4,226 matches
-
Nu doar bani, dar de dragul acestui om, eu, ca să zic așa, chiar viața... nu, de altfel, nu vreau să exagerez, nu viața, dar dacă, să zicem, s-ar întâmpla să fie o criză de friguri, un furuncul sau chiar o tuse, atunci, zău, aș fi gata să le îndur, firește, numai dacă ar fi mare nevoie de așa ceva; căci îl consider un om mare, dar pierdut! Asta-i, nu doar bani! — Prin urmare, îi dai bani? — N-nu; bani nu i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
numai ca să aibă plăcerea de a-i sfâșia inima. Și de ce nu moare? Ia spune-mi, rogu-te! Doar și-a luat angajamentul că moare în trei săptămâni, iar la noi chiar s-a îngrășat! A rărit-o și cu tusea; ieri seară mi-a spus că nu mai scuipă sânge când tușește. — Alungă-l. Nu-l urăsc, îl disprețuiesc, rosti Ganea cu mândrie. Bine, îl urăsc, fie! strigă el deodată cu o furie neobișnuită. Asta i-o voi spune verde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
o jumătate de oră după plecarea doamnelor Epancin, apăru la el Ippolit, atât de ostenit și sleit de puteri, încât, intrând și nescoțând măcar un cuvânt, se prăbuși literalmente, ca leșinat, într-un fotoliu și fulgerător fu zguduit de o tuse insuportabilă. Tuși până ajunse să scuipe sânge. Ochii îi străluceau și pete roșii i se aprinseră în obraji. Prințul bâigui câteva cuvinte, dar acesta nu-i răspunse și mult timp își flutură doar mâinile, cerând să nu fie deocamdată deranjat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
versurile astea tâmpite: Și poate că la tristu-mi asfințit Iubirea-mi va surâde-ntr-un sfârșit 81. Ha-ha! izbucni el brusc într-un hohot de râs isteric și începu să tușească. Și ca să vedeți, spuse el răgușit, printre accesele de tuse, ce fel de om e Ganecika: vorbește de „resturi“, când de fapt tocmai de așa ceva e gata să profite! Prințul tăcu îndelung. Era îngrozit. — Spuneai ceva de o întâlnire cu Nastasia Filippovna? îngăimă el în cele din urmă. — Cum, doar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Câteva ilustrații incluse În carte vin să Întregească mănunchiul de sensuri, asemenea acestui haiku disimulat În inima altei poezii: ,,Sunt că până/ Pe apele culorilor/ Fir de tăcere” (,,Culoarea apelor”). Volumul se lasă văzut ca un tablou al poeziei În tuse suprapuse, un palimpsest al succesivităților răsfrânte. Din obiect pur al căutărilor, poezia devine ea Însăși căutare a elementelor pure din straturile existenței: ,,Plâns ritual În speranța/ În vers, alergare spre suflet;/ Pustiu spre pustiu/ Distruge pasărea/ Strivesc neputincios aparențele./ Pășesc
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
apărut recent la Casa Editorială Moldova, Alexandru Tăcu face o Îndelunga incursiune În timp și spațiu prin propria-i ființă, adesea luându-și tovarăși de drum poeți și locuri devenite aproape mitice pentru ieșeni. De data aceasta portretul sau cu tuse inegale și-l pune În deschiderea cărții, ca un clinchet de pahare pline: ,,Loviți-mi noaptea-n poartă cu doctorul Khayyam/ Voi, peregrini cu mintea În reverii astrale/ Niște povești cu muze pentru trăsniți mai am/ Și pentr-un chef
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
interesează. Athanas clatină din cap, după care îi arată din ochi una din cele opt încăperi care dau în atrium. — Scribonius Libo? întreabă încet. Secretarul încuviințează pe tăcute. Nici n-ar putea vorbi, căci îl încearcă un nou acces de tuse. Asinius Gallus îi pune mâna pe umăr: — Ia-ți liber azi și pune-te pe picioare. O să încerc să mă descurc cu unul dintre scribi. Nu-i va fi deloc ușor, că nu mai are nici un alt sclav la fel de in
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
fiică vitregă înveșmântată sobru și ducând un trai decent. Fără să vrea, pe gură îi țâșnește un gâlgâit de râs. Din toate părțile îl împung imediat ochi mirați. Este nevoit să se prefacă că se luptă cu un acces de tuse. Cu această ocazie îl descoperă pe Velleius din nou lângă el. — Ah! Aicea ești! spune mulțumit. A uitat de el. Mătură din nou cu privirea mulțimea adunată în interiorul incintei sacre. Majoritatea sunt rude, prinse în păienjenișul legătu rilor matrimoniale pe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
jucăriile Sănduței. La câteva minute după pornire aprinde o țigară și începe a tuși într-un mod exasperant. Suntem speriați, mai ales că fetița noastră cu un an înainte fusese bolnavă de pleurezie. Ce să facem? Să răbdăm. Asta e tuse convulsivă, spun eu Sănduței care și întreabă ce e aia convulsivă. Măgărească, o lămuresc eu. Dar de ce măgărească? E luată de la măgari? În fine se așterne tăcere, dar tusea continuă destul de violent. După o oră de drum vedem o foarte
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
fusese bolnavă de pleurezie. Ce să facem? Să răbdăm. Asta e tuse convulsivă, spun eu Sănduței care și întreabă ce e aia convulsivă. Măgărească, o lămuresc eu. Dar de ce măgărească? E luată de la măgari? În fine se așterne tăcere, dar tusea continuă destul de violent. După o oră de drum vedem o foarte mică stațiune pomicolă pierdută în imensitatea câmpului de aci. Se urmărește înmulțirea de puieți din soiurile cele mai potrivite pentru clima Dakotei. Deocamdată stațiunea e bogată în broșuri. Ea
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
clădite cu gust, străzi largi, curate, câteva hoteluri care denotă un centru turistic căutat. Domnișoara care ne-a tușit tot timpul își cere scuze pentru deranj și face și gestul frumos de a ne invita la familia ei. Speriați de tusea ei continuă, am fost nevoiți să nu acceptăm. Rapid City, la 4000 kilometri de New-York va avea un viitor turistic important. În primul rând, în partea de vest a orașului, chiar din marginea sa, încep Munții Negri - Black Hills, cu
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
de gînd s-o mănînci? — De ce mă Întrebi? O vrei tu? — Eu am mîncat deja. Cam așa ceva. Știu ce mănînci la masă. Ceai și tutun. — Și gin, cu ceva noroc! Mickey rîse din nou, iar rîsul i se transformă În tuse. — Mănînc-o, zise ea ștergîndu-și gura. Hai. Ești prea slabă. — Și ce-i cu asta? zise Kay. Toți sînt slabi, nu crezi? SÎnt În pas cu moda, nimic mai mult. De fapt, văzînd chifla unsuroasă și pudrată cu zaharină i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Nu? N-ar fi trebuit să sun, nu-i așa? — Nu prea. Pierdeam vremea pe-acasă. Eu... o clipă, te rog. Se auzi un pufăit și apoi senzația de telefon mort. Kay acoperise receptorul cu palma și Începuse să tușească. Tusea continuă. Helen și-o imagină, așa cum o văzuse deseori - În convulsii, cu ochii apoși, cu fața stacojie, cu plămînii plini de fum și praf de cărămidă. — Kay? Ți-e bine? — Încă pe linie, zise Kay, revenind. Nu-i prea rău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sulf și melasă peste cărbuni, astfel încât se produce un fum gros, verde-albăstrui, care-i face pe toți să se înece și lasă un miros dezgustător în încăperi. Nici noaptea în vis un scapă de epidemie. Figuri umflate și zgomot de tuse îl urmăresc pe străzi unde casele și magazinele par să se contopească, estompându-și contururile, invadate de propriul lor sistem arhitectural de maladii incurabile. Oamenii din visele lui sunt îngrozitori, nedeslușiți. La o singură privire sau atingere se topesc unii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
motivul. Pandit Razdan devine brusc interesat și cu o mișcare din cap îi indică să continue. Sub gravitatea momentului, femeia ridică mâna ca și cum s-ar adresa cerului: Casa asta, rostește ea cu gravitate, este blestemată. Stăpânul este cuprins de o tuse violentă. Cum să-i spună acestui om bolnav că singurul său fiu, pe care l-a îngrijit cu dragoste timp de cincisprezece ani este de fapt, bastardul unui englez, care nu aparține nici unei caste, mănână orice murdărie și nu deosebește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
belicos în sus pe obraji. Pântecele lucios al bărbatului se ițește spre Pran. Omul se sprijină de cadrul ușii și-și răsucește vârful mustății între degetul mare și arătător. — Ia să te vedem, zice bărbatul, izbucnind într-un acces de tuse. Pran îl privește atent. Privirea bărbatului se întunecă. — Întoarce-te, prostule mic!Arată-mi ce ai aici! Intimidat, Pran se întoarce. Dă-i jos! se răstește bărbatul, atât de tare încât dislocă o bucată de flegmă. Abia cu mare efort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Masa nu se mai mișcă și pentru un minut sau două, singurul zgomot care se mai aude în salon, este respirația greoaie a mediului. Apoi, foarte încet, abia perceptibil, se un sunet de clopoței. O voce de copilă, întreruptă de tuse, iese din gâtlejul doamnei Pereira. — Tra, la, la! Eu sunt! Cei din jurul mesei rămân în tăcere. — Hey, la! Ce distracție! Așa de întunecați, așa de posomorâți, de ce sunteți supărați? Domnul Shvipuri vorbește cu glas tremurat. — Spirite! Cine ești? — Cine sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
-mi, se aude vocea domnișoarei Garnier. Este bine acolo? — Foarte bine! Numai lumină și fericire. Bucurie, tra la la! — Te rog! intervine din nou domnișoara Garnier. Este cineva din Charleroi pe acolo? Doamna Pereira este cuprinsă de un acces de tuse. Bobby o simte foindu-se pe scaun. Încă o dată se aude zgomotul îndepărtat al unor clopoței și masa începe să se clatine. — Te rog! Domnișoara Garnier pare disperată. Charleroi? Ai văzut pe cineva? Te rog! Ai văzut? Domnișoara Garnier va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
l-am sunat, nu-i așa? Rahat fără creier. Niciodată nu a avut curajul să mă înfrunte. Și Art Loesser, nu? Niște Iuda. O să îi țin minte. Niciodată nu-i uit pe cei care mă trădează. Avu un acces de tuse. Când se termină, Weir începu din nou să privească de jur împrejurul camerei. - Kara... Așa spuneai că te cheamă? Tu cine mai ești? - Sunt iluzionistă, răspunse ea sfidător. - Una de-a noastră, spuse Weir sarcastic, măsurând-o din priviri. O femeie iluzionist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
despre „Sfatul Patrioților”? - Cum am spus, doar ce am citit prin ziare, răspunse Weir, scărpinându-și barba cu umărul. Vrei să desfaci puțin cătușele astea? - Nu. Deci, doar ai citit despre „Sfatul Patrioților”? - Exact, spuse Weir într-un acces de tuse. - Unde? - În revista „Time”, cred. - Ești educat, vorbești bine. Bănuiesc că nu le împărtășești filosofia. - Bineînțeles că nu, șuieră el. Mi se par niște bigoți scăpați de sub control. - Deci, dacă nu crezi în ideile lor, înseamnă că singurul motiv pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
un moment dat sună, dar nu-i răspunse nimeni. Atunci țipă. Tot nu primi nici un răspuns. Începu să urle și apăru un cap maladiv, care aducea cu un nap sleit. Capul acela tușea din treizeci în treizeci de secunde, o tuse care venea de foarte departe pentru a anunța că toate clipele fericite aveau un sfârșit, la fel ca și trupurile. Deținătorul acestui cap de muribund se numea Mazerulles. Inspectorul rosti acest nume ca pe o lovitură de bici. Am înțeles
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
bluză, apoi ne amestecam pașii până ce ajungeam în camera mea, acolo mă întindea pe pat, se cățăra pe mine ca și când aș fi fost un prun, iar eu îl auzeam pe tata bântuind prin casa goală și tușind, propoziții întregi de tuse ieșeau din gura lui, trupul meu rămânea nemișcat, cum să mă simt eu bine, când el este atât de nefericit, uneori mă invada un val de furie neașteptată, tocmai de asta mă voi simți eu bine, tocmai pentru că el este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
invada un val de furie neașteptată, tocmai de asta mă voi simți eu bine, tocmai pentru că el este atât de nefericit, iar atunci îl trăgeam spre mine pe Udi cel uluit, așezându-i mâna pe sânii mei, gemând adânc, acoperind tusea aceea plină de lamentații. Uneori îl auzeam izbucnind în lacrimi, în ciuda respirației grele a lui Udi, în ciuda frecării membrelor noastre transpirate, lacrimile sfâșietoare ale unui copil neglijat, care știe că nu va veni nimeni la el, și chiar și acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
furia, înăuntru este Udi al meu, soțul meu, odată mi-am scris numele pe lobul urechii sale, ce-i dă ei dreptul să se apropie de el, lăsându-mă pe mine pe dinafară, să îi păzesc fetița. Un acces de tuse urcă spre gâtul meu, ca și când aș fi înghițit fum, fumul unei gelozii aprinse dintr-odată, trebuie să pun capăt acestei apropieri dintre ei și nu am la dispoziție decât o singură cale, mă întorc în salon și zdruncin coșul până când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
printre umerașe, apoi îmi amintesc deranjată de ziua de naștere care se apropia, la sfârșitul lunii ea va împlini zece ani, sper să îi scrie sau să o sune să o felicite, dar din gâtul meu nu iese decât o tuse seacă, nu este problema mea, este problema lor. Ai zis ceva, întreabă el, iar eu șoptesc, nimic, să ai drum bun, îi mângâi în grabă obrazul, un parfum ușor de praf răzbate dinspre el, de deșert pârjolit și singuratic, își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]