6,028 matches
-
cu siguranță că o vor găși și o vor aduce la suprafață.” Astfel zeii au concluzionat: “Nici pământul, nici oceanul nu sunt locuri unde puterea divină să fie în siguranță, însă alte idei de ascunzătoare nu mai avem.” Brahma a exclamat dintr-o dată: “Iată ce vom face cu divinitatea omului! O vom ascunde adânc înăuntrul lui pentru ca este singurul loc unde nu va căuta.” De atunci încoace, conform legendei, omul a căutat în toata lumea, a explorat, a urcat și a
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
îl izbi un râs tineresc. Își trase pălăria ceva mai mult pe frunte și ieși în calea unui bărbat care mergea de-a lungul unui perete din scânduri; în fața lui își dădu brusc pălăria pe ceafă, își ridică sprâncenele și exclamă: —Hans! iar bărbatul, într-un costum de culoare deschisă, care purta pe cap un chipiu cu cozoroc, luat prin surprindere, scoase un „ha“, și pe urmă veni strigătul: „Pipin!“ - porecla de student a tatei - și prietenii de odinioară se aflau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
pe tante Doro și pe copii cu ei în excursie. Aperitivul de azi - nu, nu, vă rog, așa e normal - trecu în socoteala lui. Zăpada nu era zăpadă și tata râse când fratele meu arătă în sus spre munte și exclamă, uite, acolo sus e zăpadă, dar cum e posibil în plină vară, când vârfurile nu sunt atât de înalte ca cele de la hotelul montan - și strada urca din vale de-a lungul unui pârâu și al unui flanc împădurit. Ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
aceștia s-au înghesuit în camera de zi, dotată cu trei trepte, o încăpere care prin cele câteva mobile moderne, alese de mama ca să se armonizeze cu piesele moștenite din Cöln, părea mai impozantă decât era de fapt. Hans Saner exclamă „Ha!“, exprimându-și astfel acceptul admirativ privind perspectiva, care - după cum observa - ar fi înlocuit un parc. Gaston D. găsea că propria lui casă ar fi mult prea mare și grădina, o grijă continuă, mai ales acum, când copiii îl părăsiseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
mașină cu Ileana Stana cu care aveam scenă directă, îmi explică ea ce și cum, mă îmbărbătează cât poate și gata, intru în scenă, cad, sar, iau aplauze, nu aveam nici un fel de complexe. La arlechin Horea se uită și exclamă: ― Apă’ ni mă, aista-i actor de gumă. Nu-i rău! Am jucat mult în Chirița, l-am jucat și pe Guliță, fără să rup gura târgului, eram pe atunci în vână tare, nu aveam eu vreme de roluri din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
cucoana lui s-au trezit în față aproape involuntar, și nu le-a luat prea mult pînă să-și dea seama că trăseseră lozul cel mare. Le-am făcut-o, Geniule, ne-a venit în sfîrșit și nouă rîndul, a exclamat atunci Scorpia. I-am spus-o la scurt timp după aceea, pe atunci eram în relații amicale, femeia asta e ca un pietroi pe care ți l-ai legat de gît, o să te tragă la fund, dar el s-a
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
-și întinde puțin oasele. — Chiar că am înțepenit, își dă seama și Monte Cristo, adulmecînd ceva cu nasul în aer, voi nu simțiți nimic? — E miros de benzină, zice Petrică, credeam că doar mi se pare. — Ăsta-i ghinion curat, exclamă Sena, picîndu-i în sfîrșit fisa, bineînțeles că altceva n-avea ce să fie, zice lăsîndu-se jos într-un genunchi în dreptul portbagajului și băgîndu-și nasul sub rezervor, am dat de dracu’, e spart, constată cu ochii fixați pe punctul din care
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
pe dinafară, încearcă să-i garanteze. — Spune-mi atunci care o să fie filmul evenimentelor, se interesează Comandantul cuprins brusc de o adîncă dezamăgire. Atunci i-am condamnat pe toți la moarte, Cu mîinile curate, ’71 și ’72, ah, ce vremuri, exclamă Regizorașul, păcat că generația voastră nu le-a prins, era raiul pe pămînt, Santinelă, prosperitate, lumea era mulțumită, fumezi, vrei o țigară? Rahat, povești nostalgice, i-o taie din nou Santinelă cu neobrăzare, v-au dus cu zăhărelul, trăiți din
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
în plasă, îl încurajează. Știți cum e cu femeile astea, reușește Părințelul să-și mai tragă sufletul, nu se știe niciodată. — La marele fix, îi întrerupe Roja ideea, mai bună alegere nici nu putea să facă, spune. Ia uite-i, exclamă și Părințelul de parcă ar fi avut o revelație descoperind-o în sfîrșit pe Tușica la brațul Curistului în mijlocul ringului de dans. — Să-mi spui dacă și acuma ți se mai pare ridicol, reia Roja urmărind primele mișcări ale șoldurilor celor
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
mai poate? spune șoferul. — Aceeași poveste, se exasperează Părințelul, se schimbă sistemul, se schimbă și apucăturile oamenilor. Fă-o cît mai repede, altfel o să ajungi și tu la pîrnaie după ce-o să faci ceva necugetat, îi recomandă. — Teatrul Muncitoresc CFR, exclamă șoferul privind cu jind afară din goana mașinii. Mi-e dor de un spectacol adevărat. — Femeia e ca fierea, îl ia pe Roja gura pe dinainte, gîndindu-se la mottoul din Carmen, i am spus-o și Delfinei de nenumărate ori
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
cale comploturile. — Ce mai individ cu două fețe, zice domnul Președinte. A-nceput el să ne explice cum e cu traficul de influență, că depindem cu toții de relațiile lui. Cine, Broscoiul? întreabă Sena, făcînd iar pe neștiutorul. — Ei, pe naiba! exclamă domnul Președinte, să nu-mi spui că ai uitat și din ce tabără facem parte, se indignează. Am înțeles, zice Sena, dînd impresia că se luminează brusc, Copoiul tot nu vrea să se potolească și încearcă să vă pună bețe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
busolă. Ea ne-a salvat.” „Dar, dacă nu era cine s-o citească, cine știe pe unde ajungeam.” - am răspuns eu. În dimineața următoare, soarele se lăfăia deasupra unei ape ce șerpuia printre lunci. „Suntem pe malul Nistrului, Costăchele!” - o exclamat Filip, cu ochii înrourați. „Cum îl trecem?” - o fost prima mea întrebare. „Slavă Domnului că am ajuns aici! De trecut... Ai uitat că ai fost tunar? Soluția e simplă. Adunăm lemne, stuf... Tot ce plutește și facem o plută. Hăinuțele
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
bijuterii. Când lucram la Friedländer, venea destul de des la magazinul acestuia. Era sărac pe vremea aia - cel puțin, prea sărac ca să cumpere ceva. Dar Îți puteai da seama că ar fi cumpărat mult dacă ar fi putut. — Isuse Hristoase, am exclamat. Îți poți Închipui, nu? Să mă duc moț la Karinhall și să spun: „Scuzați-mă, domnule prim-ministru, dar nu cumva se Întâmplă să știți ceva despre un valoros colier de diamante pe care l-a șterpelit unu’ dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Cred că mi se trage de la mâncare, dar mă simt de parcă măruntaile mele ar fi mașina de făcut valuri de la Luna Park, i-am spus și drept confirmare am tras un vânt sonor cu duhoare de carne. O, Doamne, am exclamat, agitându-mi mâna prin fața nasului, Înțelegi ce vreau să zic? — Taci din gură, animalule, zise tânărul, dar am văzut că ridică țeava armei la nivelul capului meu. Mi-am adus aminte de Parabellum-ul de pe vremea când eram În armată, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cum scăpa de fantasmele care Îi tot somau decolarea. „Toate-s la sol și așteaptă ceva... Nu știu de unde mirosul ăsta de mare”, citim În volumul Astre palide, publicat În 1974, la prestigioasa editură Cartea Românească. „Oh, comunitate de scandal!”, exclama adesea, nu doar În versuri, Andrei Savu, cu acea intensitate esențială pe care ulterior, Eran Sela, dublul său ebraic, n-a făcut decât s-o reitereze, la alte vârste și pe alt meridian, cu harul sfidător al Poeziei, Înfruntând, nealterată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
fi avut, cu adevărat, motive să fiu uimit. Mesagerul revenit În România la trei ani de la emigrarea sa era un prieten. Nu știam, Însă, nici atunci, cum nu știam nici În 2001, că era nepot și fiu de fierar. „Formidabil!”, exclamam, la rându-mi, cu o Întârziere de peste un deceniu. Povestea nu o știam, povestitorul se revela și el necunoscut. * Pe Leon Volovici l-am Întâlnit spre sfârșitul anilor ’70. Am „conectat”, cum se zice, instantaneu. Locuia la Iași, ne scriam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
șapte. O femeie pe cinste. Tocmai a pornit-o spre dormitor. Ar putea deveni pasionant.” „Și mai bine e la etajul șase, scara B. Studenta. Chiar acum își trage bluza în sus. Ooooh...” „Aaah...” „Stai, că s-a răzgândit”, am exclamat eu, adăugând dintr-o răsuflare: „De când am avut ghinionul acela blestemat de la râu, acum un an, nu mai cred c-o să mi se împlinească visul vreodată.” „Nu spune asta. Fratele meu abia la nouăsprezece ani a văzut primii sâni. Înseamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cu flori sau roșul cu dungi. Când adulții dezbat un asemenea subiect, nu le arde de glumă. A trebuit să stau drept, să mă țin nemișcat, să întind brațele, să mă răsucesc, să fac câțiva pași. Ei au șoptit, au exclamat aprobator, m-au tras de cămașă, mi-au suflecat mânecile. Și-au dres glasul, s-au apucat de bărbie ori de lobul urechii, au încruntat sprâncenele, au făcut un pas înainte, un pas înapoi, ba chiar au început să vorbească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
bătrâne și cu toții transpiram ca la saună. Uneori trebuia să-mi țin respirația, atât de tare duhneau țăranii. Când l-am găsit, el stătea într-un compartiment plin și eu m-am prefăcut surprins de întâlnirea noastră, ca și cum aș fi exclamat: «Ei, ce mai întâmplare!» Când ceilalți au văzut că ne cunoaștem, mi-au făcut loc și mie. Acum a început partea mai grea, căci după câteva minute ne spuseserăm tot ce ne puteam spune și am tăcut. Eu tăceam, el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
de băut. Un imperceptibil gest al mâinii, și un chelner și apăru ca prin farmec ca să ia comanda. O sticlă de șampanie, două pahare și șase pachete de chipsuri cu ceapă și brânză, vă rog. — Am comandat deja șampanie, am exclamat eu, apucându-l pe chelner de braț înainte să dispară. Și asta nu pentru că am fi avut ceva de sărbătorit, ci pentru că Maria nu bea decât șampanie. Maria începu să râdă. — Atunci o să bem două sticle. La telefon mi-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mai puțin impresionată. — Pericol de incendiu, zise ea. Și unde sunt mobilele alea drăguțe de la Ikea ale lui Mark? În calitate de rudă de sânge își permite să treacă peste politețuri. Tocmai se pregătea să comenteze despre goliciunea restului apartamentului, când am exclamat: —Mă duc să vă aduc ceva de băut! Amândoi au tresărit la tonul neobișnuit de ridicat al vocii mele. Mark și cu mine ne-am plimbat între bucătărie și sufragerie încercând să nu ne atingem. Și nu a fost deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mă făcea să plâng. —Draga mea, dacă vrei, eu îi dau pe toți afară și-l poți suna pe Mark să-i spui că a fost o mare greșeală și că-l vrei înapoi. Sigur că-l vreau înapoi! am exclamat eu. Întotdeauna îl voi vrea înapoi. Dar îmi doresc și mai mult copii. Și-n plus, el se unduiește deja cu altcineva. Știam cât de penibilă eram. — Atunci poate că ai nevoie de puțin timp să te obișnuiești cu ideea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
stați degeaba și pierdeți timpul? M-am simțit împinsă de mâini invizibile pe un scaun unde au apărut nenumărate chipuri uitându-se la capul meu din diferite unghiuri. Părul mi-a fost prins sus și lipit de scalp. Nu! am exclamat. Nu o să mă las tunsă scurt. În nici un caz. Am avut părul lung toată viața. Nu există nici o semnificație sentimentală profundă - pur și simplu cred că-mi stă bine, aceasta fiind singura mea vanitate. În plus, lui Mark îi plăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
și să aranjez cu biletele. Ei cred că am de gând să fac niște filmări importante aici, prin urmare ne-au dat bilete VIP cu care nu trebuie să stăm la cozi și putem intra prin spate. E fantastic, am exclamat. Știi ce înseamnă asta? Că ne putem da în toate distracțiile alea mari. În mod normal, ești nevoit să alegi doar câteva favorite din cauza cozilor. Ed păru mai puțin entuziasmat. Hai, să vedem cum evoluează ziua, da? Am presupus că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
loc care-i place lui Ed. Maria aprobă din cap. E genul meu de bărbat. — Așa că am mers la el acasă, am continuat eu, fără a fi nevoie ca Maria să-mi spună că mă înroșeam din ce în ce mai tare. — Știam eu! exclamă ea. Ești incredibilă! Te credeam cea mai inhibată femeie pe care am cunoscut-o vreodată, dar în mai puțin de două săptămâni de când ți-ai lăsat bărbatul, ți-ai găsit deja un al doilea. Cum faci? Nu, nu-mi răspunde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]