33,989 matches
-
ar fi semnat unii din ei, să zicem Caraion, se cenzura automat. Trimiteau atunci articolul fără semnătură și cenzura îi dădea drumul și atunci, făcând pe naivii, adăugau numele, ca și când ar fi fost omis doar dintr-o simplă greșeală. Cum cenzorii au descoperit în cele din urmă trucul și le-au pus în vedere că se cenzurează adesea nu conținutul articolului, ci mai ales numele, atunci au schimbat procedeul, lăsau să apară materialul fără semnătură și în numărul următor dădeau erata
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
din urmă trucul și le-au pus în vedere că se cenzurează adesea nu conținutul articolului, ci mai ales numele, atunci au schimbat procedeul, lăsau să apară materialul fără semnătură și în numărul următor dădeau erata, fiindcă o citea alt cenzor, căruia o simplă erată nu i se părea suspectă. Acum îl înțelegeam mai bine pe Caraion: ar fi trebuit să iau și eu parte la această activitate plină de riscuri, când Porunca Vremii și Neamul românesc, și chiar Viața lui
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
pierdută nu însemna încă nimic, nemții erau mai departe în inima Rusiei și că în vara aceasta (vara obțineau ei succese spectaculoase) vor da o bătălie decisivă și vor câștiga, fără doar și poate, în acest an, războiul. Acum însă cenzorii lăsau să apară știrea despre căderea dictatorului italian, aliatul numărul unu al lui Hitler, pe pagina întîia, pe cinci coloane. Ceva se schimbase. Un an mai târziu, tot într-o permisie, rătăcind prin oraș, m-am întîlnit cu Caraion. Arăta
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
afirmații din '40, în timpul dictatului de la Viena, când prelinsese "dreptate Ungariei mutilate"... Aceste două articole apărute au determinat chemarea mea la șeful cenzurii militare, colonelul Atanasiu. - Dar nu mi-ai spus cum de-au apărut, l-am întrerupt. - Pe acești cenzori, zise Ion, trebuie să știi că nu-i dă afară din casă nici perspicacitatea, nici inteligența și sunt și ciubucari. Să-ți dau un exemplu: unul din ei lucrează și la Viața lui Rebreanu și la alt ziar și lucrează
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
i se taie astfel ciubucul) și strigăte și înjurături. Ceilalți l-au as- cultat, l-au lăsat să strige, pe urmă i-au spus că articolul său fusese cenzurat. Cenzurat? Cum, imposibil, de cine? Să i se dea numărul ștampilei cenzorului. I s-a dat. Era numărul lui. Își cenzurase ca un tâmpit propriul articol. Am izbucnit în râs, dar Caraion, cu o cută amară, pretimpurie în colțul gurii, n-a schițat măcar un surâs. - Colonelul Atanasiu, a continuat el, m-
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
negru, Kerry, era cu un an mai mare decât fratele său blond. Kerry era Înalt, cu ochi cenușii, plini de umor, și cu un zâmbet spontan, cuceritor. El a devenit imediat mentorul casei, secerătorul spicelor care se Înălțau prea obraznic, cenzorul trufiei și distribuitorul de umor satiric de o calitate rară. Amory a pus pe masa viitoarei lor prietenii toate ideile sale despre ce Însemna și ce ar fi trebuit să Însemne anii de colegiu. Kerry, de loc Înclinat să ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
din nou păreri ferme În legătură cu ceva. - Am, a recunoscut În silă Amory. Totuși, când văd o familie fericită, Îmi vine rău de la stomac. - Familiile fericite Încearcă să-i facă pe oameni să se simtă rău, a observat cinic Tom. TOM CENZORUL Erau și zile când Amory asculta. Mai ales acelea când Tom, Învăluit În fum, recurgea la asasinarea literaturii americane. Nu găsea suficiente cuvinte potrivite. - Cincizeci de mii de dolari pe an! exclama el. Dumnezeule! Și uită-te la ei, uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Gheorghe, în baza ordinului 314960/1945; 1942 - urmează cursurile Facultății de Agronomie din Iași, conform Ordinului Ministrului nr. 139894/1942; din 1939 până în 1944 - deține funcția de casier a Cooperativei de Consum “Înălțarea” din comuna Racova, apoi deține funcția de Cenzor al aceleași Cooperative; 1958 - i se acordă atestatul de învățător (Ordinul nr. 494 din 29.I.1958 - gradul de învățător definitiv, începând cu 1 august 1959); 1 septembrie 1956-31 august 1963 funcționează la Școala cu clasele I-IV Racova-Șes ca
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
al comunei Racova, între anii 1980-1984. Capitolul VIII Activitatea obșteașcă Între anii 1939-1944 a deținut funcția de casier al Cooperativei de consum “Înălțarea” din comuna Racova. Din 1942 va conduce Banca Populară “Moldova” în calitate de președinte. Din 1946 deține funcția de cenzor al cooperativei de consum fiind în tot timpul îndrumător în toate acțiunile ce privesc bunul mers al instituției. Încă de la înființarea Căminului Cultural în anul 1939, deține funcția de secretar al acestei instituții, președinte fiind preotul Vasile Petrovanu. Procesul verbal
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
aflam printre acționari, având o procură de 10 voturi din partea unchiului meu, Nicolae Bobescu, candidat pentru un post de director. De astă dată liberalii ereau în mare dihonie, fiindcă numărul candidaților întrecea cu mult numărul locurilor de directori și de cenzori. Ion Brătianu intră cu buletinul său de vot în mână, toți candidații îl înconjoară cerându-i votul și protecțiunea. Aud încă glasul primului ministru: — De ce vă adresați mie? Guvernul nu are decât 10 voturi! Pană Buescu e candidat și e
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
aleși a doua zi. Toți patru aleși sunt candidații guvernului. Cel mai puternic dintre contracandidați era Ion Procopiu Dumitrescu, care a întrunit la întâiul scrutin 1 192 voturi, pe când Emil Costinescu nu întrunise decât 1 075, iar D. Bilcescu 862. Cenzori au fost aleși Ștefan Ioanid, Menelas Gherman, Hillel Manoach și C. Angelescu. Guvernator al Băncii Naționale erea numit Ioan Câmpineanu. în partidul liberal încep agitațiile împotriva intrușilor din guvern: acum, după ce au trecut hopul revizuirii Art. 7 din Constituție și
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
ci să-l câștig, prin sinceritate. Nici într-un caz nu-mi vâr capul în apă pentru a-l înspăimânta... Sunt momente, în istorie, când e mai importantă moralitatea decât talentul... Cum caracterizezi vremurile astea în care mulți dintre foștii cenzori conduc destinele culturii, în care foștii securiști îți râd în nas din parlament, din guvern sau din funcții publice? Cât de vinovați suntem pentru această riscantă restaurație? Depinde și ce înțelegem prin moralitate. Uneori moralitatea sprijinită de orgoliu naște monștri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
alte orori ale istoriei. Nu trebuie să uităm că revoluția își devorează proprii săi eroi. Pe de altă parte, revoluțiile trec, iar viața merge înainte. Uite ce s-a întâmplat la noi după 1989. Am luptat ca să profite cine? Foști cenzori, foști securiști, fosta nomenclatură, nu? Cine e de vină? Aș zice că "eroii" noștri sunt de vină, care atunci când au ajuns la putere, și unii au ajuns, au fost incapabili să conducă. Ei ne-au dezamăgit mai mult decât toți
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
fosta nomenclatură, nu? Cine e de vină? Aș zice că "eroii" noștri sunt de vină, care atunci când au ajuns la putere, și unii au ajuns, au fost incapabili să conducă. Ei ne-au dezamăgit mai mult decât toți securiștii și cenzorii luați la un loc. În primul rând, ei nu au făcut nimic pentru a înlătura oamenii din veche gardă care ocupau funcții importante în administrație, ci i-au tolerat, astfel că încetul cu încetul au ajuns să depindă de ei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
bine înțeles de acel virtual cititor. Iată, încă un portret(robot) al cititorului meu, după cel de la întrebarea nr. 7. Sunt momente, în istorie, când e mai importantă moralitatea decât talentul... Cum caracterizezi vremurile astea în care mulți dintre foștii cenzori au condus destinele culturii, în care foștii securiști ne-au râs în nas din parlament, din guvern sau din funcții publice? Cât de vinovați suntem pentru această riscantă restaurație? Sub orice dictatură moralitatea, demnitatea umană trec înaintea talentului. Sunt triste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
din loc" (e un vers), să scriu o capodoperă (nu atât să am succes, ci să am operă de valoare). Sunt momente, în istorie, când e mai importantă moralitatea decât talentul... Cum caracterizezi vremurile acestea în care mulți dintre foștii cenzori conduc destinele culturii, în care foștii securiști ne râd în nas din Parlament, din guvern, din funcții publice. Cât de vinovați suntem (toți) de această riscantă restaurație? Putem să vorbim până mâine pe seama acestei teme din întrebarea ta. Moralitatea, mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
și tot ce e legat de sex, dus la extrem, împotriva naturii), oportuniștii și profitorii publici sunt dați exemple de realizare în viață (dacă ai bani și ești interlop, ești mare, inclusiv în literatură). Faptul că azi se regăsesc foști cenzori în funcții publice și că securiștii ne râd în nas (le râd în nas mai ales pușcăriașilor politici), e o nenorocire tipic românească, legată de toleranța prost înțeleasă (ortodoxia a dezvoltat și ea această toleranță de rău-augur, că nu suntem
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
trebui să fiu acum un om bogat, nu-i așa?), nu mi-l dădeau întreg, observam ba că dispărea o strofă, ba alta. Tăiau de obicei strofa cu versurile Avem casă și mașină/ Și doi ari de grădină, pe care cenzorii le percepeau ca fiind critice, sau cel puțin ironice, la adresa sistemului comunist, ce luase oamenilor aproape totul, dar cel mai des îmi tăiau strofa la care te referi și tu: Lumea asta aiurită/ Stă pe-un tron de dinamită/ Nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
-n mână, Să-ți descrețească fruntea ce-i peste țări stăpână. Ușoară veselie triumful nu-ți jignește, Iar comandantul oastei de-o glumă nu roșește. Așa cum râzi când joacă Latinus sau Thymele, La fel citește, Cezar și versurile mele. Nici cenzorul prea aspru cu râsul nu se-arată; Nerușinat mi-e scrisul, dar viața mea-i curată.” Marțial 612. „Citind aceste versuri, găsi-vei printre ele Și bune și mai slabe, și foarte multe rele; Avitus, eu ți-oi spune cinstit
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
fie mitocan, nu e mojic - idem. Vinurile - en gros - sunt acolo departe, în Dealul Spirii, unde era Hanul lui Drăgan, acum Mare depozit, iar casa de locuit, delicioasă, pe Lascăr Catargiu. Drăgănescu, de altfel, e vicepreședinte la Camera de Comerț, cenzor la nu știu ce bancă. Are o calitate, mi-a spus Elena - așa mare cum îl vezi, nu există! - și Nory râse iar zgomotos. - O minune, în adevăr! râse și Mini. - Elena a făcut senzație la o premieră cu un fourreau negru
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
septembrie 1907 este respins de la premiul Academiei Române, pe motiv că n-ar iubi România. Este atacat violent în presa vremii, La Roumanie din București afirma răspicat - acuzator că autorul „e un demolator, un nihilist, un acuzator al fraților săi, un cenzor al întregii societăți românești”, ceea ce îl face pe Caragiale să devină tot mai bătăios și mai sigur că și-a atins ținta finală - demascarea oligarhiei române. Caragiale afirmă: „Sunt destul de sigur că le-am aruncat o bombă explozibilă tocmai în
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
a apărut, mai întâi în traducere, în Statele Unite, în 1995, la Editura Farrar, Straus, Giroux din New York. Textul românesc a fost publicat, în 1996, de Editura Fundației Culturale Române. Procesul cenzurării volumului, în 1986, este revelat în eseul autorului, „Raportul cenzorului“, din volumul Despre Clovni: Dictatorul și Artistul (Editura Apostrof, 1997, Polirom, 2005). Indicii asupra restaurării, rescrierii și republicării romanului, în Occident și în România, se găsesc în Nota asupra ediției (în ediția a IIa, publicată la Cartea Românească, 2003, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
este The Censor’s Report (Referatul cenzurii), ce istorisește cu foarte vii detalii autobiografice cum a fost publicat până la urmă Plicul negru. S-a spus că autorul unor texte piezișe este întotdeauna mult mai isteț decât cel mai sofisticat dintre cenzori. Cazul lui Manea o confirmă. Biruința i-a lăsat însă un gust amar, pentru că, în cele din urmă, el a devenit conștient de „efectul deformant pe care îl are toată această codificare, obscurizare, exces stilistic, opacitate... întortochere. Cenzorul își ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
sofisticat dintre cenzori. Cazul lui Manea o confirmă. Biruința i-a lăsat însă un gust amar, pentru că, în cele din urmă, el a devenit conștient de „efectul deformant pe care îl are toată această codificare, obscurizare, exces stilistic, opacitate... întortochere. Cenzorul își ia revanșa printr-un fel de acțiune întârziată și de dirijare de la distanță“, nota el. După ce am citit noua versiune engleză a romanului, care a restaurat cea mai mare parte a pasajelor cenzurate, dar a și eliminat un număr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
scenariu, purtând titlul Nu e nimeni vinovat, a fost scrisă cam în aceeași perioadă pentru prietenul meu Cavalcanti. I-a plăcut ideea, dar n-am reușit să ne apucăm să lucrăm asupra ei, căci, atunci când a prezentat-o Consiliului de Cenzori, aceștia au răspuns că nu-și pot da acordul pentru un film care ironizează serviciile secrete. Așa că această schiță s-a pierdut în uitare, ca și altele, pentru a apărea, zece ani mai târziu, sub formă de roman - puțin simplificată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]