3,693 matches
-
în hol - pentru întâlnirea cu Fielding Goodney și Butch Beausoleil, adevărata Butch Beausoleil. La recepție era un fel de robot bătrân, cu părul alb, cu care am schimbat câțiva vorbe, în timp ce îmi verifica identitatea prin interfon. I-am spus un banc. Despre ce era vorba? Ăla cu tipul a cărui mașină se strică și... Nu, stai nițel. E ăla cu țăranul care-și ține femeia încuiată în... Stai, s-o luăm de la cap. Oricum, am râs în hohote după ce am terminat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Despre ce era vorba? Ăla cu tipul a cărui mașină se strică și... Nu, stai nițel. E ăla cu țăranul care-și ține femeia încuiată în... Stai, s-o luăm de la cap. Oricum, am râs în hohote după ce am terminat bancul sau l-am lăsat fără poantă, după care mi s-a spus unde să mă duc. După aceea m-am rătăcit puțin. Am intrat într-o sală unde o mulțime de oameni în ținută de seară jucau cărți sau table
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
pe care le-am scăpat în jongleria catastrofală care a urmat. Podeaua bucătăriei, mi-a spus Martina, era ca a unei băi. Plin de energie, mi-am ocupat locul la masă. Apoi, timp de douăzeci și cinci de minute am spus un banc. — O, Doamne. Ce fel de banc? Cât de porcos? — Nu-mi amintesc. Nici tu. Ceva despre soția unui țăran? Da, și un comis-voiajor. — O, Doamne. Și ce-am mai făcut? După asta m-am dus la culcare. N-am adormit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
jongleria catastrofală care a urmat. Podeaua bucătăriei, mi-a spus Martina, era ca a unei băi. Plin de energie, mi-am ocupat locul la masă. Apoi, timp de douăzeci și cinci de minute am spus un banc. — O, Doamne. Ce fel de banc? Cât de porcos? — Nu-mi amintesc. Nici tu. Ceva despre soția unui țăran? Da, și un comis-voiajor. — O, Doamne. Și ce-am mai făcut? După asta m-am dus la culcare. N-am adormit pur și simplu la masă. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
am întors. Apoi am plecat din nou. — Ce i-am spus lui Fenton Akimbo? I-am spus ceva? — Ce vrei să spui? — Adică nu l-am făcut negrotei împuțit sau ceva de genul ăsta? — A, nu. N-ai spus decât bancul și cam asta a fost tot. — Grozav. — Mi-ai spus și mie ceva. Când ai plecat prima dată. — Ce? A zâmbit, crud, sălbatic - în nici un caz zâmbetul unui om în toată firea. Un zâmbet de băiețoi. Avea cu ușurință acces
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
băutul pe viață, e dificil pentru cei care îl aleg. Mi-am continuat plimbarea, străduindu-mă să mă bucur de lumină, trecând pe lângă perdele și bonete de spital, fie lângă părți demontate dintr-un tablou de comandă electromagnetic argintiu, un banc, o masă de pingpong stricată. Sprijinite de peretele din spate stăteau șase peisaje marine lăptoase. Cine le-a pictat vedea viața la fel de curată ca o pastă de dinți sau cel puțin așa se prefăcea. M-am întors primind tot soarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
lui Dumnezeu. — Asta-i problema. Făcu o pauză, lăsându-și capul în piept. Filmul ăsta. Cine e regizor? Tu ești...? Mi-ai dat subiectul. Parcă ai fi unul de zece ani care se chinuie să-și aducă aminte de un banc porcos. Dar nu asta ar fi problema care mă frământă. Industria filmului e plină de cârpaci prosperi și de milionari analfabeți. Ceea ce mă neliniștește e... Ca să faci un film, ai nevoie de multă energie, de foarte multă energie. Asta sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
din cauza entuziasmului exagerat. Tot ceea ce face Lech li se pare rezonabil femeilor și bărbaților liberi, dar pun pariu că nu se întâmplă același lucru și în Polonia, unde lucrurile sunt conduse de câțiva nebuni cât se poate de duri. Știi bancul polonez pe care îl spune banul. E tare: Î: Care e singurul lucru pe care merită să-l cumperi cu bani în Polonia? R: Banii. Bani străini - banii noștri, care sunt teribil de scumpi. Să nu mori de râs? Hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
i-am povestit totul, despre Fiasco. Uneori îmi vine să cred că răspunsul la marile probleme ale vieții mele se află în șirul de umilințe pe care le-am înghițit din partea acestui Fiasco al meu. Stau aplecat peste pungașul de banc, sub zâmbetul fericit al ochilor larg deschiși și sub picioarele larg desfăcute ale fetelor din postere și din filele calendarelor cu nuduri, în timp ce privirile de lup ale bandiților de mecanici se ivesc printre tije și cricuri, și uite-l și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
fierbea pasărea, pe urmă din ce rămânea făcea supă, apoi prepara oasele, pentru ultimele trei zile. — Așa găteam și noi în anii „de aur“ ai comunismului. În vremea aceea, de sărăcie lucie, când rareori găseai carne în magazine, circula un banc despre cum să faci supă de pui când n-ai nimic în casă. Spune-mi-l și mie, zâmbi mătușa. — Iei o cratiță, pui apă în ea, o pui la fiert, pui sare, mai pui ce pui și la urmă
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
goste, dim potrivă, mintea ne e abolită, iar corpul se scufundă în voluptate. Un ultim amănunt vine să întărească acest ciudat și fascinant paralelism: când visăm, indi ferent de conținutul visului, sexul nostru este întot deauna erect... Îmi amintesc un banc idiot din copilărie, care definea femeia drept „ceva de care te ții când faci dragoste“. Fără intimitate reală, atât femeia cât și bărbatul sunt literalmente asta: un fel de mânere la care performezi un număr de gimnastică. Poate fi uneori
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
față. „E securist, îl cunosc eu“, a zis atunci, cu un fel de respect, un bătrânel. „Ăsta are putere, o să facă ordi ne.“ La mine-n bloc stăteau mulți securiști, mă jucasem în copilărie cu copiii lor. Îmi aminteam și bancuri cu „mai împrăștiați-vă, băieți!“, și sfatu rile mamei să nu vorbesc „ce nu trebuie“, fiindcă securiștii mișunau peste tot. Ce erau securiștii și Securitatea? Și de ce-mi fusese mie dat, ca într-un banc prost, să devin bărbat
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
lor. Îmi aminteam și bancuri cu „mai împrăștiați-vă, băieți!“, și sfatu rile mamei să nu vorbesc „ce nu trebuie“, fiindcă securiștii mișunau peste tot. Ce erau securiștii și Securitatea? Și de ce-mi fusese mie dat, ca într-un banc prost, să devin bărbat cu o securistă, fie ea și în devenire? Am lăsat-o să vorbească, să-ncerce mai departe să mă (și mai cu seamă să se) convingă că făcuse bine, iar ea a continuat pledoaria aceea în
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
să se ascundă! „Vino la mine“, i-am strigat în receptor, dar a agățat brusc. Am așteptat-o apoi degeaba toată seara. În anii următori lucrurile luaseră o întorsătură proastă. Înce puseră frigul și mizeria. Securitatea, mai curând subiect de bancuri pentru oameni până atunci, devenea un fel de mit înspăi mântător. Frica se întindea cu forța de neoprit a unei psihoze. Mă gândeam pe-atunci tot mai des la Irina. Ce-o face, nenoro cita? O avea vreuna din dementele
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
Pobedă aban donată, încrus ta tă-n asfalt, a ieșit un vagabond, lăsând portiera ruginită să atârne-n urma lui. Când s-a apropiat, l-am recunos cut pe Jean, prietenul meu din copi lărie, cel care spunea cele mai bune bancuri cu prostii, băiatul sărac al unui muncitor de la Circ. „Hai să-ți arăt ceva“, mi-a spus, și, în loc să intru în scara E și să urc la etajul cinci, m-am îndreptat, cu Jean, spre blocul vecin, un bloc vechi
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
repetiții, că se întâlnea cu colegii ei mai vechi la o șuetă, o făceau să uite momentan durerile sufletești prin care trecuse anii trecuți. Chiar râdea la glumele făcute de câte unul mai șugubăț care avea talent în a spune bancuri. Petre nu o slăbea din ochi și din planurile sale. Voia să prindă momentul să o conducă acasă. Concursul raional se apropia cu pași repezi ca și sărbătorile de Crăciun. Trebuia să stea mai mult timp la repetiții. Afară se
Răscrucea destinului by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91692_a_92369]
-
-i facă o bucurie mare copilului cu darul lui, apoi schimbă vorba, întrebându-l pe ginere ce se mai auzea pe acolo, pe la raion, cu politica și istorisindu-i fără să mai asculte răspunsul, cu hohote înfundate de râs, niște bancuri cu milițieni, auzite de el la oraș, în piața Obor. Deodată însă veselia aceasta îl părăsi și, uitându-se grijuliu în jur, omul se aplecă peste masă spre ginerele său, cu un aer grav și misterios. Eu, ginere, mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
său degajat și neconformist; toți trei, în fine, disprețuiau din tot sufletul brutalitatea, demagogia și prostia cultivate de regimul comunist. Bucureșteanul Paulică Dobrescu era de felul său un tip cam zeflemist și foarte vesel, vorbăreț și glumeț, mare amator de bancuri și vorbe cu două tăișuri, gata oricând să treacă cu cea mai mare naturalețe de la lucrurile cele mai serioase la năzdrăvănii juvenile și din amfiteatre ori săli de seminar, în salonul zugrăvit și dichisit de la Carul cu Bere, localul său
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
fel, tot așa cum se amuza să audă și alte glume inspirate de idila lui cu Felicia și intrate deja în folclorul studențesc. Uneori, câte una dintre prietenele Feliciei se enerva și se strâmba la auzul lor și le taxa drept bancuri proaste, dar Victor râdea cu poftă și răspundea la rându-i tot cu glume sau cu vorbe în doi peri, ceea ce-l făcea să treacă drept un tip simpatic și destupat la minte, care nu privea lumea prin ochelari de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
un coleg de-al lor, care vorbea cu glas scăzut în mod conspirativ despre lucruri ciudate. În ușa sălilor de curs se iscau discuții animate, iar în alte locuri zeflemiștii și mucaliții de serviciu se străduiau zadarnic să-și vândă bancurile lor răsuflate, fiindcă nimeni nu mai avea chef să-i asculte. Ce e cu atmosfera asta de înmormântare, mă? îl întrebă pe Victor într-una din acele zile amicul Dobrescu. Habar n-am! ridică Victor din umeri, agasat de întrebare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1538_a_2836]
-
-mi șoptește-n ureche povești Cu plase, cu bărci, povești pescărești. Căci marea-i o lume de minuni sclipitoare E tot ce poate fi mai albastru sub soare Marea ne-ascultă, ne urmărește, O, da! Marea pe toți ne iubește! Bancuri de pești, scoici, o meduză Crabi, alge, delfini mă amuză, O lume-nvăluită-n albastru mister E marea ce parcă se termină-n cer Albe dantele, spumă de peruzea, Marea e ancora mea! Mihnea Claudia-Denisa, clasa a V-a Școala Gimnazială Nr.
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
crezut Cosmin Seleși în emisiune la Antena 1 și în loc de familia Damșa, a scris familia Da. Norocul nostru a fost că la check-in era o fostă elevă a mamei și a rezolvat problema. Nu este o glumă, nu este un banc, ci un adevăr, care ne-a creat destule emoții înainte de îmbarcare! În avion, am nimerit scaune în dreptul aripii, lângă trapa de evacuare în caz de urgență, loc interzis minorilor sub 16 ani. Altă dandana! Am așteptat vreo 15 minute în
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
atunci tactica. Dacă autopsia era singurul mod de a pune capăt Îndoielilor care o chinuiau pe fata asta, atunci chiar trebuia să facă o autopsie. Dar să-l lase pe Gildas pe mîinile unor necunoscuți care Își vor povesti ultimele bancuri deocheate În timp ce-i deschid cutia toracică și-i umblă prin măruntaie... - Fratele tău ar fi detestat așa ceva, știi bine, și m-aș detesta și eu dacă aș permite-o. Din respect pentru el - și crede-mă că nu-mi face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
s-ar fi deplasat purtând o lampă. Locul avea Înfățișarea aparte a unei biblioteci. De-a lungul tuturor pereților erau rânduite niște rafturi Înalte, ocupate cu șiruri ordonate de vase și recipiente din sticlă și din ceramică pictată. Pe marele banc central, acoperit de o placă din marmură, zăceau câteva mojare de diferite dimensiuni, din piatră, din bronz și din lemn, și apoi o serie de plite pe care fierbeau ulcele și retorte din cupru, emanând un subțirel abur aromatic. Un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
din piatră, din bronz și din lemn, și apoi o serie de plite pe care fierbeau ulcele și retorte din cupru, emanând un subțirel abur aromatic. Un cuptor dintr-un material refractar emitea, pe fundal, o blândă lucire roșiatică. Lângă banc, poetul văzu un bărbat ce părea să aibă aceeași vârstă ca și dânsul, care Îl privea curios, În timp ce se Îndeletnicea cu pisatul unor ierburi uscate Într-un mojar. Era zvelt la trup, cu părul negru ca pana corbului și cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]