33,557 matches
-
sine. Criticii de întâmpinare, atât de dragi lui Eliot, sunt condamnați vehement ca neprofesioniști. Jargonul critic a atins un puct pe care Joyce nici măcar n-a îndrăznit să-l imagineze. Critica e în mare pericol în acest moment, când operele contemporane refuză orice explicație și țin să fraternizeze cu lectorul direct, fără intermediari. Aș spune numai că, pentru moment, criticul Desperado trebuie să accepte întâietatea și să respecte autonomia textului. Când vorbesc de romanul britanic în acest context, ca grup de
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Ackroyd, 1949; Martin Amis, 1949; Graham Swift, 1949. Acest roman, mai mult decât romanul francez, american (eclectic dar în plină forță) etc. se plasează în grupul de frondă și experiment. Romanul britanic este practic aria cea mai inventivă din literatura contemporană. Trăsăturile care îl scot în evidență sunt: * Dorința de noutate cu orice preț: orice procedeu e util și toate se amestecă, singurul scop fiind obținerea unei rețete inedite, romanul absolut. * Discursul slobod, clar și dezinhibat de tabu-uri: limbajul romanesc
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
și obsesia lui Ackroyd. Această nevoie de a vedea alte locuri (reale, ori locuri ale minții) e pecetea epocii noastre și ea dispare definitiv în viitorul imaginat de Documentele lui Platon. Platon descoperă că suntem doar pe jumătate din înălțimea contemporanilor lui și că, deși căutăm, nu vedem decât ceea ce dorim să dobândim. El însuși trece neobservat de noi. Nu poate fi auzit: N-aveau de unde să știe că Pământul lor era într-o peșteră mare dedesubtul lumii noastre. Cerul lor
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
trădat. Suntem copleșiți de iritarea lui crescândă. Simțim că așteaptă să ne declarăm de partea lui, însă ne trezim stârniți să-l dezaprobăm cu furie. Naratorul cărții e condamnat la ironie ironia lectorului, ironia romancierului, ironie tipică pentru orice Desperado contemporan. Frazele lungi și ample dezvăluie simțul excepțional pentru atmosferă al lui Ishiguro, priceperea lui tipic japoneză de a surprinde fixitatea frumosului. Lumea plutitoare e de fapt alcătuită din cei mai frumoși ani ai lui Ono, toți pierduți, ani când era
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
viitor se poate dovedi la un moment dat a fi fost un viitor vinovat. Iată, așadar, structura dezgolită a acestui roman tragic japonez, scris cu ironie tipic anglo-saxonă. 2.9. Doris Lessing: Un Nobel pentru Domana de Fier a romanului contemporan "Sunt încredințată că prețuim istorisirea fiindcă ea e tiparul minții noastre. Gândim pe tiparul poveștii, al cronologiei narative", declară romanciera britanică Doris Lessing, cea care a primit Premiul Nobel pentru literatură în 2007. Avem de-a face cu o personalitate
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
stânga. Erau toți cu alegerile, așa că mi l-au trimis mie. Eram dușmanul pentru el comunistul de stânga. Sigur că nu m-a prea ascultat. Pentru el eram o "trăznită". Pentru această autoare mai îndrăgostită de agora decât toți autorii contemporani intimitatea e nu atât sfântă cât nedeclarabilă, tabu. Literatura îi preia înțelesul, dar nu și culoarea, parfumul: Sigur că am jurnale, dar nu le va citi nimeni o lungă perioadă de aici încolo. Ce se va afla când vor fi
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Canada, Franța. Discuții banale și agreabile, dar stranii pentru mine. Nu păreau reale. La vârsta mea n-o să încep să scriu la computer deși s-ar putea să învăț să lucrez cu e-mail-ul, e fascinant. Scriitoarea care a diagnosticat viața contemporană în absolut toate romanele ei, pe toate fețele, pe toate temele, ajunge la concluzia că "pentru a scrie trebuie să renunți la cea mai mare parte a vieții personale". Între realitate și creație e o demarcație fină, abia vizibilă. Poate
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Jon, de fapt. Al doilea roman al lui David Lodge are un fir narativ alert și inspiră o răzvrătire hotărâtă împotriva umilințelor de orice fel. Lodge are mult umor, e un bun povestitor, cu ochiul format pentru atmosferă. Complicațiile prozei contemporane îl lasă rece. * * * The British Museum Is Falling Down (British Museum se dărâmă, 1965) este al treilea roman publicat de Lodge. Dedicația este în parte pentru Malcolm Bradbury (din vina căruia am încercat să scriu un roman hazliu). Cei doi
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
cu zâmbetul pe buze sau nu, e o inițiere în vinovăția exilatului, imaginată de un Desperado al simplității. 2.11. David Lodge: Cui îi e frică de romanul modern? David Lodge este nu numai practicant dar și critic al romanului contemporan. Proza lui se conturează ca un spațiu în care vrea să ne țină cu zâmbetul pe buze, relaxați. Tehnicile complicate ale începutului și sfârșitului acestui veac sunt date laoparte. Să fie de vină presimțirea că-și va pierde un public
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
scria mai bine când era oarecum apolitic și că acum politizează cu exasperare tocmai fiindcă nu mai scrie așa de intens. Se spune de asemenea că s-a scris despre Pinter mai multă literatură critică decât despre oricare alt autor contemporan (lucru discutabil, având în vedere că în prezent critica academică cea mai puternică pentru moment nu scutește pe nimeni). Se menționează ades că a pătruns în programele universitare și acest lucru i-a adus o sporire a popularității. Să ne
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
numai propria operă, ci și o întreagă literatură, tot ce a adunat memoria lui de om de cultură. Poezia e o recreație. Cu o descendență impresionantă, Eliot a fost recunoscut, hulit, reacceptat, iar în clipa de față este părintele poeziei contemporane. The Waste Land e Biblia poeților de azi, chiar dacă ei fug de concentrarea lui Eliot pentru a ne oferi o claritate disperată. Nimic din ce e poezie nu-i este străin celui care a scris Tărâm pustiu. Ubicuu, de neînlăturat
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ies în cale", iar poetul vede "un loc la care nu ajung", un loc "unde-s ceilalți". Poemul se face din adormire vorbire încetinită către infinit volbura din mintea mea nu va mai ajunge la înțeles Sfârșitul e aproape. Sentimentul contemporan perioadei de După Modernism că moare rasa umană e îndulcit de patima viziunii, la Ackroyd. Așa cum zice poetul, viața nu se joacă la noroc viața nu e tragică viața nu e (dinspre..., iv) Iubirea poetului moare sub ochii lui (O, dulcele
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
fiindcă poeții Desperado sunt mai ageri decât mulți alții, mereu dispuși să se contrazică. Auto-contrazicerea vine încă de la T.S. Eliot. De obicei o convenție literară o devorează pe cea anterioară, caută să se diferențieze. Nu și convenția Desperado. Acești autori contemporani cu noi rescriu, regândesc literatura întreagă mereu altfel (ceea ce face ca mișcarea să fie atât de variată, paradoxală și imposibil de definit în câteva trăsături). Afterwards (Mai apoi) descrie "împărăția" îndrăgostiților ca pe "un vid, o ne-apropiere", "tăcere" și
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Peter Ackroyd: Mintea este suflet" Născut la Londra în 1949, Peter Ackroyd, cititor și autor precoce (respectiv la vârsta de cinci și nouă ani), este, după multe voci critice, cel mai însemnat și cu certitudine cel mai prolific autor britanic contemporan. Romanele lui Ackroyd sunt un inegalabil amestec de proză, lirism, dramă, erudiție și nostalgie. Formula lui romanescă este deocamdată unică în peisajul romanului, iar metoda lui de lucru dimineața studii, biografii critice, iar dupăamiaza roman va produce în curând o
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
important, mintea (inundată de ecouri din arte și vremi) ori sufletul (asaltat de un irezistibil lirism)? PA. Mintea este suflet. 5 octombrie 2001 4.2. Peter Ackroyd: "Fiecare carte e o rațiune de a fi" Masteratul pentru Traducerea Textului Literar Contemporan, Universitatea București, l-a avut invitat la 9 mai 2006 pe Peter Ackroyd într-o videoconferință cu studenții, organizată la sediul Consiliului Britanic. Întrebările studenților (masteranzi și doctoranzi) au scos la iveală destănuiri pe care romancierul nu le-a mai
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
exact pe dos. Acum se citesc mai multe cărți (empirice majoritatea), sunt mai multe librării ca niciodată în Londra, și mai mulți cititori ca oricând, așa că, în ce privește supraviețuirea literaturii, ea mi se pare neîndoielnică. Student: Ați schimba ceva în literatura contemporană, ca s-o faceți mai valoroasă? PA: Eu unul nu prea citesc literatură nouă. Și nu romane. Când citesc, citesc biografii, istorie... Nu pot judeca ceva ce nu cunosc. N-am mai citit un roman de zece, cincisprezece ani. Student
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
din viață și istorie despre care n-am idee deloc și pe care am încercat, pe cât am putut, să le pricep... Student: Ați recurs vreodată la scris fiindcă ați vrut să evadați din real, din viața Dvs, ori din viața contemporană în general? PA: Nu mi s-a întâmplat. E drept că mi-e absolut imposibil să scriu despre viața de azi. Nu pot afla motivul. Poate altcineva o să-și dea cândva seama. Pot descrie alte culturi, alte civilizații, dar nu
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
la Londra și Oxford. Între 1982-1986, a lucrat ca lexicograf la Oxford English Dictionary, ca ziarist la New Statesman și Sunday Times, critic de televiziune la Observer. După 1986 s-a dedicat în exclusivitate scrisului. Figură marcantă a prozei britanice contemporane, Julian Barnes este ironic înainte de toate, dar sub ironie se ascunde un lirism intens și inconfundabil. LIDIA VIANU: Faci parte dintr-o generație de scriitori care recurg la orice mijloace, fie că e vorba de formă sau conținut (experiment, tehnic
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
În spatele clarității vine o armată de sensuri complicate, de tandreți nebănuite. Eliot dădea un adevărat spectacol de vorbe și emoții înzorzonate, zgomotoase. Tu pui o perdea de sfială între adâncimea sensibilității tale și cititor... ALAN BROWNJOHN: Eliot e cel dintâi contemporan care mi-a arătat ce înseamnă poezia modernă. Presupun că modul meu de a spune lucrurile doar pe jumătate vine fie și prin opoziție de la el. Ce încerc eu să fac, ce-mi iese mie cel mai bine, e să
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
doar celor ce sunt foarte atenți la ce spun. Sper că cititorii vor ști să dea la o parte ce numești tu "perdeaua de sfială". LV. Ești dispus să subscrii la vreun curent literar? Cândva i-am numit pe scriitorii contemporani Desperado, fiindcă fiecare luptă pentru individualitatea lui ca un aventurier în vestul sălbatec. Ce zice oglinda ta poetică? E evident că și tu ești un curent de sine stătător... E oare nechibzuit să dai nume curentelor? AB. Scriitorii nu au
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
omul", "e profundă" ce tare aș vrea să o vadă și criticii așa, să vorbească despre "profunzimea" și "puterea ei de pătrundere". Din păcate critica literară nu știe să vadă aceste lucruri în ea... LV. Citești mult? Ce preferi, cărți contemporane ori din alte secole? Literatură engleză ori universală? Citești repede? AB. Citesc foarte încet, atât cât am vreme, recitesc clasicii iar și iar, și mă țin la curent cu ce se scrie acum, pe cât pot (prea puțin). LV. Te-a
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
altul. A fost un moment foarte greu. Ai analizat poemul cu extraordinară acuitate. LV. De obicei fără lacrimi ar trebui luat drept profesiune de credință Desperado: "Lacrimile te fac neputincios. E nevoie de mânie". Ca mulți romancieri care-ți sunt contemporani, în sensul adânc al versului ești plină de mânie. De ce mânie? RF. Sunt multe lucrurile care-mi stârnesc mânia politica, în sensul în care privește relația dintre sexe ca un fenomen politic, inegalitatea grupurilor sociale, a statelor lumii. Și cruzimea
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
nu departe de Matthew Arnold ca ton: iubitul meu, nu fii singur, să nu trăim mereu singuri, în călătoria mohorâtă așteaptă-mă: lumea aceasta premeditată își pierde rapid marginea. Dover Beach e foarte aproape. Dar ceea ce scrii tu e negreșit contemporan. Cuvintele tale au o contemporaneitate tragică. EF. Poezia engleză folosește cu încântare ironia pentru a ține sentimentul la distanță. Poemul acela nu e sentimental spaima pierderii și a despărțirii sunt cât se poate de reale. LV. Unul din poemel tale
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
că versul tocmai de aici izvorăște, din pasivitate, din memorie imperfectă, din nepriceperea de a istorisi, dar mai ales din pofta de a te lăsa la voia întâmplării. Pe lângă toate, poezia e un bun tovarăș. LV. Când vorbesc de poeții contemporani dezrădăcinați mă gândesc la George Szirtes, Fleur Adcock ori Peter Porter. Am găsit sentimentul dezrădăcinării și în versurile tale: Asta e, am iubit prea mult altundeva nu neapărat alte ființe mai degrabă alte patrii, alte culturi care trag dâră după
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
fi cazul să le iau apărarea. Mă gândesc că importantă este însă linia pe care o tragem între poezia bună și cea mediocră, fie că e vorba de vers liber și vers riguros, ori de forma clasică și varianta ei contemporană, când ne gândim la ritm și rimă. Virtuozitatea e și ea o plăcere în sine, și pentru autor și pentru lector, iar virtuozitatea celor cu har nu e doar ceva superficial, ci și un "ritm al sufletului", cum bine zici
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]