4,561 matches
-
prezență simulată produsă prin procesul de guvernare. El nu este niciodată complet, ci este într-un constant proces de devenire. Deși "niciodată realizat pe deplin, statul este într-un continuu proces de concretizare" (Doty 1999: 593). Implicația este că, pentru postmodernism, există o artă a guvernării statului, dar nu există un stat complet constituit (Devetak 1995a). Pentru a nu se înțelege că teoriile postmoderniste privind relațiile internaționale reprezintă o întoarcere la realismul stato-centric, unele clarificări sunt necesare în explicarea preocupării lor
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a guvernării statului, dar nu există un stat complet constituit (Devetak 1995a). Pentru a nu se înțelege că teoriile postmoderniste privind relațiile internaționale reprezintă o întoarcere la realismul stato-centric, unele clarificări sunt necesare în explicarea preocupării lor pentru statul suveran. Postmodernismul nu caută să explice politica mondială axându-se doar pe stat, nici nu ia statul ca pe un dat. Mai degrabă, așa cum stă mărturie dubla citire a problematicii anarhiei realizată de Ashley, postmodernismul caută să explice condițiile ce fac posibilă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în explicarea preocupării lor pentru statul suveran. Postmodernismul nu caută să explice politica mondială axându-se doar pe stat, nici nu ia statul ca pe un dat. Mai degrabă, așa cum stă mărturie dubla citire a problematicii anarhiei realizată de Ashley, postmodernismul caută să explice condițiile ce fac posibilă o astfel de explicație și costurile ce decurg dintr-o astfel de abordare. Ce se pierde prin adoptarea unei perspective centrate pe stat? Și, mai important, ce aspecte ale politicii mondiale omite o
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
ce decurg dintr-o astfel de abordare. Ce se pierde prin adoptarea unei perspective centrate pe stat? Și, mai important, ce aspecte ale politicii mondiale omite o astfel de abordare? Dincolo de paradigma suveranității: regândirea politicului Una dintre implicațiile centrale ale postmodernismului este că paradigma suveranității ne-a sărăcit imaginația politică și ne-a restrâns înțelegerea dinamicii politicii mondiale. În această secțiune vor fi prezentate încercările postmoderne de a dezvolta un nou limbaj conceptual pentru reprezentarea politicii mondiale dincolo de termenii statocentrismului, pentru
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
atât de cetățeni, cât și de refugiați. Așa cum subliniază Soguk și Whitehall (1999: 675), refugiații și imigranții, traversând frontierele statale și evitând capturarea, au ca efect ruperea narativelor constituente tradiționale ale relațiilor internaționale. Suveranitatea și etica excluderii Critica etică a postmodernismului asupra suveranității statului trebuie înțeleasă în relație cu critica deconstructivă a totalizării și a efectului deterito-rializant al luptelor transversale. Am explicat deja că deconstrucția este o strategie de interpretare și critică ce vizează conceptele teoretice și instituțiile sociale care încearcă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Connolly, este interesat de dezvoltarea unui spirit de pluralitate democratică ce ar promova toleranța și multiculturalismul în cadrul și dincolo de granițele statului. Promovând o afirmare activă a alterității, acest spirit ar rezista logicii statului suveran, de teritorializare și captură. Etica postmodernă Postmodernismul pune următoarea întrebare: ce s-ar întâmpla cu semnificația eticii în afara paradigmei subiectivității suverane? Există două variante legate de etică ce se dezvoltă ca urmare a reflecțiilor postmoderne asupra relațiilor internaționale. Una dintre ele contestă descrierea ontologică pe care se
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Ea se întreabă dacă ontologia trebuie să preceadă etica. Prima abordare este înaintată cel mai complet de Ashley și Walker (1990) și Connolly (1995). Fundamentală cercetării lor este o critică a credinței învestite în frontiere. Din nou, ținta principală a postmodernismului este faptul că scopul statului suveran este apărarea unor frontiere rigide. Frontierele teritoriale, ce sunt considerate limitele comunității sau identității politice, sunt văzute de postmodernism drept rezultate contingente din punct de vedere istoric, și extrem de ambigue (Ashley și Walker 1990
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
cercetării lor este o critică a credinței învestite în frontiere. Din nou, ținta principală a postmodernismului este faptul că scopul statului suveran este apărarea unor frontiere rigide. Frontierele teritoriale, ce sunt considerate limitele comunității sau identității politice, sunt văzute de postmodernism drept rezultate contingente din punct de vedere istoric, și extrem de ambigue (Ashley și Walker 1990). Ca atare, ele nu au un statut transcendental. Ca o provocare adusă delimitărilor etice impuse de suveranitatea statală, etica postmodernă "etosul diplomatic", așa cum îl numesc
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
națiunii, clasei, genului, rasei, epocii de aur, sau al unei cauzalități istorice de orice fel. Acolo unde această etică este practicată în mod riguros, nu este posibilă existența unei ordini totalitare." (1990: 395) Prin dezacordul său față de etica excluderii suverane, postmodernismul oferă o înțelegere a eticii detașată de limitările teritoriale. Etosul diplomatic este o etică "deteritorializată" ce se dezvoltă prin depășirea limitelor suverane. Această etică transgresivă se adaugă noțiunii deteritorializate de democrație avansate de Connolly. Cele două idei sunt subîntinse de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Michael Shapiro (1998b: 698-9), acest etos ar putea să nu fie atât de diferit de etica kantiană a ospitalității ce încurajează toleranța universală a diferenței ca mijloc de reducere a violenței globale. Consecința luării în serios a criticii pe care postmodernismul o aduce totalității și suveranității este că noțiuni politice centrale precum cele de comunitate, identitate, etică și democrație sunt regândite pentru a evita continua reteritorializare a lor de către statul suveran. Într-adevăr, ruperea legăturilor dintre aceste concepte și noțiunile de
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
o critică puternică a teoriei războiului drept de după 11 Septembrie, concepția postmodernistă a unei "păci etice" ar refuza "să-și canalizeze obligațiile etice doar prin stat, sau să se bazeze pe el pentru o protecție violentă". Trebuie observat, totuși, că postmodernismul, ca o critică a totalizării, opune conceptele de identitate și comunitate doar în măsura în care ele sunt legate în mod dogmatic de noțiunile de teritorialitate, limitare și excludere. Scopul postmodernismului a fost înotdeauna să conteste atât asumpțiile epistemologice cât și pe cele
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
se bazeze pe el pentru o protecție violentă". Trebuie observat, totuși, că postmodernismul, ca o critică a totalizării, opune conceptele de identitate și comunitate doar în măsura în care ele sunt legate în mod dogmatic de noțiunile de teritorialitate, limitare și excludere. Scopul postmodernismului a fost înotdeauna să conteste atât asumpțiile epistemologice cât și pe cele politice de totalitate și suveranitate și, deci, să pună întrebări cu privire la localizarea și caracterul politicului. Concluzie Postmodernismul aduce mai multe contribuții la studiul relațiilor inter-naționale. În primul rând
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
în mod dogmatic de noțiunile de teritorialitate, limitare și excludere. Scopul postmodernismului a fost înotdeauna să conteste atât asumpțiile epistemologice cât și pe cele politice de totalitate și suveranitate și, deci, să pună întrebări cu privire la localizarea și caracterul politicului. Concluzie Postmodernismul aduce mai multe contribuții la studiul relațiilor inter-naționale. În primul rând, prin metoda genealogică pe care o adoptă, el caută să demaște legăturile strânse dintre pretențiile asupra cunoașterii și pretențiile asupra puterii și autorității. În al doilea rând, prin strategia
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
a expune practicile sale de captare și excludere. Mai mult, o relatare mai intuitivă a lumii politice contemporane trebuie să includă și o analiză a acelor actori și mișcări ce operează în afara și dincolo de frontierele statului. În al treilea rând, postmodernismul caută să regândească conceptul de politic fără invocarea asumpțiilor de suveranitate și reteritorializare. Contestând ideea că localizarea și caracterul politicului trebuie determinate de statul suveran, postmodernismul caută să lărgească imaginația politică și aria posibilităților politice de transformare a relațiilor internaționale
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
actori și mișcări ce operează în afara și dincolo de frontierele statului. În al treilea rând, postmodernismul caută să regândească conceptul de politic fără invocarea asumpțiilor de suveranitate și reteritorializare. Contestând ideea că localizarea și caracterul politicului trebuie determinate de statul suveran, postmodernismul caută să lărgească imaginația politică și aria posibilităților politice de transformare a relațiilor internaționale. Aceste contribuții par mai importante decât oricând, după evenimentele de pe 11 Septembrie. Traducere de Sabina VARGA Capitolul 8 Constructivismul Christian Reus-Smit În anii '80, două tipuri
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
o categorie relevantă empiric, un instrument de analiză necesar pentru aprofundarea relațiilor globale de putere, dar și o poziție normativă care ar putea permite viziuni alternative ale relațiilor internaționale. Împreună cu o paletă de noi perspective asupra politicii mondiale, incluzând aici postmodernismul, constructivismul, teoria critică și ecologismul internațional, teoriile feministe au contestat puterea și cunoașterea definitorii pentru curentele realiste și liberale din domeniul Relațiilor Internaționale. Ca și celelalte teorii contemporane, feminismul mută accentul pus pe relațiile interstatale către o analiză mai comprehensivă
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
bazate pe simulări computerizate ale lui Meadows și ale colaboratorilor săi (deși echipa acesteia a produs o altă carte ce analiza situația după douăzeci de ani Beyond the Limits, Meadows și Randers 1992). Astfel de perspective "post-dezvoltare" se inspiră din postmodernism și feminism (ex. Escobar 1995; Shiva 1998) și au fost folosite de ecologiștii din Nord pentru a elabora perspectiva "ecologiei globale". Creșterea economică a redevenit subiect al criticilor prin punerea în cauză a "dezvoltării", deși criticii au făcut conexiuni mult
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
Peoples (Cambridge). Rao, A. (1995) "Gender and Culture", în J. Peters și A. Wolper (ed.), Women's Rights/Human Rights: International Feminist Perspectives (New York). Rathergeber, M. (1995) "Gender and Development in Action", în M.H. Marchand și J.L. Parpart (ed.), Feminism/Postmodernism/Development (London). Rawls, J. (1999) The Law of Peoples (Harvard). Reanda, L. (1999) "Engendering the United Nations: The Changing International Agenda", European Journal of Women's Studies, 6. Regan, P.M. și Paskeviciute, A. (2003) "Women's Access to Politics and
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
66, 67, 68, 69, 183, 190, 228, 236, 239 politică globală, 24, 26, 40, 41, 87, 213, 214, 251, 271, 272, 273, 274 politică identitară, 27, 147 politici de ajustare structurală, 92 poluare, 41, 262 popor, 119, 204 postcolonialism, 147 postmodernism, 35, 40, 147, 179-206, 233, 263 poststructuralism, 179, 278, 279 pozitivism, 16, 43, 159, 168, 207, 278 predicții structurale, 54, 55 preocupări normative, 65, 278 principiul non-intervenției, 111, 113 privatizare, 92 "problematica anarhiei", 188, 189 Productivism, 266 Producție, 40, 84
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
BURCHIL Teoria relațiilor internaționale 2 1 TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Notă introductivă TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Introducere TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Realismul TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Liberalismul TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Școala Engleză Marxismul TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Teoria critică Postmodernismul TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Constructivismul TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Feminismul TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Ecologismul Bibliografie TEORII ALE RELAȚIILOR INTERNAȚIONALE Indice de nume proprii Indice tematic
by Scott Burchill, Richard Devetak, Jacqui True [Corola-publishinghouse/Science/1081_a_2589]
-
care autoarea și-l asumă conștient. O triplă perspectivă își desfășoară valențele în carte, mergând de la generalul întemeiat pe viziunea deconstructivistă actuală, venind dinspre filosofie, istoria culturii, hermeneutică literară ș.a., trecând prin arcul temporal care unește modernitatea, cu neomodernismul și postmodernismul spre particularul unei experiențe poetice de o mare bogăție și rafinament al formei, ocupând un loc central în neomodernismul românesc postbelic. Această triplă structură a lucrării a presupus stabilirea unei relații hermeneutice atent argumentată între problematica actuală a deconstrucției, conturarea
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
ideatică. Generație etică și estetică totodată, marcată de nume precum: Nichita Stănescu, Marin Sorescu, Ana Blandiana, Ioan Alexandru, A. E. Baconski, Ileana Mălăncioiu, Generația '60 este atașată curentului neomodernist, recunoscut drept curent de tranziție între două mari paradigme: modernismul și postmodernismul. Având șansa de a uza atât de uneltele modernității, cât și de cele ale începutului de postmodernitate, reinstaurând, totodată, ceea ce europenii promovează încă din modernitate, și anume afectul, s-ar putea spune că rolul neomodernismului este unul recuperator. Se observă
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
parte a acestui capitol, o prezentare a ideii de deconstrucție, pornind de la definiție, istoric, clasificare, ipoteze, și continuând cu urmărirea fenomenului pe mai multe sectoare culturale, în capitole precum: Conceptul de deconstrucție, Deconstrucția ca reconstrucție, Deconstrucție și deconstructivism, Deconstructivism și postmodernism. Al doilea capitol, intitulat Neomodernismul și Generația '60, constituind al doilea obiectiv al studiului de față, conține o prezentare detaliată a acestuia, din perspectiva studiilor de istorie și de critică literară, având-o pe Ana Blandiana, ca autoare de referință
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
este o problemă de dezbătut, în timp ce alți arhitecți au fost influențați de multiplele dezechilibre geometrice ale mișcării artistice sovietice programatice a anilor 1930, Constructivism. Există, de asemenea, referiri multiple ale deconstructivismului la alte mișcări artistice importante ale secolului XX: modernism, postmodernism, expresionism, cubism, minimalism și artă contemporană. Oricum, încercarea generală a mișcării deconstructiviste este de a realiza progresul arhitecturii înspre o direcție neexplorată pînă la începutul anilor 1980, aceea a ignorării regulilor constrictive anterioare, "funcția determină forma", "purism", "fidelitate față de materialele
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
în orice fel de gândire. Această permanentă procesualitate pune în centru limbajul și, deși se bazează pe o critică radicală a textului, nu demolează centrul, ci îl recondiționează, printr-o recontextualizare a sa. Ioana Em Petrescu, în volumul său, Modernism Postmodernism. O ipoteză 64, leagă deconstrucția și deconstructivismul derridian, de etapa de început a postmodernismului, asimilată de către neomodernism: "Ipotezele Ioanei Em. Petrescu asupra începutului postmodernismului au drept punct de reper postmodernismul deconstrucției și, în primul rând, al filosofiei lui Derrida, citită
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]