4,904 matches
-
în clasa a opta, s-au mutat acolo. Unul dintre motive a fost că bunica lor locuia prin apropiere. Familia ei are patru membri: părinții, o soră mai mică și ea. A absolvit facultatea, s-a angajat la o firmă micuță și a avut ghinionul ca după trei ani aceasta să dea faliment din cauza unei conduceri proaste. Ea habar nu avea de lucrul ăsta, dar s-a dus într-o zi la firmă și i s-a spus: „Firma s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
a mutat în orașul Sōka. E cu cinci stații mai aproape de Tokio. Atunci lucra la firma de echipamente OA din Ningyōchō. Are grijă de copiatoare. El se ocupă de zona dintre Kodemmachō și Bakurochō. Pe acolo sunt destul de multe firme micuțe. Revin cam o sută cincizeci de aparate la o singură persoană. Nu are timp să stea, poate fi chemat oriunde în orice moment. În fiecare zi aleargă de ici până colo cu telefonul în mână. E ocupat. Dă din cap
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
Presupun că avea prea multe pe cap pentru a se mai ocupa și de copii. Cu toate acestea, mi s-a părut că subiectul morții fiului său era prea dureros pentru a putea vorbi despre el. Eiji era un copil micuț și slăbuț și era protejatul tatălui, pe când fratele lui mai mare cu doi ani și mai totofei, era protejatul mamei. „Era un copil ascultator.“ Pot fi observate de-a lungul interviului comentarii făcute pe marginea aceluiași lucru. Eiji fusese un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
nu cred că era o problemă să mă transfer la o școală din altă regiune. În al patrulea an după ce m-am mutat la școala generală, am dat pentru prima oară peste cărți Aum. Am găsit la librărie o revistă micuță Mahayana pe care am cumpărat-o s-o citesc. Încă era la început. A patra sau a cincea ediție. Era o secțiune specială dedicată practicii yoga esoterice despre care eu nu știam prea multe. Încă nu citisem cartea lui Nakazawa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
flori “de sezon” (care costau 6 lei)! Alea nu sunt de nasul tau, costa mult (29 lei)! Dacă nu ar fi stigat în gura mare gestul “măreț” pe care vroia să-l facă, probabil acea femeie ar fi acceptat acel micuț ghiveci cu flori aproape ofilite, și s-ar fi arătat mulțumită în fața lui. Rănită mai mult în suflet decât în orgoliu, s-a îndepărtat de acel stand, care ar fi trebuit să-i aducă mireasma florilor respective în suflet și
Fii înţeleaptă! by Liliana Rotaru () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1159_a_1886]
-
timpul cu el? Nu. După ce prichindeii mănâncă, sunt duși în niște camere speciale. Și ce fac acolo? întreabă Sorina. Dorm! Dar de ce nu sunt lăsați cu mămicile lor? nu se dă bătută Sorina. Pentru că în camerele acelea, făcute numai pentru micuți, nu sunt microbi. Pe când în saloanele mămicilor mai sunt. Iar acești microbi îi pot îmbolnăvi foarte ușor. Ia, mai bine să ne apucăm noi de făcut ordine. Și, dacă mai ai întrebări de pus, la ele o să-ți răspundă mămica
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
-i ajute pe ceilalți. Și poate că de aceea-i satul nostru așa de frumos și de bogat. Că din el nu pleacă nimeni, niciodată, ci doar schimbă un loc cu altul. Bunica privește iar înspre pătucurile copiilor. Peste ochii micuților coborâseră odihnitor pleoapele. Ziua bunicilor Pregătiri Au sosit la casa bunicilor toți membrii familiei. Lucrul acesta nu se întâmplă prea des, căci fiecare, mare sau mic, are treburile lui. Așa se face că, uneori, bunicii rămâneau singuri. Nu pentru mult
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
Sorineii stau atât de puțin la bunicii lor! Iar când ei pleacă, inima bietului cățel se umple de tristețe. Când mama, tata și copiii s-au urcat în mașină, Cuțulache e pregătit să-i conducă până la ieșirea din sat. Acolo, micuții săi prieteni își iau rămas bun de la el, făcându-i semne cu mâinile. Le răspunde dând și el din lăbuță, apoi face cale întoarsă, căci acasă îl așteaptă treburi serioase. Și își spune că n-are de ce să se întristeze
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
șoareci își cam fac de cap. Ceilalți pisoi au fost luați de Petrișor și de Ștefania. De cum s-au despărțit de ceilalți copii ai satului, Sorin și Sorina au început sfatul. Mai bine zis sfada. Ce nume să-i dea micuțului? Să-i spună tot Cotoșman? Ori să-i zică Pisu? Sau Mițu? Nici un nume nu le era pe plac. Căci pe motănelul lor trebuie să-l cheme într-un fel frumos, cel mai frumos, cel mai frumos! Noroc de bunicul
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
sobă a devenit și el o amintire. Am mers și eu de câteva ori în spatele roabei ca să țin sacii și să ajut la „ajutat“. Drept răsplată aveam voie să mă uit în „camera de duminică“; locuința lor avea nenumărate încăperi micuțe, iar mama lui Felix, o femeie plinuță cu păr blond și ondulat, peste al cărei piept bluza sta gata să plesnească, descuia ușa odăii răsucind cheia aproape fără zgomot. Pentru o clipă rămâneam locului, orbit de răsfrângerea luminii din fereastra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
nume Mickey. Fratele îl va ajuta la desene și... speră... că, ei da: Munca tenace și cinstită e cheia succesului în SUA. Să revenim la casele noastre și mai ales să cerem scuze pentru graba cu care am relatat boala micuței Viorica. Din nou în casa familiei Ionescu. Din strada Fortunei. Fetița crește frumos e voinică, sănătoasă, și spaima primei luni a rămas în urmă ca un vis urât. Are acum 5 luni și e timpul de făcut prima fotografie. Copilul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
a trecut așa mult de atunci. În jurnalul de față însă apare și un moment de criză. Pomeneam ceva despre o serbare unde Eugenia Ionescu trebuia să fie o zână. O explicație amânată dezvăluie că familia refuză să-i cumpere micuței Eugenia Ionescu o rochie și, astfel, ea ratează rolul. Și atunci simte cum crește între ea și cei din familie o barieră nevăzută, un zid ce o izolează de ei. Nu înțelege cum și de ce, dar se simte tot mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
o parcare. Mi-a plăcut mie, erau niște bolovani uriași. Când aud, hârrrr, o hârjâială pe sus. Mă, ce-i p-acolo? La un moment dat, întrezăresc ceva. Io eram cam sub un bolovan. Hai mai încolo. Când... o locomotivă micuță cu un trenuleț de agrement, probabil pe sus pe acolo erau cabane. ceva. Am mai stat special încă vreo oră. până când am văzut trenulețul urcând. Ca mocănițele care cărau lemne pe vremuri. Probabil avea și cremalieră. Adică, în porțiunile foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
greși” - m-am îndoit eu. „Tu știi zicala?” „Care?” - am întrebat eu. „Dumnezeu îți dă, dar în traistă nu-ți pune. Când am îmbrăcat echipamentul sergentului, de frică să nu mă ghicească rușii, i-am dat ceasul și busola. Una micuță. Când a văzut asta, sergentul mi-a înapoiat busola și mi-a spus s-o ascund, că cine știe... Am ascuns o sub căptușeala vestonului, aici la umăr.” „Strașnică treabă ai făcut” - l-am lăudat eu... Într-o zi, în
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
cu obișnuitul trafic infernal. Am coborât scările și am deschis ușa. Interiorul localului ar fi avut și mai puține șanse de a convinge un consumator ocazional să zăbovească un pic acolo. Pereții erau acoperiți cu sculpturi Întunecate din lemn - machete micuțe de tunuri, capete de mort, sicrie și schelete. Pe peretele din fund era un imens armoniu, pictat astfel Încât să semene cu un cimitir, cu cripte și morminte care-și arătau morții, la care un cocoșat cânta o compoziție de Haydn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Era Într-un fel ca și cum ai căuta aur Într-un râu. Te duci În fiecare zi pe mal și dai prin sită grămezi de mâl, iar uneori, din senin, cu condiția să fii cu ochii larg deschiși, găsești o piatră micuță care e, de fapt, o pepită. M-am dus la baza scării și am privit În sus. Printr-un iluminator rotund, mare, pătrundea lumina, scăldând tablourile de pe pereții zugrăviți Într-un roșu strălucitor. Mă uitam la o natură moartă cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
cinci etaje, care părea să aibă apartamente scumpe, o clădire din aia cu ușă masivă neagră atât de ceruită că ar fi putut fi folosită ca oglindă În garderoba unui club de jazz ținut de negri. L-am chemat pe micuțul portar cu ajutorul unui enorm ciocănel de bătut În ușă, confecționat din bronz. Părea cam la fel de rapid ca un exemplar drogat de leneș Într-un copac. Mi-am fluturat discul de la Gestapo prin fața ochilor săi apoși. În același timp, i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
o armă. Mai bine ai ține-o la Îndemână, pentru orice eventualitate. Am aruncat o privire spre bar, unde bărbatul Își plătea consumația. Haide, nu am timp să-ți explic acum, dar dar nu are nimic de-a face cu micuțul nostru prieten ravisant. — Și tu unde mergi? Întrebă ea. I-am dat cheile de la mașina mea. — Pe cealaltă ieșire. E aici o matahală În costum maro care vrea să mă omoare. Dacă-l vezi venind spre mașină, du-te acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
o folosea curajos contra rutinei și birocrațiilor care o slujeau. Am coborât Într-un subsol, unde se aflau factorii poștali Întorși din cursă. Persoanele particulare nu erau Îngăduite... un ins Îl și apucase de guler, gata să măture sala cu micuțul și firavul nepoftit. Poetul nu părea afectat de incident, deși Încercasem să intervin, să calmez situația. Apăruse, Între timp, mult așteptatul poștaș. Poetul l-a admonestat pentru lipsa de punctualitate, dar imediat a trecut la o conversație normală, ca Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
mögliche discutiert. Nächtes Mall soll über die zukunftige Nutzung der «Wansee-Villa» gesprochen worden, dort hat die besagte «Wansee-Konferenz» stattgefunden und nun soll sie in eine Gedenkstätte umgewandelt werden”1, Îmi scriu două tinere doamne din Berlin. * Pândesc la fereastră apariția micuței mașini galbene. Apare, invariabil, În jurul orei zece. Parchează chiar În fața casei În care locuiesc. Din ea coboară un domn suplu, mereu În aceleași haine. Pantaloni gri, haină bleumarin, cămașă bleu, cravată albastră. Părul bogat, tuns corect, ochelari. Mișcările reținute au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
umăr poartă o geantă totdeauna plină, iar În mână un teanc de plicuri. Începe totdeauna traseul cu casa În care locuiesc. Poate pentru că aici trăiesc mai mulți oaspeți din străinătate, deci scrisorile sunt mai multe. Ziua Începe În jurul orei zece. * Micuța mașină galbenă, parcată chiar În fața casei, sub fereastra mea. „Schreib mal wieder”2, scrie pe portieră. Domnul amabil și pedant iese, vioi, dar fără grabă, din mașină. Ar putea fi orice: profesor, inginer, Steuerberater, violoncelist, orice. Scoate teancul de plicuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
perioadă, de familia și comunitatea germană avusese totuși două fisuri, datorate contradicției dintre trup și minte. În ciuda „evlaviei germanofile”, mama tânărului Paul Schuster nu accepta să se despartă de ginecologul evreu dr. Antal, singurul În care avea absolută Încredere. „Ea micuță și slabă, el depășind-o cu un cap și jumătate. Dispăreau În camera de dormit, după care ea revenea ușurată, consolată, optimistă. Dacă nu exista antisemitismul feroce al nazismului, dr. Antal n-ar fi dobândit niciodată acea importanță iritantă: ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
viitorului fetei. Un viitor care va fi mai bun decât al ei. Mama începe să înfașe. Fata o privește cu interes. Mama aplică pasta între fâșiile de cârpă. E o amiază de vară. În fața ferestrei, afară, se cațără clopoței, flori micuțe și roșii, ca picăturile de sânge. În oglinda de toaletă a mamei, fata se vede pe ea însăși, își vede picioarele cum sunt înfășate. În cadru e și o vază antică, delicat sculptată, cu un buchet de iasomie proaspătă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
încântat. Mă lasă să simt că am și eu valoarea mea. Băiat sau fată, pentru el nu contează. Există o singură condiție: să-l ascult și să învăț. Mă lasă să fac ce vreau prin casă. Bunica e o femeie micuță și liniștită, o budistă. Se face ecoul soțului ei și pare a nu avea vreo părere proprie. Întotdeauna mă acoperă. De exemplu, când am spart din greșeală călimara preferată a bunicului, și-a folosit economiile și s-a dus grăbită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Însă e deja prins atunci când intră în spațiul negru unde ea urmează să apară, să i se înfățișeze ca o nălucă. Exact acolo, în noaptea aceea, chiar la prima vedere, nimic nu mai este deja real. Machiajul ei, coafura, costumul, micuța casă pictată. Însăși fantezia. Ea este doamna Chatterley a lui. În fiecare seară, ea se bazează pe rol să o ridice în slăvi. Lan Ping-Nora se sprijină de pieptul lui Dan, de bărbatul pe care, peste douăzeci de ani, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]