4,693 matches
-
sclipitoare (descifrarea unor abrevieri ale jurnalului), dar și rescrierea unei pagini importante de biografie literară. La fel în secvențele dedicate lui Zaciu, Manolescu, Vona, Ianoși, Mălăncioiu, Manolescu, Manea sau Gelu Ionescu, unde surpriza reinterpretării unor episoade biografice sau literare îmbină evocarea tandră (o, dacă ar citi Alain Paruit, ținând cartea cu degetele sale osoase și lungi) cu judecăți bruște, lucide sau cinice, de gând universal strecurat despre întreaga noastră stare culturală. Mă gândesc des și intens la literaturocentrismul culturii noastre și
Uriașii dintre două lumi by Alexan () [Corola-journal/Journalistic/2449_a_3774]
-
nu doar foarte numeroase personalități politice și culturale, ci și oameni necunoscuți, veniți dintr-un "sentiment obscur de reparație ș...ț Mihail Sebastian își primea acum, de la contemporanii săi, toată emoționanta stimă pe care o meritase în timpul vieții". l Din evocările îndurerate apărute în majoritatea publicațiilor bucureștene, din ultimele zile ale lui mai și pînă în iulie 1945, se alcătuiește un portret viu și complex al omului Sebastian, dincolo de convenționalele elogii funebre, așa cum fusese cunoscut de prieteni și colegi în diferite
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/9534_a_10859]
-
care comentează apariția în „Le Point” din 10 noiembrie, e de părere că întreaga opera franceză a lui Cioran reprezintă un exercitiu original de convertire a filosofului. Nu ne aducem aminte că în România centenarul să fi dat naștere unor evocări, analize sau reeditări. Leonardo da Vinci la Național Gallery Cu siguranta cea mai așteptată expoziție a anului și, probabil, a secolului: la 9 noiembrie s-a deschis la Național Gallery din Londra o expoziție care găzduiește 13 din cele 19
Meridiane () [Corola-journal/Journalistic/5067_a_6392]
-
performanță excepțională - aceea de a transforma revista într-un fel de Arhivă a celei mai triste perioade din istoria noastră modernă. Numărul 57 cuprinde cîteva texte remarcabile: fragmente din albumul Lenei Constante pe tema închisorii (desene și mărturii); o impresionantă evocare a Micaelei Ghițescu, Francofonia mea, arătînd cum francofonia, celebrată actualmente, a distrus însă viețile unor eleve de liceu în anul 1948, cînd Institutul Francez a fost închis de comuniști; notăm, de asemenea, articole semnate de Alexandru Zub, Mircea Carp, Claudia
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/9908_a_11233]
-
Nicidecum. Poemele alese de Alex. Ștefănescu pentru această antologie respectă îndeaproape indicele bibliografic al unei cărți mai vechi, Introducere în opera lui Nichita Stănescu (1986), cu unele omisiuni (Unui fascist din Sensul iubirii, Basorelief cu soldați din Dreptul la timp, Evocare din Un pămînt numit România și poemele din grupajul Opere impersonale din care nu rămîne decît poemul Trepte inclus însă în antologia de față în secțiunea Ordinea cuvintelor, adică antologia ce conținea Opere impersonale) și mai multe adaosuri (mai multe
Carte în doi: Nichita Stănescu și Alex. Ștefănescu by Luminița Marcu () [Corola-journal/Journalistic/17262_a_18587]
-
intelectual de înaltă ținută și care nu și-a pierdut căldura umană a adolescentului, visător și ștrengar. Erudiția, cunoștințele lui copleșitoare din domeniul Vechiului Testament, al textelor biblice și al cărților vechi românești se preschimbau în idei fierbinți și în evocări de lumi uitate. Mă îmbăiam în lumea lui și mă simțeam bine, eu, care rareori mă simt bine". A nu se rata evocarea episoadelor cu I.D. Sîrbu, mai ales partea cu turnătorul care ține apoi un discurs elogios impecabil, la
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7837_a_9162]
-
Vechiului Testament, al textelor biblice și al cărților vechi românești se preschimbau în idei fierbinți și în evocări de lumi uitate. Mă îmbăiam în lumea lui și mă simțeam bine, eu, care rareori mă simt bine". A nu se rata evocarea episoadelor cu I.D. Sîrbu, mai ales partea cu turnătorul care ține apoi un discurs elogios impecabil, la înmormântarea scriitorului. O fi fost un exercițiu de ispășire? l Tot în Viața Românească 11, o scrisoare inteligentă și plină de umor a
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7837_a_9162]
-
Tot în Viața Românească 11, o scrisoare inteligentă și plină de umor a lui Dumitru Țepeneag, trimisă în 1988 lui Sorin Mărculescu pe tema Jurnalului de la Păltiniș și a relației dintre protagoniștii cărții. l Cronicarului i-a mai plăcut și evocarea în paralel a Mariei Zambrano și a lui E. Cioran făcută de Călin-Andrei Mihailescu, prezență rară în publicistica de azi. Cu atât mai prețioasă. l Deranjează în acest număr al revistei mania de a pune numele autorilor atât la începutul
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7837_a_9162]
-
până acolo.). Am început să răspund că nu știu să răspund, până când T, prezentă și vigilentă, sesizând impasul, i-a făcut semn lui Andrei care - de voie, de nevoie - a cedat. Iar ieri, telefon de la România Cultural. Că au o evocare Lucian Raicu, că dacă sunt de acord să „intervin" și eu, că - fiindcă da!, cum să nu! - vor reveni după masă cu un telefon. Ce a ieșit, nu mai spun! Ba, ironie peste pupăză!, pe la nouă seara m-am pomenit
Însemnări by Livius Ciocarlie () [Corola-journal/Journalistic/6392_a_7717]
-
de nostalgie, de duioșie și umor (mai ales cele care țin de sfera "amintiri din copilărie"), de tristețe, mâhnire și durere (una dintre cele mai cutremurătoare pagini prezintă destinul frânt de comuniști al aristocratei tanti marioara), de afecțiune și recunoștință (evocarea danei, a fiilor andrei și alexandru) etc. Cartea arată ca un puzzle captivant și multicolor, deoarece nimic din ce-i omenesc nu-i este străin autorului: frustrări, dezamăgiri, greșeli, pasiuni mistuitoare, păcate, spaime, visuri, regrete, melancolii ș.a. "Spirituală, profundă, originală
Un căutător al Luminii by Gabriela Gheorghișor () [Corola-journal/Journalistic/7158_a_8483]
-
Simona Vasilache Cartea despre care scriu nu e nici nouă, nici veche, nici clasată, nici clasabilă. Plină de evocări, purtând date din primele decenii de după 1900, dar având imprevizibile atingeri cu prezentul. Actuală, în orice caz, în ciuda aparentei ieșiri din uz. Exact cum e Caragiale. Vorbesc de Amintiri despre Caragiale, volumul recent lansat, în a doua lui ediție, apărută
Caragiale și lumea lui by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3013_a_4338]
-
se poate mai frumos, e „unul din puținii oameni cu care aș vrea să mă întâlnesc și pe lumea cealaltă.” Peste numai un an, Caragiale trecea pragul eternității. Zarifopol, un alt mare prieten, publică, în Adevărul literar și artistic, o evocare la douăzeci de ani de la moarte, în care-l vedem pe Caragiale fumând compulsiv, în ziua de iunie când avea să dispară (neverosimil, spune Zarifopol), optzeci de țigări. Pe creierul lui perfect alcătuit, după comentariul medicului legist, arterioscleroza se așezase
Caragiale și lumea lui by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/3013_a_4338]
-
de graniță de a dezvolta și implementa proiecte comune în viața economică, culturală și socială din zona de frontieră. ( I. B.) Cenaclu Cenaclul cultural-artistic „Liviu Rebreanu“ al Cercului Militar Timișoara consacră reuniunea sa de joi, 30 iunie, de la ora 16, evocării personalității patronului spiritual, romancierul Liviu Rebreanu, de către prof. Angela Dragoș-Potra. Volumul de epigrame al ing. Corneliu Ioan Iovuța „Justițioase“ va fi prezentat de prof. Emilia Rizeanu. Serata se va încheia cu un mic program artistic susținut de membrii cenaclului și
Agenda2005-26-05-stiri () [Corola-journal/Journalistic/283876_a_285205]
-
cultura română, în sfârșit, Eminescu reprezintă forma amplificată și nuanțată (publicată în cele din urmă ca prefață la ediția a doua din Visul chimeric) a mai vechiului Fapte, din, probabil, cel mai celebru număr al vechii Dileme. Se adaugă câteva evocări ale unor scriitori dispăruți, preluate, dacă nu mă înșală memoria, din Evenimentul zilei (Mariana Marin, Ion Stratan, Gheorghe Crăciun, Alex Leo Șerban Mircea Horia Simionescu). Despre cel din urmă, de fapt, Mircea Cărtărescu scrie mai mult decât o scrisoare de
Jocuri, vitrine, strategii by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4469_a_5794]
-
Să iertăm, dar să nu uităm, acesta este sfatul lui Michnik, singurul capabil să ne scoată din logica răzbunărilor și a plătirii polițelor care a însângerat toată istoria omenirii. Cele mai frumoase texte ale cărții sunt, fără îndoială, cele de evocare. Unul, scris la moartea lui Jacek Kuron, tovarășul său de idealuri din perioada Solidarnosc, ajuns ministru și parlamentar după căderea comunismului. În portretul pe care eseistul i-l face lui Jacek Kuron se regăsesc multe dintre trăsăturile modelului intelectual și
Lecția lui Adam Michnik by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7130_a_8455]
-
dar al inimii blânde; al compromisului care nu este conformism; al simțului timpului care nu e conjuncturalism; al comunității care respectă individualitatea; al iertării care nu este o scleroză pașnică; al încrederii care nu este naivitate." (p. 23) A doua evocare este și mai copleșitoare: chiar tatăl autorului. În stilul lui Adam Michnik, inițial cele două personaje sunt puse în antiteză: "Se numea Osjasz Szechter, era evreu și comunist, iar eu sunt polonez și anticomunist". La fel ca părinții lui Vladimir
Lecția lui Adam Michnik by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7130_a_8455]
-
care autoarea l-a avut ca interlocutor pe Paul Barbăneagră. Este cel care pune cel mai pregnant în evidență raportul dintre sacru și lumea contemporană (de la Paul Barbăneagră împrumută autoarea formula "californizarea culturii"). În plus, cineastul oferă o extrem de intersantă evocare a bunului său prieten Mircea Eliade. Portretul savantului este foarte nuanțat și realist (edificatoare este crisparea produsă în familia savantului în clipa în care cineastul a pus o candidă întrebare despre substanța religioasă a lui Corneliu Zelea Codreanu). Realmente citind
Dilemele omului (post)modern by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/8167_a_9492]
-
ales pentru că, în chip intenționat, autorul o deformează, convertind-o, indirect, într-o grilă de "interpretare" a romanului, prin retrospectivă. Așadar, cele două nuvele sunt concepute în replică. Începuturile și finalurile sunt elocvente în acest sens. Fiecare se închide cu evocarea unei crime și debutează cu o călătorie cu trenul. De altfel, fiecare nuvelă în parte este construită contrapunctic, adică prin opunerea a două forțe de configurație diferită, care evoluează un timp în paralel, după care, după logica folosită frecvent în
Cât de tendențioasă este Cronica de familie? Paradoxul unei receptări (II) by Oana Soare () [Corola-journal/Journalistic/8430_a_9755]
-
eroul unui film de Bertrand Bonello. A fost o bătaie pe subiect în acest an, YSL fiind evocat și de o altă peliculă, semnată de Jalil Lespert. Mike Leigh vine și el cu o propunere de gen, în Mr. Turner, evocare a unui fragment di viața marelui pictor englez. Sunt opțiuni care sporesc o anumită bizarerie a selecției 2014. Trei biografii, chiar dacă una, Grace de Monaco, doar deschide festivalul, nu concurează, din 1800 de titluri văzute de orgnizatori, la care se
Cannes, 2014: Prințese, pictori și croitori de lux by Corespondență specială de la Magda Mihăilescu () [Corola-journal/Journalistic/79221_a_80546]
-
să-i viziteze pe luptătorii anticomuniști din munți), o medalie Legiunea de Onoare (primită cândva de un strămoș al lui Alexandru Paleologu și considerată de securiști o distincție imperialistă) și o traducere din Hölderlin (care, cuprinzând într-un vers o evocare a munților, constituia de asemenea, din punctul de vedere al poliției politice, o dovadă a legăturii arestatului cu luptătorii anticomuniști). Figura luminoasă a omului de cultură care își aducea aminte modul barbar în care a fost tratat făcea un contrast
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/8594_a_9919]
-
lumii”. Totul într-o tensiune psihologică acută, care plasează tehnica scriiturii nu în romantica sferă a dublului à la E.T.A. Hoffmann sau E.A.Poe, ci în curată sfâșiere dostoievskiană. Apropierea de Istanbul este evidentă: doar că accentele autocritice și evocările vieții între ruinele unui imperiu sunt plasate în Fortăreața Albă în plan ficțional. Amintirile autorului despre propria copilărie și tinerețe, despre „blocul Pamuk”, unde și-a trăit o mare parte de viață în ambianța nonșalantă a unei familii burgheze înstărite
Noi traduceri din Orhan Pamuk by Grete Tartler () [Corola-journal/Journalistic/4102_a_5427]
-
să facă literatură, ceea ce afirmă în câteva rânduri, s-a încumetat să-și alcătuiască un volum de Amintiri, gen care solicită, cum se știe, într-o bună măsură disponibilitatea epică și principalele ei instrumente de resuscitare a trecutului: portretul și evocarea. Autorul își ignora voit sensibilitatea și gustul artistic, umorul, pigmentat ici și colo de câte o remarcă malițioasă, în fine, verva și virtuțile lui de causeur, format la cea mai înaltă școală a cafenelei bucureștene (Capșa), în fapt, virtuți de
"Mâncătorul de cărți" by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/8653_a_9978]
-
aerul lui ștrengăresc de satir chelbos, dar ale cărui șuvițe de păr temporale, mereu răzvrătite, aduceau a coarne." în anii studenției, Șerban Cioculescu îl cunoaște pe Vladimir Streinu, care-i va deveni prieten pe viață. Poate nicăieri în aceste Amintiri evocarea nu ajunge la o asemenea intensitate emoțională, ce iese din obișnuit. întâlnirea dintre cei doi a însemnat un eveniment capital. Cioculescu mărturisește a fi trăit același sentiment pe care l-a încercat Caragiale când s-a găsit în fața lui Eminescu
"Mâncătorul de cărți" by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/8653_a_9978]
-
împlinit 85 de ani! și cuprinde două scrisori din anul 1958 ale lui Mircea Zaciu, trimise prietenului său Octavian Șchiau, pe atunci lector la Institutul de Romanistică din Berlin. La trecerea în neființă a lui Petru Poantă, putem citi două evocări de Marta Petreu și Alexandru Vlad.
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/3177_a_4502]
-
literar brut implică însușiri ce se pierd la capătul unei prea elaborate receptări" (pentru Vianu critica fiind în mod fundamental cântărire, motivare, reducând coeficientul de subiectivitate) este că la mijloc ar putea fi și o diferență de generație. Bunăoară la evocarea lui Petru Dumitriu, "bine clădit, elegant, impunător" și primit cu larghețe în sumar, justificarea vine de acolo unde "toți eram, pe atunci, bolnavi de duplicitate". O epocă în care "Important era să nu o pățim, să nu fim dați de
Autoportretul unui critic by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Journalistic/12084_a_13409]