mea. — Nu trebuie decât să-mi spui, i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2244_a_3569]
-
își amintea că șobolanii și pisicile moarte erau singura podoabă a curții bisericii, care arăta mai rău ca un maidan. Dar în biserică se căsătoriseră o bună parte din oamenii de seamă ai Bucureștilor, iar o altă parte, mai puțin norocoasă, fusese condusă de acolo pe ultimul drum. Așa că dărâmarea rănea multe amintiri. Nicu Flipescu era dintre junii care cred că e mai bine să dărâmi ce-i șubred decât să pierzi timp consolidând și salvând. Se lucrase cu pușcăriași, fiindcă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
fariseii putea să ajungă pe tron, cu apostolii pe cruce. Când îți trăiești mai intens clipa, și destinul ți se pare mai darnic. Suntem coautori ai tapiseriei vieții noastre. Destinul - această gaură neagră care ne vămuiește energiile. Potcoava poate fi norocoasă când ajunge la tine fără copită. E un sentiment tonic să știi că destinul tău și cel al omenirii poartă aceeași semnătură. Destinul intervine, de regulă, pe post de pilot automat. Până în clipa fatală, destinul se poartă cu noi ca
Chef pe Titanic by Vasile Ghica () [Corola-publishinghouse/Imaginative/528_a_1305]
-
se vor îndrepta buluc. Din acest motiv, unii considerau că în primul vagon de după locomotivă, care în realitate putea fi socotit al doilea, după containerul cu cărbune, s-ar bucura de unele mici avantaje: mai puțină înghesuială, iar cei mai norocoși ar avea posibilitatea să ocupe un loc în unul din compartimente. În schimb, odată urcați, suportau consecințele; nu mai aveau nici o altă alternativă de transfer. În față containerul și locomotiva, ambele slinoase, acoperite cu un praf negru de cărbune, iar
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
ochii și se gândea la viitor: azi prietenă adevărată, mâine mamă iubitoare, apoi bunică duioasă... Acest silogism s-a și adeverit. Rezultatul final a dovedit că judecata inițială nu era o vorbă aruncată în vânt. Se putea considera cel mai norocos dintre toți colegii și prietenii lui. Era iubit de o fată care avea ceva în plus față de toate celelalte. Găsise ce căuta dintotdeauna: fericirea. Peste aproximativ un an, nici urmă de coșuri. Un corp curat, croit perfect, dornic de viață
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
la loc, dacă ai fi vrut să o închizi sau să o deschizi, dar acum nu era cazul; din motive de căldură trebuia ținută permanent deschisă. Din fericire, canapelele din lemn erau încă solide și asigurau opt locuri comode pentru norocoșii ce le ocupau. Deasupra lor mai exista și o oglindă scorojită, în care, la nevoie, cei interesați și-ar putea aranja freza sau mustața. Lipsa becurilor nu prezenta nici o importanță, deoarece soarele de vară, ridicat mult deasupra orizontului, lumina atât
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
căsătorită, divorțată și recăsătorită și, s-ar putea să fi fost deja și mamă. Nici el nu mai avea nimic pentru ea însă, în costum de baie ținându-l de braț, producea impresie asupra camarazilor lui: Bravo, ești un bărbat norocos, te pricepi la femei! Cu asemenea frumusețe de fată nu te faci de râs! Iar el culegea roadele cu toate că, și acum la șaptezeci de ani ai lui, îl vedea în fața ochilor și-l auzea pe proful de matematică, chiar în
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
mai fericite clipe din viața mea s-au consumat în fața Ceasului de la Universitate. Gladiola a venit la întâlnire. Ea s-a aruncat, iar eu am prins-o direct în brațe. Nu-i mai dau drumul niciodată. Ura!... Sunt cel mai norocos muritor!..." etc. "[...] 1 septembrie 1963. M-am prezentat la post, la școala... în aceeași localitate cu ea..., Inspectorul [...] la coborârea din șaretă și-a rupt pantalonii...". Nu mă interesează. "[...] 20 ianuarie 1964, ne-am cununat pe ninsoare. La întoarcerea de la
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
considera pe el ca pe un fenomen "normal". Atât între ei, în sânul familiilor, cât și în sinea lor vor, vor justifica cu argumente de netăgăduit: În fond mulți nici nu ajung la o asemenea frumoasă vârstă. E firesc ca norocoșii, care o ating și îi trec pragul, să sufere de ceva: de reumatism, de gută, de astmă, bronșită sau de inimă. Mulți își pierd memoria, iar unii dintre ei, ceva mai norocoși, pur și simplu, să devieze de pe fix, adică
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
la o asemenea frumoasă vârstă. E firesc ca norocoșii, care o ating și îi trec pragul, să sufere de ceva: de reumatism, de gută, de astmă, bronșită sau de inimă. Mulți își pierd memoria, iar unii dintre ei, ceva mai norocoși, pur și simplu, să devieze de pe fix, adică să dea în mintea copiilor" și-l va da exemplu chiar pe el, ex. profesorul Bidaru: "Un bătrân pensionar ca mulți alții, care a lucrat toată viața la ceva ce nu a
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
acel zgomot surd, apoi se retrăgea cu un murmur, ca să-și reia atacul cu forțe reînnoite. Marea! înțelese că acolo se afla teribila mare de care vorbea atât de mult Suilem și pe care o pomeneau cu respect cei mai norocoși călători ce petrecuseră câte o noapte în jaima sa; și când un val lung, mai îndrăzneț, înaintă impetuos pe nisip gata să-i ude sandalele și să lingă poalele veștmântului, spaima ce puse stăpânire pe sufletul său fu atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
Dar este unul! Numele lui e doctor John. Eu am leșinat aseară și m-a ajutat. Mă duc să-l caut. Mi-este atât de teamă de doctori, scumpo, spuse domnișoara Warren, cu un licăr de triumf - era extraordinar de norocoasă că fata Îl cunoștea pe Czinner. Mai vorbește-mi puțin până când mă liniștesc și eu. Cum te cheamă, scumpo? — Coral Musker. — Mie să-mi spui Mabel. Mabel Warren. Am o nepoată exact ca tine. Lucrez la un ziar din Köln
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]