6,028 matches
-
Dabija ș. a. prăfuiți care au avut ghinionul să lucreze În bătrînicioasele teatre de stat... Și fiindcă tot vorbim de cronicari : o altă tînără, vorbind despre o montare de pe scena Comediei (teatru de stat deci, plin de praf, ne-am Înțeles!) exclamă afolată :” În teatru e prea mult teatru!”. Chiar! De ce n-o fi În teatru mult film, mult balet, multă arhitectură, multă muzică, multă literatură, mult sport, multă politică etc., și s-or Încăpățîna, anacronicii din teatrele care nu-s tari
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
că nu prea mâncasem mai nimic cu o seară înainte. A pus pe masă o tigaie în care pluteau niște ouă mult prea prăjite în vreo două degete de untură topită. Avea așa o privire mândră de ea încât am exclamat : „Ooo, tanti Mae, ce bine arată!“ Asta a bucurat-o, așa că ne-am pus la masă și am mâncat clătitele și ouăle ca și cum ar fi fost într-adevăr bune. Mi-am luat cărțile și prânzul pe care mi l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
am auzit pe Clyde cum încerca să schimbe vitezele, dar camionul era vechi, cumpărat înainte de război, și n-avea prea mult noroc. Tanti Mae a venit până la mine. M-a prins de încheietură, s-a uitat la ceas și a exclamat: „Eei.“ Stăteam amândoi acolo și ne uitam la Clyde cum se străduiește să bage într-a-ntâia. Zgomotul motorului și al vitezelor a risipit liniștea și mirosul de caprifoi atât de tare încât îmi venea să mă duc la el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
după care le arunca la cinci-șase metri înălțime, prinzându-le unul câte unul pe spinare. Rareori i se-ntâmpla să scape vreun baston pe gazon și, în astfel de situații, își făcuse obiceiul să dea din cap furioasă și să exclame încetișor „Ah, Alice!“, ceea ce nu-l putea face pe Heshie decât s-o iubească și mai mult; și, bine-nțeles, același efect îl avea și asupra mea. Ah-Alice, cu pletele blonde săltându-i pe spate, încadrându-i chipul! Cum mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
am răspuns eu, după care am început: Un suflu brusc... Aripa se mai zbate. Uimită-și simte gâtul strâns în cioc, I-s coapsele de áripi mângâiate Și-o strânge lebăda la piept cu foc. — Auzi la el, coapsele! a exclamat ea. Unde-ai învățat chestia asta? — Șșșt. Stai, că mai e. Cum poate spaima să se smulgă din Înalta slavă-n pene-ntruchipată? Ce poate trupul ei, sub albul chin, Decât să-i simtă inima bărbată? Fiori i se strecoară prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
ea cum o mai manipula cu furculița și lingurița - ca un chinez cu bețișoarele! Ce deprinderi își însușise în îndepărtatul Connecticut!). Lucrurile considerate exotice sau chiar tabu ea le înfăptuia fără probleme, ca pe ceva firesc: și m-am trezit exclamând la fel de entuziasmat (și asta încă nu-i tot) ca Desdemona când a auzit de antropofagi. Am dat în agenda ei peste o tăietură dintr-un ziar, cu un articol intitulat „O tânără din înalta societate pe zi“, care începea așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
lumină roșietică care cuprinde tot cerul. Crepusculul colorat in nuanțe sângerii sau roz pal amestecat cu portocaliu inundă peisajul, până atunci mohorât, într-o ploaie de aur și pentru o clipă pădurea pare precum intrarea în Rai. Oh, ce splendoare! exclamă admirativ Romulus. Ai crede că norii au luat foc! Treptat, zdrobit sub căderea fără de oprire a întunericului, roșul cerului se mistuie și întreaga lume se trezește din nou sub stăpânirea aproape palpabilă a violetului rece al serii. Marius își scoate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
aduce aminte de cineva cunoscut cu mult timp în urmă. Chiar atât de mult m-am schimbat? întreabă cu glas un pic amar Marius. În aceeași clipă, trăsăturile lui, destinse sub calmul zâmbetului, capătă recunoaștere în memoria maiorului. De necrezut! exclamă uimit von Streinitz. Speram să mă reîntâlnesc cu dumneavoastră pentru a vă strânge mâna, dar nu credeam că mai este posibil, mai ales după 23 august. Nădăjduiesc ca revederea să nu fie umbrită de încordarea momentului. Nici pe departe. Inamiciția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
cel mai potrivit ca să dea cărțile pe față. Continuând să zâmbească, Bart tastă cu dexteritate: Ei bine, ai greșit puțin adresa. M-ai confundat cu altcineva. Nu sunt administrator pe acest forum. Și pe nici un forum, în general. Cum nu?! exclamă Arm siderată. Că doar n-o să pretinzi acum că ești fantoma unui administrator de forum! Ce ești, de fapt? Bart o lămuri calm: Sunt jurnalist. Jurnalist?! nu-și putu ascunde Arm mirarea. Da, jurnalist, confirmă el, nu este nimic neobișnuit
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
informațiilor sau pentru că aveau umor. O mare bucurie îi făcuse Makki, când îi spusese că are doar de ani, pentru că era foarte calm, echilibrat, documentat. Doamne, dacă tinerii noștri sunt atât de serioși, România mea va fi pe mâini bune! exclama ea, când îi citea postările. Paingu i se păruse la început cel mai dur. Poate și pentru că postările lui erau foarte critice și expresive. Durul forumului se dovedise - când s-au cunoscut la o reuniune a forumiștilor un om bun
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
programul foarte încărcat cu întâlniri de afaceri și să poată sta toată ziua cu ea. Arm îl privise de la distanță, apoi, dându-i pe cei care o înconjurau la o parte, se dusese până la Liviu și luându-l de braț exclamase: O, să nu crezi că am uitat să-ți mulțumesc pentru ajutor! Cu ei stau doar acum, dar la noapte tu vei fi prințul meu, iar eu o biată sclavă supusă!... Și Liviu acceptase asta, iar ea fusese cu adevărat
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Am să-i caut altul la fel, jucăriile acelea le lăsați oricum la spital. Am să vorbesc cu Crăița să-i ducă orice jucărie își dorește.... Va dormi în primele zile, a spus doctorul, așa că....stai liniștit, spuse ea. Liniștit?! exclamă el, apoi își dădu seama că trebuie să rămână tare, cel puțin în fața lui Arm, pentru ea. Da, Arm, așteptăm analizele, apoi o să vedem ce se poate face. Îmbrățișeaz-o și din partea mea, te rog. Arm puse telefonul jos și se
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
daruri, din banii strânși de ea la pușculiță timp de luni și luni de zile și pentru care nu o dată se ciondănise cu Mădă, în trecut. Numai că aceste daruri erau prea bătătoare la ochi, dacă nu cumva nepotrivite. Uf, exclamase Arm excedată într-o zi, când Crăița venise la Mădă cu un ditamai ursulețul de pluș, de două ori mai mare decât mezina casei, ce să facă Mădă cu namila asta de urs? Nu știu ce este în mintea ta!... Dar de-
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
zilei și bucură-te de ce ți-a oferit ziua care se termină... Dar când ziua nu-ți oferă nici un fruct? Când viitorul nu ți mai oferă nimic? De unde să mai iei bucuria, Arm?... Oooof, pui mereu întrebări îngrozitor de grele, Bart, exclamă Arm. Și tu ai dreptate, viața e uneori atât de grea, pare atât de nedreaptă. Dacă ai vrea să asculți ce-ți spun despre karma... Călugării plini de duhul sfânt spun că noi ne legăm fericirea de cele trecătoare, în loc să
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
se petrecu ceva neașteptat: Bart rămase nemișcat ca o stană de piatră, apoi se plesni cu palmele peste pulpe și sări în picioare agil ca un gimnast, cu o expresie de uluială și de fericire pe chip: Nu se poate, exclamă el cu voce gâtuită de emoție, privind-o pe Arm, ai văzut? Ai văzut?!... M-am putut mișca singur!... Am umblat din nou cu picioarele mele!... Pot să mă ridic, pot să umblu, pot să fac ce vreau cu picioarele
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
profund convinsă de ceea ce spunea. Și mai știu că viața este o șansă împotriva a nouăzeci și nouă de neșanse dar, Doamne, câte mai am de înțeles, câte mai am de învățat!... O, dar ce spun eu că ești complicată?!... exclamă Bart. Nu ești complicată - ești îngrozitor de complicată!... Mișcată de această convingere a lui, Arm își plecă bărbia în piept și nu găsi de cuviință să mai protesteze în vreun fel. Așa îți par?... doar mai vru ea să știe, lipindu
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
fost într-o excursie sus, pe munte. Cred că nu aveam mai mult de 10-12 ani, nu am memoria anilor, Bart. Am tot urcat și, când am făcut popas într-o poieniță, am avut impresia acelui déjà vu și am exclamat: Am mai fost aici. Și toți au râs de mine. Eu recunoscusem locul și mi se părea mai mult, știam că am fost acolo și că am avut acolo niște trăiri, apoi am continuat drumul până sus, pe un platou
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
un paravan și se apucă imediat să-l frizeze și să-l pomădeze cu multă vigoare, făcându-l să arate ca un manechin de la muzeul figurilor de ceară al Madamei Tussaud. Așa da, dragule, acum arăți ca un adevărat domn, exclamă vesel Camelia când toată operația se sfârși, că în seara asta se uită la televizor mami și tati. Cum, clipi nedumerit Bart, și ce-i cu asta?! Le-am spus și lor despre tine, îi ciripi Camelia la ureche, așa
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
Focus albastru Arm tresări, Bart avea un Ford Focus albastru... Privirea ei intensă, plină de speranță fu observată de fiica ei cea mare. Plină de speranțe, Arm rămase țintuită locului. Două brațe o înlănțuiră. Da’ știu că e dotat, gagiul, exclamă Crăița, în limbajul ei colorat. Dacă și motorul corespunde caroseriei..., spuse ea privindu-l pe cel care cobora din mașină. Văzând privirea tristă și dezamăgită a Armancăi, Crăița înțelese într-o clipă ce nu înțelesese în toată viața ei despre
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
mi-a spus și mie exact cum funcționa toată megaescrocheria. Fraților, ăștia șiau tras cocote de lux, Mercedesuri și vile în Bahamas și Baleare, cum nici Pazvante nu visa, din fondurile europene și autohtone, dar au lucrat așa fel (sic! exclamă în sinea sa Bart, ca un dascăl de cultivarea limbii materne), că n-au lăsat după ei nici cea mai mică urmă! Dar eu am înregistrate pe bandă toate chestiile astea și, dacă nu mă credeți, veniți într-o seară
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
pe relația Vest, cu bătrânul. Și nu mai vorbiți ce nu trebuie, avertizase grav fostul ministeriabil, că s-ar putea să-l supărăm pe șeful nostru mult iubit și nu e a bună!... Păi de ce să se supere, dragul meu?! exclamase, nedumerită, mama Cameliei. Ce, nu i-ai făcut tu destule servicii?... “Bătrânul” o măsură enervat pe consoarta lui, care tăcu subit, dându-și seama că o cam luase gura pe dinainte, în prezența viitorului ginere, care încă nu era cu
KARMA. NOPŢI DE MĂTASE by DANIEL DRAGOMIRESCU MARIA ARDELEANU-APŞAN () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1614_a_2969]
-
tot n-a primit cadouri de la noi, măcar atât să facem și noi pentru Cornel, să-i plătim mâncarea. Deocamdată a plătit-o ea, nu trebuie să ne facem griji, ne socotim pe urmă. - Sara, you’re an angel! a exclamat Cornel, și să știi că puloverul de la tine e super! Hai să mâncăm! Muntene, da’ câte ai luat, tată!... De-abia pot să nu râgâi, e vineri, am băut un pic, am luat autobuzul și am lăsat mașina la firmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
iar el era singur; mai mult, l-am văzut clar aplecându-se în față, ca, atunci când pungile se rup, cartofii să cadă între friteusă și perete, acolo unde e un spațiu de zece centimetri. Of, fir-ar să fie, a exclamat și pupilele i-au dispărut o clipă sub pleoape, ce bou sunt. Pe urmă s-a zgâit la mine, a îmbrăcat geaca pe care o agățase de o margine a plitei și a ieșit. Ne-am uitat cu toții la ușa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
moment care reclamă izbucnirea în râs. Aici n-aveam ce să fac decât să-i zic „gata, Mama Mare, prinzi rădăcini, revino-ți”, sau o altă prostie de genul ăsta, dar chiar când deschideam gura ea a tresărit și a exclamat: - Mian! Am uitat! Vai, cum am uitat! Și-a dus mâinile la gură. - Ce-ai uitat? - Am uitat că la 11 e înmormântarea doamnei Bercea! E deja fără un sfert! Doamne, ce uitucă sunt! Trebuie să plec! Și se repezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
ascundeți? - Nu înțeleg de ce atâtea precauții, zău așa, n-am nici o misiune... Omul părea destul de sincer, dar Mitch nu avu liniște până nu-l puse să se dezbrace la piele și îi controlă hainele. - Ce credeți că ascund, pentru Dumnezeu? exclama reporterul. N-am venit să omor pe nimeni. Dați-mi hainele înapoi. - Mai vedem noi. Ați putea fi totuși un spion. - Spion al cui? Ce se petrece aici? - Numele dumneavoastră? întrebă Mitch verificându-i actele. - John Fitz. Scrie și acolo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]