4,611 matches
-
m-a deformat și mai mult. A fost ca o operație rău făcută; în loc să extirpe din mine partea bolnavă, a zgîndărit-o. Am învățat acolo numai să mă tem de cei care pretindeau că-mi vroiau binele. Mă uitam urât la pedagogi și m-am izolat într-o tăcere colțoasă. Când eram scoși în curte, mă strâmbam la trecătorii care, din stradă, se holbau la noi ca la niște exemplare curioase. Câte unul ne arunca prin gard un baton, două, de ciocolată
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
mila lui. Îi preferam pe trecătorii cinstiți care ne priveau bănuitor, ca pe niște haimanale incorigibile cu care era mai bine să nu aibă de-a face. Cei mai mulți dintre colegi mi se păreau jalnici. Știam bine cât îi urau pe pedagogii cei mai nemiloși, care se lăudau că vor scoate din noi niște mielușei, și totuși nu se dădeau înapoi să se gudure pe lângă ei, să se închine în fața mâinii care îi pleznea peste ochi. Nu bănuiam că voi ajunge mai
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Perieți (jud. Olt), în 1925, Marin Nițescu se trage dintr-o pătură socială modestă pe care regimul instaurat după abdicarea regelui în 1947 se lăuda c-o va duce către prosperitate. În 1949-1950, viitorul critic literar ocupă un post de pedagog la Școala de Ucenici „23 August”, depinzând probabil de uzina cu același nume, unde tatăl său era paznic de noapte. În paralel, grație bunăvoinței partidului, își termină liceul la fără frecvență. Tatăl moare de tuberculoză. De aceeași boală va suferi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
căreia urmează cursurile Facultății de Filologie din București, pe care o absolvă în 1955. E repartizat ca „îndrumător cultural” în regiunea Pitești. Refuză să se înscrie în PCR. Oare de ce? Preferă să se chinuie în tot felul de slujbe precare: pedagog la școli profesionale, învățător, suplinitor de profesor la țară etc. Din 1964 până în 1969 lucrează la Centrala editurilor. Totuși! În 1972 devine redactor la Viața Românească, unde rămâne până în 1984, când se pensionează din cauză de boală: „bronhopneumonie cronică obstructivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
un caporal, n-o face nicicând în fața trupei, convins fiind că, dacă ar proceda astfel, s-ar alege praful de desciplina ostășească. Oare nu este disciplina necesară și într-un liceu? Oare noi, care ne numim, prin meserie și vocație, pedagogi n-am ajuns, încă să știm lucrul acesta?” Multe aș mai avea de așternut pe hârtie, căci multe îmi stau pe suflet și mi-l otrăvesc. Nu știu de ce, așa din senin, a început să mă doară capul. Tâmplele-mi
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
zero absolut și care n-au nici un interes ca să fie adevăratele valori să se poată manifesta, să dea tot ce au mai bun, să se afirme. Dacă o atare situație s-ar produce, prin reducere la absurd, pentru acești cârpaci pedagogi lucrul acesta ar echivala cu o moarte sigură, cu o inevitabilă sinucidere.” Mă simt din ce în ce mai rău. Să fi mâncat, oare ceva care să nu-mi facă bine? Ori, să fi mâncat prea mult? Tot ce-i posibil. Totuși, o stare
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
nu mi-ați spus ce vă aduce la mine.” „Ă..., cum să vă spun..., am trecut... așa...” „Ei, asta-i acum, doar n-o să-mi spuneți că ați vrut doar să mă vedeți. Sau aveți emoții? Dați-le-ncolo! Un pedagog desăvârșit ca dumneavoastră știe să treacă. Sau, știți ce ? Mai bine să vă ajut eu. Mi-a căzut, nu de mult, sub ochi o fișă cu niște aprecieri anuale. Am rămas de-a dreptul stupefiat văzând că vi s-a
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Dar, cum spune vorba noastră bătrânească, mai bine un adevăr dureros, decât o minciună frumoasă. Pentru că, dacă-mi dai voie să fiu sincer cu dumneata, sunt convins de absența, la persoana ce-o am în fața ochilor, a oricăror calități de pedagog. Uite, ora aceasta de cânt, pe care ai ținut-o, a fost pentru bieții copii, o oră de supliciu nemeritat. N-am văzut pe chipul dumitale nici cel mai mic zâmbet. Pic de bunătate nu se putea ghici în vorba
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Faptul acesta o încurcă vădit pe tovarășa Epaminonda. Nu știe ce să mai spună, cum să reacționeze. Privește cu furie către asistență. Bărbia-i tremură, obrajii-i sunt, parcă, tumefiați. “Sunteți o adunătură, asta sunteți, nu educatori, nu profesori, nu pedagogi, ci pleava societății...!” “Tovarășa Apostol, vă rog să vă retrageți afirmația. Cum de vă permiteți să jigniți un întreg colectiv?” Dar EA bate cu pumnul în masă și răcnește din toți rărunchii că nu retrage nimic și că trimite pe
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
cunoștea resorturile. Criza - a cui? a lui? a noastră? - este legată de aceste luni și de faptul că n-a putut semna în acest răstimp. Iar omul acesta nu are numai un condei viu și ascuțit, ci e și un pedagog deosebit. Înțeleg necesitatea unui spirit critic, a unei analize care să împiedice cine știe ce neajunsuri, dar nu înțeleg de ce acest lucru n-a răzbătut din referat, ce pare făcut de alți oameni decât cei pe care îi știe el. „Și l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
lui Napoleon. „Buturuga mică răstoarnă carul mare!” Practic, însă... Ce dezastru să împarți un trup de țară în două jumătăți!... Reveni la scaunul lui, se așeză și luă de pe gheridon Biblia. Era un exemplar vechi, tradus de eruditul, literatul și pedagogul armean Mesrop, același Mesrop care inventase și elegantele caractere ale alfabetului armean. Aparținuse familiei tatălui său, generație după generație. Cunoscuse toate bucuriile, dar și toate dramele prin care trecuse familia de-a lungul timpului. Manuc o strânse în brațe. Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
etc., dar deasupra tuturora stă mama care naște , crește și educă copii, începând cu „cei șapte ani de‐acasă “. Un mare gânditor spunea: „Dați‐mi o generație de mame bune și voi schimba fața lumii”. În lume mama este primul pedagog. Ea, mama, con duce mânuța copilului și‐l învață să facă semnul crucii. Tot ea, mama, îi împreunează mânuțele pentru rugăciune la Doamne, Doamne! Mama, eterna mamă, este însoțitoarea copilului la biserică și apoi la școală. De aceea mamei, dat
OMAGIU MAMEI by Ioan Costache Enache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1070]
-
aceeași potlogărie. Stahanovism - batjocură. Bucuria vieții - farsă jalnică. Omul nou - gorilă. Cultura - incultură. Conducător genial - tiran imbecil...” Oricum, orice asemănare cu povestirea este absolut Întîmplătoare. (n.a.) 1. Mazuranić, Anton (1808-1888) - scriitor croat. 2. Meyerhold, Vsevolad Emelievici (1874-1942) - regizor de teatru, pedagog și actor rus. 3. Malmberg, Bertil (1889-1958) - poet suedez. 4. Maretić, Tomislav (1854-1938) - lingvist și filolog croat. 5. Meštrović, Ivan (1833-1962) - sculptor și gravor croat. 6. Maksimović, Dragoslav (1876-1925) - conducător al mișcării socialiste sîrbe din Kragujevac. 7. Milojević, Tasa (1880-1946
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
Memmie LeBlanc, o fată găsită în 1731 în pădurea Songy (Champagne, Franța) și Victor din Aveyron (Franța), un băiat descoperit în pădurile de lângă Toulouse în 1797. „Victor nu vorbea, ci scotea doar niște strigăte - scrie Cătălin Avramescu - și, în pofida eforturilor pedagogilor și medicilor vremii, nu a putut fi niciodată obișnuit cu un trai omenesc” (14). Se spune că, după susținute eforturi de a-l învăța franceza, Victor din Aveyron a deprins să pronunțe doar două cuvinte. E drept, două cuvinte importante
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
care lucrau profesorii Școlii normale de băieți din Bacău, dascăli cu prestigiu precum Gh. Gavrilescu, Haralambie Ionescu, dr. Luca Ioan, Glodaru Constantin, Ionescu D. George, Alecu Ioan, Stoian Vasile, Pintilie Radu, la Școala de aplicație având ca director pe ilustrul pedagog Grigore Tabacaru, care au contribuit la dezvoltarea multilaterală a viitorului învățător. “Școala normală de băieți din Bacău este cea mai de seamă școală sub raportul învățământului” precizau inspectorii generali de specialitate Gh. Longinescu și I. Mitru. Aprecierile pot continua cu
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
cu cea a Ministrului C. Angelescu: “Exprim adânca mea recunoștință acestor dascăli, adevărați apostoli ai culturii care cu toate vicisitudinile timpurilor au pus tot sufletul lor de buni români la înălțarea acestei școli”. În activitatea didactică a fost un bun pedagog. Pregătinduse temeinic pentru fiecare lecție, a reușit să transmită elevilor cunoștințele prevăzute de programele școlare, respectând totodată particularitățile de vârstă ale elevilor și principiile didactice. “Domnul Marcu este pătruns de conștiința datoriei și dă importanța cuvenită instrucției și educaței integrale
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
dintre cei doi. El ură minciună și pe cei care o foloseau indiferent de circumstanță, cuvântul dat reprezenta o garanție, până la proba contrarie, după care, indiferent de cauză nu se mai putea răscumpără nimic și niciodată. Pasionat de matematică, bun pedagog, dar adesea irascibil în relațiile cu elevii incorecți, punctual și obiectiv, profesorul Traian Galan și-a făurit un temeinic prestigiu de om învățat și din acest motiv uneori cerea mai mult elevilor săi. Profesorul Traian Galan, era de fapt specializat
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93281]
-
devotează în totul carierei didactice, unde funcționează timp de 35 de ani, jertfindu-se ca o vestală, pe altarul nevinovăției acelor prunci, cărora le-a fost mamă iubită, sprijin și mare mângâiere. Înlăturând vorbăria și născocirile nereale ale unor mari pedagogi, Eliza Conta și-a adus aminte de cuvintele Marelui Dascăl și Mântuitor Christos, care spusese: "Lăsați copii să vină la mine, căci a unora ca aceștia este împărăția lui Dumnezeu". "Îi las, și-a zis ea, să vină la mine
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
se șteargă la gură), și care n-are nici o explicație și parcă nici un remediu. Această tâmpenie umană nu e așadar privilegiul doar al moșierului Trahanache sau avocatului Farfuridi, cum ar părea la prima vedere, deși la ei apare mai agravată. Pedagogul de școală nouă, Marius Chicoș Rostogan, polițaiul Pristanda sau pensionarul Leonida, fără să fie în societate pe treapta de sus, sânt la fel de imbecili ca și Dandanache, deputat, fără să fie însă asemănători cu el în alte trăsături. Toate aceste referiri
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
O dată ușa închisă și rămași singuri, ne-a apucat pe toți deodată o sminteală, am răcnit literalmente de entuziasm și am început să ne încăieram azvârlind unii în capetele altora cu ce ne venea în mână, manuale, caiete... A intrat pedagogul, care ne-a întrebat foarte nedumerit din ușă ce era cu noi înnebunisem? Câteva luni mai târziu, micul nostru profesor deodată a lipsit. Și atunci am aflat cu tristețe că a fost chemat în concentrare. Nu s-a mai întors
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
îndrumată și de Aurora Ienei și Dan Grigore. Șansa unei cariere internaționale i-au dat-o însă studiile, începute la 17 ani, la Universitatea de Muzică din Viena cu profesorul Jürg von Vintschger, el însuși format la școala unui mare pedagog vienez, Bruno Seidlhofer. Acesta din urmă a fost „un guru al lumii pianistice vieneze și a format practic toată pleiada de profesori care au predat pian la Facultatea de Muzică din Viena, din anii ’60-’70, printre elevii săi celebri
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
americană, cu interpreți legendari ca Pablo Casals sau Rudolf Serkin. De la Meira Farkas, Cătălina Butcaru a învățat „multă muzică de cameră, și-a perfecționat frazarea, marile structuri, modul de formare a sunetului“. O a treia întâlnire decisivă a fost cu pedagogul rus, stabilit în Austria, la Graz, în 1991, Alexandr Satz, „o personalitate covârșitoare“, elev al unui pianist legendar, Vladimir Sofronițki. Celor trei maeștri care au avut un rol decisiv în viața ei, Cătălina Butcaru îl adaugă admirativ pe Dmitri Bașkirov
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2209_a_3534]
-
gun″. La secțiunea dans tradițional echipa a prezentat un moment artistic arhaic, ’’Dansul moșilor’’, elevii fiind costumați în bluze populare din in și brâu, având capul acoperit cu măști și bâte confecționate în atelierul de creație de către elevi coordonați de pedagogii Sorin Valentin Tudor și Mariana Nechita. La această secțiune, echipa a obținut locul II. Cu multe emoții, bucurie, dar și multe pregătiri intense pentru această fază, însă nu fără griji știind ce competiție acerbă ne așteaptă, am purces la drum
,,?nving?torii?? by Marieta Negru [Corola-publishinghouse/Journalistic/84369_a_85694]
-
uităm că sunt încă cu mult mai numeroși acei care, fără să creeze ei înșiși cartea, o prețuiesc, o adoră și o caută veșnic cu nesaț. Am adunat în acest volum maxime, cugetări, reflecții, ale unor înțelepți și filozofi, savanți, pedagogi, moraliști, scriitori, critici literari și eseiști, din toate timpurile și de pe diferite meridiane ale lumii - cu gândul să ofer tinerilor, dar și vârstnicilor, publicului larg de cititori, o carte de înțelepciune. Ideea de a realiza o antologie de aforisme, cugetări
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]
-
Călinescu 157. „Nu există hoț mai mare ca o carte rea; ea îți fură tot timpul.” Proverb italian 158. „Eu, grație structurii mele sufletești, am crezut întotdeauna că scriitorul trebuie să fie un luptător, un deschizător de drumuri, un mare pedagog al neamului din care face parte, un om care filtrează durerile poporului prin sufletul lui și se transformă într-o trâmbiță de alarmă... Am văzut în scriitor un sămănător de credințe și un sămănător de biruință... Mi se pare că
MEMORIA C?R?II by NICOLAE MILESCU SP?TARUL () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84375_a_85700]