6,163 matches
-
fiind prea solicitantă și amenințătoare pentru el, punându-i starea de sănătate psihologică în pericol, caută să-i facă față dezvoltând diferite strategii de burnout (confruntarea, detașarea, autocontrolul, căutarea suportului social, acceptarea responsabilității, fuga, evitarea, rezolvarea problemelor, reevaluarea pozitivă). Modelele centrate pe burnout Burnout-ul este conceput ca fenomenul ce intervine în urma interacțiunii dintre mediu și individ, impactul fiind filtrat și condiționat de strategiile de burnout de care dispune persoana în relația sa cu lumea. Se conturează trei poziții: • prima perspectivă propune
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
mediu. Au o importanță esențială în prezicerea vulnerabilității individului la stres; • cea de-a treia poziție teoretică subliniază importanța efectului de interacțiune dintre stresori și strategiile de burnout. Ambele elemente vor marca felul în care persoana va face față. Modelele centrate pe gestiunea resurselor Modelele centrate pe gestiunea resurselor își au originea în paradigma conservării resurselor propusă de Hobfoll (1989). Ideea de bază a acestui model este că indivizii încearcă să păstreze, să protejeze și să construiască resurse astfel încât posibilitatea de
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
în prezicerea vulnerabilității individului la stres; • cea de-a treia poziție teoretică subliniază importanța efectului de interacțiune dintre stresori și strategiile de burnout. Ambele elemente vor marca felul în care persoana va face față. Modelele centrate pe gestiunea resurselor Modelele centrate pe gestiunea resurselor își au originea în paradigma conservării resurselor propusă de Hobfoll (1989). Ideea de bază a acestui model este că indivizii încearcă să păstreze, să protejeze și să construiască resurse astfel încât posibilitatea de a pierde aceste resurse este
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
crescute de epuizare emoțională. S-a constatat, de asemenea, că persoanele cu resurse mari personale și sociale prezintă un grad mare de autonomie, iau decizii și caută strategii de burnout ce vizează modificarea situațiilor. Modelele nespecifice ale burnout-ului nu se centrează pe explicarea elementelor intrinseci ale fenomenului, ci se referă mai ales la condițiile în care acesta apare la locul de muncă. Modele specifice ale burnout-ului Modelul procesual (Cherniss, 1980) Primul model procesual al burnout-ului a fost propus de Cherniss în
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
concluzionând că locul controlului reprezintă variabila cel mai puternic asociată cu acest concept. Indivizii care consideră sursele de stres ca fiind controlabile, vor căuta mai adesea să le gestioneze și să găsească strategii pentru a le face față prin acțiuni centrate pe problemele identificate. Pe de altă parte, subiecții cu un loc al controlului extern sunt mai expuși la efectele negative ale stresului asupra sănătății. Un alt studiu a cercetat efectele locului controlului și a stresului profesional asupra sindromului de burnout
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
a îl înțelege și a-i arăta susținere. Partenerul empatic trebuie să fie activ în interacțiune și conectat deplin cu interlocutorul sau. A asculta cu atenție și a simți nevoile și dorințele celeilalte persoane constituie elementul central al oricărei relații centrate pe client. Empatia s-a dovedit a fi un bun predictor al comportamentului prosocial, fiind în același timp în corelație negativă cu agresiunea și abuzul (Miller et al., 1988 cit. în Omdahl și O'Donnell,1999). Cadrele medicale capabile de
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
la o scădere a acesteia. Disponibilitatea de a comunica, pe de altă parte, s-a dovedit a fi un predictor important pentru toate cele trei dimensiuni ale burnout-ului propuse de Maslach. Omdahl și O'Donnell (1999) realizează un studiu similar centrându-se doar pe situația asistenților medicali. Autorii au analizat rolul variabilelor ce țin de empatie în stresul profesional și în angajamentul ocupațional la asistenți medicali. Au operaționalizat empatia prin contagiune emoțională, grijă empatică și eficiență comunicațională. Stresul a fost exprimat
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
sau strategic. Spre deosebire de optimismul dispozițional, care se referă la expectanța generală că lucruri bune se vor întâmpla, optimismul comparativ este specific unui domeniu sau altul și include conceptul de comparație socială. Deși atât optimismul strategic cât și cel comparativ sunt centrate pe un domeniu specific, optimismul strategic nu include comparația riscului personal perceput cu riscul unei alte persoane similare, element definitoriu pentru optimismul comparativ. Mai degrabă optimismul strategic implică evitarea gândurilor despre risc sau despre posibile rezultate negative pentru că persoana consideră
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
dezavantajelor fiecărei forme de tratament nu ar trebui să mai fie doar responsabilitatea cadrului medical. Conservarea atitudinii de expert ignoră credințele medicului, credințele pacientului, nevoia de informare a pacientului. Un concept tot mai discutat și încurajat este cel de relație centrată pe pacient. Datele empirice susțin această variantă ca fiind cea mai bună ipostază a relației medic-pacient (Pendleton et al., 1984; Neighbour 1987; McWhinney 1995). Relația medicală centrată pe pacient se suprapune peste relația colaborativă propusă de Greenfield (2001). Deși autori
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
a pacientului. Un concept tot mai discutat și încurajat este cel de relație centrată pe pacient. Datele empirice susțin această variantă ca fiind cea mai bună ipostază a relației medic-pacient (Pendleton et al., 1984; Neighbour 1987; McWhinney 1995). Relația medicală centrată pe pacient se suprapune peste relația colaborativă propusă de Greenfield (2001). Deși autori diferiți o operaționalizează în formule diferite, există trei componente de bază care pot rezuma esențialul acestui tip de abordare: • o atitudine deschisă a cadrului medical față de opiniile
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
acest nivel se produce conceptualizarea. Cel de-al doilea ar fi nivelul afectiv care implică înțelegerea personalității bolnavului și a contextului specific în care își desfășoară activitatea. Nivelul afectiv se asociază cu identificarea, element esențial pentru o comunicare eficientă. Relația centrată pe client presupune abordarea ambelor niveluri. Satisfacția pacientului și complianța la tratament Ley (1988) a investigat rezultatele a 21 de studii ce se preocupau de elementele care contribuie la satisfacția pacienților. A constatat că 41% dintre pacienții internați și 28
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
adesea în relații conflictuale care pot deteriora procesul medical la multiple niveluri. Tudose (2007) amintește calitățile terapeutice esențiale propuse de Carl Rogers ca fiind adecvate și în contextul relației medic-pacient. Rogers a fondat abordarea non-directivă în psihoterapie, insistând asupra intervenției centrate pe pacient, pe dificultățile sale actuale, în vederea recuperării sale. Extrapolând medicul ar trebui să includă în relația sa cu pacientul următoarele caracteristici: • respectul: poate fi manifestat prin interes față de problemele și neliniștile pacientului, acordarea atenției totale în timpul discuției, folosirea unui
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
propusă prin acest studiu a fost empatia operaționalizată ca abilitatea și disponibilitatea de a înțelege reacțiile afective ale celeilalte persoane, de a privi situația din perspectiva celuilalt și de a comunica această înțelegere (Hojat et al., 2002). Această operaționalizare se centrează asupra laturii cognitive din definițiile tradiționale ale conceptului, considerând latura afectivă nepotrivită și periculoasă în contextul clinic medical. Infirmarea celei de-a doua ipoteze, susține ideea că nu există o legătură între empatia clinică definită în acest fel și stresul
by Irina Crumpei [Corola-publishinghouse/Science/1075_a_2583]
-
narațiuni moralizatoare, caracterologice și cu intenție satirică, evocări. Încă demne de atenție rămân meditațiile lirice sub forma poemului în proză (gen ce atinge apogeul la noi în această epocă, sub semnul poeticii simboliste), construite în jurul unei propoziții-nucleu, reiterată astfel încât să centreze și să ritmeze dezvoltările descriptive și componentele narative. Toamna - crizantemele, Cei care se mută, Toamna..., Urma, Tăcerile, Primăvara sufletului și alte câteva pot fi incluse în sumarul unei antologii a poemului în proză simbolist. SCRIERI: Versuri, București, 1906; Departe..., București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289513_a_290842]
-
urmare, încă de la primele lor explorări în domeniul metaforologiei, cognitiviștii au acordat o importanță considerabilă expresiilor idiomatice, evidențiind rolul pe care acestea îl joacă în organizarea experiențelor cotidiene și, totodată, punând în relief potențialul lor creator. Astfel, Școala de la Berkeley (centrată în jurul figurii lui George Lakoff) a arătat caracterul sistematic al "idiomurilor"98 sau chiar relevanța lor - în special a proverbelor - pentru funcționarea, înțelegerea și descrierea unor modele cognitive fundamentale, cum ar fi Marele Lanț al Ființei 99. În ceea ce privește creativitatea, principiile
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
le menționăm doar pe acelea semnate și/sau editate de Rodica Marian, Emma Tămâianu, Lolita Zagaevschi Cornelius, Nicoleta-Daisa Neșu, Oana Boc, Dumitru Cornel Vîlcu și Eugenia Bojoga 180. Ele demonstrează atât calitatea, cât și profilul distinct al Școlii lingvistice clujene, centrată pe doctrina integralismului lingvistic și particularizată prin "focalizarea primordială asupra lingvisticii textului", dar și prin "extensiunea demersului integralist, prin asocierea cu un mare "aliat filozofic" din tradiția românească, anume cu teoria blagiană a creației culturale"181. 7.2.1. O
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
de inovație prin subiectul ales (gen-carieră-familie-viață privată, traiectorii profesionale și personale/familiale), abordarea propusă (implicarea unor actori sociali din mediul universitar și cercetare din țară și străinătate; adoptarea unei perspective interdisciplinare și multiculturale) și rezultatul proiectat (producerea unor povestiri autobiografice centrate pe un ghid tematic semi-structurat/non-directiv și destinate publicării într-un volum colectiv). Povestirea vieții, propusă spre redactare autorilor și autoarelor 5, este mai mult decât o relatare autobiografică de tip "clasic", care urmează traseul cronologic al propriei deveniri personale
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
însă și la exclusivismul producerii unor buni învățători. Prin eludarea misiunii esențiale a pedagogului de-a ajuta educatul să atingă nivelul său maxim de performanță, suportam o discriminare. Dar aceasta e doar o reinterpretare a amintirilor din perspectiva unei relatări centrate pe fenomenul discriminării. O reintrare în posesia propriei vieți pe-o ușă zidită de foarte curând. Dar cartea a fost și-a rămas fereastra mea către libertate. După atâta lectură, credința că aș putea scrie și eu, apăruse firesc. Fiecare
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
asupra rolului femeilor în fazele revoluționare. Acestea figurau în povestirile lor pentru că ele erau cu adevărat acolo, în carne și oase, luptând alături de bărbați, adesea chiar în primele rânduri. În revanșă, istoricii care tratau aceleași perioade cel mai adesea își centrau atenția pe momentele marcante ale confruntărilor și pe pozițiile curentelor politice ale vremii. Or, femeile cântăreau așa de puțin în conducerile organizațiilor muncitorești, încât ele dispăreau din istorie ca prin farmec. Într-o epocă mai recentă, istoria mișcării Solidarnosc oferă
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
în primul rând cu mine însămi și apoi cu ceilalți (mai ales cu fetele, care depășeau cu mult la învățătură băieții, care întâmplător au făcut parte din aceeași clasă sau generație cu mine). Băieții din clasa mea erau mai puțin centrați pe studiu, dar nu excelau nici la specialitate (pictură, desen sau sculptură). Auzeam însă tot mai des afirmații de tipul: "Toți marii pictori/ sculptori au fost bărbați!". Însă tot eu am reprezentat liceul la mai multe olimpiade naționale de artă
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
mi-am dorit mai mult sprijin în munca din gospodărie pentru că țin ca lucrurile să fie făcute într-un anume fel, iar uneori chiar am sabotat inconștient (spun acum) încercările de ajutor prin remarci descurajatoare. Deși mă consider o persoană centrată pe carieră și familie, în această ordine, lucrurile nu au stat dintotdeauna așa și unele dintre cele mai mari satisfacții, din cele mai plăcute momente le-am trăit în viața de familie. În perioada copilăriei mici și mijloci a băiatulului
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
multiple motive și prilejuri pentru a se sustrage. Cel puțin până la vârsta de douăzeci de ani am primit și am interiorizat mesajele clasice ale socializării diferențiate, stereotipizate și asimetrice, care prescriu fetelor/femeilor să fie ascultătoare, supuse, decorative, pasive, dependente, centrate pe grija față de celălalt - atribute dictate de etica sacrificiului și a dăruirii de sine, și/sau să fie preocupate de propria corporalitate, atractivitate și sexualitate. În planul vieții reale a mediului familial în care am crescut, vedeam însă aceste atribute
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
asupra rolului femeilor în fazele revoluționare. Acestea figurau în povestirile lor pentru că ele erau cu adevărat acolo, în carne și oase, luptând alături de bărbați, adesea chiar în primele rânduri. În revanșă, istoricii care tratau aceleași perioade cel mai adesea își centrau atenția pe momentele marcante ale confruntărilor și pe pozițiile curentelor politice ale vremii. Or, femeile cântăreau așa de puțin în conducerile organizațiilor muncitorești, încât ele dispăreau din istorie ca prin farmec. Acest lucru ținea, fără îndoială, de puterea interiorizării (la
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
inegalități de gen construite social. Cu alte cuvinte, diferențele de gen trecute prin filtrul devalorizării, ierarhizării sau ignorării devin inegalități de gen construite social. Când aducem în discuție problematica egalității între femei și bărbați / băieți și fete, mulți oameni își centrează atenția pe discriminare și declară, după o rapidă analiză a propriei experiențe de viață și a celor din proximitatea lor, că nu au fost și că nu s-au simțit niciodată discriminați. Această poziționare apare și în unele dintre textele
[Corola-publishinghouse/Science/84956_a_85741]
-
ouverte aux parents qui ont des enfants sourds : „copilul surd este un copil normal în potențialitățile sale intelectuale și lingvistice; pentru a da o bună educație copilului surd, trebuie să plecăm de la ceea ce el are și ceea ce poate.“ Demersul educativ centrat pe acești copii solicită, din partea cadrului didactic, o varietate de trăsaturi aptitudinale (empatie, sensibilitate și dragoste pentru copii, capacitatea de cunoaștere a individualității copilului) îmbinate cu abilități specifice (învățarea și utilizarea mijloacelor alternative de comunicare necesare inter-relaționării cu elevii care
Pierderea de auz: un ghid pentru părinţi și educatori by Agnes Banfalvi Camelia Radu Cecilia Hamza Demmys Rusu Malgorzata Szela Maria Hârtopeanu Otilia Rusu Senol Demirhan () [Corola-publishinghouse/Science/1266_a_1924]