7,774 matches
-
și aspecte ale acestui domeniu de studiu apar, în varii modalități, în însemnările Marthei Bibescu. Ca și în cazul Franței, prințesa a punctat chiar de la prima întâlnire importantă de la Buftea (22 aprilie 1909) necesitatea cunoașterii Marii Britanii. A fost, în fapt, mărturisirea despre călătoriile ei anuale în Franța și "uneori Anglia", la care Kronprinz-ul a replicat îndurerat: "Vai! Sunt cele două țări în care nu te voi putea întâlni"64. În același context, interlocutorul Marthei Bibescu se referea la "legăturile tensionate
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
Note politice, vol. II, Războiul (1916-1917). Ediție și note de Stelian Neagoe, București, Editura Machiavelli, 1994, passim. 5. Sabina Cantacuzino, Din viața familiei I.C. Brătianu. Războiul, 1914-1919. Ilustr. de Ștef Constantinescu, București, "Universul", 1937, passim. 6. General Radu R. Rosetti, Mărturisiri (1914-1919). Ediție îngrijită, studiu introductiv și note de Maria Georgescu, București, Editura Modelism, 1997, passim. 7. Zoltán Rostás, Secolul coanei Lizica. Convorbiri din anii 1985- 1986 cu Elisabeta Odobescu-Goga. Jurnalul din perioada 1916- 1918. Traducerea Jurnalului și transcrierea convorbirilor de
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
i-a frământat gândurile, poate fi înțeleasă ca o erupție a unui vulcan care aduce la lumină, din adâncurile psihicului spre conștient, o nouă experiență alcătuită din amestecul topit și miraculos dozat al atâtor experiențe trăite de el cândva. În mărturisirile lor, mulți creatori spuneau că în momentul când descopereau soluția erau surprinși de simplitatea ei sau de faptul că ea nu fusese identificată datorită unor premise greșite de la care se plecase în rezolvare. Iată cum este justificat rolul jucat de
Creativitate : fundamente, secrete şi strategii by Georgel Paicu () [Corola-publishinghouse/Science/690_a_1152]
-
lui Salvador Dali. Iata ce-aș vrea să realizez demența aceea la rece perfect lizibilă și esențială. Exploziile să se producă între pereții odăii, și nu departe între himerice și abstracte continente". Asadar, Blecher pare a-și asuma, prin această mărturisire, un crez suprarealist 362. Cu toate acestea, textul pictural al lui Blecher nu se identifică până la suprapunere cu reprezentările grafice ale pictorilor suprarealiști în general și ale lui Dali, în special, dimpotrivă, opera lui Blecher are specificitatea sa. Ceea ce-l
[Corola-publishinghouse/Science/1448_a_2746]
-
textele mai reprezentative din punct de vedere al impactului pe care l-au avut în epocă sau al forței persuasive prin care se vehiculează ideile. S-a urmărit, astfel, analiza celor mai importante arte poetice, prefețe, articole teoretice și critice, mărturisiri de credință care au ilustrat pulsul viu al neoclasicismelor din fiecare epocă. S-a încercat, de asemenea, integrarea cât mai multor spații culturale, pentru a se construi o perspectivă de ansamblu, care să faciliteze comparațiile, "paralelele", dar și pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
fost însă niciodată subsumată unei atitudini servile, după cum o demonstrează și afirmația unuia dintre scriitorii începutului de secol al XVII-lea, Théophile de Viau "trebuie să scriem cum a scris Homer, nu ce a scris el." 20 (subl. n.) sau mărturisirile lui La Fontaine în Epistola către Huet, prin care se statua clar ideea unei imitații libere a anticilor. Textul va fi analizat mai în detaliu în capitolul dedicat Disputei dintre Antici și Moderni, moment de cotitură pentru doctrina clasică, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
decenii a dus, în spațiul românesc, la o anumită stare de confuzie a scriitorilor care, asumându-și rolul de creatori ai limbii și ai literaturii române moderne, erau puși în situația de a alege din multitudinea de modele oferite. O mărturisire sinceră a dilemei estetice a perioadei o regăsim în versurile lui Grigore Alexandrescu din Epistolă D.I.V. (Domnului Iancu Văcărescu n.n.), dilemă transpusă poetic sub forma alegoriei călătorului incapabil să decidă asupra căii adevărate din multitudinea de drumuri ispititoare: "Eu aseamăn
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
clasicismului, restul exegeților preferând unghiul de vedere romantic. Astfel, majoritatea lucrărilor dedicate pașoptismului subsumează această etapă romantismului românesc, atrăgându-se totuși atenția asupra interferențelor clasice. Sintetizând, se vorbește despre un romantism românesc însă nu și despre un clasicism românesc, deși mărturisirile de credință la nivel teoretic ar înclina balanța net în favoarea folosirii și a acestui termen. Cu toate acestea, după cum am mai sugerat, prezența disparată a elementelor clasice, lipsa unității ideologice și conceptuale fac să fie îndreptățită absența sintagmei clasicism românesc
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
de exemplu, prin aspirația către dimensiunea solară a existenței în pastelurile lui Alecsandri etc., așadar, dincolo de toate aceste aspecte, concretizate literar în toate genurile, pulsul viu al neoclasicismului îl reprezintă mai degrabă, articolele teoretice, prefețele sau artele poetice, care coagulează mărturisiri de credință a căror importanță primordială rezidă în conștientizarea deplină a asumării principiilor de sorginte clasică. Vom urmări, în acest sens, câteva figuri ilustrative ale epocii, care și-au exprimat clar adeziunea la ideologia clasică Gheorghe Asachi, Grigore Alexandrescu, Ion
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
primului ziar politic și literar moldovenesc Albina românească. În plus, volumele sale de poezii și piesele de teatru sunt publicate în plină epocă pașoptistă. Crezul său artistic se încheagă aproape exclusiv sub imperiul principiilor clasice, după cum o atestă propria-i mărturisire din prefața primului volum de poezii publicat în 1836: "Îndreptat de pilde clasice și de firea limbei, ne-am sârguit a urma sistema care cere ca poezia ce este productul cel mai ales al cugetării prin simțire înălțată, să răsune
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
în subsidiar admirația pentru acest tip de literatură, sentiment care de altfel va căpăta o expresie ulterioară în prefața la Culegerea de poezii din 1854, partea a II-a, când autorul își declara "amorul pentru lucrurile antice."209 Revenind la mărturisirea din 1836, se observă plasarea în aceeași sferă clasică a principalelor însușiri pe care încearcă a le atinge poetul prin crearea de "ziceri elegante și armonioase" (subl. n.). Idealul rafinamentului artistic se împletește, în viziunea lui Asachi, cu rolul educativ
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
presupunând că e adevărat, jocul meu reușește să îmbine într-un fel de secvență logică toate epitetele pe care le folosim în mod obișnuit pentru a desemna o anumită atitudine, cum ar fi "ordine", "disciplină", "tradiție" și așa mai departe." Mărturisirea autorului vizează totodată libertatea convingerilor pe care o presupune forma de eseu a scrierii, dar, în subsidiar, se accentuează, totuși, dorința stabilirii unei anumite direcții se citesc intențiile persuasive, chiar dacă acestea nu sunt explicit formulate. În aceeași ordine de idei
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
se înscrie tot în liniile unei viziuni clasice. De asemenea, tot într-un sens clasic, se subliniază ideea adevărurilor general valabile care, odată stabilite într-o manieră clară în trecut, nu mai trebuie reformulate, ci preluate și valorificate ca atare. Mărturisirea lui Pound este ilustrativă în ceea ce privește acest raport cu trecutul, sugerându-se că fiecare generație are datoria de a aduce ceva nou, fără însă a distruge construcțiile deja ridicate, căutând astfel originalitatea și individualitatea în continuitatea trecutului, nu prin anularea acestuia
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
manifestărilor clasice din secolul al XX-lea aduc în discuție și un alt aspect privitor la o adâncire a rupturii dintre aspirațiile teoretice și realitatea creațiilor propriu-zise. Mai mult ca oricând, operele celor care concretizează prin articole, eseuri, prefețe etc., mărturisiri de credință față de idealul clasic, nu poartă decât într-un mod subtil, implicit, amprenta clasicismului. Un exemplu ilustrativ îl constituie T.S. Eliot, care își asumă, în mod explicit, la nivel teoretic postura de clasic prin numeroasele articole critice și mărturisiri
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
mărturisiri de credință față de idealul clasic, nu poartă decât într-un mod subtil, implicit, amprenta clasicismului. Un exemplu ilustrativ îl constituie T.S. Eliot, care își asumă, în mod explicit, la nivel teoretic postura de clasic prin numeroasele articole critice și mărturisiri, dar care, prin operele sale poetice, este considerat a fi unul dintre întemeietorii modernismului. Aceeași situație o întâlnim la Ezra Pound. Aceasta poate și datorită faptului că schimbările petrecute în domeniul poetic au dus la o evoluție a acestuia care
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
a le acorda un statut propriu. Căci, dincolo de impuritatea și caracterul lor eterogen și hibrid, dincolo de o anumită sterilitate dovedită de realizarea parțială la nivelul creațiilor, neoclasicismele au existat, au avut viață proprie, depășind sfera accidentalului, după cum o demonstrează numeroasele mărturisiri de credință analizate în lucrarea de față, și ducând mai departe prin timp idealurile clasice. Ceea ce se demonstrează, astfel, prin aceste prelungiri multiple, variate din punct de vedere spațio-temporal, este, pe de o parte, faptul că edificiul clasicismului francez a
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
în reviste cu dominantă fotografică sau în reviste, mai ieftine și în format mai mic, care privilegiază textele. Și aici se observă aceeași tendință ca pe Internet, adică slăbirea graniței între producător și consumator: se presupune că majoritatea textelor sunt mărturisiri ale unor experiențe trăite sau fantasme ale cititorilor. Prea puțin contează că aceste "mărturii" sunt sau nu autentice, esențial este că povestirea arată că se ține aproape de universul cotidian. E ceva oarecum echivalent cu acel "porno amator" din filmele X
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/983_a_2491]
-
suit, semn al încercării de a aduce cu sine o anumită eleganță în lumea străbătută cu somnambulică indiferență. Raymond Chandler a pus în Philip Marlowe măcar o parte din frustrarea și amărăciunea care nu l-au părăsit niciodată. După propria mărturisire, într-o anumită perioadă a vieții a trăit vreme de cinci zile cu o singură farfurie de supă. N-am dormit niciodată în parc, dar am fost al naibii de aproape. Lucrurile astea nu m-au ucis, dar nici nu mi-au
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Marlowe e cerut de soț, prin telefon, de la Paris, de o femeie cu care avusese o scurtă aventură cu un an și jumătate în urmă. Or, femeia în chestiune nu e nici pe departe o fecioară inocentă, ci, după propria mărturisire, „bătrână și obosită”: un dublu feminin perfect al lui Marlowe. Toate acestea nu anulează starea de celibat a lui Marlowe: un celibat pe cât de... perpetuu, pe atât de precar. „Domnițele în primejdie” nu sunt, cum spuneam, chiar personajele imaculate, ireproșabile
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
Peter Wolfe („Margins of the Mean Streets”, în Wolfe, 1985), din cauza „amalgamului de sintaxă engleză și vocabular american” sau a precarității construcției cărților. Nici vorbă de așa ceva: ca mulți „academici” lipsiți de umor, Peter Wolfe a luat ad litteram toate mărturisirile scriitorului analizat, fără a-și mai da silința să verifice adevărul spuselor sale. Transformate în probe ale tezei pe care se căznea s-o demonstreze, propozițiile de acest gen n-au o valoare mai mare decât aceea a unei discuții
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
te paște la Hollywood, ci plictiseala. Am muncit acolo ceva mai mult de doi ani, ceea ce e departe de a mă face o autoritate, dar mai mult decât suficient ca să mă simt plictisit până peste cap (Chandler, 1977, p. 117). Mărturisirea e nedreaptă: din corespondență, din conversații, din amintirile altor protagoniști ai aventurii sale filmice - de pildă, memoriile lui Howard Hawks - răzbate o cu totul altă variantă. Departe de a fi instituția represivă - variantă modernistă a spațiului concentraționar -, Hollywoodul prelungea, dincolo de
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
și printre snobii care nu vorbesc despre evrei deloc. Sunteți în siguranță - și mai mult decât în siguranță - cu inși care vorbesc direct, ca mine (Chandler, 2000, pp. 62-63). Scrisoarea e, într-adevăr, spectaculoasă. Pentru a fi convingător, Chandler împinge mărturisirea până la a spune că modelul doctorului Moss este chiar editorul său, Alfred Knopf - un om pentru care avea totală simpatie și infinită recunoștință. Argumentele devin mai puțin convingătoare - dacă nu de-a dreptul mincinoase - când, din nevoia de a descrie
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
ferm: Mona Mars nu avea să mai apară vreodată în viața detectivului. E posibil ca, în momentul scrierii romanului, Parker să se fi gândit s-o readucă, printr-o soluție ingenioasă, în scenă. Avansăm o astfel de ipoteză pornind de la mărturisirile lui Parker privitoare la felul în care obișnuiește să scrie. De cele mai multe ori, susține el, nu are un plan anume. În locul unei scheme amănunțite, preferă să redacteze capitol după capitol, lăsându-se purtat de firul narațiunii. Evident că această metodă
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
evocării, descripției, portretului, observației realiste, toate întrunite spre a deștepta „măcar în câțiva cititori interesul pentru minunatele însușiri ale unei lumi ce stă să apună”. Volumul Premise și concluzii la „Terra” constituie, în esență, o autobiografie și conține „amintiri și mărturisiri”, pagini care pot fi subsumate jurnalului memorialistic dominat de evocare. Sunt creionate figuri de mari personalități, situații reconstituite în spiritul adevărului, dar nu fără culoare, confesiuni patronate de sinceritate, mărturii ale unui om cu propensiune spre interogarea sensurilor vieții. SCRIERI
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288078_a_289407]
-
la școala „August Treboniu Laurian” de lângă biserica Lucaci, continuă la Liceul „Matei Basarab” (între profesori, Perpessicius), absolvit în 1931, apoi intră la Facultatea de Medicină, terminată în 1938; până în 1944 va practica sporadic, deschizându-și, din toamna lui 1941 (după mărturisirea autorului), un „mic cabinet medical de cartier”, la capătul Căii Dudești. După ce, la treisprezece ani, fusese încurajat ca poet de „Adevărul literar” (la „Poșta redacției”), în 1929 debutează cu schița Noapte albă în „Bilete de papagal” a lui Tudor Arghezi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285619_a_286948]