7,100 matches
-
mod relativ, sub un unghi utilitar: justificată când îți permite să scapi de suferință, excelentă atunci când face posibilă o plăcere, ea nu prezintă niciun interes ca atare. Asemeni lui Platon, care face din ea o ocazie de a accede la Frumosul în sine și de a contempla ideile pure, Epicur aservește estetica unei funcții pragmatice și utile: ea calmează sufletul și trupul, alină și procură plăcere și satisfacție, are valoare prin efectele produse - validitatea artei rezidă în utilitatea ei, în faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
japonez (JN, 2006) [un câine maidanez]. 2.2. Tiparul adjectivelor substantivizate cu referință abstractă este special: S-a aventurat în necunoscut Admiră misticul A trecut de la sublim la ridicol. În ciuda naturii sale virtuale, suportul elidat rămâne totuși prezent: marele, inutilul, frumosul sunt percepute drept "caracterul comun a tot ceea ce este mare, inutil sau frumos". Pentru că suportul nu are sens lexical, adjectivul funcționează mai degrabă ca un fel de nume al proprietății 3. Adjectivele trec printr-un proces de omogenizare, de masificare
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]
-
suportul nu are sens lexical, adjectivul funcționează mai degrabă ca un fel de nume al proprietății 3. Adjectivele trec printr-un proces de omogenizare, de masificare a ansamblului de referenți cu proprietatea respectivă și deci, prezintă trăsăturile [+ Masiv], [- Uman]: veritabilul, frumosul. Același adjectiv poate fi ambiguu după cum figurează în cele două tipare prezentate; albul, modernul reprezintă culoarea sau caracteristica de modernitate, dar și individul cu proprietatea respectivă (rasa sau caracterul modern). Se impune o distincție teoretică între situațiile de conversiune completă
[Corola-publishinghouse/Science/85031_a_85817]
-
și de sistemul de evaluare al enunțătorului. Dacă, în general, sunt percepute mai mult ca subiective și nu ca non-axiologice este pentru că norma privind grosimea unei cărți sau cea a căldurii atmosferice fac obiectul unui consens mai larg decât norma frumosului, de exemplu, acolo unde caracterul valorii apare imediat. Cu toate acestea, cele mai "personale" judecăți de valoare se bazează pe coduri culturale și, în funcție de context, același adjectiv poate fi mai mult sau mai puțin subiectiv. 6.2. Clasificarea: sintaxă și
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
și anume „ambianța senzorială”. S-ar părea că lăudarea calităților produsului nu se mai poartă în publicitate. Excitarea tuturor simțurilor consumatorului, crearea posibilității de identificare cu personajele din reclame sunt noile strategii de influențare a comportamentului de consum. Apelul la frumosul ideal va fi întotdeauna eficient pentru că atractivitatea funcționează la cel mai elementar dintre nivelurile noastre afective, fapt confirmat de succesul păpușii Bărbie-”punctul culminant al evoluției speciei umane, adică ceea ce ne-ar plăcea să fim.” Importantă exploatării simțului olfactiv este
[Corola-publishinghouse/Science/2246_a_3571]
-
vieții (acel savoir-vivre), arta conversației. Povestirile vor deveni o spovedanie despre o lume care își mărturisește cu o oarecare libertate carențele, le recunoaște, dar nu manifestă nicio dorință de penitență. În universul boccaccesc există ferma convingere că apreciind binele și frumosul, pledând pentru sinceritate și toleranță a omenescului se poate salva cea mai nobilă valoare - viața, se poate supraviețui în ciuda tuturor vicisitudinilor. Salvare prin cuvânt, prin povestire, prin creație. Povestirile în ramă devin o lume compensatorie, o ilustrare a nevoii naratorilor
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
său și și-a pus inima la dispoziția acestuia („Dar adevărul e că-n gând/ Aveam Iubirea-n primul rând”643). Dragostea era pentru el, în acele zile ale tinereții, un simplu sentiment, o aspirație, un vis vag în legătură cu ceva frumos care putea apărea și trece întâmplător. 644 Amintirile cavalerului o reactualizează pe inegalabila doamnă 638 George Lyman Kittredge, op. cit., p. 46. 639 Geoffrey Chaucer, Legenda..., ed. cit., p. 44. 640 Ibidem, p. 46. 641 Ibidem, p. 47. 642 Ibidem, pp.
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
54-55. 650 Ibidem, p. 58. 180 Nici un cusur n-avea: socot/ Că era dreaptă cumpănire/ În toată-a ei alcătuire.”651 Femeia deține toate calitățile cerute într-o epocă în care formalismul purtării nu putea fi încălcat: „Da, fiinc-atâta de frumos/ Danța, atâta de duios/ Cânta, și-atâta de unduios/ Zburda, și-atât de luminos/ Căta, și-așa prietenos/ Vorbea, cu sunet mângâios,/ Cum n-a mai fost ca ea vreodată/ Minune binecuvântată.”652 Unicitatea este dublată de mister, căci perfecțiunea
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
cea a grupului. Exersarea și conștientizarea realizării acestor componente, dau elevului sentimental de împlinire personală, siguranța unei prezențe expresive și atractive în mediul social și totodată , îi dezvăluie încă un domeniu estetic, în care poate fi “ producător “ și “ consumator “ al frumosului. Acționarea în lecții cu structuri de exerciții concepute sub forma complexelor de înviorare, de dezvoltare fizică, de prevenire a instalării unor atitudini deficiențe, de dezvoltare a calităților motrice, de relaxare musculara și psihică, practicarea globală a ramurilor de sport ( individual
Jocuri pentru dezvoltarea forței în învățământul gimnazial by Prof. Ursu Eduard și Prof. Ursu Dorin Mihai () [Corola-publishinghouse/Science/1598_a_3014]
-
Mann din textul care asimilează ideea morții încă din titlul său, sub formă articulată Moartea la Veneția, va experimenta ,,starea de deschidere" în momentul conștientizării iubirii pentru Tadzio. Personajul simte cu pasiune pentru că refuză în plan teoretic. Conform opiniei sale, frumosul este un act spiritual și doar prin dominarea simțurilor poți ajunge la el. În acest context, apropierea de Muntele vrăjit este evidentă: Claudia Cauchat îi amintește lui Castorp de colegul său de școală. Spre deosebire de personajele lui Mann care experimentează moartea
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
fete, struguri, flori și artă”. Lipsit de iluzia transcendenței, încearcă să-și vindece tristețea de a fi trecător intensificându-și iubirile și chefurile sau semețindu-se în fața eșecurilor și a morții, încredințat că a fost învestit cu „marea misiune a Frumosului”. Totuși, cuprins de melancolie și resemnare, poetul, „c-o desnădejde care n-are nume”, e gata să se abandoneze materiei pe care o slăvise. În general, poezia lui C. s-a ivit la nivelul percepției și al senzației și se
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286492_a_287821]
-
o purificare a realității în procesul de transfigurare a acesteia în arta clasică prin excluderea aspectelor urâte, josnice, grosolane, vulgare, imorale sau care pot genera interpretări imorale etc. Toate acestea țin, de fapt, tot de prelucrarea esteticii antice, care percepea frumosul artistic în liniile măsurii și ale ordinii. În acest sens, "secolul al XVII-lea va prefera spectacolele ordonate și oamenii frumoși."21 De altfel, încă de la Aristotel, imitația naturii nu fusese înțeleasă în termenii unei copii perfecte, ci în liniile
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
decât să întărească, să coaguleze, o aspirație deja existentă, care s-a împletit într-un mod extrem de fericit cu admirația Antichității: "Clasicismul rămâne, nu produsul exclusiv al unei rațiuni definitiv victorioase, ci produsul acelei subtile ecuații dintre rațiune și cultul frumosului antic."33 Consecința primordială a raționalismului estetic va fi credința în existența unor reguli universale și imuabile care să ordoneze creațiile sub semnul conceptului de frumos ideal, invariabil, care transcende gustul individual și orice restrângere spațio-temporală. Ca urmare, importanța acordată
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
al unei rațiuni definitiv victorioase, ci produsul acelei subtile ecuații dintre rațiune și cultul frumosului antic."33 Consecința primordială a raționalismului estetic va fi credința în existența unor reguli universale și imuabile care să ordoneze creațiile sub semnul conceptului de frumos ideal, invariabil, care transcende gustul individual și orice restrângere spațio-temporală. Ca urmare, importanța acordată legilor estetice pe care clasicii le consideră sursa perfecțiunii artistice. Dintre acestea, o serie au fost deja menționate anterior, urmând să dezvoltăm restul în rândurile ce
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
factori pe care îi implică și, nu în ultimul rând, prin inefabilul ei, nu poate fi supusă unor măsurători tehnice ale progresului. Teoria lui Perrault este construită având în vedere două aspecte pe care acesta le consideră ca generatoare a frumosului artistic tehnica, dobândită prin cunoașterea regulilor artei, și forța geniului. Tehnica reprezintă o însumare a unor precepte, a unor reguli care se supun unui proces de perfecționare continuă întrucât orice generație nouă va încerca evitarea greșelilor anterioare și îmbunătățirea mijloacelor
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
etalon pe antici. Cu toate imperfecțiunile lor, teoriile lui Perrault asociate îndrăznelii și dorinței de afirmare, au deschis totuși drumul spre o nouă percepție a actului artistic ce presupunea, printre altele, și integrarea în dimensiunea istorică, contravenind cu principiul atemporalității frumosului ce aparținea lui Boileau și altor clasici. II.3. Fontenelle Bine ancorat în tabăra Modernilor, Bernard le Bovier de Fontenelle publică în 1688 Digresiuni asupra Anticilor și Modernilor, lucrare ce, dincolo de câteva idei pe care le regăsim și la Perrault
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
demonstrează fibra profund clasică. Pentru el "respectarea acestor reguli nu duce doar la evitarea greșelilor, dar îndreaptă poetul către frumusețea adevărată, după cum respectarea regulilor în arhitectură trebuie să rezulte în crearea unei clădiri care va plăcea cu siguranță."124 Definirea frumosului artistic este făcută aici în spiritul ordinii și corectitudinii, principii atât de dragi clasicismului. Făcând apologia regulilor, Voltaire se arată mândru de faptul că francezii au fost prima națiune care le-a reînviat, devenind astfel modele pentru alte națiuni, cum
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
nu le poate învăța / Și care doar de geniu pot fi însuflețite."157 Pope merge chiar mai departe, arătându-se în favoarea licențelor poetice, care ajută în manifestarea deplină a frumuseții. Prin acceptarea unor neregularități în actul artistic ca sursă a frumosului, autorul se îndepărtează oarecum de doctrina clasicismului, care presupunea o ordonare riguroasă a formei. În acest sens, Pope se distanțează de aplicarea dogmatică a regulilor; dincolo de acestea există inefabilul substanței poetice care nu poate fi schematizat și care este dat
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
a cunoaște ce este Bun, ce este Frumos și ce este Diform se numește în mod obișnuit, bun gust...." Bunul gust este subsumat rațiunii și este raportat la reguli, dar presupune, totodată, și așezarea pe același palier a noțiunilor de frumos, bine și ... diform. Se produce, astfel, deschiderea către un nou tip de estetică, mai permisivă și, din punct de vedere diacronic, mai modernă. Prin impuritatea ei, viziunea lui Muratori se subscrie instabilității secolului al XVIII-lea, marcând totodată punctul de
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
discursuri intitulate Ragionamente sopra la Poesia prezentate la Academia din Palermo în timpul șederii sale acolo.185 Revenind la conținutul de idei al textului avut în vedere, se observă evidențierea a cinci calități, pe care Luzán le consideră esențiale în realizarea frumosului în poezie: unitatea, varietatea, ordinea, proporția și adecvarea. Sunt trăsături profund clasice, la fel cu ideea derivării aceleiași noțiuni de frumos poetic din esența adevărului. De asemenea, sub coordonate similar clasice se înscriu raporturile stabilite între imaginație și rațiune sau
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
al textului avut în vedere, se observă evidențierea a cinci calități, pe care Luzán le consideră esențiale în realizarea frumosului în poezie: unitatea, varietatea, ordinea, proporția și adecvarea. Sunt trăsături profund clasice, la fel cu ideea derivării aceleiași noțiuni de frumos poetic din esența adevărului. De asemenea, sub coordonate similar clasice se înscriu raporturile stabilite între imaginație și rațiune sau propovăduirea regulii celor trei unități. Ca și în cazul celorlalți teoreticieni ai secolului al XVIII-lea, meritele lui Ignacio de Luzán
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
nobile care înalță sufletul prin idei morale și divine până în viitorul nemărginit și în anii cei vecinici."212 Este aproape inutil a mai preciza că liniile directoare ale acestui crez artistic reiau semnificația acelui utile dulci horațian. Plasarea sub semnul frumosului, al "ideilor morale și divine" se asociază în concepția de sorginte clasică a poetului cu înscrierea artei în atemporalitate, cu dezmărginirea ei, dată de valoare, după cum sugerează finalul fragmentului citat. Ideile sunt reluate, aproape identic, în formă versificată în Epistolă
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
de sorginte clasică a poetului cu înscrierea artei în atemporalitate, cu dezmărginirea ei, dată de valoare, după cum sugerează finalul fragmentului citat. Ideile sunt reluate, aproape identic, în formă versificată în Epistolă D.I.V.: "Am iubit deopotrivă tot ce mi-a părut frumos, / Tot ce sufletul înalță și e minții de folos".213 Nimic mai clar decât această autointegrare în zodiile clasice. De altfel, Epistolele reprezintă arte poetice, care, atât prin formă, cât și prin majoritatea ideilor exprimate trădează structura intim clasică a
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
iarăși cum că expoziția lor, îmbrăcarea ideilor în cuvinte e scoasă din firea lucrurilor de care să vorbește și nu atârnă de volnicia scriitorului sau a artistului." Evidențierea necesității supunerii unui caracter normativ al actului artistic, integrarea acestuia în sfera frumosului, precum și aspirația către universal prin transcenderea particularului sunt principii fundamental clasice, exprimate însă într-o manieră ce pare până la un punct polemică, mai ales din formularea inițială "însușirile cu care întrec grecii și romanii pe scriitorii cei noi (subl. n.
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
printre altele, o definiție generală a artei care poartă amprenta clasică: "...artea [...] caută o aparință frumoasă, o imagine a adevărului, o formă a idealului, care poate esista în nemărginita varietate a obiectelor de cari suntem încongiurați."237 Plasarea sub auspiciile frumosului, precum și transpunerea realității doar în esența sa ideală sunt principii familiare ce țin de clasicism. În aceeași linie este formulată și datoria criticii superioare care, în viziunea lui Radu Ionescu este de a descoperi mecanismele perfecțiunii și ale eternizării actului
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]