6,028 matches
-
De fapt, și eu sunt obosit, adăugă Ed nevinovat. Am avut o zi plină și mi-ar prinde bine un somn bun. Atât timp cât ne promiteți că veniți la noi pentru revanșă, nu-i nici o problemă, spuse Danny. Ar fi grozav, exclamă Lynn. Maria nu-și ascunse consternarea auzind această sugestie. —O să vedem. Trebuie să merg până la baie înainte de a pleca. Eu am pus niște farfurii unele peste altele și le-am dus la bucătărie, în timp ce Lynn și Ed mai citeau niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să fie recunoscător că mai există cineva care să se bucure că ne vede. — O să avem nevoie de un șofer bun de taxi. Nu cred că ți-am spus că mi-am vândut MG-ul. —Dar iubeai mașina aia! am exclamat. Mark își frecă mâinile cu un aer nonșalant. —Era doar o mașină. Știam însă că fusese o lovitură pentru el. Alfie nu schiță nici un gest la apariția neașteptată a soțului meu. Nu a spus nimic de bulinele roșii și albastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de șaua calului său. Din sac, ca și cum ar fi fost fără fund, a scos o sticlă de șampanie, o pâine plată, o roată de brânză Cheddar, un pachet de unt și o ciocolată cu fructe și nuci uriașă. —Minunat! am exclamat eu, fericită pentru prima dată în zi. Cu mare durere, m-am ridicat în fund. —Pahare ai adus? Ed gemu. — Îmi pare rău, va trebui să bem din sticlă. Din moment ce alcoolul era singura formă de analgezice pe vârful ăla de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cu căldură. Se vedea că nu se împăcase cu Lisa. Purta o cămașă galbenă, reiați albaștri și cravata haioasă pe care scria „Super Tocilar“ pe care i-o făcuserăm noi cadou de Crăciun acum câțiva ani. —Ai primit mesajul meu! exclamă el. Mi-a fost teamă că nu o să-l vezi la timp, dar a fost o idee de ultim moment. M-am așezat și am luat un meniu, fiindu-mi deja foame de muream. —A fost aproape prea târziu. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
geantă. Kieran făcu același lucru și chiar atunci sosi și chelnerul nostru. Panicat, Kieran a băgat totul în buzunarul de la pantaloni. Expresia chelnerului era impenetrabilă în timp ce ne lua farfuriile goale. Amândoi am început să chicotim în urma lui. —Pantalonii tăi! am exclamat. Gălbenușul unui ou ochi trecuse prin buzunar. Kieran se lovi ușor peste pantaloni și spuse vesel: —Uh, un final perfect pentru o dimineață perfectă! Chelnerul se întoarse cu nota și cu două cutii. — Pentru resturi, explică el tușind discret. Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
cineva spuse: „Ar trebui totuși să ne pară rău pentru biata pramatie“, iar secretara mea, secretara mea, a răspuns: „Mda, dar nu prea rău“, apoi toți au râs și au aplaudat. —Lisa, e groaznic ce ți s-a întâmplat!, am exclamat. Dar ea nu m-a auzit. —Mă urăsc toți! Tot acest timp eu am crezut că am o groază de prieteni la revistă, că sunt populară, iar adevărul e că nimeni nu mă place. Nimeni! Eram cu toții îngroziți de disperarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
timp trebuie să ajung la sală în fiecare zi. Dacă nu sunt eu acolo sau Kieran ca să-i motivăm cu biscuiți digestivi, nu se țin de treabă. Harry a tușit. — Sper că nu te vei supăra prea tare. — Știam eu! exclamă Mark trântind ceașca de masă. Știam eu că e ceva în neregulă. E vorba de inimă, așa e? — Nu e nimic în neregulă cu mine. Sunt perfect sănătos. Mark se așeză la loc, stânjenit de ieșirea sa. Inmormântarea ne sensibilizase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
o să las lucrurile să treacă de la sine. Maria a căscat ochii la mine. Dar totul va rămâne înăuntru și te va otrăvi. De fiecare dată când te vei uita la Lisa și la Mark, îți vei imagina... —Mulțumesc, Maria! am exclamat, oprind-o înainte să devină mai sugestivă de atât. Uită-te la ce s-a întâmplat și unde am ajuns acum. Ea e însărcinată și fericită cu Kieran. Mă va târî la seminarii unde voi învăța cum să-mi iubesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
a spus Lisa, foarte amuzant și, imediat după ce mă întorc de la toaletă, o să și râd la gluma voastră. Acum, vă rog, deschideți ușile alea odată. —Declar sala de forță MarkieFit oficial deschisă, a declarat în grabă Kieran. —Slavă Domnului! a exclamat Lisa și și-a făcut drum, împingându-ne pe toți ca să fie prima care intră. Am urmat-o până la baie din moment ce asta era prima ocazie după săptămâni întregi când rămâneam singure. Mergeam noi în mod constant la ore și cursuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
avut un accident. N-au spus despre ce e vorba. Dar ea e moartă. Groaznic, nu-i așa? Nu s-a întors acasă azi-noapte, știi? A fost la una din petrecerile alea care țin toată noaptea. — Ce lucru îngrozitor! am exclamat. —Știu. Nu-i așa că e teribil? Când te gândești că a murit așa, pe neașteptate, fără nici un semn! Și o epavă ca mine e încă în viață, nu e corect, nu? S-a uitat la mine încă o dată, ochii ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
taci din gură acum“. —Phil mi-a promis că îmi ia el, a răspuns Baby absentă, uitându-se ca întotdeauna după oameni cunoscuți. Era complet imprevizibilă în ceea ce privea ideile, tonul vocii, sau orice aducea a asalt incognito. A, uite! exclamă ea făcând strident cu mâna astfel încât toată lumea din club să se holbeze la ea. Uite-o pe Gabby! Gabby, dragă! Aici! A dispărut cât de repede o puteau purta pantofii platformă. Pentru cine lucrezi? l-am întrebat pe Tim. —Baby
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
sunat soneria. Trebuia să fie Tom care trecea pe acolo așa cum promisese. Am înghițit în sec. Nu aveam chef de companie. M-am dus până la ușă, dar nu am apucat să descui. —Tom? am întrebat. Nu, eu sunt. — Oh, am exclamat, cu mâna pe zăvorul de sus. M-am gândit că, deși nu aveam chef de cineva, ar fi nepoliticos să nu-i deschid. Oricum, probabil ar dărâma singur ușa dacă nu i-aș deschide. Aș putea să-i zic să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
de cum am intrat, a doua zi. Puteai tăia aerul cu cuțitul. Shelley a apărut repede din birou, cu brățările mai silențioase decât de obicei, tocurile agitându-se pe podea, bătând un ritm inegal. Părea ușurată că mă vede. —Sam, a exclamat. Te-a sunat Harriet? Ai auzit? — Ce să aud? — Ce s-a întâmplat ieri, jaful. M-am uitat în jur. —Pictura din consola principală a dispărut, am observat. — Da, adică nu pe ea au furat-o. Am mutat-o eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
în seara aceea. M-am gândit că probabil a realizat ce se întâmplase, venind acasă, găsind-o pe ea în pijamalele de mătase pe canapeaua de brocart în opulentul living. —Walter, a spus ea. E mort. Clifford Hammond nu a exclamat: „Walter, mort? Cum? De ce?“, ci pur și simplu a rămas acolo, fără să se miște, cu ochii fixați pe mine ca și cum ar fi crezut că, dacă se holbează îndeajuns de mult, mă poate face să dispar prin evaporare. —Și de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
în sus spre Iisus, dedesubt cinci trupuri în mișcare grăbite, sus cinci fețe contemplând fiecare în felul ei aceeași minune. Toate cele cinci fețe erau portretele unei Lavinii senine și detașate de lumesc, fiecare în felul lui. — Nu se poate, exclamă Mihai, egumenul spunea... — Da, așa este, spunea. Dar au dat-o unui băiat, unui ucenic, care nu fusese acolo când am spus eu ce am spus. Un băiat de paisprezece ani care nu m a văzut niciodată. Ianache Hartofilax, care
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
cu atenție și se miră de calmul care respira din expresia feții și din atitudinea indiferentă a lui Constantin. Acesta se îndreptă spre fereastră și se sprijini de pervaz, cu spatele la ușa prin care trebuia să intre vodă. — Doamne, ce minunăție, exclamă el cu glas tare, au înflorit piersicii! Privirile se îndreptară spre el. În timp ce intra, arnăutul anunță: — Măria sa Șerban Vodă! Statura impunătoare a lui Șerban umbri lumina ce pătrundea pe ușă și toți se ridicară în picioare, strigând într-un glas
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
să ceară un cal și un dorobanț însoțitor. Mesajul trebuia înmânat ieromonahului Ștefan cât mai repede. Scribul dădu afirmativ din cap și reuși să schițeze un zâmbet cu amândoi ochii. După ce ieși, mitropolitul se închină cu o cruce mare și exclamă: — Doamne ferește! Știi, ăsta nu mă poate trăda. A încercat doamna Maria să-mi cunoască ascunzișurile gândurilor, dar nu a reușit. Când l-a întrebat niște anume lucruri, omul a fost atât de fericit și i-a explicat cu atâta elocință
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
capul spre el și-și duse arătătorul spre buze în semn de liniște. Doctorul puse tava pe polița caldă a căminului, luă una din lumânările aprinse din fața oglinzii și-l examină pe bolnav apropiind lumina de fața lui. — Mamma mia! exclamă el în șoaptă. Domnul sări deodată și începu să urle: — Nu, nu, nu suntem hiclean! Dați-mi capul înapoi! Își duse amândouă mâinile spre cap și începu să geamă. Căpitanul gărzii deschise ușa hotărât și intră cu sabia goală scoasă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Selin a primit o depeșă prin care era anunțat că locul în care va fi instalat cartierul general al domnului muntean era satul Arnăutchioi, un fel de mahala a Adrianopolului. La aflarea veștii, voievodul s-a încruntat imperceptibil, apoi a exclamat exuberant, lucru rar întâlnit la Brâncoveanu: — Arnăutchioi? O să-mi poarte noroc, e un nume bun pentru neamul nostru. Moșul nostru, Matei Vodă, pe când încă nu era domn, a scăpat cu viață fiind urmărit de cete de seimeni, schimbându-și hainele
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
sân un lanț de aur pe care erau prinse două chei, bătrânul cu mâna dreaptă trase de lanțul său ce se pierdea sub mâneca stângă până ce scoase la iveală un lacăt pe care-l deschise cu una dintre chei. — Doamne ferește, exclamă fără să vrea vodă, apoi către Ștefan, șoptit: lanțul nu poți să-l scoți pe mânecă decât dacă bătrânul stă pe vine, este lung cât trupul lui, e prins undeva de picior, poate la gleznă. Lui Ștefan îi trecuse prin
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
fiecare pagină: „Să nu-ți faci chip cioplit”... Surprins, apropie cartea mai mult de lumină. În josul paginii era o semnătură cu litere latine, cu majusculele mult înflorite, culoarea tușului indicând o dată ulterioară celei la care lucrase copistul. — Pico della Mirandola, exclamă spătarul Mihai, care urmărise tot timpul gesturile secretarului, deci nu este dintre manuscrisele vândute de Anton Cantacuzino, acum o sută cincizeci de ani cartea a venit de la Florența și este foarte veche. Or fi înhămat caii, să mergem. Spusese ultimele
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
sipețel pe care, deschizându-l, scoase din el o pânză pe jumătate brodată cu fire de mătase, sârmă de aur și argint și mărgeluțe din pietre semiprețioase și mărgăritare. Luându-și în drum spre laviță ochelarii de pe masa de tâmplărie, exclamă cu glas plăcut: — Vitreos ad oculis ad legendum - adică sticle de ochi pentru citit -, darul domniei tale când te-ai întors din țările italienilor. De fiecare dată când îi pun la ochi, mă rog pentru sănătatea neamului cantacuzinesc. Aci nu
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
spre Istanbul. La Mogoșoaia au scos și clanțele de la uși, că erau din alamă aurită și aveau pe deasupra lucrătură din filigran de argint cu vulturul cantacuzinesc din aur. — Auzi, să scoață și clanțele de la uși! Doamne ferește, se pomeni spătarul Mihai exclamând, pe când era la un ospăț domnesc. —Ți-o fi părând rău după clanțe, se miră marele stolnic Constantin. Și ca și cum ar fi știut despre ce este vorba, se băgă neîntrebat și marele ban Constantin Știrbei, văr după mamă cu Ștefan
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
în același fel. La picioarele voievodului se afla un bărbat care meșterea ceva cu niște cuțitașe de argint. Se apropie mai mult și atunci beizadea Ștefan, căci el era cel care curăța rănile de pe picioarele tatălui său, ridică ochii și exclamă fericit în românește: — Ieromonahul Gherasim, mare este Dumnezeu! Preotul puse jos vasul cu apă și duse degetul arătător al mâinii stângi spre buze, implorându-l din priviri pe prinț să tacă, salută șoptit plecându-se până în pământ: — Să trăiești, măria
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
călăi de teamă să nu le cadă și această execuție în sarcina lor, se retraseră până aproape de ieniceri. Văzând că nu are încotro, călăul de rând se apropie de condamnat și se aplecă să-i vadă fața. Se ridică și exclamă ca la o minune: — Doarme! Ridică securea și lovi. Exact, o singură lovitură și capul lui Radu, al logodnicului nenuntit, se desprinse de trup, sângele lui șuvoi uninduse cu al celorlalți trei, în timp ce trupul rămase lumii acesteia îmbrățișând butucul. Acum
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]