9,526 matches
-
cerească". În 28 martie 2000, printr-un aranjament special al primarului Lisabonei, "Joăo Barroso Soares", a fost acordat "papei Ioan al XXI-lea" un "„mormânt de onoare”" pe aleea centrală, cu aprobarea papei Ioan Paul al II-lea. În „Divina Comedie”, Dante Alighieri (1265-1321) îl vede pe papa Ioan al XXI-lea, numit în continuare "Pedro Hispano" / "Pietro Ispano", în Paradis, alături de personalități religioase ilustre, între care Sfântul Ioan Gură de Aur, Sfântul Anselm și Sfântul Bonaventura. "Pedro Hispano" / "Pietro Ispano
Papa Ioan al XXI-lea () [Corola-website/Science/305431_a_306760]
-
Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux (4 februarie 1688, Paris - 12 februarie 1763 id.) a fost un dramaturg , prozator și publicist francez, cel mai important autor francez de comedii din secolul al XVIII - lea, reprezentant al iluminismului timpuriu. Comediile sale reprezintă analize minuțioase ale sentimentului iubirii și desfășoară o artă rafinată a nuanțelor. Dialogul este spiritual, adesea prețios, cunoscut ca „marivaudage”. S-a născut la Paris la 4 februarie
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux (4 februarie 1688, Paris - 12 februarie 1763 id.) a fost un dramaturg , prozator și publicist francez, cel mai important autor francez de comedii din secolul al XVIII - lea, reprezentant al iluminismului timpuriu. Comediile sale reprezintă analize minuțioase ale sentimentului iubirii și desfășoară o artă rafinată a nuanțelor. Dialogul este spiritual, adesea prețios, cunoscut ca „marivaudage”. S-a născut la Paris la 4 februarie 1688 în familia unui magistrat de origine normandă numit Nicolas
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
Riom, unde s-a familiarizat, printre altele, cu literatura latină . Ca adolescent face cunostință, după câte se pare, cu scrierile lui Cervantes, Mlle de Scudery, La Calprenede, a căror influență se întrevede în romanele sale de debut. De asemenea cunoaște comediile lui Molière și ale lui Jean François Regnard. La 22 ani se stabilește definitiv la Paris, unde se înscrie la facultatea de drept. În 1712 abandonează studiile de drept după numai doi ani și se dedică activitătii literare si jurnalistice
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
Law, în ale cărui bilete investise toată zestrea soției, își ia în cele din urmă licența în drept în 1721, este recunoscut ca avocat și primit în parlamentul Parisului, dar nu va practica niciodată. Devine un frecventator entuziast al trupei Comediei italiene revenită la Paris după lungul exil impus în 1697 de Ludovic al XIV-lea și scrie pentru aceasta un mare număr de piese, influențate între altele de tradiția Commediei dell'arte . Unica tragedie pe care o scrie, "Moartea lui
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
după lungul exil impus în 1697 de Ludovic al XIV-lea și scrie pentru aceasta un mare număr de piese, influențate între altele de tradiția Commediei dell'arte . Unica tragedie pe care o scrie, "Moartea lui Hannibal", jucată pe scena Comediei franceze, nu are succes. În 1721 înființează revista "Le spectateur francais ", pe care o scrie și redactează singur ( 25 numere pana in 1734) după modelul lui "The Spectator" din Anglia. Începând cu anul 1730, frecventează asiduu saloanele literare, mai ales
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
din Anglia. Începând cu anul 1730, frecventează asiduu saloanele literare, mai ales cel al Doamnei de Lambert, al doamnei de Tencin, al doamnei de Teffand și al doamnei Geoffrin. Prima sa piesă scrisă în versuri la 18 ani a fost comedia într-un act " Tatăl cel prudent si echitabil" (martie 1712). Urmează apoi romanul burlesc, dar și psihologic în cinci volume și în stil "prețios" " Aventurile lui *** sau Efectele surprinzătoare ale simpatiei " ( 1713 - 1714) , apoi romanul "Trăsura împotmolită" în 1714 și
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
1737) După „Scrisorile conținând o o aventură” și o serie de eseuri publicate în „Mercure de France” și în alte reviste („Scrisori despre locuitorii Parisului”1717,„Gânduri asupra unor diverse subiecte" - Marivaux dedică un număr mare de piese de teatru Comediei italiene din Paris, în care se remarcau actori ca Silvia (Zanetta Benozzi), Flaminia (Elena Balletti), Lelio și Thomassin (Thomasso Antonio Vicentini), începând cu „Arlequin șlefuit de dragoste” și „Dragoste și Adevăr”, continuând cu „Surpriza dragostei”,1722, „Dubla inconstanță” (sau „Dubla
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
și „Moștenitorul satului” 1725 „Triumful lui Plutus” 1728 „Noua Colonie” 1729 și culminând cu "Jocul dragostei și întâmplării ", apoi "Școala mamelor" 1732 , "Fericita stratagemă" 1733 , "Mama confidentă" 1735 , "Falsele confidențe" 1737 , "Bucuria neprevăzută" 1738 " Sincerele" 1739 si "Încercarea" 1740. Teatrului Comedia franceză îi încredințează 9 dintre comediile sale , între care trei au avut mai multă trecere la public : "A doua surpriză a dragostei" 1727 , "Testamentul" 1736 și "Prejudecata învinsă" 1746. Celelalte , " Deznodământul neprevăzut" 1724 , "Insula rațiunii" 1727 , "Reunirea iubirilor" 1731 ,"Jurămintele
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
Plutus” 1728 „Noua Colonie” 1729 și culminând cu "Jocul dragostei și întâmplării ", apoi "Școala mamelor" 1732 , "Fericita stratagemă" 1733 , "Mama confidentă" 1735 , "Falsele confidențe" 1737 , "Bucuria neprevăzută" 1738 " Sincerele" 1739 si "Încercarea" 1740. Teatrului Comedia franceză îi încredințează 9 dintre comediile sale , între care trei au avut mai multă trecere la public : "A doua surpriză a dragostei" 1727 , "Testamentul" 1736 și "Prejudecata învinsă" 1746. Celelalte , " Deznodământul neprevăzut" 1724 , "Insula rațiunii" 1727 , "Reunirea iubirilor" 1731 ,"Jurămintele indiscrete" 1732 , "Filfizonul îndreptat" 1734 și
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
și au înlocuit expresii - ca «se rendre amoureux» - considerate corecte și potrivite până în vremea sa. Alături de Voltaire era totuși cel mai jucat dramaturg din vremea sa. Enciclopediștii îl desconsiderau, (cu excepția lui d'Alembert și a lui Helvetius) iar publicul prefera comediile mai lacrimogene ale lui La Chaussée . Aprecierea negativă adusă de numeroșii săi adversari a însoțit creația lui Marivaux vreme de un secol și jumătate, termenul de „marivaudage” păstrând mult timp o conotație pejorativă și fiind asociat nu numai cu un
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
secol și jumătate, termenul de „marivaudage” păstrând mult timp o conotație pejorativă și fiind asociat nu numai cu un limbaj alambicat, dar și cu excesul de analiză psihologică . Dupa ce spectatorii s-au obișnuit in secolul al XIX-lea cu comediile lui Alfred de Musset care și ele accentuau subtextul emoțional și se bazau pe observația psihologică a relațiilor dintre sexe, și locul lui Marivaux a început a fi reevaluat. Bogata sa operă este reabilitată cu totul mai ales în secolul
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
fi reevaluat. Bogata sa operă este reabilitată cu totul mai ales în secolul al XX lea. Este apreciat, între altele, pentru observația psihologică , ca și pentru interesul deosebit pe care l-a acordat poziției sociale a femeii. Deși autor de comedii, e considerat mai degrabă un continuator al lui Racine decât al lui Molière. După două încercări nereușite în 1732 și 1736 , este ales 10 decembrie 1742, cu sprijinul Doamnei de Tencin la Academia franceză , în defavoarea faimosului său rival, Voltaire. Discursul
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
e comparat de acesta cu Teofrast. În schimb, cuvântarea ținută de el însuși cu acest prilej este un elogiu fără precedent adus aportului limbii și spiritului francez la cultura și progresul Europei. A mai scris și în ultimii ani câteva comedii într-un act ,ca „Felicie” și „Actorii de bună credință”. În 1745 fiica sa se călugărește. În ciuda renumelui și a primirii la Academie , situația materială a lui Marivaux, care se intreține numai din scris, rămâne mereu precară. Este nevoit să
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
în prietenia cu domnișoara de Saint-Jean. Bolnav fiind din 1758 , moare la Paris, se pare, de o pleurezie la 12 februarie 1763 la vârsta de 75 ani.Fiicei sale îi poate lăsa prin testament doar puține resurse de venit. 1/Comedii: 36 a/cu subiect filosofic,mitologic, utopic, alegoric despre experimentări sociale: b/cu subiect romanesc : c/despre viața cotidiană, moravurile : d/sentimentale , psihologice, consacrate metafizicii inimii': - cu multe jocuri de limbaj e/despre teatru 2/ Tragedie Moartea lui Hannibal (Annibal
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
și morala Marivaux a fondat revistele: "Le spectateur français", "L'indigent philosophe", "Le cabinet du philosophe". Compozitorul al cărui nume se asociază cel mai des cu Marivaux este contemporanul său Jean-Joseph Mouret, care a compus divertimenti pentru o parte din comediile sale reprezentate de trupa Noului Teatru Italian din Paris („Surpiza dragostei”,„Falsa servitoare”, „Triumful lui Plutus”,„Les Tours du Carnaval”,„Dubla nestatornicie”,„Insula sclavilor”,„Dragostea și adevărul, „Noua Colonie”) (CD al ansamblului Compagnie Baroque condus de Michel Verschaeve, 2003) În
Pierre de Marivaux () [Corola-website/Science/311521_a_312850]
-
și „Fantasio” sau „Lear”. Frédéric Damé a scris mai multe cărți de istorie culturală și memorialistică, piese de teatru, precum și un prim dicționar bilingv român-francez. Idealist și moralizator, nu a gustat uneori umorul lui Caragiale, și a criticat ca „imorală” comedia acestuia, "O noapte furtunoasă". Comentariul făcut în 1879 de către Frédéric Damé privind traducerea piesei "Vârful cu dor" (autoare Carmen Sylva), traducere făcută de Mihai Eminescu: "Dacă traducătorul, d. E-scu a ținut a fi original, poate să fie sigur că a
Frédéric Damé () [Corola-website/Science/323170_a_324499]
-
Sisterhood of the Traveling Pant 2". Similar cu primul film, Lively a fost primită pozitiv de critici. În noiembrie 2009, filmul a avut încasări de peste 44 milioane dolari. În 2009, Lively a apărut ca Gabrielle DiMarco, un rol minor în comedia romantică "New York, I love you" o continuare a filmului din 2006 "Paris, je t'aime", care a primit recenzii pozitive din partea criticilor, dar a avut încasări sub așteptări.. În octombrie 2009, Lively a început filmările scenelor ei pentru rolul ei
Blake Lively () [Corola-website/Science/322079_a_323408]
-
Dramă. În 1991 ,el și patru prieteni au fondat o companie de actorie. Acesta a intrat în atenția publicului interpretând rolul unui criminal, Albie Kinsella, într-un episod din Cracker. Curând „a aterizat” în rolul unui polițist, Hamish Macbeth în comedia dramatică BBC. În 1996 și 1997, a apărut în două dintre cele mai bune roluri din cariera sa: cea a psihopatului Francis Begbie în filmul "Trainspotting" și Gaz, liderul unui grup de stripteri amatori în „The Full Monty”. El a
Robert Carlyle () [Corola-website/Science/315527_a_316856]
-
al Vienei - d. 1576, Sibiu), precursor al zborului cu rachetă, care și-a imaginat, între 1529-55, la Sibiu, tehnica rachetei în trepte. "Secretul Armei.. secrete" (1988), este un fel de "commedia dell'arte" cinematografică, un basm modern, în haine de comedie burlesca, în care poveștile se amestecă ingenios cu elemente din mitologia civilizației moderne: monitoare TV cu transmisii fotbalistice, muzica și gesticulație specifice universului disco-punk & pop-rock etc. A reușit să facă 9 filme, dintre care ultimul, " Cine are dreptate?" (1990), pe
Alexandru Tatos () [Corola-website/Science/306174_a_307503]
-
film - rol principal în filmul „Ritmuri” -scenariul și regia Lucian Bratu; Din activitatea sa în teatru: 2012 rol principal și regizor secund al spectacolului „Trei prințese fermecate” de Cristian Pepino la teatrul „Mască”, regia Cristian Pepino; 2011 "Angelo" în spectacolul "Comedia erorilor" de W. Shakespeare la Teatrul Mască, regia Mihai Mălaimare; 2011 "Arlecchino" în spectacolul "Bădăranii" ("I quatro rusteghi") după Carlo Goldoni la Operă Națională din București, regia Peter Pavlik; 2010 "Pantalone" în spectacolul "Îndrăgostiții" la Teatrul "Mască" ; scenariu și regia
Cosmin Șofron () [Corola-website/Science/331187_a_332516]
-
era falimentar. În 1974, "The Sonny & Cher Comedy Hour" a continuat să primească nominalizări la premiile Globurile de Aur și Emmy, Cher câștigând chiar un Glob de Aur la categoria „Cea mai bună actriță de televiziune într-un muzical sau comedie”. În ciuda succesului, cuplul nu se mai înțelegea: „Dacă te uitai la emisiune credeai că eu îi conduceam viața lui Sonny. Hah! În viața reală, era un dictator sicilian - nu puteam să spun nimic! Eram în top 10, aveam atâția bani
Sonny amp; Cher () [Corola-website/Science/315177_a_316506]
-
tansplant, o medalie de bronz la Campionatul Național de Decatlon, locul trei la Campionatul Mondial de Bobsleigh și locul 12 la Olimpiada de la Calgari din 1988. Debutul său în actorie a fost în serialul “A Different World”, un serial de comedie despre studenți, unde a jucat alături de Halle Berry. Dell a jucat timp de 5 ani în arhicunoscutul serial, “Tânăr și neliniștit”, în rolul detectivului Troy Hawkins. Dell a părăsit serialul după ce a fost diacnosticat cu colangită cronică sclerozantă, în 2005
Howard Dell () [Corola-website/Science/336918_a_338247]
-
gătește ceva în timp ce este beata. Pe langă canalul ei principal, ea mai deține un al doilea canal, în care vorbește despre viața în general și își spune opinia în legătură cu diferite subiecte. Ea a coregizat și a jucat în filmul de comedie independent "Câmp Takota", apărut în 2014. A scris o parodie a unei cărți de bucate care a fost un "New York Times" bestseller pentru 5 săptămâni în 2014.
Hannah Hart () [Corola-website/Science/334503_a_335832]
-
prea mult de soare. Ca și la eroii tragediilor antice, măreția bătrânului constă în asumarea curajoasă a eșecului, în depășirea lui prin păstrarea demnității umane. Simbolul scheletului uriaș cu care pescarul se întoarce acasă se opune simbolului maimuței albe din “Comedia modernă” a lui Galsworthy. Dacă acesta din urmă semnifică blazarea unei lumi superficiale, care gusta fără efort miezul fructului (adică plăcerile ușoare ale vietii) și îi aruncă nepăsătoare coaja, scheletul peștelui simbolizeazăa în mod esențializat victoria morală a omului, satisfacția
Bătrânul și marea () [Corola-website/Science/315336_a_316665]