4,340 matches
-
și Chocolat, sau Excentric Brick and Brock“. — De unde știi tu toate numele astea? Să fi uitat oare că mă interesau multe lucruri? Încă de cînd eram mici, tata Își Încurajase Întotdeauna copiii să facă spectacole În timpul vacanței mari. Primul cuvînt complicat din limba franceză pe care am izbutit să-l scriu corect a fost saynète, echivalentul scheciului. Aveam acasă un teatru de păpuși, cu vechi marionete lyoneze care o distraseră deja pe mama cînd era copil. Tata ne furniza schema. Scrisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
de educație catolică de mina Întîi și douăzeci de ani de educație sexuală cvasi-inexistentă făcuseră din mine un erotoman și un agorafob. Chiar că eram la ananghie! Cum am reușit să mă Îndrăgostesc de Delphine? Cu Delphine n-a fost complicat: ne-a fost de ajuns să ne Întîlnim ca să ne iubim. CÎnd Îi spun asta, protestează: — La Început, tu nu mă iubeai. Erai Încă subjugat de Ana Augustina ta! O găseai mai inteligentă și mai frumoasă ca mine. — Delphine, Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
în integralitatea ei tema extincției poetului, nu doar în ultimul său act, cel consacrat propriu-zis sfârșitului lui Ovidiu la Tomis. De la început, personajul e plasat sub zodie funebră. Mistuit de chinurile geloziei fără leac, Ibis năzuiește să-și ia drept complice infernul și e dispus să-și pună averea la bătaie ca să dispară Ovidiu. El plănuiește să apeleze la un brav gladiator/ Ce are meseria de crunt omorâtor cu gândul ca acesta să-i ucidă pe poet și pe iubita lui
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
în finalul prefeței la Thebaida, el închină astfel celor de mâine lucrări cu oameni de ieri și cu învățături din vecii vecilor (p. 139). Intriga simplă a tragediilor grecești nu-l mai satisface pe autorul modern care simte nevoia să complice și să îmbogățească acțiunea. În Prometeu, el reia materia din piesa lui Eschil Prometeu înlănțuit, singura secvență păstrată până astăzi dintr-un ciclu dramatic consacrat titanului pedepsit de Zeus pentru că a furat din cer focul și l-a dăruit oamenilor
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
recurge la un procedeu folosit încă din Antichitate de scriitorii latini care adaptau un model elin - contaminarea, adică îmbogățirea intrigii principale prin întrebuințarea unor elemente preluate dintr-o sursă secundară. Combinând un număr mare de opere dramatice eline, Victor Eftimiu complică excesiv firele narative. În Thebaida, el întrebuințează trei surse principale și două secundare pentru a oferi o variantă condensată a celor mai însemnate momente din istoria Labdacizilor. În primele două acte, el prezintă, în conformitate cu scenariul propus de Sofocle în Oedip
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
Povestea înălțării la cer știa prea bine/ Că le voi cere trupul [...]/ Și-au născocit minunea, al înălțării crez - III, p. 328). Personajele pun, așadar, sub semnul întrebării legendele în care sunt ele însele implicate. S-ar zice că Eftimiu complică mereu acțiunea inspirată din mai mulți autori greci și pentru a avea ocazia de a contesta verosimilitatea faptelor înfățișate de Homer, Eschil sau Euripide. Efectul este oricum unul de subminare implicită a dimensiunii mitice. Corul antic este și de data
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
și, așa cum precizează autorul, multe fraze sunt luate cuvânt cu cuvânt de acolo (II, p. 115). În chip neașteptat, într-o scriere despre lumea greacă scena capătă treptat un caracter de Ev Mediu (II, p. 115), iar jocul interferențelor literare complică imixtiunea planurilor temporale. Din nou, Atena lui Ștefan Zicher apare ca un spațiu al îngrădirii libertăților cetățenești, care prezintă destule analogii cu România comunistă. Pentru a lua un singur exemplu, scena aclamării Aglaiei, adevărată mamă din Atena (I, p. 100
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
lui Platon, imaginată ca un regim totalitar asemănător celui din România comunistă, și verifică astfel cum acționează destinul în epoca istorică a rațiunii. Mitul, istoria și actualitatea se contopesc în mod inedit, jocul interferențelor livrești cu texte antice și moderne complică întrețeserea planurilor temporale. Într-o piesă despre dictatură și democrație, Horia Lovinescu folosește drept suport capitolele din cronica lui Titus Livius în care sunt descrise izgonirea lui Tarquinius Superbus și instalarea republicii romane. Scriind despre același subiect, Ștefan Augustin Doinaș
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
tragicilor greci, modelele consacrate ale genului. Nesa tisfăcut de simplitatea monocordă a intrigii originale, Victor Eftimiu o îmbogățește prin contaminare, procedeu folosit și de scriitorii latini când împrumutau de la precursorii greci. Prin împletirea firelor narative provenite din surse multiple, el complică excesiv lucrurile, iar pitorescul substituie acumularea lentă de tensiune. Când reface istoria Casandrei, Nicolae Iorga pornește de la o tragedie a lui Eschil (Agamemnon) și alta a lui Euripide (Troienele) păstrând în parte simbolistica originalului, de pildă conotațiile funeste ale focului
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cu un aer distrat, de parcă i s-ar fi cerut ceva cât se poate de obișnuit. Avem în fața noastră foarte multe asemenea fapte ciudate, dar, oricât am apela la ele, nu numai că nu elucidează ci, după părerea noastră, chiar complică înțelegerea lucrurilor; totuși, vom mai da un exemplu. Astfel, știm cu siguranță că în cursul acestor două săptămâni prințul își petrecea zile și seri întregi cu Nastasia Filippovna; că femeia îl lua cu ea la plimbare, la concerte; că zilnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
genul acesta, dar, firește, nu dăduse nici o atenție. Și acum, râse doar și uită din nou. Într-adevăr, Lebedev făcuse niște demersuri câtva timp; calculele acestui om luau parcă întotdeauna naștere din inspirație și, datorită înflăcărării lui de prisos, se complicau, se ramificau și se îndepărtau în toate părțile de punctul inițial; iată de ce prea puține îi reușeau în viață. Când veni mai apoi, deja aproape de ziua nunții, ca să se căiască (avea obiceiul de a veni neapărat să se căiască față de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Când însă moartea încolțește în fiece suflare, rodul suferințelor noastre își păstrează o maturitate neatinsă și viața este mai puțin pierzanie, acordată ultimelor ei rosturi. Nu crești decât la unison cu o agonie-n floare. Prin sentimentul morții, facem viața complice cu absolutul, chiar dacă-i răpim din frăgezime. Închiși în marginile individuale, ce-am face fără ispita de dezmărginire a morții? Doar murind am fost mai mult decât mine, murind rodnic, germinând în vis și forță o agonie ondulată. De ce sfârșit
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ar fi nebunia o scăpare de mizeriile vieții? Această întrebare este justificată numai teoretic, deoarece, practic, pentru omul care suferă de anumite anxietăți, problema apare cu totul în altă lumină sau mai bine zis în altă umbră. Presentimentul nebuniei se complică de teama de luciditatea din nebunie, de teama momentelor de regăsire, de revenire, când intuiția dezastrului ar putea fi atât de chinuitoare, încît să provoace o nebunie și mai mare. Nu există salvare prin nebunie, fiindcă nu există om cu
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
infernală, că nu poate fi explicată decât printr-o răzbunare a cerului... Diferența dintre ruși și evrei consistă în faptul că, pe când evreii își trăiesc religios destinul, rușii își trăiesc religia anistorie ca destin. Amândouă aceste popoare au reușit a complica istoria prin anistoria lor esențială. Ideea mesianică iudaică este mult mai puțin generoasă decât cea rusă. Căci, pe când rușii se zbat în viziunea unei salvări universale, chiar dacă ea are o semnificație pur teoretică, practic urmărindu-și numai axa destinului lor
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
angajează măruntaiele unei națiuni. Dacă stătea în posibilitatea oamenilor să-l împiedice și să-l curme, de mult ar fi fost lichidat. Dar viața umanității tinde, fără să aibă, o finalitate etică. Cine amestecă sentimente în considerațiile asupra războiului își complică existența inutil, deoarece ireparabilul conflictelor umane nu poate fi atenuat nici măcar de intervenția divină. Dumnezeu privește războiul. Puține sânt fenomenele care să dea mai puternic impresia de destin ca el. Nu este interesant că, pe când moartea ne face triști, războiul
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
în continuare. Îi amenință în glumă cu bastonul de lemn: — Reușita părții a doua depinde numai de voi. Ridică autoritar tonul: — Și nu uitați că de mine trebuie să vă temeți la întoarcere, nu de adversarii voștri... Sesizează o privire complice între Vittelius și Pusio. Se indis pune. Termină în surdină: — ...sau de Drusus... Gladiatorii se încolonează în perechi și pornesc: secutorii cu rețiarii, tracii cu murmillonii. La sfârșit, dimacherii acompaniați de veliți și cei doi andabați. După ei, două grupe
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
lui Augustus. De ce-o trebui să schimbe totul și nu-i mai sunt de ajuns cele două părți constitutive ale armatei republicane, legiunile și corpurile auxiliare? Pe el îl acuză de arhaism periculos, dar chiar era nevoie să se complice și cu garnizoana Romei? Să încalce principiul, vechi de mai bine de un secol, conform căruia în Italia n-au voie să staționeze trupe militare? În fața lui, Aelius Seianus îi cercetează trăsăturile împietrite. Sunt mute însă. Nu-și trădează secretul
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Cu un gest grăbit, îi prezintă împăratului șervetul franjurat pe care l poartă pe braț. — Ia-l să te ștergi pe mâini! rostește plină de o importanță copilărească. Toți râd. Fără să se supere, principele îi face discret un semn complice cu mâna să mai aștepte un pic. Își trage apoi maiestuos toga peste cap. Urmează să oficieze cu creștetul acoperit, după ritul roman. Se produce o mișcare în dreptul treptelor. Cei masați acolo se dau respectuoși la o parte să facă
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
și imaginației. Trebuia să-mi joc rolul cu ironie, cum jucasem cu câteva zile În urmă, fără să mă las prins. Eram Într-un muzeu și trebuia să fiu dramatic de ingenios și de lucid. M-am uitat cu familiaritate complice la avioanele de deasupra mea: aș fi putut să mă cațăr În carlinga unui biplan și să aștept noaptea ca și cum aș fi vrut să trec În zbor Marea Mânecii simțind dinainte gustul Legiunii de Onoare. Numele automobilelor de jos Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
răspund, Înseamnă că există cu adevărat. În 1617, Fludd scrie un Tractatus apologeticus integritatem societatis de Rosea Cruce defendens, iar un anume Aloisius Marlianus zice că a sosit momentul să dezvăluie secretul rozacruceenilor”. „Și Îl dezvăluie”. „Așa crezi tu. Îl complică. Pentru că descoperă că, dacă se scad din 1618 cei 188 de ani promiși de rozacruceeni, se obține 1430, care e anul când s-a instituit ordinul Toison d’Or”. „Și unde-i legătura?” „Nu Înțeleg cei 188 de ani, pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
dacă tot telefonezi, nu știi cumva unde e? Singurele momente de gelozie. Dar chiar și În felul acela i-o smulgeam pe Cecilia saxofonistului. Să iubești sau să crezi că iubești, precum eternul sacerdot al unei străvechi răzbunări. Lucrurile se complicaseră cu Sandra: de data aceea Își dăduse seama că povestea mă prinsese prea mult, viața În doi devenise cât se poate de Încordată. E cazul să ne despărțim? Atunci să ne despărțim. Nu, mai stai, să mai vorbim. Nu, așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
facă urât de Adelino Canepa, care, În ceea ce-l privea, era antifascist, din motive foarte clare. Trebuia să se ducă la el În fiecare an ca să se pună de acord cu declarația de venituri. Intra În birou cu un aer complice și plin de siguranță, după ce Încercase să o seducă pe mătușa Caterina cu câteva duzini de ouă. Și se găsea În fața unchiului Carlo, care nu numai că era incoruptibil, ca erou, dar cunoștea mai bine decât oricine cât anume Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
clasă, deși aveau cu doi ani mai mult decât mine, iar asta mult vă spune vouă despre atitudinea lor față de Învățătură. Brutele astea două se numeau Annibale Cantalamessa și Pio Bo. Unu: istoric”. „Ce, cum?” Întrebă Lorenza. Am explicat eu, complice: „Când Salgari se referă la un fapt real (sau pe care el Îl credea real) - să zicem că Taur Așezat după Little Big Horn Îi face zile fripte generalului Custer - la sfârșitul povestirii pune o notă În subsolul paginii, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
celor trei ani de cînd era aici. Nu-l deranja asta; cu toate acestea, Viv și tatăl lui păreau stînjeniți. — E greu, cînd mai sînt și copii, zise Viv. — A, da, spuse tatăl lor, agățîndu-se de acest lucru, chestia asta complică totul. Nu, nu-ți tîrăști copii după tine cînd vii Într-un asemenea loc. Numai dacă Îi aduci să-și vadă tatăl, desigur. Fii atent la ce-ți spun - se uită la fata cu copilul care plîngea și nu reuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să se termine, dar, dimpotrivă, raidul devenise și mai amenințător. CÎnd, după alte cîteva minute o auzi pe Anne bodogănind prin somn, dădu la o parte pătura. Dacă bombele ar veni mai aproape, Anne s-ar putea trezi. Asta ar complica lucrurile. Trebuia să acționeze acum, se gîndi ea, sau niciodată... Se ridică, Își puse capotul și papucii și luă lanterna. Ieși În hol, coborî o rampă, mergînd atent, pipăind drumul, pentru că scara era luminată doar cu un bec albastru. Probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]