3,534 matches
-
pe el, dar în loc de eliberarea așteptată a siropului proaspăt și aromat pe limbă, simți o fleșcăială cauciucoasă și gura i se umplu cu un gust înfiorător, a cărui virulență n-o mai cunoscuse până atunci. — Isuse Cristoase! strigă el și scuipă. Începu să icnească violent. În clipa aceea, se făcu lumină. Mijind ochii ca să se ferească de apariția bruscă a luminii, îi trebuiră câteva secunde pentru a identifica obiectul pe care tocmai îl scuipase și care stătea acum pe masa din fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
până atunci. — Isuse Cristoase! strigă el și scuipă. Începu să icnească violent. În clipa aceea, se făcu lumină. Mijind ochii ca să se ferească de apariția bruscă a luminii, îi trebuiră câteva secunde pentru a identifica obiectul pe care tocmai îl scuipase și care stătea acum pe masa din fața lui. Era un ochi pe jumătate mestecat. Perechea lui îl privea amenințător din fructieră: ochiul însângerat al lui Thomas Winshaw, fixat pentru totdeauna în ultima sa privire, fără să clipească, lipsit de viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
lichidare, cu viața ca-n palmă. Fă și tu ceva! De câte ori nu i-am spus! Cel puțin bine că s-a dus naibii și ne-a lăsat în pace. Se duce din nou la ușă, o deschide în noapte și scuipă. ─ Ptiu! Ptiu! Musca! Să nu te mai prinz pe-aici! Așa să ne-ajute Dumnezeu. Și își face cruce. Și după ce închide ușa la loc, Mureș vine și se așează din nou pe preș. Tudorel: Hai că m-am încurcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
norocos, sub ocrotirea unei stele prielnice. În altele, conform logicii, domnesc gâlceava, scandalul, ura, mânia și răzbunarea. Necruțătoare e cauza împlinindu-și întotdeauna necruțătoare efectul. Astfel cel mai ades în călătoriile cu autobuzul, lumea e morocănoasă și scârbită, gata să scuipe înjurături și ghionturi. Femeia cu două sacoșe vernil, de pildă, abia așteaptă s-o îmbrâncească puștiul ăla de liceu, ca să înceapă să-l huiduie și să dea naibii ziua de azi și mama lui de guvern și tineretul fără șapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
îmbrâncească puștiul ăla de liceu, ca să înceapă să-l huiduie și să dea naibii ziua de azi și mama lui de guvern și tineretul fără șapte ani de-acasă. Iar liceanul abia așteaptă să deschidă băbătia dracului gura, ca să-i scuipe în față cojile de semințe pe care saliva s-a congelat deja. În autobuz la această oră nu se prea taxează bilete, fie pentru că mulți călători au abonamente, fie pentru că se merge pe blat. Oricum, în asemenea aglomerație, cum ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
detestînd alegerea; dar lucrurile stau exact invers: acesta este un tratat de politică ce va rămîne posterității, o lucrare foarte serioasă, în care Machiavelli este atît de nesăbuit, încît aduce laude celui mai abominabil monstru pe care Infernul l-a scuipat pe pămînt. Este un mod de a se expune cu sînge rece urii omenirii. CAPITOLUL VIII [Despre cei care au devenit principi prin crime] Pentru a-l combate pe Machiavelli, nu fac decît să mă servesc de propriile sale cuvinte
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
Nu te-nfierbânta. Ce-mi pasă mie de la cine ciupești? Nu-i treaba mea. Dacă crezi că-s furați, lasă-i aici, i-ați sculele și Întoarce-te-n sat. Era roșu la față. — Doctore, acum nu te-arunca așa. Scuipă zeamă de tutun pe buștean. Saliva i se prelinse-n apă și se subție. Știm amândoi că-s furați, da’ pe mine nu mă interesează. — Foarte bine. Dacă crezi că-s furați, iați sculele și să nu te mai văd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
șters plăcuța cu cârpa. — Și acum? — Douășcinci de lire. — Ce? Puteai să-l citești. Ș-apoi, plăcuța e murdară doar pentru că străzile sunt În halu’-n care sunt. Nu-ți plac drumurile din Italia? — Sunt murdare. — Cincizeci de lire, spuse, scuipând pe jos. Mașina voastră e jegoasă și voi sunteți la fel de jegoși. — Bine, atunci. Dar să-mi dai o chitanță semnată. Scoase un chitanțier cu hârtii duble, perforate, astfel Încât amendatul să aibă un exemplar, celălalt - completat - să rămână prins de cotor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
Trece-l pe notă, spuse Jack. Când vrei s-ajungi În oraș? — Înainte de prânz. Plec cu trenu’ de 11. — Stai jos, Jerry, spuse Jack. Hogan ieși. Mă așezai la masă. Jack mânca un grepfrut. Când găsea câte-un sâmbure, Îl scuipa-n lingură și pe urmă-l arunca-n farfurie. — Cre’ că o luasem pe cărări azi-noapte. — Da, ai băut ceva. — Mi se pare c-am zis o grămadă de prostii. Nu, n-ai exagerat. — Unde-i Hogan? Întrebă. Terminase grepfrutul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
prea mult timp aici. Al treilea soldat: Nu-i vorba doar de asta. Pur și simplu, mă simt ca dracu’. Al doilea soldat roman: Stai de prea mult timp aici. Asta-i tot. CORTINA Poveste banală Deci mâncă o portocală, scuipând ușor sâmburii. Afară, ninsoarea se prefăcuse-n ploaie. Înăuntru, soba electrică nu părea să dea ceva căldură, așa că, sculându-se de la masa de scris, se rezemă de ea. Ce bine se simțea! Asta da, În sfârșit, viață! Se-ntinse după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
din ochi. Îi Întinsei cinzeci de cenți și atunci se Îndreptă. — Ce-ai băut tu? — Bere, spusei, și el acoperi ambele vase Înainte să mai scoată o sticlă. — Ce-mpuțite-s căcatele astea de picioare ale voastre, spuse Tom și scuipă pe podea bucata pe care apucase să o bage În gură. Barmanul nu-i răspunse. Tipul care băuse rachiul plăti și plecă fără să se mai uite Înapoi. Și voi sunteți niște Împuțiți. Toate scursurile-s Împuțite. Cică suntem scursuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
interesează? — Și pe tine? o Întrebai pe cealaltă. Hai, nu mai face pe deșteptu’, spuse ea. — Vrea doar să ne-mprietenim cu toții, spuse tipu’ care vorbise primu’.Voi nu vreți să fim prieteni? — Nu, spuse blonda oxigenată. Nu cu voi. — Scuipă foc, gagica, spuse bărbatul. Scorpie mică. Prima blondă se uită la cealaltă, clătinând din cap: — Ai dracu’ retarzi. Alice Începu din nou să râdă și să se cutremure. Nu-i nimic de râs, spuse bucătarul. Râdeți cu toții, da’ nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
În locul bărbatului cu barbă care-l privea prin ținta puștii, destul de calm Înainte să apese pe trăgaci, și apoi fulgerul alb și impactul ca lovitura unei bâte, stând În genunchi, Înecându-se cu ceva dulce și fierbinte, pe care Îl scuipa pe o piatră În timp ce ei treceau peste el, În loc de astea văzu o casă lungă și galbenă, cu un grajd mic și râul mai lat și mai nemișcat decât oricând. — Of, Doamne, spuse, de-acu’ pot să plec. Se ridică-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
piept, a înșfăcat-o, i-a scos ciocălăul care ținea loc de dop, a dus-o la gură... a închis ochii și... a luat o înghițitură... Pentru o clipă a rămas cu gura plină, întrebându-se: „Să înghit sau să scuip otrava asta?” Pe nesimțite însă „otrava” a luat-o pe gât la vale... Îndată l-a cuprins o căldură ușoară ca fulgul, care a început să crească dându-i o stare foarte plăcută... A deschis ochii care parcă deveniseră mai
Cercetaşul Toaibă by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/502_a_1063]
-
Mulți soldați au fost vindecați de el și îl respectă. Vitellius se ridică. Se aplecă să vomite în vasul pe care i-l întindea sclavul, apoi bău din cupa pe care acesta i-o puse în mână. Își clăti gura, scuipă, apoi se trânti pe tricliniu cu un oftat. Luă un picior de miel și începu să-l ronțăie. Medicul știa cu siguranță că el era ucigașul. Velunda murise imediat, și totuși medicul știa. Îi dăduse de înțeles prin privirea aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
armurii grele și dădu zadarnic din mâini pentru a ieși la suprafață; începu să înghită apă. Valerius ieși pe malul celălalt, cu mâna încleștată în părul lui Flamma, care, aproape leșinat, se zbătea fără vlagă, tușind, trăgându-și suflarea și scuipând apă. Valerius ajunse sub pulvinar și se uită spre Vitellius. Întâlni o clipă privirea lui Listarius, care stătea în picioare lângă împărat. Deodată, Valerius își aduse aminte unde îl văzuse pe băiat: în pulvinar, la Augusta Rauricorum, când încercase să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
de la Ludus. În ultima clipă, ucigașii plătiți de mine s-au speriat și-au dat bir cu fugiții. Spun că Orpheus e apărat de o zeitate - tuși. Și, de parcă n-ar fi destul, mama a murit. Tuși din nou și scuipă. Sabinus făcu un pas înapoi, trecându-și mâinile pe deasupra togii. — Despre mama ta se spune că tu însuți ai otrăvit-o. Biata femeie... Ai ascultat profeția aceea că vei domni multă vreme dacă ai să-i supraviețuiești. Vitellius clătină din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
preot și-a rupt hainele, și a zis: "A hulit! Ce nevoie mai avem de martori? Iată că acum ați auzit hula Lui. 66. Ce credeți?" Ei au răspuns: Este vinovat să fie pedepsit cu moartea." 67. Atunci L-au scuipat în față, L-au bătut cu pumnii, și L-au pălmuit, 68. zicînd: "Hristoase, proorocește-ne cine Te-a lovit?" 69. Petru însă ședea afară în curte. O slujnică a venit la el, și i-a zis: "Și tu erai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
29. Au împletit o cunună de spini, pe care I-au pus-o pe cap, și I-au pus o trestie în mîna dreaptă. Apoi îngenuncheau înaintea Lui, își băteau joc de El, și ziceau: "Plecăciune, Împăratul Iudeilor!" 30. Și scuipau asupra Lui, și luau trestia și-L băteau în cap. 31. După ce și-au bătut astfel joc de El, L-au dezbrăcat de haina stacojie, L-au îmbrăcat cu hainele Lui, și L-au dus să-L răstignească. 32. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85116_a_85903]
-
pluti de atâtea săptămâni pe o apă fără marginile cuvenite unei descoperiri de nivelul celei ce trebuia descoperite. Regele și regina așteptau, nația și istoria, idem, eiudem, eiusdem... Sus, pe covertă, Juan și nu mai importă cum, un matroz nenorocit, scuipa cu sârg resturi de tutun peste bord în totală necunoaștere a faptului că respectiva plantă încă nu fusese descoperită de europeni. Dar ce-i asta? La capătul smocului maroniu un alt maroniu tivit cu verde nu putea fi decât... Pămâââânt
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
extatic: fotbaliști vorbind la televizor. Băieții rîd, sughit, Își sug măselele, oftează, nu le pot suge cum trebuie În fața camerelor de filmat, Îi vede familia, mama, deci inevitabil le mai rămîne cîte-un rest de biftec În carie, pe care-l scuipă la sfîrșitul emisiunii În paharul cu coca-cola, fac pauze, În pauze tac, cînd tac vorbesc, poartă briantină În păr, au opinii, mașini de lux, nevoi, urechi mult depărtate de restul corpului sau prelungirea lui superioară oricum s-o fi numind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
erau oameni pe care-i cunoșteam de mult, fumam acum propriile-mi chiștoace pescuite din gunoi pentru că soția mea refuza să mai ducă gunoiul, și, În cele din urmă, au izbucnit, inițial temperat, ultragiile, un șofer, de exemplu, m-a scuipat din mașină, ai luat premiu, bă, nenorocitule, și tot un pîrlit ai rămas, uită-te la trenciu’ tău, pute-a tămîie, aici i-am dat dreptate Însă scuipatul a trebuit totuși să mi-l șterg deoarece treceau și alți oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
o presiune constantă asupra uneia dintre doamne. Ochii dușmănoși ai doamnei, care deschide Încet gura. Tăietură de montaj: Cadru interior: Stația Piața Unirii Înțesată de jandarmi În uniforme de camuflaj și cu pistoale-mitralieră pe umăr. Stau nemișcați, se abțin să scuipe pe dale. Unul scuipă. Tăietură de montaj: Ziaristul coboară din metrou Împingînd-o afară și pe doamna a cărei coafură se clatină primejdios. Observă jandarmii cu o privire mirată. Ceilalți pasageri par nepăsători, ca și cum ar ști ceva ce lui Îi scapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
uneia dintre doamne. Ochii dușmănoși ai doamnei, care deschide Încet gura. Tăietură de montaj: Cadru interior: Stația Piața Unirii Înțesată de jandarmi În uniforme de camuflaj și cu pistoale-mitralieră pe umăr. Stau nemișcați, se abțin să scuipe pe dale. Unul scuipă. Tăietură de montaj: Ziaristul coboară din metrou Împingînd-o afară și pe doamna a cărei coafură se clatină primejdios. Observă jandarmii cu o privire mirată. Ceilalți pasageri par nepăsători, ca și cum ar ști ceva ce lui Îi scapă. Sonor: Sonata nr. 1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
minerii fetei. Grupele de intervenție de sub pămînt au năpădit orașul, dirijează circulația cu Încîntare, cer să li se arate buletine și legitimații de serviciu, controlează genți, sacoșe, plase cu morcovi, pungi de plastic pe care scrie Kent, cînd e necesar scuipă În ele. Agățați de mașini, În ciucuri gri-negricioși ca niște tumorete, străbat bulevardele scandînd „Muncim, luptăm, Frontul apărăm”. De pe margine se aud strigăte de Încurajare. SÎnt multe doamne În public, atrase de lupta de stradă, cotropite de admirație față de curajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]