4,744 matches
-
simt nevoia să dansez. Cobor pe marea scenă din piatră și pământ și, în-frîngîndu-mi senzația că enormul semicerc al amfiteatrului, cu brazii din jurul său și cu cerul de deasupra, se prăvălește asupra mea, execut mai întîi câțiva "pași de rutină", schițez câteva piruete, două-trei salturi... Sânt îmbrăcat în "ginși" negri și un T-shirt negru peste care este aruncată neglijent, deschisă în față, o bluză alb-bej, din bumbac și in, cu mânecile mari și bufante. După ce consider că mi-am încheiat încălzirea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
mi se pare excelentă. Plecăm către scenă și, cum ieșim din birou, le regăsesc, cu o tresărire plăcută de familiaritate, pe cele patru gărzi de corp cu firele lor răsucite care le ies din urechi și le intră sub haină. Schițez, fără nici un succes, un zâmbet de recunoaștere către unul dintre tinerii robuști. Mă ignoră cu desăvârșire, fapt care, pentru o clipă, mă mâhnește nespus de tare, întrucît mă legănam în iluzia că se lămuriseră în privința mea și că mă acceptaseră
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Nu mai citește, nu mai ascultă muzică. Nimic din ce vorbesc cu Monica la telefon nu-l interesează și nu îi stârnește reacții. De obicei comenta din off și, nu rareori, îi smulgeam hohote de râs. Acum, când și când, schițează ― după spusele Monicăi ― un surâs vag. Deodată, mă aude spunîndu-i Monicăi că n-am reușit, azi dimineață, să "intru" în Simfoniile 2 și 3 ale lui Brahms. În două clipe apare la telefon. Vorbește precipitat: "Gabriel, nu se poate, te
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
să-l iei în palmă și că, suflând asupra lui, urma să se desprindă și să plutească în aer ca un fulg de păpădie), cu inconfundabilul mers al balerinelor, iar umărul stâng se zbătea la intervale regulate ca și cum ar fi schițat la nesfârșit o tentativă ratată de zbor. Pleoapele, la rândul lor, păreau uneori că uită să se deschidă și trebuiau ajutate de o scurtă torsiune a gâtului. Toate aceste ticuri, îngemănate cu artrozele cu care marii balerini plătesc cel mai
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
timpul de succesele de la televiziune, un spectacol de calitatea Întîi pentru copiii din Perú și din toată America de Sud, un spectacol de calitate În cinstea lui Rafaelito Lastarria, a cărui onomastică o serbăm astăzi, aplauze pentru Rafaelito (Martin, bineînțeles, n-a schițat nici un gest), fiul domnului și al doamnei... Destul cu vorbele dulci. Dar vine un moment cînd scamatorii Încearcă să le arate copiilor că pe lumea asta nimic nu este imposibil. Atunci Îi cheamă, Îi invită să se apropie unul dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
mai auziseră pe cineva spunîndu-i, ca și cum ar fi fost singurul cuvînt pe care-l știa, ca și cum și-ar fi pus corzi vocale de aur făcute la comandă ca să-l pronunțe cît mai plăcut. Susan Își puse ochelarii de soare și schiță un zîmbet, Juan Lucas, dac-ai ști prin cîte am trecut. Juan Lucas o luă de braț, liniștește-te, liniștește-te; ridică mîna și Începu să pocnească din degete și atunci totul se liniști ca prin farmec și ieșiră ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dacă erau atît de răi? Chiar atunci apăru călugărița și Începu să-l ocărască pe Carlos, cu deliciosul ei accent franțuzesc. Carlos Își plecă respectuos capul descoperit, pentru a asculta predica; dar de cum văzu că măicuța se mai liniștește, chiar schițează un zîmbet și se grăbește să-și ia rămas-bun făcînd semnul crucii deasupra capului lui Julius, Își puse chipiul repede ca să nu-l binecuvînteze și pe el cumva, fiindcă - Își zise În sinea lui - nu toate femeile care poartă rasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Quiñones făcu o plecăciune pînă la pămînt și le deschise poarta de fier. Juan Lucas nu-l văzu; niciodată nu se uita la cei care-i deschideau ușa, asta făcea parte din eleganța lui. Juan și Susana Lastarria se schimonosiră schițînd un salut, mai bine s-ar fi abținut. Dar Julius n-o slăbea din ochi pe Susan, simțea nevoia să-i spună mămico, să nu uiți. Susan nu uită: Îi zîmbi dulce lui Gumersindo și el, bătrînul negru cu părul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
pune niște valsuri creole! strigă adresîndu-se unuia dintre invitați; trebuie să creăm ambianța potrivită pentru numărul care urmează! Iar artista acestui număr este aici, de față, uitați-o!“ Concepción de los Reyes nu știa ce să mai creadă. Biata bătrînă schiță un zîmbet stînjenit și nu reușea să Înțeleagă motivul acestui entuziasm subit pe care un univers de stăpîni Îl manifesta față de ea. Înțelegea oare? Sau pur și simplu simțea numai atingerea unor oameni incredibili și mai ales foarte schimbători, ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
n-o Întrebau, fiindcă Începuseră să edifice acolo, chiar acolo, pe masa din bucătărie și de aceea nu vor ști niciodată. O cuprinse o spaimă cumplită la gîndul că va rămîne pe drumuri, dar rămase mută mai departe și nu schiță nici un gest cînd o străfulgeră gîndul să meargă la o rudă din cartierul Florida, care ar putea s-o găzduiască tot timpul ăsta. Doamna plecă și nimeni nu-i puse nici o Întrebare. Ea se Întoarse mută În camera de călcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
locul este propice pentru o nouă revistă dedicată publicului feminin. Iar noi dorim ca tu să o pui pe picioare pentru noi, Lisa. Se uitau la ea, așteptând. Era conștientă de faptul că în mod normal ar fi trebuit să schițeze sunete de bâlbâială și să lase să curgă câteva lacrimi în semn de apreciere pentru cât de multă încredere au în ea și să bolborosească despre cum și-ar dori să le justifice aceste sentimente. — Păi, bun... mulțumesc. —Portofoliul nostru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Trix bătu ușor la ușa lui Jack și apoi o deschise. Jack ridică privirea. Figura lui era tristă, ca și cum ar fi fost în doliu, iar ochii lui negri păreau să ascundă secrete. Apoi a văzut-o pe Lisa și a schițat un zâmbet de recunoaștere, deși nu se întâlniseră niciodată. Atmosfera se dezmorți. —Lisa? Felul în care îi rostise numele i-a stârnit o senzație ciudată de căldură. —Intră, ia loc. Ocoli grăbit biroul și veni lângă ea să îi strângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
transformă rapid în hohote de râs, spre bucuria Lisei. Era mândră de limba ei afurisită și inteligentă și de puterea pe care i-o dădea. Dervla rămăsese șocată în timp cei toți colegii din jurul ei râdeau, apoi a încercat să schițeze și ea un zâmbet. — Nu e oare asta cea mai tare chestie? Cu falsă prietenie, Jack ridică halba către Kelvin și Gerry. Că nu e nici o femeie aici să ne sâcâie? Kelvin aruncă o privire prin bar. Clientela de vineri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Ashling, pe de altă parte, făcea mișcările fără probleme. Nu e așa că a fost o idee fantastică? îi spuse ea lui Joy, cu ochii strălucindu-i de fericire. —Du-te dracului! Zâmbește la aparat! Și fă-te că dansezi. Joy schiță câțiva pași chinuiți cât Ashling făcu poza, apoi preluă controlul aparatului. —Încearcă să fotografiezi câțiva bărbați pentru articol, îi șopti Ashling. După cursuri, clubul își reluă programul obișnuit. Dansatori experimentați de salsa și de merengue au început să își facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
și proastă, a fost un uragan pe strada Stephen și au căzut liniile telefonice... Surprinzător, i-a venit cea mai bună idee din lume. Nu știu franceză, spuse ea triumfătoare. Ce zici de asta pe post de scuză? El a schițat un zâmbet specific celui care știe că nu este dorit. Sunt sigură că ești foarte drăguț, spuse ea în grabă, dorind să nu îl jignească. Dar nu te cunoșteam și... — Păi, nici nu ai avea cum să mă cunoști vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de mitraliere, tancuri, fețe murdare, tehnici complicate și masculinitate exacerbată. Și uite ce am făcut eu pentru tine, spuse Joy, scoțând la iveală o coală de hârtie. Conținea câteva tălpi de pantofi, ilustrând secvențialitatea pașilor dansului de salsa. Joy le schițase într-un mod amuzant, specific desenelor animate, cu săgeți și linii punctate care indicau ce se întâmplă. Ce idee inteligentă! exclamă Ashling. Sunteți incredibili. Articolul, execrabil la început, se transformase într-un produs decent. Alături de fotografia cu ea și Joy
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Ashling rigid, sperând ca băieții să dispară cumva. Dar, dintr-odată, spre surprinderea ei, o văzu pe Lisa că îl studiază pe Boo cu mare interes. —Lisa Edwards. Cu un zâmbet larg, le întinse mâna și - foarte surprinzător - nu a schițat nici un gest de dezgust când întâi Boo, apoi Hairy Dave dădură mâna cu ea. Lisa aruncă o privire la potcoava de oameni care așteptau în jurul ei. Bun, spuse ea cu un zâmbet de reptilă. O lăsăm baltă cu coșul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
se învârtă și pământul a început să se miște ușor. Era îmbrăcat complet în negru. O haină lungă de piele acoperea un pulover pe gât negru și niște pantaloni negri. Apoi a văzut-o și el pe ea și a schițat acel zâmbet de milioane. Singurul lucru făcut de om care poate fi văzut din spațiu. Așa îl numea ea într-o altă viață. Ea s-a grăbit să înainteze. Aproape că renunțasem să cred că o să te mai văd. Scuze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cort din Nepal. Adormise În cele din urmă fără să bănuiască nicidecum că o frază avea să se cuibărească În creierul lui, o frază care aștepta ca el să se trezească, o frază care se va uita la el cum schițează un zîmbet glacial, aidoma acelor femei În deshabillé de mătase care, În romanele polițiste, așteaptă cu un revolver În mînă ca eroul amețit de lovitură să-și vină În fire și să Întrebe unde se află. O frază atrăgătoare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
este totodată părinte, dar și frate: „Paternitatea lui Dumnezeu tradusă prin Iisus este alianța tatălui cu fratele“. Sfînta Fecioară devine bunica, iar eu sînt totodată nepotul de frate! Am să reiau În chip de concluzie cele scrise de tata după ce schițase portretul tatălui lui: „SÎnt fiul acelui om“. Din cîte mi-amintesc cînd mă-ntorc cu gîndul În trecut, tata Îl amesteca pe Dumnezeu În toate, așa cum alții nu pot face mîncare fără să pună ulei de măsline În absolut orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
ușa dormitorului rămasă Întredeschisă și m-am Îndreptat cu un pas hotărît spre cabină. Tocmai eram gata să ridic receptorul cînd am văzut venind un ofițer. Voia și el să dea telefon. Ca să nu am probleme, i-am cedat locul schițînd un vag salut militar. M-a Întrebat ce făceam acolo. În răspunsul pe care i l-am dat, am insistat asupra cuvintelor „permisie specială... acordul șefului...“, care mi se păreau de natură a-i liniști bănuielile. Am dat În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
transpune în lumea reală frumoasa construcție de idei. Ca și celelalte lucrări dramatice consacrate de scriitor unor mari filosofi elini, Diogene câinele se deschide printr-un prolog care oferă mai multe variante de interpretare a personalității protagonistului. Pentru început, autorul schițează tabloul Atenei, cetate strălucitoare și placidă, obosită de războaie și plăceri, incapabilă să-și repare trecutul și vigoarea orgolioasă, unde toată lumea petrece în neștiință și în uitare, blazată, încercând să alunge gândul de la ceea ce va veni sau ar putea veni
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cu clinchetul plăcut al legăturilor lui de chei. — Poate preferi să nu ne mai vedem, i-am propus eu, lipsit de convingere. — Nu știu, Daniel. Nu știu nimic. Asta vrei tu? — Nu. Firește că nu. Dar tu? Ridică din umeri, schițînd un zîmbet lipsit de vlagă. — Tu ce crezi? Întrebă ea. Mai devreme te-am mințit, știi? În claustru. — CÎnd? — CÎnd ți-am spus că nu voiam să te văd azi. Paznicul nocturn ne dădea tîrcoale arborînd un surîs vag, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
folclorul foiletonesc, Fermín mă puse În temă cu scena către care de Îndreptam. Azilul Santa Lucía era o instituție de o reputație necurată, care lîncezea În măruntaiele unui vechi palat În ruine, situat pe strada Moncada. Legenda ce-l Învăluia schița un profil undeva la jumătatea drumului Între un purgatoriu și o morgă de condiții sanitare abisale. Povestea lui era, cel puțin, deosebită. Din secolul al XI-lea adăpostise, printre altele, reședința mai multor familii bine situate, o Închisoare, un salon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
dușumea Într-o agonie mută, iar Julián simțea că lumea se prăbușea peste el. — Du-te acum, Julián. Du-te Înainte să vină tata. — Dar... — Du-te. Julián Încuviință. — Orice-ar fi, duminică te aștept În tren. Penélope izbuti să schițeze o jumătate de zîmbet. — Voi fi acolo. Acum du-te. Te rog... Încă era goală cînd o lăsă și alunecă pe scara de serviciu, pînă la garaje, iar de aici, pînă În noaptea cea mai rece de care-și amintea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]