7,774 matches
-
nu mai puțin pernicioasă. Cultura și știința sunt inseparabile, iată încă un truism ce trebuie proclamat. Nu a existat niciodată vreun mare om de știință care să nu fi fost și un om de cultură umanistă și clasică. Să reamintim mărturisirile lui Heisenberg; să nu uităm că J.R. Oppenheimer avea nu numai o solidă cultură greco-latină, dar cunoștea și sanscrita. Iar fizicianul Max von Laue spune în autobiografia sa: „Mă îndoiesc că m-aș fi consacrat științei pure dacă nu ar
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
curajul ca atare o valoare artistică? Dar, mai întâi, ce se înțelege prin curaj? Îndrăzneala lui Rousseau de a-și divulga în Confesiuni secretele sexuale l-a costat un mare efort; așa reiese din exclamația cu care-și încheie prima mărturisire (desigur cea mai grea ca înfrângere a inhibiției). De atunci încoace asemenea îndrăzneli literare au devenit din ce în ce mai mult niște rentabile și prestigioase întreprinderi. Cazul lui Gide păstrează încă o aură de probitate, deși mărturisirile lui sunt în fond nu numai
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
exclamația cu care-și încheie prima mărturisire (desigur cea mai grea ca înfrângere a inhibiției). De atunci încoace asemenea îndrăzneli literare au devenit din ce în ce mai mult niște rentabile și prestigioase întreprinderi. Cazul lui Gide păstrează încă o aură de probitate, deși mărturisirile lui sunt în fond nu numai niște pledoarii, dar au chiar o alură provocatoare, care dă impresia că nu a trebuit deloc să se constrângă pentru a le face. Cu toate că în prefața la Corydon spune: „Nu țin decât la stima
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
mai degrabă din dorința de scandal decât din curajul adevărului. Există o formă foarte paradoxală și subtilă a ipocriziei, care ajunge să se confunde cu sinceritatea. De cu totul altă valoare îmi pare curajul lui Proust, care nu a făcut mărturisiri directe (de ce le-ar fi făcut?), dar a descris în opera lui cercurile acelui infern într-o magistrală și gravă orchestrație. La el a fost în adevăr un act de curaj în sensul creației artistice. Gide nu a făcut decât
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
prieten pe un exemplar din Souvenirs de guerre: „L’homme est beau à la guerre; tant qu’on n’a pas compris cela on est à-côté de tout”*. Dacă nu înțelegi frumusețea omului în luptă, nu înțelegi nimic, - ce extraordinară mărturisire din partea unui cărturar a cărui îndeletnicire de o viață a fost să înțeleagă totul! Războiul dezbară de multe zădărnicii și dă ocazie câtorva virtuți curat umane (nu numai virile). Eroismul, spre pildă, nu poate fi decât rațional și utilitar și
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
1944-1969), Timișoara, 1970. Traduceri: Ernst Toller, Cartea rândunelelor, Timișoara, 1935; Negrii sub zgârie-nori,Timișoara, 1942. Repere bibliografice: Perpessicius, Opere, IX, 460-470; Virgil Ierunca, Negrii, poezia și..., TIL, 1943, 2 158; Țirioi, Premise, 28-61; Ungureanu, Imediata, I, 49-68; Petru Novac Dolângă, Mărturisiri și repere, Timișoara, 1980, 143-151; Simion Dima, Momente ale poeziei bănățene: Ion Stoia-Udrea, O, 1987, 15; Bitte-Chiș-Sârbu, Dicț. scriit. Caraș, 239-240; Mircea Șerbănescu, Timișoara (Memorie literară. 1919-1947), Timișoara, 2000, 39-45. C.U.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289944_a_291273]
-
care pentru mine este deja o modă culturală și e mai puțin interesant pentru o discuție serioasă și implicată, Înspre postmodernitate, care este condiția, deci care este destinul. Sanda Cordoș: O să Încep, În spiritul autorului din seara aceasta, cu o mărturisire. Temerea mea, strângerea mea de inimă, de ceva vreme, era că dilemele tale te macină prea mult și nu te mai lasă să pui pe hârtie părțile de construcție pe care cred foarte mult că le-ai putea face. În
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
-l citesc cu această senzație și abia În a doua parte, când acele zone marginale ale discursului mi-au atras atenția, unde trimiterea se făcea la funcția existențială a literaturii sau a lecturii, exact În momentul În care toate aceste mărturisiri personale au Început cumva să creioneze o altă experiență interioară, dincolo de context, el a devenit interesant. Contextul este relevant, dar o experiență interioară capabilă de a fi reiterată și de a spune mai multe despre lectura În genere și despre
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Repere bibliografice: Simion, Fragmente, II, 274-276; C. Stănescu, Un agent al fricii, ADV, 1998, 9 mai; Dan Stanca, În căutarea timpului trecut, RMB, 1998, 28 mai; Cornel Ungureanu, Literatură nonfictivă. „Amintirile unui laș”, O, 1998, 5; Gabriel Dimisianu, Mântuirea prin mărturisire, RL, 1998, 21; Călin Căliman, „Amintirile unui laș”, CNT, 1998, 50; Florin Bănescu, Pactul cu diavolul și eliberarea prin mărturisire, „Arca”, 1998, 4-6; Mira Feticu, O carte necesară, JL, 2000, 19-24. E.S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286411_a_287740]
-
timpului trecut, RMB, 1998, 28 mai; Cornel Ungureanu, Literatură nonfictivă. „Amintirile unui laș”, O, 1998, 5; Gabriel Dimisianu, Mântuirea prin mărturisire, RL, 1998, 21; Călin Căliman, „Amintirile unui laș”, CNT, 1998, 50; Florin Bănescu, Pactul cu diavolul și eliberarea prin mărturisire, „Arca”, 1998, 4-6; Mira Feticu, O carte necesară, JL, 2000, 19-24. E.S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286411_a_287740]
-
încarcă ceva plăcere trupească în trup și hălăduie înduioșat prin sălbăticie. Când managerul nostru afon zice că trebuie să fie vorba de o bucată artistică, atunci e musai una de percuție, a reușit din nou să se aranjeze pe bune. Mărturisirile rucsacului despre hrana din ținutul de jos ne aduc lumina soarelui în casă. IMPRESARUL: Ăsta-i rucsacul fratelui meu, care a trebuit neapărat să se rătăcească pe înălțimea Schwab, pentru că acolo sus, plin cu cele mai nobile conținuturi, a putut
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
sau alte minute scrise sub dictare în timpul interogatoriilor sau torturilor dinaintea numeroaselor condamnări la moarte cu care-s confruntați adepții Spiritului Liber. De asemenea, ce să credem despre retractările libertinilor trecuți de cealaltă parte și deveniți colaboratori ai puterii catolice? Mărturisirile lor cântăresc mai greu decât curajul lor? 4. Spiritul de libertate. De unde vine expresia „Spirit liber”? „Noul Spirit”, „Spiritul de libertate” sau „Libertate pentru Spirit” sunt utilizate și ele pentru a desemna același lucru. Expresiile sunt niște invenții ale Bisericii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
caz-școală în filosofie: austeritatea contra bucuriei, ascetismul contra plăcerii, eroismul contra seninătății, apatia contra ataraxiei. Ea străbate istoria ideilor timp de multe veacuri: Epicur sau Cicero, Seneca sau Lucrețiu, alegerea echivalează foarte adesea, în ochii adepților filosofiei oficiale cu o mărturisire a moralității sau a desfrâului... Binelui suveran stoic identificat cu virtutea, Antonio îi opune plăcutul și utilul. Poziția oficială a Magistrului Grădinii. Pentru că plăcerea este în acord cu natura. De unde și necesitatea de a-i înțelege lecțiile: animalele și copii
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
practicat de toți oamenii într-o zi sau alta: dacă ar fi neapărată nevoie, pe care din cele cinci simțuri l-ai sacrifica primul? Montaigne răspunde: văzul și auzul. Este de acord să nu vadă și să nu audă - ce mărturisire! - din cele ce se întâmplă în lume, dar pentru nimic în lume nu și-ar sacrifica darul vorbirii. îl înțelegem: orb, n-ar vedea pungășiile la care se dedau slujitorii săi, zbenguielile soției cu propriul lui frate; surd, n-ar
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
și de lege lasă victima să fie acuzată o dată în plus de către vinovat care, cel mai adesea, neagă orice acuzație și vrea să-și salveze pielea cu orice preț, inclusiv cu acela al adevărului. Mai rău: aceleași proceduri necesită o mărturisire completă din partea delincventului și a nevinovatului, care pune semnul egalității între cei doi; acestora li se dă același credit a priori, comițându-se o nedreptate morală absolută. Ele obligă victimele să demonstreze că sunt într-adevăr victime și că au
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
mai puține pierderi, sufletul vorbitorului”. În Ne-a luat valul (1990) și în Vom muri și vom fi liberi (1990) a adunat, împreună cu un grup de folcloriști, un număr impresionant de mărturii ale participanților la evenimentele din decembrie 1989: anchete, mărturisiri, jurnale, graffiti, sloganuri. Lăudând această „tentativă de hologramă a momentului revoluției”, Monica Lovinescu - într-un text reprodus în volum - apreciază că „nici un elogiu nu pare exagerat pentru excepționalul document”. Povestea Elisabetei Rizea din Nucșoara, urmată de Mărturia lui Cornel Drăgoi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288438_a_289767]
-
datorate lui Perpessicius, Mircea Eliade, Lucian Predescu, iar numărul 2724 din 1932 comemorează zece ani de la moartea lui Marcel Proust, prin articole de Camil Petrescu (Destinul lui Proust), Mihail Sebastian (Creatorul de oameni) și F. Aderca (Proust în conștiința românească. Mărturisiri și amintiri). Alături de cronica literară, foarte consistentă, și de articole bine documentate despre marii scriitori ai literaturii universale, se remarcă și numeroase polemici, inaugurate de intervenția lui Mircea Eliade, în numerele 657 și 662 din 1927, intitulată Mitul arghezian. Autorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286628_a_287957]
-
o lume măcinată de boală și de moarte. Un elogiu adus femeii se constituie nu doar acest cuvânt înainte al naratorului, sub vocea căruia se întrezăresc crezurile autorului, ci și introducerea făcută zilei a patra a povestirilor: asistăm la o mărturisire apreciativă, laudativă chiar, încărcată de devoțiune profundă față de eternul feminin. Femeia se transformă în deziderat, devine unica cale de a accede la profunzimea lucrurilor, de a se împlini pe plan 124 Giovanni Boccaccio, op. cit., p. 6. 125 Janet Levarie Smarr
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
femei cu inițiativă și care știu de altfel „să urzească cu amănunțime planuri”155 să pornească singure în expediția salvatoare. Prin cuvintele Filomenei ele își recunosc statutul în epocă: „cât de greu se pot conduce fără ajutorul unui bărbat” 156 . Mărturisirea defectelor sau, mai curând, a slăbiciunilor feminine nu vine să știrbească cu nimic frumusețea morală a acestor tinere, distincția lor, ci doar e o scuză în încercarea de a găsi protectori: „Noi suntem schimbătoare, îndărătnice, bănuitoare, slabe de înger și
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
pentru prima oară analiza psihologică 236, un personaj feminin cu preocupări de cercetare a propriilor trăiri 237, a celor mai intime abisuri sufletești, și care mai are și preocupări intelectuale, așternând pe hârtie tot ceea ce constituia până atunci o interdicție - mărturisirea unei iubiri în afara căsătoriei. Autorul este un fin cunoscător al femeii, al dramei ei domestice, al moravurilor epocii sale și proclamă curajos egalitatea dintre sexe: „De cele mai multe ori, bărbații înșiși iubesc, deși au nevastă: nu li se aduce prin urmare
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
fel, deoarece Seinte Loy, potrivit legendei, a refuzat să jure într-o împrejurare când regele Dagobert i-a cerut aceasta.477 Stareța nu crede așadar cu sfințenie în nimic, nu are convingeri puternice în ceea ce privește vocația monahală, se retrage din fața oricărei mărturisiri vădite de credință. Se dovedește, în schimb, extrem de manierată („La mese-avea aleasă-apucătură:/ N ar fi scăpat un dumicat din gură/ și nu-ntingea adânc cu deștu-n zeamă;/ Iar când ducea sub nas băga de seamă/ Un strop să nu cumva
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
-i bucurie-n lături. Credea-va cine m-a zărit/ Că jalea însăși a ntâlnit,/ Căci eu sunt jalea, jalea-s eu.” 642), prilej pentru poet de a-l interoga în legătură cu pierderea suferită și de a-l provoca la confesiune. Mărturisirea devine o adevărată terapie, naratorul știa că doamna murise, dar îi oferă cavalerului șansa de a se destăinui, este delicat, sensibil, plin de compasiune. Naratorul își ascunde voit cunoștințele pentru a-l lăsa pe partenerul său să povestească. Cavalerul se
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cea slavo-răsăriteană și o temperare a presiunilor făcute de Patriarhia Constantinopolului pentru anatemizarea fostului patriarh, Chiril Lucaris. Sinodul condamna doar lucrarea atribuită acestuia - o confesiune de credință ortodoxă cu tente calvinizante, tipărită la Geneva în 1629. În replică este aprobată Mărturisirea ortodoxă a lui Petru Movilă, ca operă dogmatică normativă a Bisericii Orientale. Aflat la Târgoviște în 1644 sau 1645, într-o misiune de conciliere între Vasile Lupu și Matei Basarab, V. a cunoscut la Udriște Năsturel, deloc întâmplător, catehismul calvin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290433_a_291762]
-
a acestui nou prieten, a acestui prinț imperial. Voi face oare o rugăciune pentru a simți un dram de simpatie pentru aceste păduri, aceste nisipuri și lacuri care îmi sunt atât de străine?"51. În sfârșit, prințesa Bibescu reproducea o mărturisire a Kronprinz-ului despre Kaiser: "Îl ador și îl admir pe tatăl meu, și mi-aș da bucuros viața pentru el dacă ar fi nevoie, dar nu pot fi de acord cu ceea ce face. Realizez, cu tristețe, că domnia lui
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
care era perceput împăratul și lumea germană de societatea franceză a devenit evident după un mic scandal iscat în presa pariziană Le Figaro de confidențele unei doamne după o întâlnire cu Wilhelm al II-lea. Prințesa era fermă, observând că mărturisirile "făcute ziarelor mi s-au părut o prostie. Bănuiesc că ai primit scrisoarea mea în acest sens. Aici [la Paris C.I.] a trebuit să aud o mulțime de ironii despre toată chestiunea asta. Mi-a părut tare rău de toate
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]