33,557 matches
-
pu être théorisée à căușe du manque du temps ? Le silence monumental de Blaga semble accroître ce mystère, plutôt que le dissiper. En 1960, le régime communiste devenu plus clément, Blaga commence à publier des articles dans leș revues Steaua, Contemporanul et Tribuna.836 À la veille de șa disparition paraissent quelques poèmes composés après 1945, " hommage timide et quasi posthume "837. Le 6 mai 1961, Blaga s'éteint à Cluj, laissant derrière lui une création majeure de la culture roumaine et
[Corola-publishinghouse/Science/1467_a_2765]
-
din Voivodina (1995) ș.a. Debutează precoce, cu poezii în ziarul „Libertatea” (1968), și editorial, cu volumul Menire în doi (1970). Așezându-se pe direcția avangardei românești receptate prin grila propriei sensibilități, C. nu refuză nici dialogul fertil cu mari poeți contemporani (Vasko Popa, Nichita Stănescu, Marin Sorescu ș.a.). Intelectualismul său este evident și se traduce nu numai într-o poetică adecvată, ci și în plasarea, uneori, a poeziei pe teritoriul intertextualității. Citatele, tot mai numeroase, din opera altora, invocarea unor personalități
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286106_a_287435]
-
Pitman Publishing, London, 1997, pp. 6-10. footnote> de analiză sau de înțelegere a MRU și anume: MRU - expresie a practicii de personal existente, perspectivă potrivit căreia se au în vedere posibilitățile pe care managementul resurselor umane, reformulat într-o manieră contemporană, le are pentru o mai bună rezolvare a problemelor angajaților; MRU - o nouă disciplină managerială, perspectiva care are în vedere două aspecte principale, și anume, pe de o parte filosofiile privind personalul sau relațiile de angajare, iar pe de altă
Managementul resurselor umane în administraţia publică by Elvira Nica () [Corola-publishinghouse/Science/234_a_151]
-
văd este ceea ce ție îți va părea demult cunoscut./ Nu stă nimic între noi, nu ne desparte decât durerea. Vei mai fi vreodată atât de departe?” Romanele scrise de D. sunt de asemenea axate pe problematica responsabilității morale în lumea contemporană, cu o atenție specială pentru reacția și comportamentul feminin. Personaje figurate între intelectuale - actrițe, jurnaliste, medici, savante - trăiesc în banalitatea cotidiană un șoc care declanșează o reacție de criză sau de adaptare. Criza descoperirii adevărului, a adevărului personal și a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286861_a_288190]
-
născută din iluzii sau refuzul ei. Jocul proiectării eului în trecut, al imaginației care pornește de la real deformându-l, reacțiile cititoarei profesioniste rafinează scriitura, fără a o încărca cu analize insuportabile cititorului postmodern. Câteva reflectări ale situațiilor morale din societatea contemporană sunt remarcabile: adolescenta care descoperă că părinții i-au ascuns, prin omisiune, adevărul despre opoziția reală față de lumea în care trăiește; adolescenta care descoperă, pe rând, ipocrizia părinților prea bine adaptați și a iubitului inconsistent psihic; formele împotrivirii - bătrânul evreu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286861_a_288190]
-
Baltag, „Iliada, din nou”, „Scânteia tineretului”, 1977, 4; Liviu Grăsoiu, Virtuțile analizei, LCF, 1987, 44; Eugenia Tudor-Anton, Un debut, RL, 1987, 49; Laurențiu Ulici, Găsirea locului, RL, 1988, 1; Liviu Grăsoiu, Enigma din titlu, LCF, 1989, 9; Alexandru Horia, Orizont contemporan, LCF, 1989, 15; Elisabeta Isanos, Romanul feminității, „Bucovina literară”, 2001, 8-9. R.S.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286861_a_288190]
-
S. Nicolăescu-Plopșor” și cadru didactic la Facultatea de Filologie-Istorie a Universității din Craiova. Debutează la „Ramuri”, în 1970, publicând o scrisoare inedită a lui Al. Macedonski. Colaborează și la „România literară”, „Luceafărul”, „Analele Universității din Craiova”, „Mitropolia Olteniei”, „Cronica”, „Flacăra”, „Contemporanul”, „Meridian”, „Literatorul”, „Caiete critice”, „Lamura” ș.a. A mai semnat N. Tudor, N. Theodor, Teofil Mehedințeanu. N. desfășoară o merituoasă activitate de identificare și ordonare a izvoarelor documentare, investigația privind deopotrivă periodice, cărți vechi, manuscrise, acte de cancelarie, cronici, discursuri etc.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288397_a_289726]
-
tranziție cum sunt eseul, biografia și o mare parte din literatura retorică. In diferite perioade ale istoriei, domeniul funcției estetice crește sau descrește: corespondența personală a fost considerată uneori o formă artistică, de asemenea și predica, în vreme ce astăzi, potrivit tendinței contemporane împotriva confuziei genurilor, se produce o îngustare a funcției estetice, se pune un accent deosebit asupra purității artei, are loc o reacție împotriva panestetismuilui și a pretențiilor lui formulate de estetica de la sfârșitul secolului al XIX-lea. Cel mai nimerit
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
profesional pentru supraviețuirea literaturii. 58 Constatarea practică a existenței unei valori unice proprii numai literaturii este esențială pentru orice teorie privind natura acestei valori. Din ce în ce mai mult schimbătoarele noastre teorii despre literatură încearcă să țină seama de experiența literară. O teorie contemporană afirmă utilitatea și seriozitatea poeziei considerând că .ea transmite cunoștințe - un gen de-cunoștințe. Poezia este o formă de cunoaștere. Aristotel a spus ceva asemănător în vestita iui afirmație că poezia este mai filozofică decât istoria, deoarece istoricul "înfățișează fapte
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
elizabetane, cum ar fi teoria umorilor, sau concepțiile științifice sau pseudoștiințifice ale poeților. *6 Rosemond Tuve a încercat să explice originea și sensul imagisticii metafizice prin înrâurirea pe care a exercitat-o logica lui Ramus asupra lui Donne și a contemporanilor săi. *7 Deoarece asemenea studii nu pot decât să creeze convingerea că în diferite perioade au fost cultivate concepții și convenții critice diferite, s-a tras concluzia că fiecare epocă este o unitate independentă, exprimată prin propriul ei tip de
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
pot fi studiate în cadrul istoriei -criticii și a gustului literar. De obicei se consideră că dacă putem stabili aceste intenții și putem constata că autorii și le-au realizat, critica nu-și mai are rostul. Autorul a servit un obiectiv contemporan și nu mai este nevoie și nici nu avem măcar posibilitatea de a-i mai critica opera. Metoda duce astfel la admiterea unui singur criteriu critic, cel al succesului contemporan. Există apoi nu una sau două, ci literalmente sute de
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
nu-și mai are rostul. Autorul a servit un obiectiv contemporan și nu mai este nevoie și nici nu avem măcar posibilitatea de a-i mai critica opera. Metoda duce astfel la admiterea unui singur criteriu critic, cel al succesului contemporan. Există apoi nu una sau două, ci literalmente sute de concepții despre literatură, independente, diferite și care se exclud reciproc, care, într-un fel, sunt toate "corecte". Idealul poeziei este" sfărâmat în atâtea țăndări, încât nu rămâne nimic din el
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
fi oameni ai secolului al XX-lea când ne angajăm în judecarea trecutului : nu putem da uitării asociațiile de idei pe care le comportă propria noastră limbă, atitudinile recent adoptate, influența si aportul secolelor din urma. Nu putem deveni cititori contemporani ai lui Homer sau ai lui Chaucer sau spectatori ai reprezentațiilor date în teatrul lui Dionysos din Atena sau în teatrul "Globe" din Londra. Va exista întotdeauna o deosebire categorică între un act de reconstituire imaginară și adeziunea efectivă la
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
făceau probabil spectatorii Bacantelor lui Euripide *9; și puțini dintre noi acceptă cercurile Infernului și muntele Purgatoriului înfățișate de Dante drept adevăruri în sensul strict al cuvântului. Dacă într-adevăr am putea reconstitui înțelesul ce-1 avea Hamlet pentru publicul contemporan lui Shakespeare, n-am face decât să-1 sărăcim. Am suprima înțelesurile îndreptățite pe care generațiile următoare le-au aflat în Hamlet. Am închide calea unei noi interpretări. Aceasta nu înseamnă însă o pledoarie în favoarea unor denaturări subiective și arbitrare : problema
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
stabilă și mai bine ierarhizată- Perioada romantică și secolul ai XIX-lea au început de asemenea să se bucure de atenția cercetătorilor si există chiar si o mină de oameni îndrăzneți, cu situații universitare, care preconizează și practică cercetarea literaturii contemporane. Singurul argument posibil împotriva studierii autorilor în viață este faptul că cercetătorul nu poate beneficia de perspectiva unei opere încheiate, de explicația pe care lucrările ulterioare ar putea s-o dea implicațiilor unei lucrări precedente. Dar acest dezavantaj, valabil numai
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
putea pune într-o nouă perspectivă o bună parte a poeziei anglo-saxone sau bogata lirică medievală tot așa cum, invers, cercetarea din punct de vedere istoric și o analiză sistematică a problemelor genetice ar putea să lumineze multe aspecte ale literaturii contemporane. Divorțul criticii literare de istoria literară a fost nefast pentru amândouă. 75 <titlu> 5. Literatura generală, comparată și națională În cadrul studiilor literare am deosebit studii de teorie, istorie și critică. Folosind un alt criteriu de împărțire, vom încerca acum să
[Corola-publishinghouse/Science/85056_a_85843]
-
de Filologie (cu licența în 1959). Între timp va absolvi și Școala de Literatură „M. Eminescu” (1955), fiind concomitent redactor la Studioul Cinematografic „Al. Sahia” și reporter la săptămânalul „Albina”. Debutează cu versuri la „Tânărul scriitor”, în 1953. Publică în „Contemporanul”, „Luceafărul”, „România literară”, „Scrisul bănățean”, „Viața românească” ș.a., precum și în reviste din străinătate (Grecia, Italia, Japonia, Iugoslavia, Noua Zeelandă, SUA, Ucraina, Ungaria). Prima ei carte e o culegere bilingvă, Entre nous, le temps - Între noi, timpul, apărută în 1975 la Paris
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288955_a_290284]
-
albe” ale istoriei (foametea, deportările, colectivizarea, „stagnarea”). În toate seriile sale, pe lângă literatura originală și critica de întâmpinare, mai mult sau mai puțin aservită metodologic și ideologic, revista a publicat traduceri din literatura universală, opere ale scriitorilor români clasici și contemporani și studii despre ei, articole despre limba română, teatru și cinematografie. La început, redactor-șef a fost Iacob Cutcovețchi, înlocuit, odată cu numărul 2 din 1948, de Ion Canna, căruia i-au succedat de la numărul 1 din 1949 până la numărul 3
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285664_a_286993]
-
George Coșbuc” (1970-1974) și cursurile Facultății de Filologie, secția română-engleză (1976-1980). Între timp lucrează ca muncitor (1975-1976), merceolog (1976-1978), iar după absolvire e profesor de limba română în satul dâmbovițean Vizurești (1980-1985). Corector la Tipografia „Informația” (1986) și la revistele „Contemporanul” și „România literară” (1987-1989), devine redactor la „România literară” (1989-2001), redactor-șef adjunct la „Cotidianul” (1991, 1995-1996), redactor-șef la „Zig-zag” (1993-1995) și la revista „Avantaje” (1996-1998), comentator politic, șef al Biroului din București al postului de radio Europa Liberă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290138_a_291467]
-
singurătății, AFT, 1988, 10; Mihai Dragolea, „Tainele inimei”, ST, 1988, 11; Valentin F. Mihăescu, „Tainele inimei”, LCF, 1988, 53; Simion, Scriitori, IV, 629-637; Papahagi, Cumpănă, 350-358; Vlad, Lect. prozei, 257-268; Țeposu, Istoria, 121-123; Lovinescu, Unde scurte, V, 115-120; Negoițescu, Scriitori contemporani, 435-437; Alex. Ștefănescu, Sociogonie, RL, 1996, 17; Perian, Scriitori, 191-197; Dimisianu, Lumea, 436-440; Adrian Oțoiu, Trafic de frontieră, Pitești, 2000, 31, 35, passim; Manolescu, Lista, II, 296-298; Popa, Ist. lit., II, 923; Dicț. scriit. rom., IV, 533-535; Dicț. analitic, IV
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290138_a_291467]
-
Exodul (1967). A fost redactor la „Scânteia” (1967-1968), „Luceafărul” (1968-1969), „Scânteia tineretului” (1969-1970), „Amfiteatru” (1971-1973, 1975-1982), „Viața studențească” (1975-1982). A publicat articole și cronici de artă nu numai în periodicele la care a fost redactor, ci și în „România literară”, „Contemporanul” ș.a. În 1987 se stabilește în Italia, unde lucrează la Consiglio Nazionale delle Ricerche. Volumul de debut propune o formulă lirică de factură clasicizantă (în sensul clasicității greco-latine), un amestec de onirism și expresionism (poate influențat și de modelul poeziei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285416_a_286745]
-
materia din lumea mahalalei bucureștene, a vieții de provincie și a mănăstirii. Dacă se adaugă și lumea cazonă, școlărească și sportivă, sunt aici principalele ținte asupra cărora moralistul R. își fixează atenția. E. Lovinescu îl reținea în Istoria literaturii române contemporane din 1937 la secțiunea Poezia epică urbană, capitolul Epica umoristică și satirică: „Tânărul caricaturist [...] e ultimul nostru umorist, cu spirite dislocate, dar cu o notație plină de fantezie și de pitoresc”, iar G. Călinescu, în Istoria literaturii române de la origini
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289105_a_290434]
-
Periețeanu), București, 1907; Dimitrie C. Ollănescu (Ascanio), București, 1926; Ioan Mincu, București, 1928; Duiliu Zamfirescu, București, 1929; N. Grigorescu, București, 1930; Anghel Demetriescu, București, 1931; Ioan Georgescu, București; 1931; Dimitrie Bolintineanu, București, 1932; G. D. Mirea, București, f. a.; Artiști români contemporani, București, f.a.; Icoane de lumină, București, I-IV, 1935-1941; ed. îngr. și pref. Dumitru Petrescu, București, 1972. Repere bibliografice: Iorga, Pagini, I, 179-186; Chendi, Impresii, 205-213; Perpessicius, Opere, V, 135-139; Călinescu, Ist. lit. (1941), 479, Ist. lit. (1982), 541-542, 1004
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288777_a_290106]
-
editorial se va produce în 1992, cu romanul Străinul de pe plajă. Deși redactează în anii ’80 romanul Statornicele umbre (predat la Editura Cartea Românească în 1988, inclus în planul pe 1989, apreciat de criticul Liviu Călin ca un roman social contemporan viguros), cartea va fi tipărită în 2001. Romanul Străinul de pe plajă explorează dramele conjugale ale unui cuplu ce se reface numai în măsura în care fiecare partener își descoperă și exploatează dorințele ce îl conduc spre noi experiențe erotice și sentimentale. Alt roman
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290044_a_291373]
-
secția română-italiană, absolvind-o în 1971. Lucrează între 1971 și 1993 la Uniunea Scriitorilor, apoi, până în 1995, la publicațiile pentru străinătate, după care este redactor la Societatea Română de Radio. A debutat (prezentată de Geo Dumitrescu) cu opt poezii în „Contemporanul” în 1966, iar în volum, cu Furăm trandafiri, apărut în 1967. Are o bogată activitate publicistică, colaborând la „Contemporanul”, „Secolul 20”, „Convorbiri literare”, „Tribuna” ș.a. cu versuri, proză, traduceri, comentarii, sau deținând rubrici permanente la „România literară”, „Luceafărul”, „Steaua”. În
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286748_a_288077]