8,226 matches
-
din pământ, creștea amărăciunea, furia surdă de a nu-l putea păstra pe tot. Era atât de frumos acest ogor, aceste două hectare dintr-o singură bucată... Asemeni lui Ion, obsedat de puterea pe care i-o conferă pământul, Buteau miroase pământul, mângâie pământul, îl cântărește din privire, cu multă dragoste: ”Buteau făcuse gestul său instinctiv, se aplecase, luase un pumn de pământ și-l apropiase de gură, ca pentru a-l gusta...ia în mână un pumn de pământ...îl
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
său instinctiv, se aplecase, luase un pumn de pământ și-l apropiase de gură, ca pentru a-l gusta...ia în mână un pumn de pământ...îl lasă apoi să curgă încet, vrând parcă să-l cântărească și să-l miroase” Buteau este de fapt un ”Ion francez” în ceea ce privește pasiunea pentru pământ, pasiune transformată în obsesie, pământul devenise ibovnică, fiind asociat cu sexualitatea animalică și nu cu afectivitatea: ”Trecuse un an, și acest prim an de stăpânire fu pentru Buteau o
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
extirpa „pofta de dumnezeire”, simțul pentru sacru. O anume „biserică de frig” conservă pentru sufletul său adorata divinitate: „Eu știu ce ești, mică biserică de frig, / în tot destinul de sacâz al meu, în toată putrefacerea facerii mele / singură tu miroși a Dumnezeu” (Biserica de frig). În sine, dorul de absolut este un motiv romantic. Aici el capătă însă, ca anterior la Arghezi, accent modern prin violența formulărilor, o violență ce frizează uneori agresivitatea. În general, starea cea mai propice marilor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288731_a_290060]
-
sau spic. Pe suprafața semințelor se observă o înnegrire care este mai accentuată în dreptul embrionului și la vârful bobului (fig.13). Din semințele negre, care sunt și șiștave se obține o făină mai întunecată la culoare și de calitate inferioară(miroase urât a mucegai). Transmitere-răspândire.Ciuperca se răspândește în cursul vegetației prin sporii duși de vânt și apa de ploaie, iar de la un an la altul rezistă în sol ca miceliu ce se hrănește din resturile vegetale, spori sau fructificații cu
Bolile plantelor cultivate by Viorica Iacob () [Corola-publishinghouse/Science/457_a_1435]
-
a făcut tripla alianță Adenauer, Schuman, Gasperi, trei capete sub aceeași tichie", nota Vincent Auriol, președintele Republicii Franceze Socialiste, în Journal du septennat, iar în mai 1954, la Congresul SFIO de la Puteaux, Robert Lacoste vorbea de "o Europă renană care mirosea în același timp a sfeștoc și a furnal", copil comun al Bisericii romane, al capitalismului și al Germaniei 10. Acțiunea creștin-democraților părea atît de puternică în făurirea Europei, încît mulți socialiști și liberali se temeau de o "Europă neagră", în timp ce
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
o mașinație prin care se putea vedea clar cine pregătește aceasta, având mari influențe asupra tineretului studios, care era pus la curent de profesori, prin diferite discuții”. De aici, putem trage câteva concluzii. Prima, ar fi aceea că unii oportuniști „mirosind” noul curs al politicii românești puseseră la punct adevărate „puciuri” pentru a ajunge în vârful îmbătător și ademenitor al puterii absolute. A doua concluzie ar fi că nu toți profesorii din oraș împărtășeau ideile „noii ordini” pe care o urlau
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
întrebat măcar pe tovarășii responsabili ai resoartelor ce plan de muncă au în acea săptămână sau în acea zi. Tov. Zota ne-a dat un ajutor concret în munca pe care o ducem”. În primul rând, credem că tov. Hușanu mirosise „pozitiv” grătarele de la cele trei restaurante mai acătării din Vasluiul acelor ani (Ungureanu, Coțubaș și Ciocoiu) dar se și dedulcise la vinul bun pe care-l aveau aceștia prin răcoroasele beciuri. Mai credem că „pe linie de partid”, tov. Zota
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
de a cântări mase imense și infinitezimale, de a număra și separa mai multe lucruri decât poate să țină minte. Această ființă învață să vadă cu mintea vaste porțiuni ale lumii pe care nu le-ar putea niciodată vedea, atinge, mirosi, auzi sau ține minte. Treptat, își construiește în mintea sa o imagine demnă de încredere a lumii care scapă simțurilor sale"539. Mai mult decât atât, deși societatea contemporană oferă numeroase mijloace de accesare a informației și de înțelegere și
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
alăturată. Librărie șic, cu nuanțe de ortodoxie intelectuală, cărți alese bob cu bob, multe obiecte frumoase, sculptate din lemn, modelate în lut, icoane pe sticlă, adică tot ceea ce rămâne din Tradiție, când aceasta este suferindă sau chiar pe moarte. Înăuntru miroase frumos, sofisticat aș spune, ceva între arome de tămâie și ceai de scorțișoară, este cald, iar vânzătoarea toarce ca o pisică pe un scaun din colțul încăperii, vizibil tulburată de prezența unui client ca mine. O întreb direct dacă se
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mai atras atenția, odată pătruns în curtea interioară, a fost felul în care ocupa spațiul o familie de rromi, așezată pe iarba încă firavă, în jurul unei uriașe oale cu sarmale. Cam 25 de persoane, tineri și bătrâni, femei și bărbați. Miroase frumos, a condimente și a vin fiert, cei din apropierea lor, dar și cei deja încadrați în rând nu înțeleg prea bine ce se întâmplă, se așteaptă să aibă loc o distribuție de sarmale, „echitabilă”, așa cum se întâmplă de obicei în cadrul
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mi joacă prin fața casei”. Chiar așa a spus, „îmi joacă prin fața casei”. Iași, octombrie 9 octombrie 2010 Campionatul național de raliu. Pelerinii de „primul moment”. Pregătiri pentru marea sărbătoare. Există deja un rând de-a lungul zidului exterior al Catedralei. Miroase a cozonac proaspăt. Pensionarul de la Mecanică Fină și dependența de pelerinaj. Ea româncă, el italian. Cum se aranjează un stand cu obiecte religioase. Jandarmii intră și ei în dispozitiv. Intrarea pe teren, orele 14.00-14.30, ploaie subțire, de toamnă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
într-un colț, mutată de curentul puternic de aer ce intră pe sub poalele cortului. Mă lungesc la rândul meu pe una dintre băncile de lemn, cu rucsacul sub cap. Lumina este cu adevărat minunată, începe să fie cald și înauntru, miroase a plastic încins, mă simt ca în studenție, în corturile plantate direct pe malul mării. Pe teren, aproape toate persoanele cu care am abordat subiectul cazării pelerinilor mi-au spus că evită să frecventeze corturile „oficiale” de acest gen. Atunci
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
în ale antropologiei ca mine ? Este vorba de patru sarmale frumos așezate într-o caserolă de plastic, un sfert de pâine de tip franzelă și un pahar de vin sau de țuică plus, suprem rafinament, un șervețel de hârtie. Sarmalele miros minunat, nu știu cum au reușit să le transporte la temperatura cea mai bună pentru servit, parcă ar fi făcut focul sub chiupuri de-a lungul drumului de la Botoșani la București. Părintele a prevăzut chiar și un sac de gunoi, pe care
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
în curând în rândul de noapte. Îi privesc cum se îndepărtează încetișor, cu brațele încărcate de sacoșe de rafie, scaune pliante, îmbrăcați în haine de piele neagră, hainele lor „de ținare” (regionalism din zona Brăila, însemnând haine bune, de sărbătoare, mirosind a naftalină și a șifonier). Nu știu de ce, dar simt acut că este vorba de ultimii pelerini de acest gen. Cei ce vin din urmă, cu autocarele de la București, nu m-ar fi invitat niciodată la masă, să mănânc hribi
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
Pelerinii din jurul meu citesc acatiste, ascultă slujba, mestecă îndelung un colț de pâine uscată, așteaptă să treacă noaptea. De fapt, cel mai important pentru ei este să spună că au fost acolo, la momentul cel mai potrivit. Aerul din jur miroase extraordinar, un amestec de sudoare tare, omenească, tămâie, vanilie din prăjiturile consumate pe loc, tămâie, haine umede, naftalină, ceapă. Un miros pe care nu-l pot uita nici în momentul în care scriu aceste rânduri pe calculator, într-o bibliotecă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
cu picior, pentru masă și perete. Zona aceasta de comerț atrage ca un magnet și ultimii mohicani ai civilizației tradiționale sătești. Mai multe femei din satul Corbii de Piatră (Argeș) vând ciorapi, mănuși, veste, tricotate manual dintr-o lână aspră, mirosind încă puternic a oaie. Sunt plasate relativ departe de „centrul” pelerinajului, ceea ce mă face să cred că sunt tracasate și împiedicate să-și vândă marfa de către diferitele forțe de ordine din zonă. Chiar în fața magazinului Unirea, sub o reclamă uriașă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
sunt de fapt prezenți în actul ritual. La ora 11.00, pelerinajul de la Curtea de Argeș atinge maxima lui desfășurare. Sunt prezenți foarte mulți pelerini locali, din satele din jur, îmbrăcați ca bunicii mei din fotografiile din anii 1960-1970 : haine de piele mirosind a naftalină, scorțoase, tari, căciuli de blană, uneori și „alendeloane” îmbătrânite, la fel ca și oamenii. Mai pot fi văzuți și țăranii din zona montană înaltă, care poartă ciorapi de lână colorați (femeile), înalți, sau căciuli de blană de oaie
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
de Ierusalim, vezi un soldat la 1.000 de pelerini, dar aici la noi se întrece măsura, zău așa. În curând vom avea mai mulți jandarmi decât pelerini”, spune călugărul, în timp ce preotul cel tânăr și slab dădea aprobator din cap, mirosind cu vădită plăcere o cutie mică de plastic, plină cu „tămâie” colorată artificial, pe care scria „Mâna Maicii Domnului”, trimitere la aroma cunoscutei flori, ce umple cu mirosul său îmbătător atmosfera nopților calde și senine de vară. Ca o remarcă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
gestul aprinderii lumânărilor, contactul direct și sărutarea pioasă a raclei etc. Am urmărit cu atenție și cadrele de rezervă pe care le trăgeau cameramanii în pauze : doar chipuri de pelerini și gesturi excepționale (cum ar fi o doamnă în vârstă, mirosind puternic a naftalină și a casă veche, purtând o pălărie cu o arhitectură complicată. Se oprește, o scoate cu grijă de pe cap pentru a o atinge de raclă, au remarcat-o imediat. Nimic din arhitectura complexă a ansamblului, împrejurimi, rândul
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mari de pânză pe umăr, confecționate în casă, fără nicio îndoială. Unul dintre copilași mușcă cu poftă dintr-un corn cu mac pe care-l ține într-o mână, în cealaltă are un buchet mic de busuioc pe care-l miroase încântat, din când în când, scuturându-și apoi nasul ud de apă. Poate am eu o privire ideală și „idealizantă”, dar mi se pare că citesc pe fața lor o fericire profundă, cea pe care o poartă pe chip toți
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
un imens cearșaf publicitar. Se mai văd ici și colo becurile economice ale tarabelor care vând suveniruri religioase, masate lângă fântânile arteziene. Marele oraș începe să se liniștească, văzduhul răsună de muzică religioasă ieșită din boxele atârnate pe stâlpi, aerul miroase a benzină arsă, ceară și tămâie. Iar rândul își continuă avansul inexorabil către racle, o scolopendră cu mii de picioare și mii de ochi plini de speranță. 29 octombrie 2012. Condiții meteo dificile : plouă apăsat, tenace, umed, dar nu este
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
să-mi „inventez o ocupație” ? Pentru că bărbații sunt extrem de suspicioși, par tot timpul în alertă, măturând cu privirea totul în imediata lor apropiere, la fel ca și în viața reală. Încerc un sentiment neplăcut de insecuritate. În interiorul catedralei este cald, miroase a „umanitate caldă”, parfum ieftin, transpirație, umezeală, mir, crizanteme. Același miros și aceeași atmosferă pe care am întâlnit-o și la Iași, în serile de priveghi din 13 octombrie. Biserica privită ca navă protectoare, corabie în adevăratul sens al cuvântului
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
în cel mai fericit caz, antrenați să mimeze indiferența față de chestiunile religioase ? Faptul că aparține confesiunii ortodoxe, de a avea o pârghie spirituală confesională nu constituie oare un avantaj ? Mă întorc la rând și mă înscriu în acesta. Prima senzație : miroase frumos în jurul meu, a parfum și a deodorant, dar și a naftalină și busuioc uitate în șifonier. Hainele groase, de iarnă, au fost deci scoase de la păstrare și îmbrăcate, utilitar, pentru eveniment. E un rând aproape 100% urban. Prea puțini
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
crearea unei comunități specifice. Miros - miresme Mirosul, sursele de miros sunt omniprezente în cadrul pelerinajului. Tăcută, discretă, ignorată adesea, „aroma” pelerinajului merită să fie luată în considerare. Este dificil de realizat un inventar al mirosurilor și „locurilor” odorifere din cadrul perimetrului pelerinajului. Miros busuiocul și tămâia folosite în timpul ritualului religios, miros florile aduse spre vânzare sau depuse pe racla sfinților. Miros sarmalele oferite la rând pelerinilor, țuica fiartă sau vinul din paharul de plastic. Miros a naftalină, șifonier și bătrânețe hainele de piele
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
pot numi - toată mulțimea adunată și aerul din interiorul Catedralei Mitropolitane din Iași în timpul nopții de priveghere din 13 spre 14 octombrie. În fine, Biserica ne spune că relicvele sfințite însele produc mir și uleiuri parfumate. În general, raclele sfinților miros bine - personal pot confirma această stranie senzație olfactivă. Atingând puțin corzile teologiei creștine, „mirosul de sfințenie” care abundă în relatările de pelerinaj, hagiografii și alte surse bisericești nu este oare altceva decât „buna mireasmă” a lui Hristos, semnul cel mai
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]