8,653 matches
-
că ești mulțumit că bombele americane omoară femei și copii În Belgrad? SÎnt trupele NATO care Încearcă să Îi salveze pe oamenii lui mami, strigă Susan. — Oamenii lu’ mă-ta! scuipă din nou domnul Petrovici. Ei au Început. Erau destul de fericiți sub Tito. Acum vor pămîntul nostru, sfîntul pămînt sîrbesc! Se Întoarce către Wakefield. Sus am hîrtii, pot să ți-o dovedesc! Domnul Petrovici Începe să recite o litanie de date, martiri și bătălii, numai jumate din ele În engleză. — Mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
fost ucis de niște oameni care aveau, cel mai probabil, o proveniență ideologică asemănătoare celei a tatălui tău, el aplicat mecanismul dialectic. Și-a abandonat ateismul materialist și a luat-o Într-o direcție complet diferită. Susan nu este foarte fericită cu acest raționament. — Tatăl meu Începuse să meargă la biserică Înainte ca Mihai să fie ucis; nu a fost o chestie bruscă, după moartea sa. — Da, dar biserica este o chestie asemănătoare partidului comunist. Tatăl tău a Încercat să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
carton: Nu Muncesc pentru Bani sau Dragoste. Barba lui albă de profet Îi ajunge pînă la brîu și un rucsac verde care pare urît mirositor stă lîngă el. Se apropie șovăielnic de mașină cînd Wakefield trage pe dreapta și spune „Fericiți cei săraci cu duhul, că ei nu au mașini“, Își aruncă bagajul odorizant pe bancheta din spate și se urcă În față, emanînd o putoare de banane stricate cu o idee de ceva carnal. — Pe mine mă cheamă Never Stop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
e civilizat, fornăie barmanul. Orașele sînt niște jungle și oamenii - niște șobolani. De-ăștia ca tine vin tot timpul pe-aici. Fug dintr-un oraș, Își cumpără cincizeci de hectare și un cîrd de oi și cred că o să fie fericiți. Am făcut și eu asta. Chicago, spune bătrînul, o dată nu m-am uitat Înapoi. Am Împușcat o javră din vecini pentru că asculta muzică proastă. Dacă ar fi avut ceva gust, mai trăia și azi. Barmanul ia o carabină din spatele barului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
răspunde prin instant messenger: „Ciudat, mi-a Întîrziat cel puțin șase zile, dar mi-a venit ciclul exact În momentul În care am primit mesajul de la tine. A trebuit să fug și să mă ocup de sîngerarea asta bruscă. Ești fericit? ți-a fost frică?“ Cu o imensă ușurare În suflet, Wakefield Își ridică victorios pumnul În aer. „Mi-a fost“, Îi răspunde. „ție nu?“ Slavă Domnului sau Diavolului, i s-a mai dat o șansă, eliberat fiind de scurgerile lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
mor alți oameni sau cum sînt salvați din turnuri infernale sau din fălcile unor creaturi acvatice mîncătoare de carne de om. Stătea În cinema pînă În zori, apoi se ducea acasă și dormea pînă la următorul matineu. Omul acesta era fericit numai În sala de cinema. Realitatea, din care angajații librăriei constituiau o porție atît de substanțială, Îl dezgusta. Presupun că, după ce pleci, conchise Wakefield, va trebui să continui să mă duc la film. Poate că ai putea iei pe cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
și mai tare situația mărturisindu-vă că simțeam că nimeni nu mă înțelegea așa de bine ca el. Și de vreme ce tot mi-am pierdut întreaga credibilitate, pot să vă spun că nu credeam că era posibil să fii așa de fericit. Dar n-o să întind și mai mult coarda adăugând că James mă făcea să mă simt în siguranță, sexy, deșteaptă și dulce. (Și, îmi pare rău, dar chiar trebuie să recunosc că simțeam că mi-am întâlnit jumătatea lipsă, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ani din viața mea. Oare așa se simte un refugiat? m-am întrebat. Undeva, acolo jos, se afla soțul meu. Undeva, acolo jos, era și apartamentul meu. Undeva, acolo jos, erau prietenii mei. Undeva, acolo jos, era viața mea. Fusesem fericită acolo. Apoi priveliștea mi-a fost obstrucționată de un nor. Iar un simbol lipsit de subtilitate. Îmi cer din nou scuze. M-am lăsat pe spate ținând copilul în poală. Presupun că, pentru toți ceilalți pasageri, arătam ca orice mamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
încrezătoare spre viitor. Urma să-mi găsesc o slujbă super la Londra, să întâlnesc un bărbat minunat și să trăiesc fericită până la adânci bătrâneți. Și chiar îmi găsisem o slujbă super, și chiar întâlnisem un bărbat minunat și chiar trăisem fericită până la adânci bătrâneți - ei, cel puțin o vreme -, dar, nu știu cum, totul se dusese de râpă și iată-mă acum din nou în Dublin, cu o senzație umilitoare de déjà vu. Dar exista și o modificare majoră. Acum aveam un copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
credeam, așa că atunci de unde-i veneau lacrimile? Pentru că mă gândeam la buni, a zis ea trăgându-și nasul. Că n-a apucat să-și vadă prima stră-stră-nepoată. Și e minunat că ți-ai botezat copilul după ea. Ar fi fost fericită. Și onorată. M-am simțit așa de vinovată. Cel puțin mama mea era încă în viață. Biata mama! Buni nu murise decât de un an și tuturor ne era dor de ea. Le-am îmbrățișat pe mama și pe Kate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
prea mare sau prea mic. Nu contează din care băutură“. Orice, de la țuică de cartofi pură, până la lichior de cireșe și Babycham, incluzând toate băuturile situate între ele, totul era folosit în avantajul nostru. Când eram mai tânără, în zilele fericite de dinainte de a descoperi ce putea face alcoolul pentru mine, în casă a existat un bar plin, deși într-un stil eclectic. Cea mai pură vodcă poloneză stătea umăr la umăr cu sticle de un litru de Malibu. Sticle de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
indicație clară a gradului meu de deprimare. Aproape că nu mă puteam concentra suficient ca să citesc. Mă uitam la pozele cu tot felul de fețe regale obscure și minore, fotografiate în casele lor „somptuoase“ și mă întrebam dacă ei sunt fericiți. Și cum te simțeai când erai fericit. Apoi mă gândeam, în treacăt, că nimeni nu poate fi fericit într-o casă care avea în ea scaunele alea baroce oribile, tapiseriile antice și de demult și tablourile alea. Sau cum s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Aproape că nu mă puteam concentra suficient ca să citesc. Mă uitam la pozele cu tot felul de fețe regale obscure și minore, fotografiate în casele lor „somptuoase“ și mă întrebam dacă ei sunt fericiți. Și cum te simțeai când erai fericit. Apoi mă gândeam, în treacăt, că nimeni nu poate fi fericit într-o casă care avea în ea scaunele alea baroce oribile, tapiseriile antice și de demult și tablourile alea. Sau cum s-o simți soția prințului nu-știu-care, gras, chel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
la pozele cu tot felul de fețe regale obscure și minore, fotografiate în casele lor „somptuoase“ și mă întrebam dacă ei sunt fericiți. Și cum te simțeai când erai fericit. Apoi mă gândeam, în treacăt, că nimeni nu poate fi fericit într-o casă care avea în ea scaunele alea baroce oribile, tapiseriile antice și de demult și tablourile alea. Sau cum s-o simți soția prințului nu-știu-care, gras, chel, cu dinți falși și de cel puțin douăsprezece ori mai bătrân
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
fericită? De unde puteam eu să știu că femeia pe care am atins-o ușor când am luat de pe raft sticla de sos de salată cu miere și muștar nu avea nici o grijă? Fiecare avea grijile lui. Nimeni nu era complet fericit. Zeii nu mă selectaseră în mod special pe mine ca să pogoare numai asupra mea nefericirea. Eram doar o femeie obișnuită cu griji obișnuite, care-și făcea cumpărăturile, împreună cu alte femei obișnuite. Trecând pe lângă raionul cu băuturi, am văzut cu coada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
moment foarte potrivit ca să vorbesc cu el. Oricum era imposibil să nu se simtă mizerabil fiindcă se întorcea la lucru, se lupta cu tristețea de după vacanță și cu decalajul orar. Am încercat să mă înveselesc pretinzând că aveam să fiu fericită să-l văd pe el simțindu-se mizerabil. Și dacă n-aveam să mă gândesc prea mult la chestia asta, atunci, pentru o vreme, șmecheria avea să și funcționeze. —Așa, mamă, am spus hotărâtă. Hai să punem hainele astea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
erau înnebuniți de dorință și le făceau pe toate celelalte femei să se simtă neadecvate și oribile. Au avut loc tot felul de revolte și de izbucniri violente. Multe familii s-au destrămat fiindcă mulți bărbați care până atunci fuseseră fericiți în căsnicie s-au îndrăgostit de câte una dintre bunăciunile alea. Femeile din triburile nearătoaselor s-au sinucis fiindcă nu puteau să concureze cu respectivele sirene. Trebuia făcut ceva. Așa că Dumnezeu a decretat că toate femeile arătoase trebuiau să devină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
ne cunoaștem sau ceva de genul ăsta? — Da, am recunoscut eu prudentă. De fapt, sunt exact zece zile. — Dar mi se pare că a trecut mult mai mult, a zis el. Mult, mult mai mult. Slavă Domnului! — Sunt așa de fericit că te-am cunoscut, a continuat el. Ești atât de specială. Nu sunt, am protestat. Sunt foarte banală. —Pentru mine ești specială. —Dar de ce? A, nu știu, a zis el. S-a lăsat pe spătarul scaunului și m-a privit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
e mai importantă decât respectul de sine, am insistat eu, încercând cu disperare s-o conving. Poate că dacă reușeam s-o conving pe ea, aveam să mă conving și pe mine. El e tatăl copilului meu. Și am fost fericiți împreună. Foarte fericiți - pentru că într-adevăr am fost - și dacă facem niște eforturi, putem să fim din nou. Și-atunci de ce arăți așa de nenorocită? a vrut ea să știe. N-ar trebui să fii fericită? Bărbatul pe care îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
te gândești că întotdeauna îmi plăcuse de el! Dar George n-a răspuns la „Da?“-ul meu. Și, cu siguranță, nu părea deloc ofensat. Pentru că, foarte bine dispus, a continuat: Nu sunt un expert în relații, dar sunt așa de fericit că voi doi v-ați rezolvat problema asta nenorocită. Tot ce pot să-ți spus e jos pălăria în fața ta pentru faptul că l-ai iertat. Trebuie să fi fost îngrozitor pentru tine. Dar presupun că atunci când ai văzut în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
chiar la coadă la autobuz. Și pentru o clipă, omul ăla îți influențează viața într-un mod special. Și în loc să te lamentezi pentru că persoana respectivă nu poate să mai fie cu tine, nu credeți că e mai bine să fii fericit că totuși ai întâlnit-o? Aveam sentimentul clar că un capitol din viața mea se încheiase. Am început să mă pregătesc, emoțional, dar și făcându-mi bagajele, pentru revenirea în Londra. Am început să-mi împachetez hainele. Am început să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
le văzusem vreodată? Erau dese și lungi și... scuze. Așa! — I-am spus că dacă năștea copilul, aveam s-o ajut cu tot ce puteam, mi-a zis Adam. I-am promis c-o s-o sprijin financiar și că eram fericit să cresc eu copilul. Dar că putea să-l crească și ea. Sau puteam să facem cu rândul. Făceam cum voia Hannah. Eu voiam să lase copilul, dar știam că, până la urmă, decizia îi aparținea ei. Nu puteam să hotărăsc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
în viața ta, atunci trebuie să profiți la maximum de ea. Poate că n-o să rămână prea mult cu tine și-atunci când pleacă, n-ar fi îngrozitor să te gândești că tot timpul în care ai fi putut să fi fericit a fost irosit din cauza grijilor pe care ți le-ai făcut în legătură cu clipa în care vei pierde fericirea? — Și-acum aș vrea să ajung la punctul principal al vizitei mele, a continuat Adam dintr-o dată plin de viață. Aș putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
am spus eu stânjenită. Nu-l cunosc destul de bine ca să pot să spun chestia asta. Dar îmi place foarte mult. E suficient? —Trebuie să fie suficient, mi-a răspuns ea gânditoare. Sper că vă iubiți într-adevăr. Sper să fiți fericiți împreună. —Vai, Helen, mulțumesc, am spus emoționată. Ochii mi s-au umplut de lacrimi. Eram copleșită de urările ei de bine. Da, a zis Helen vag, am pus pariu cu vaca aia de Melissa Saint că n-o să reușească să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
CUIELE ÎNÅLȚÅRII Tu ești fericit Ai avut parte de råstignire Mie mi-au refuzat și buretele cu oțet înså însåmânțarea cu vinå am avut-o știutå de la primul apus opus trezirii în altå lume Alt eu în alt maine cåutând cuiele înålțårii
Aripi de påmânt by Viorel Surdoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/866_a_1599]