7,756 matches
-
înșine, pe noi și nu mai avem scăpare. Rareori o femeie evită extremele, deși se zice că ea seamănă cu natura, care este totdeauna în echilibru chiar când e bântuită de furtuni... Suzy reluă refrenul: Mamă, mamă, cresc nămeții și pierim Fără țară, fără glie, velerim, velerim... Sub brațele mele ude de lacrimi văzui un teritoriu de lumină în care mă scufundai uitând deodată totul: trecutul meu, fetița, gândirea mea impetuoasă de la douăzeci și cinci de ani, care vroia să se afirme, eșecul
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
fericirea n-are istorie, fiindcă istorie nu poate ieși din veșnica surpriză pe care ți-o face ființa iubită prin însăși existența ei... Am încercat să descriu scena reîntoarcerii ei... Sub alte înfățișări și pretexte decât neliniștea gândului că puteam pieri sub nămeți, se repeta zilnic... Nimeni n-a scris vreodată un caiet al fericirii! De ce ar face-o? Prin caiet nu înțeleg Război și pace, ci jurnalul lui Tolstoi. Totdeauna caietele astea relatează o istorie care se sfârșește rău. A
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Nu aluneca pur și simplu la vale, în voia schiurilor, cum îi văzusem pe ceilalți, ci își sporea viteza în genul patinatorilor, folosind în același timp și bețele și lăsând în urma ei trâmbe de zăpadă în care se învălui și pieri ca într-un vârtej. "Da, gândii, surâzând, iată, ea care trăiește cu o multitudine de frâne interioare și contradictorii și al căror farmec neștiut nici de ea m-a făcut s-o iubesc atât de tare, acum nu mai are
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
că eram, începuse să se întunece cu adevărat, înserarea cosmică și nu jocul înșelător al elementelor. Natura nu-mi era prietenă, deși mă refugiasem atâta vreme în ea, o interogasem prea mult (formă de respingere) și nu eram dispus să pier în sânul ei, chiar dacă o aveam alături pe cea mai dragă ființă dintre pământene. Îi șoptii la ureche alungindu-mă iar lângă ea în zăpadă: "Sîntem în siguranță, și tu știi asta! Dar există un "imprevizibil în noi și deasupra
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
în când se oprea și ne contempla îndelung. "Sînteți de la Salvamont?", îl întrebai când ajunserăm sus și ne oprirăm să ne odihnim. Abia acum tipsia de aur a soarelui mușcă cu partea ei de jos îndepărtatele creste și începu să piară dincolo de hăuri. Cerul se luminase și din furtună nu mai rămăsese nimic, ca și când nici n-ar fi fost. Individul mormăi ceva ininteligibil, dar apoi confirmă că era de la Salvamont: "Mai e cineva jos?", zise. "Nu, spusei. Dar de ce s-au
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
calmă) cu soțul dumneavoastră, și prietenul meu de azi, cu care știu că o să vă căsătoriți? Bineînțeles asta în ipoteza că nu se întîmplă nimic, că, adică, miliția judiciară nu găsește pe cel dispărut și ajunge la concluzia că a pierit pe munte în timpul furtunii, rătăcindu-se. Și închide dosarul pentru totdeauna.'' "Nu, n-ași putea!", zise doamna Culala. "Și de ce nu?, reluai. Sînteți nevinovați!" Nu știu de ce, sânt slabă! Și mă simt vinovată." "Asta să n-o mai spuneți niciodată
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
întîmplă dacă noi nu mărturisim nimic? Nu ne-a văzut nimeni, iar cel dispărut nu poate fi găsit. N-o să mă convingi că o să se deplaseze la cota 2.000 o divizie de milițieni ca să caute un om care a pierit în cine știe ce văgăună inaccesibilă." "Acuma nu, îi răspunsei, dar când se va topi zăpada da, și fără să fie nevoie de o divizie de milițieni, ci de un simplu cioban, sau tăietor de lemne, sau unul din acei excursioniști cărora
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
ar fi, despărțirea se va produce. Nu văd atunci de ce m-ași duce să mă predau!" Pentru că, îi răspunsei, în cazul în care cel dispărut va fi găsit (și îți repet, rar se întîmplă ca o ființă umană care a pierit să nu dea peste ea altă ființă umană, chiar și după ce trec ani)... doamna va fi învinuită de complicitate, în timp ce altfel nu va fi. Și mai e ceva, trebuie să ți-o spun cu toată brutalitatea. Nu tu vei fi
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
punem sub lupă poezia lui Montale, cu toată surprinzătoarea ei concretețe și flexibilitate 276. O altă experiență radicală, marcând fără echivoc evoluția de la liric către epic a poeziei italiene din secolul care tocmai s-a încheiat, este cea a lui Pier Paolo Pasolini. Nu întâmplător, vorbind despre „sfârșitul unei maniere sau efectiv al unui gen literar”277, Walter Siti insista asupra consecințelor enorme ale experimentului pasolinian din perspectiva evoluției ulterioare a poeziei. Dominația liricului este curmată prin intruziunea hibrizilor generici, de
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
Postmodernism à l’italienne" Un alt scriitor italian preocupat, ca și Roberto Deidier, de metamorfozele obiectului plasat în timp, de transgresarea frontierelor dintre genuri și, mai cu seamă, de raporturile complexe și adeseori contradictorii dintre spațiu, interioritate și temporalitate este Pier Vittorio Tondelli. De la bun început, trebuie precizat că multe dintre textele sale au un caracter hibrid, fie că este vorba de contaminarea dintre povestire, poem și notația diaristică, fie de aceea dintre roman și eseu. Exemplul cel mai edificator în
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
cotidianului, recurgând sistematic - implicit sau explicit - la o logică a utilizării, reciclării și asimilării tactice a altor texte și a altor toposuri. Putem constata astfel cum aplecarea către înregistrarea cât mai exactă a detaliilor concrete coexistă în mod paradoxal la Pier Vittorio Tondelli cu interesul pentru ceea ce este deja codificat; semnele și lucrurile tind parcă să alunece unele într-altele, ordonate după un principiu pe care l-am putea numi, fără să greșim prea mult, cinematografic. Căci, orice s-ar spune
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
aduce orice operă originală, fie consecințele renunțării ironice la pretenția originalității. Toate aceste trăsături ale poeziei de care ne-am ocupat - exemplificate prin analiza scrierilor unor autori români și străini (de la Francis Poge și Eugenio Montale, la Robert Lowell, de la Pier Vittorio Tondelli și Roberto Deidier la Mircea Ivănescu, Marin Sorescu și Mircea Cărtărescu ș.a.m.d.) - ar putea conduce la concluzia că metatranzitivitatea reprezintă, în fapt, un alt mod de a desemna poezia postmodernistă (fără a exclude anticipările de rigoare
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
1985. 46. Stevens, Wallace, Lumea ca meditație, traducere de Constantin Abăluță și Ștefan Stoenescu, prefață de Ștefan Stoenescu, Editura Univers, București, 1970. 47. Stoica, Petre, Uitat printre lucruri uitate. Poeme, prefață de Cornel Ungureanu, Editura Minerva, București, 1997 48. Tondelli, Pier Vittorio, Biglietti agli amici, Bompiani, Milano, 1997. 49. Tondelli, Pier Vittorio, Opere. Cronache, saggi, conversazioni, a cura di Fulvio Panzeri, Bompiani, Milano, 2001. 50. Valéry, Paul, Poezii. Dialoguri. Poetică și estetică, ediție îngrijită și prefață de Ștefan Aug. Doinaș, traduceri
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
Abăluță și Ștefan Stoenescu, prefață de Ștefan Stoenescu, Editura Univers, București, 1970. 47. Stoica, Petre, Uitat printre lucruri uitate. Poeme, prefață de Cornel Ungureanu, Editura Minerva, București, 1997 48. Tondelli, Pier Vittorio, Biglietti agli amici, Bompiani, Milano, 1997. 49. Tondelli, Pier Vittorio, Opere. Cronache, saggi, conversazioni, a cura di Fulvio Panzeri, Bompiani, Milano, 2001. 50. Valéry, Paul, Poezii. Dialoguri. Poetică și estetică, ediție îngrijită și prefață de Ștefan Aug. Doinaș, traduceri de Ștefan Aug. Doinaș, Alina Ledeanu și Marius Ghica, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
n), 182 (n), 223 Nemoianu, Virgil, 32, 145, 223 Neț, Mariana, 158 (n), 223 O’Hara, Frank, 93, 186, 194, 223 Olson, Charles, 93 Pagliarani, Elio, 113 Panseca, Filippo,118 Papahagi, Marian 112 (n), 223 Paraschivescu, Miron Radu, 200 Pasolini, Pier Paolo, 93, 113, 228 Pareyson, Luigi, 20, 223 Pavel, Toma, 26, 29, 53, 54, 56, 223 Paz, Octavio, 65 Perian, Gheorghe, 190 (n), 223 Perloff, Marjorie, 106, 122 (n), 223 Perse, Saint-John, 61 Petrescu, Camil, 127 (n) Petrescu, Ioana Em
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
Sterne, Laurence, 213 Stevens, Wallace, 106, 107, 143, 187, 225, 229 Stoica, Petre, 140-142, 185, 203, 229 Șora, Mihai 93 (n), 207, 225 Tagliagambe, Silvano 55, 225 Tatarkiewicz, Wladislaw, Todorov, Tzvetan,75, 85 (n), 225 Tomașevski, Boris, 61, 225 Tondelli, Pier Vittorio, 118, 119 (n), 120 (n), 121, 122, 213, 229 Tonegaru, Constant, 136 Țeposu, Radu G. 226 Urmuz, 151 (n), 166 Valéry, Paul, 5,79, 128, 186, 212, 226 Văcărescu, Ienăchiță, 200 Vattimo, Gianni, 91, 210, 226 Vianu, Tudor, 82
[Corola-publishinghouse/Science/2135_a_3460]
-
-o ă el care, așa cum remarca François Mauriac Într-o prefață la Confesiuni, Înlocuise exigența morală a datoriei cu exprimarea sincerității emoțiilor și senzațiilor inimii sale. Cu siguranță, elevul și discipolul său, Robespierre, a știut-o atunci când a spus: „Vom pieri pentru că, În toată istoria umanității, nu am știut să găsim momentul În care să fondăm Libertatea” (Arendt, 1967, p. 84). Toți revoluționarii de profesie au știut-o de vreme ce, de fiecare dată, Revoluțiile În desfășurare și-au devorat, prin epurări succesive
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
regimul greu din închisori. În 1989 la Uniunea Scriitorilor sovietici a fost creată o "comisie federală pentru moștenirea scriitorilor victime ale represiunii"; Monica Lovinescu se întreabă cu îndreptățire: "de ce în timp ce foarte conformista Uniune a Scriitorilor sovietici (din care o treime pierise de altminteri sub marea teroare) iniția o astfel de comisie, Uniunea Scriitorilor Români, ce se pretinsese uneori și fusese o citadelă a opoziției "estetice", nu a făcut nimic din 1990 încoace pentru a obține același lucru". O mare spaimă pare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
epocii noastre partidul cît de concis, de simplu și emoționant este ea exprimată în această poezie de două strofe a lui Victor Tulbure, intitulată Steaua: Multe stele ard pe cer Seara cînd se-aciuă, Dar se sting pe rînd și pier Toate pîn-la ziuă! Peste timp de slavă plin Luminînd departe, Numai steaua de rubin Arde fără moarte". Spre înveselire vom cita binecunoscutul catren al lui A. E. Baconsky, ușor amendat de coraportor: "Trece-o noapte, trece înc-o zi, / Se ascute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
anchetă. Aveam posibilitatea să retrag din el ceva. Dar nu aveam interesul ăsta, interesul pe care l-aș avea azi. Nu știam că azi o să văd lucrurile altfel... Ce știam era că ăsta era dușman al poporului, și trebuia să piară. Pentru ce-l urmărea partidu, știam că sînt oameni însărcinați să ducă la bun sfîrșit asta. Și eu am înțeles că ei o să piară pînă la unu. De-asta nici nu-i număram pe ăia care piereau, ci pe ăia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
o să văd lucrurile altfel... Ce știam era că ăsta era dușman al poporului, și trebuia să piară. Pentru ce-l urmărea partidu, știam că sînt oameni însărcinați să ducă la bun sfîrșit asta. Și eu am înțeles că ei o să piară pînă la unu. De-asta nici nu-i număram pe ăia care piereau, ci pe ăia care rămîneau. Da, trebuia să piară. Mă, tu știi imnu, partidului? îmi spunea cîte unul. Cum să nu-l știu. L-am cîntat. Zdrobiți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
și trebuia să piară. Pentru ce-l urmărea partidu, știam că sînt oameni însărcinați să ducă la bun sfîrșit asta. Și eu am înțeles că ei o să piară pînă la unu. De-asta nici nu-i număram pe ăia care piereau, ci pe ăia care rămîneau. Da, trebuia să piară. Mă, tu știi imnu, partidului? îmi spunea cîte unul. Cum să nu-l știu. L-am cîntat. Zdrobiți, omorîți, terminați... Mîine poimîine o să fii un om mai mare ca mine în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
știam că sînt oameni însărcinați să ducă la bun sfîrșit asta. Și eu am înțeles că ei o să piară pînă la unu. De-asta nici nu-i număram pe ăia care piereau, ci pe ăia care rămîneau. Da, trebuia să piară. Mă, tu știi imnu, partidului? îmi spunea cîte unul. Cum să nu-l știu. L-am cîntat. Zdrobiți, omorîți, terminați... Mîine poimîine o să fii un om mai mare ca mine în grad și o să deții o funcție..." Va fi grațiat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
sloganu, versurile alea, cine le-a scris, al dracu, că incitau la nenorocire, voi osîndiți la moarte, și așa mai departe, rob cu rob să ne unim, să facem pe dracu, dușmanii poporului să-i zdrobim, pînă la unu să piară. El nu se gîndea ce era acolo? Numai ăla cu sfîntă tinerețe legionară, trebuie condamnat? Ăia măcar credea în căpitan, dar aici a fost cu dușmanii poporului să piară pînă la unu: era din interior dușmanu, nu din afară. Că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]
-
pe dracu, dușmanii poporului să-i zdrobim, pînă la unu să piară. El nu se gîndea ce era acolo? Numai ăla cu sfîntă tinerețe legionară, trebuie condamnat? Ăia măcar credea în căpitan, dar aici a fost cu dușmanii poporului să piară pînă la unu: era din interior dușmanu, nu din afară. Că ne-au făcut rușii, comunismu? Noi îi căutam pe ruși, îi rugam să ne însoțească, să ne asiste la ce rele făceam. Că erau numai instructori ruși. Eu n-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1574_a_2872]