33,989 matches
-
el la întoarcere. „Iată că ne-am întors cu un mănunchi de sonete de dragoste. Nu am câștigat doar teritorii. Cu ajutorul acestor poezii vom putea educa o generație nouă, proaspătă și viguroasă.“ Mașinile de scris țăcăneau, tipografii făceau ore suplimentare, cenzorii au rămas cu mâinile curate și, pe la mijlocul verii, a apărut prima culegere de sonete. Cu prețul unor compromisuri, nu a trebuit decât să fie înlocuit într-o singură poezie numele meu cu cel al țării, ceea ce a prelungit versul cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
curte interioară, asemenea unei închisori, cu mobile vechi și banale și pereții văruiți, îi aduseră sarcinae, bagajele lui, care fuseseră adunate dezordonat și verificate de niște mâini dușmane. Din fundul unuia se ivi codexul despre călătoria în Aegyptus, pe care cenzorii îl consideraseră probabil un joc de copii. Apoi, într-o cutie plină de medalii vechi văzu inelul sigillarius al tatălui său și observă că mâna îi devenise mare și puternică, fiindcă își putea pune inelul fără ca acesta să-i alunece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
cunoscuse. Cu timpul însă, Sena i-a cîștigat încrederea, și dintr-un simplu șofer s-a transformat într-un partener cu acte în regulă în afacerea Revoluției. Începuse să fie nelipsit la toate ocaziile, de la contactele protocolare de la Editură cu cenzorii plătiții de Partid și chefurile clandestine organizate de tot felul de scriitori dubioși pînă la întîlnirile conspirative cu ceilalți așa-ziși disidenți cu care punea la cale lovitura împotriva dictaturii. În scurt timp ai ajuns să știi pe de rost
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
matrafox pe arzătorul meu Bunsen. I-am abțiguit pe toți băieții din laborator. Alegerile generale din ’48 mi-au adus vești despre familia Sprague. O listă provizorie de democrați reformiști candidau pentru locuri în Consiliul Municipal și în Comisia de Cenzori din Los Angeles, iar tema campaniei lor electorale era „Sistematizarea orașului“. Susțineau că peste în tot Los Angeles există locuințe proiectate greșit și nesigure și cereau ca Marele Juriu să inițieze o anchetă asupra antreprenorilor care au construit locuințele respective
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ascundă ignoranța. Câte piese ați scris? Întrebă el șiret, În timp ce dădeau colțul pe Charing Cross Road. — Mai multe, dar numai două au fost montate. În general, se consideră că dau naștere la prea multe controverse și ar putea provoca nemulțumirea cenzorului. Tocmai am scris una nouă, intitulată Candida. Wyndham a plâns când a citit ultimul act, dar mi-a spus că trebuie să mai treacă douăzeci și cinci de ani pentru ca scena londoneză să fie pregătiră pentru un astfel de subiect. Pe urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pe noi nu ne-au pregătit să construim socialismul, ci să devenim file de autobiografii, foi, poate nici măcar atât, petice de hârtie, capsate, parafate și pierdute într-un munte imens de dosare. Ciorne de autobiografii mereu cenzurate de un Mare Cenzor, nevăzut, neștiut, ascuns în negurile construcției pe care, chipurile, ne tot pregăteam să o terminăm, ba chiar să o și desăvârșim, când vom prelua ștafeta fericirii în multilaterala noastră dezvoltată. O construcție uriașă, cu fel și fel de înfățișări. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
încă în viață, cu funcții importante la scriitori, la veteranii de război, la antifasciști și prin alte părți. Unii făcuseră și ani buni de pușcărie, dar scăpaseră. Mă năucea nonșalanța cu care Trombă povestea întâmplări amuzante din lumea lor, a cenzorilor. O lume, așa cum mi-o prezenta el, vie, de oameni normali, cu necazurile și bucuriile lor, care, pur și simplu, își făceau o meserie, ca multe altele. Încercam să-l aduc pe terenul care mă interesa pe mine, al textului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
astfel de texte ucid, mutilează, mint, părând chiar a ciobi marele text. Cât puhoi de lume n-a pierit aiurea, doar din falsitățile unui text. Un paragraf cenzurat câte victime inutile nu a produs, nu a provocat. Adevărul ascuns de cenzori a creat, la rându-i, alți și alți satrapi. Când textele încep a fi dezvăluite, răul este trecut de mult. Nimeni nu mai are ce salva. Nici o viață nu se mai întoarce, nici o rană nu se mai alină. Este o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
inutilă, diversionistă. În spatele ei se urzesc noi texte mincinoase, așteptându-și alte victime credule, pătimașe, lipsite de apărare. În Bibliotecă am avut certitudinea că, de fapt, tot scrisul rămas în Lume, toate cărțile păstrate nu sunt decât ceea ce au scos cenzorii din marele text, din nesfârșitul text care se construiește întruna cu noi, dar în afara noastră. Sunt cărțile toate doar zdrențe ale cenzurii. Adeseori, la „Mureșul“, în fața turțului autentic și a inevitabilelor chifteluțe cu înlocuitori de pește, aveam impresia că la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
cu noi, dar în afara noastră. Sunt cărțile toate doar zdrențe ale cenzurii. Adeseori, la „Mureșul“, în fața turțului autentic și a inevitabilelor chifteluțe cu înlocuitori de pește, aveam impresia că la un anume ceas al înserării trecea pe Lipscani însuși Marele Cenzor cu ultima mea autobiografie în buzunar. Chiar el, Marele Cenzor, despre care discutasem cu Ester, cândva, în zăbava clipelor îmbrățișate, cu gândurile parcă plecate din noi în plutiri pe fascinantele aripi ale fluturelui dăruit de Ghidale. Urca Marele Cenzor în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ale cenzurii. Adeseori, la „Mureșul“, în fața turțului autentic și a inevitabilelor chifteluțe cu înlocuitori de pește, aveam impresia că la un anume ceas al înserării trecea pe Lipscani însuși Marele Cenzor cu ultima mea autobiografie în buzunar. Chiar el, Marele Cenzor, despre care discutasem cu Ester, cândva, în zăbava clipelor îmbrățișate, cu gândurile parcă plecate din noi în plutiri pe fascinantele aripi ale fluturelui dăruit de Ghidale. Urca Marele Cenzor în înserare, dinspre Splai. Un ins de fum și ceață, într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Marele Cenzor cu ultima mea autobiografie în buzunar. Chiar el, Marele Cenzor, despre care discutasem cu Ester, cândva, în zăbava clipelor îmbrățișate, cu gândurile parcă plecate din noi în plutiri pe fascinantele aripi ale fluturelui dăruit de Ghidale. Urca Marele Cenzor în înserare, dinspre Splai. Un ins de fum și ceață, într-un costum verzuliu, în carouri, cu un fel de odgon atârnat de brațul stâng. Se oprea la Plăcintăria din dreptul gangului care dădea în curtea interioară, unde fusese cândva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
odgonul, rămăsesem fără Ester. Fugisem de ea în bicisniciile istoriei mele. O clipă, cândva, crezusem că, jucându-mă cu funia clopotului din clopotnița unei biserici sub ninsoare, atinsesem chiar capătul ultim, nodul lațului. Privind odgonul acela spânzurat pe brațul Marelui Cenzor, mi se părea că acela-i chiar odgonul libertății mele. Cu descrierea lui voiam să-mi deschid cartea. Nu eram sigur că acela-i totuși Marele Cenzor. Simțeam doar că ar putea fi. Prea bine însă putea fi și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
atinsesem chiar capătul ultim, nodul lațului. Privind odgonul acela spânzurat pe brațul Marelui Cenzor, mi se părea că acela-i chiar odgonul libertății mele. Cu descrierea lui voiam să-mi deschid cartea. Nu eram sigur că acela-i totuși Marele Cenzor. Simțeam doar că ar putea fi. Prea bine însă putea fi și un simplu chingar, întorcându-se acasă după o zi de hamalâc în Piață. Mă scârbea și că mânca merdenele în plin Lipscani, lihnit, lacom, ca și cum o foame cumplită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
iubire niciodată să nu spui aimstori“. Cinefil înrăit, directorul meu își presăra întotdeauna finalurile de muștruluială cu replici din filme celebre. Să nu-i mai poți replica tu, strivit de-atâta filmografie. Nu l-am găsit menționat pe Trombă printre cenzorii de atunci. Inși, de altfel, simpatici, din câte am putut constata din acele însemnări. Cam boemi, cam neglijenți, chiulangii adeseori, căutând mereu să-și fenteze șeful care, la rândul lui, încerca să mai atenueze dispozițiunile superiorilor săi, de multe ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
vulturesc-justițiare, fremătând de nerăbdare, așteaptă să intre în arenă. Nația încă geme a fi salvată, ciclic, electoral și cu eterna-i disperată credință în mai bine. Instinctiv îmi era silă de turnători, ori de ce fel ar fi fost, și de cenzori și de tot mecanismul lor, deși, atunci când îl ascultam pe Trombă, nu știam mai nimic despre toate acestea. Îmi era pur și simplu silă de insul acela, de zelul lui de a povesti fel și fel de întâmplări, cu acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
directorul, Foarte bine, răspunse comisarul, acum că știm cu toții pe ce putem conta, să mergem înainte, și dacă rugăciunea servește la ceva, atunci eu mă voi ruga pentru cititori, să nu facă același lucru pe care sperăm să-l facă cenzorul, adică, cititorii să citească știrea până la sfârșit, Amin, spuseră în cor directorul și șeful redacției. Era puțin trecut de ora cinci când a plecat comisarul. Ar fi putut profita de taxiul care, exact în acel moment, lăsa pe cineva la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
filozofală numai pentru că n-a reușit să depășească faza de putrefacție. Deschisese deja ziarul care-l interesa cel mai mult azi, o făcu imediat ce se așezase și o aruncătură de ochi îi ajunsese ca să-și dea seama că vicleșugul funcționase, cenzorul se lăsase păcălit de confirmarea celor pe care le cunoștea deja, fără să-i treacă prin cap că trebuia să aibă cea mai mare grijă mai ales cu asemenea lucruri, despre care credea că se știu, pentru că în spate lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
rău, dar nu poate să vă primească acum!“ și-l privise pe sub gene. Era destul de sigur că mesajul ajunsese modificat la el, și tare i ar fi plăcut să-l afle pe cel adevărat. Dar servitorii sunt adesea, se știe, cenzorii stăpânilor. Întoarse birja spre Sfântul Iosif și porni fără să se asigure. Un câine jigărit se feri la timp de roțile ei, schelălăind. Prima lui întâlnire cu Iulia a fost tot pe patru roți, acum șase ani. Despre asta nu
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
accentuezi ideea de mișcare, prea Îmi amintesc de procedeele lui Mc Laren care mă exasperează totdeauna la televizor cînd vreau să urmăresc arta balerinului, nu gratuitatea unui joc geometric — Oho, dar știu că ai opinii critice. Ai fi bună de cenzor la consiliu. Ia mai zi, ce nu-ți place. — Nu mă lua peste picior, recunosc că nu mă pricep, dar credeam că și emoția, impresia... În sfîrșit, văd că nu ești dispus să iei În considerație părerile unui nespecialist — CÎți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
se ducea de rîpă! După cum vezi, Îmi amintesc destul de limpede Întîmplări petrecute pînă la optsprezece ani, să zicem. Poți vorbi cît dorești despre acea perioadă. S-ar putea să găsești vreun indiciu. În orice caz, nu există nici o rezistență din partea cenzorului freudian. — Azi-dimineață, stînd În pat, mă Întrebam pe care dintre idolii copilăriei mele l-am ales ca model. Țin bine minte că-mi plăceau la nebunie cărțile despre marii exploratori ai Africii - Stanley, Baker, Livingstone, Burton... În zilele noastre exploratorii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
fragilitate mereu tensionată. Tensionată fragilitate, ca a acestei studente delicate și pătimașe. Ne învăluiserăm în vorbe și tăceri străine, pentru a le amâna pe ale noastre, pentru a mai amâna clipa. Mi-am amintit de estetul Neagu, furișându-se printre cenzori și demagogi, de Crist, regizorul, pe care îl aștepta exilul, de Balaurul închinând ode stăpânilor pe care îi ura... generație trăindu-și eșecul, duplicitatea și amânările într-un prezent infirm, mocirlos. Am tras cartea despre Piero di Cosimo, am tras
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
hăcuială! rulează miercurea: 15.00-20.45 și CU GAGARIN SPRE STELE Filmul rusesc oficial COLOR Comentariul: BOB DANVERS-WALKER Rulează miercurea: 13.40-16.30-19.25 În momentul când s-au stins luminile a doua oară și pe ecran a apărut autorizația cenzorului pentru a anunța începerea fimului principal, mama se aplecă și șopti peste creștetul meu: — Ted, e aproape ora șase. — Și ce-i cu asta? — Cât durează filmul? — Nu știu. Cred că vreo nouăzeci de minute. — Gândește-te cât drum avem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fel. Nici unul din noi nu-și permite deocamdată să-și declare poziția. Simt, așa cum am simțit atunci, de demult - deși poate că acum am motive - că destinele noastre sunt legate pentru totdeauna. 20 septembrie 1961 Telefon impertinent azi după-amiază de la cenzorul partidului, care nu știu de unde a aflat de micul contretemps de la Winshaw Towers din weekend. Nu mă întrebați cum a aflat - s-a scris ceva în ziarul local, dar Lawrence a avut grijă să nu ajungă mai departe. Ce familie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
tinerețe amantul lui Tiberius și prieten intim al lui Caligula și al lui Nero și că ascensiunea sa incredibilă se datora favorurilor a doi împărați și, mai ales, ale tatălui său, care fusese ales de două ori consul și o dată cenzor. Aulus Vitellius, omul de o lăcomie nemăsurată, știuse să se apere prin donații infame nu doar către Nero, dar și către unii senatori importanți de la Roma. Când Galba îi oferise postul de guvernator în acea provincie, toată lumea știuse că îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]