8,653 matches
-
intervine Și așteptarea ia sfârșit Într-un parc cu un ideal mocnit. STAȚIA DE TREN O stație două... trenul iar oprește Și mii de călători așteaptă să coboare regește, Nu știu ei că ar putea să fie ultima aventură, Sunt fericiți deși în suflet se găsește doar ură, O fată frumoasă pe banca din gară se oprește, Privește spre cer, se roagă, să nu fie totul pierdut, Ce ar mai avea de spus? O scrisoare scrie în grabă Și așteaptă ca
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
de rău, N-ai zis cum mai trăiești și cât, Nu vroiam să pleci așa curând, Fără să mă vezi mireasă, Fără nepoței în casă, Dar ai ales un alt drumă Sper că ești bine acolo unde ești Și ești fericit Și mai privești din când în când La fata ta... Ce mult te-a iubită Chiar dacă nu ți-am spus, Eu te-am iubit nespus, Și cât ai fost în spital, bolnav, Plângeam neîntrerupt. Eu mai speram să vii acasă
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
ție, Doinei, cui vei dori. Mie n-o să-mi mai pese. O dată cu pronunțarea acestor cuvinte, prin mintea ei zburase acea pasăre cu nume ciudat din Australia care, după întâlnirea nupțială, își alungase cu violență partenerul. Și adăugă: Eu voi fi fericită! Nu-și mai putu stăpâni pornirile. Dorințele ei o luaseră la galop ca niște cai sălbatici în stepe. L-a înlănțuit, l-a dus în talazurile ei venite din adâncurile unei chemări deja exprimate, voind să-și vindece rana. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
să se mai încălzească înainte de pornire, cum fac îndeobște conducătorii auto care se respectă. Câte ore ai astăzi, fato!? Trei și o dirigenție, aproape o zi-beton, cum s-ar spune. Eu am numai una, că ochelaristul de Hotnog m-a fericit cu un orar în trimestrul acesta de-ți vine plânsul numai cât îl vezi. În fiecare zi, două ore, o fereastră și iar două ore. Excepție astăzi, că-i marți, am o singură oră. ,,Iată, nu te mai plânge de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
greu încercat ca niște hoarde de tătari. Nu. Nici n-aș avea ce să vă spun! Deci, acest copil nu are tată. Ba are, dar bărbatul acela e căsătorit, are și el o fetiță... Să știți însă că eu sunt fericită! Fericită! Auzi, Maria, fata noastră este fericită că are un copil din flori. Și noi, ca niște neghiobi ce suntem, nu putem pricepe. Schimbă apoi tonul. Cum să fii fericită fără tată la copil, un soț în casă, un sprijin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
același și același cui înroșit, care i se răsucise de atâtea ori în inima ei greu încercată, dar transferă cu abilitate discuția pe alte planuri: Foarte frumos, înseamnă că în curând vei citi multe cărți, vei ajunge un învățat!... Era fericită și în același timp nefericită! Era fericită că avea băiat mare, putea discuta cu el o sumedenie de lucruri, dar n-o părăsea nici o clipă senzația că în fiecare zi, se adăuga câte o picătură amară de mâhnire în paharul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
acum fiecare dintre noi căuta pe undeva o puritate pierdută, un vis dispărut. Acum, singura mea melodie curată venea de departe, din universul naiv al copilăriei. Eram revoltată pe iubita lui Yon că-l părăsise prea devreme, dar totodată o fericeam pentru că-și trecuse sufletul în doi copii frumoși cărora le încredințase și numele la fel de curate ca și sufletul lor: Elena și Ion. Femeia aceea, îmi ziceam eu, și-a îngrijit floarea inimii cu mare dragoste, iar eu...eu...ce să
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
mậine e o zi... Da, cu siguranță, mậine, mậine și nu poimậine, voi pleca să-mi regăsesc tinerețea pierdută, căci ea, numai ea dă valoarea supremă a vieții, enigmatică, dar stăpậnă pe ea însăși, gata oricậnd să cucerească lumea. Eram fericită în singurătatea zorilor...Automobilul rula agale, ascultậndu-mi parcă bătăile inimii și tăcerea gậndurilor care mă apasa cu fiecare zi în care simțeam despărțirea de Yon ca pe o iminență. Suferința parcă îmi deșteptase mintea, trezindu-mi toate simțurile la viață
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
simțeam pretutindeni, în mirosul proaspăt al lenjeriei fine imprimate cu rosu, simbol al dargostei veșnice, în căldura emanată de lemnul muntelui, în aerul înmiresmat și proaspăt... Voise ,probabil ,să lase totul pregătit pentru ca dragul ei, iubitul ei Yon, să fie fericit! “ Yoane, Yoane, toată lumea doarme , Numai eu nu pot să dorm, de dragul lui Yon !” Îmi zgậriau creierii versurile acelui cậntec; nu mă interesa nici autorul lor și nici compozitorul, ele deveniseră pentru mine folclor autentic. Întelegeam altfel lumea, percepeam altfel folclorul
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
nu era bărbatul căruia să-i poți vinde sau să-i poți cumpăra dragostea. El era atật de firesc și atật de natural în gesturi și mai ales în priviri, încật pur și simplu mă dezarmase dintr-o ochire. O fericeam acum pe femeia din tablou care se împăcase deja cu destinul. Mă învinsese din priviri, mă smulsese categoric din brațele iubitului ei. - Nu, nu se poate! Dar eu sunt vie, adevarată, îndrăgostită nebunește de omul acesta!...Am iesit iarăși afară
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
invitat să mă destăinui, iar eu, rușinată, cu lacrimi în ochi, i-am povestit că tot necazul meu cu învățătorul se datorează nașterii mele într-o familie ale cărei convingeri religioase eu le detest. Am concluzionat rapid că sunt extrem de fericită pentru decesul tatei și că-mi urăsc la fel de mult mama întrucật nu-mi dă voie sậmbăta la școală. Inspectorul a rămas pur și simplu stupefiat de curajul și limpezimea ideilor, de persuasiunea cu care fetița blondă își expunea rậnd pe
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
de dragoste sfậrșise brusc, fără vreo explicație, fata preferậnd să se arunce în fața unui tren decật să mai fie zilnic anchetată la Miliție. Fusese prea “slabă de înger” ca să poată duce cu ea viața mai departe, în acele împrejurări... Mă fericesc acum, că, în împrejurări aproximativ identice, am găsit tăria morală și resursele necesare să mă lupt cu destinul, să înfrunt oamenii și sistemul creat de ei și să decid că numai Dumnezeu are drept de viață asupra noastră, iar noi
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
Yoane, a rămas doar șansa de a deveni nemuritor, pentru că nimeni nu te va mai căuta vreodată prin pulberea mormintelor, atật timp cật ești viu, respiri, te bucuri sau te întristezi printre filele îngălbenite de vreme ale cărții mele ! Te fericesc mereu, dragul meu, pentru că ție ți-a fost hărăzită această șansă, pentru că în tine miam putut oglindi chipul răsfrậnt în mirajul ochilor tăi, beznă a nopților cele mai tainice ! Magnetizată de ochii aceia, am auzit acolo departe, printre văi și
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
mai pervers, mai cinic și mai dezastruos decật acest “guru”, propovăduitor al celor mai meschine idei . Se erijase el în capul familiei, rostind un discurs sforăitor acolo, la capul mamei, pe care o plậnsesem nu pentru că pleacă, pentru asta o fericeam, ci pentru că naveam putința să le astup gura cu paie celor care se pițigăiau acolo la capul ei, deși ea lăsase cu limbă de moarte să nu-i cậnte paparudele acelea la cap... Lipsa lui de respect fusese aceeași: n-
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
să mă strậngă parcă și că abia-mi dădea voie să respir. Cật de apropiate îmi erau țintele dragostei în tinerețe și cật de îndepărtate deveniseră acum! Iubim tinerețea numai după ce ne părăsește și, abia cậnd regăsim tinerețea pierdută, suntem fericiți. După ea alergam eu acum, cu obsesia șoaptelor lui Yon: “Dac-am mai putea fi tineri....” Mă revedeam în anii de glorie ai studenției mele, cậnd fărămasem multe inimi... Pătrundeam tăcută în Camera Oglinzilor de la Casa de Cultură unde aveam
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
sunt mărturia vie a puterii lui de a crea și de aceea niciodată nu ne-am putea despărți, căci o singură dată dragostea e cu adevărat dragoste. O intuiție perfectă ne-a făcut invincibili; el se simțea adorat și era fericit, eu mă simțeam ocrotită de ochii lui, două lasere în permanență acțiune și “nimeni nu știa nimic despre nimeni”. Cu acest gậnd întemeiase, precum însuși Dumnezeu, Serviciile Secrete Romậne. Își vedea visul împlinit prin mine, căci el însuși nu știa
Yon by Luminita Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91711_a_92875]
-
ardere interioară! Simțind că mă trezesc că revin pe tărâmul real al existenței cotidiene, refuz să deschid ochii cu vădită dorință de a prelungi cât mai mult acea stare de fericire absolută!... Trezit la realitate, gândesc concluzionând că poți fi fericit cu adevărat în orice moment al vieții, dar mai ales în orele de odihnă ale unei nopți liniștite, ce mă apropie încet-încet de cea de a nouăzeci și cincea primăvară a vieții!... Putea-voi oare mulțumi vreodată Creatorului pentru acest
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/562_a_745]
-
era vorba atât de unde se afla, cât de ceea ce devenise. Dar că avea să fie întotdeauna cu mine. Am întrebat-o dacă i-e teamă și a zis că nu. A zis că e tristă din cauza mea, dar că e fericită acolo unde se află. A zis că știe că îmi e greu, dar că nu trebuie să mă mai gândesc la ea ca la o viață frântă, ci ca la o viață împlinită. Ce i s-a întâmplat... lui Trish
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Și, oh! mă întrerupe. Are un mesaj pentru tine. —Uimește-mă. — Spune să nu mai plângi după el. A ajuns într-un loc mai bun. Nu a vrut să te părăsească, dar a trebuit s-o facă și, acum, e fericit. Deși nu-l poți vedea, e întotdeauna în preajma ta, e întotdeauna cu tine. —OK, am spus plat. —Ai vreo întrebare? M-am hotărât s-o pun la încercare. De fapt, da. Voia să-mi spună ceva. Ce anume era? Să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
apropiați. Nu realizasem că toți cei care văd o femeie însărcinată o urăsc puțin. Iubim femeile însărcinate, dar le și urâm. Pentru că ne urâm un pic copiii și pentru că ne urâm un pic mamele. Din invidie le urâm, dacă sunt fericite sau dacă sunt triste, pentru că nu prețuiesc ce au. Bărbații le urăsc pentru că ei nu pot naște. Femeile, pentru că nu 143 sunt însărcinate în același timp. Și peste toate, femeia însărcinată se urăște pe sine din mii de motive, un
Poveşti cu scriitoare şi copii by Viviana Mușa Augusto () [Corola-publishinghouse/Imaginative/801_a_1776]
-
ASP cu care era deja În relații foarte cordiale). Diotallevi avea să fie tratat cu o atenție deosebită. Lorenza se arătase foarte emoționată. Trecea pe la Garamond aproape În fiecare zi ca să afle vești. Asta ar fi trebuit să-l facă fericit pe Belbo, dar el găsise aici motivul pentru un diagnostic mult mai obscur. Atât de prezentă, Lorenza Îi scăpa deoarece nu venea pentru el. Cu puțin Înainte de Crăciun surprinsesem un crâmpei de conversație. Lorenza Îi zicea: „Te asigur, e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
căutat ca să-ți cer bani pentru întreținerea copilului. O să am grijă de el singură... Dar Jake a aruncat trandafirii cât colo, iar acum dansa de jur împrejurul biroului, chiuind și învârtindu-se, cu fața strălucindu-i de încântare. —Să înțeleg că ești fericit? a răsuflat Alice, aproape transpirând de ușurare. Mâna lui puternică și bronzată a pocnit masa ca să-și sublinieze sentimentul. —Fericit? Dumnezeule, nu afli în fiecare zi că urmează să fii tată. Apoi, spre frustrarea lui Sherry, care se ridicase de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
pagină după pagină, prezentau femei cu păr strălucitor, dinți albi, siluete fabuloase, care posedau niște case uluitoare și, se presupunea, niște averi depășind visele oricărui avar. Multe dintre femeile respective țineau în brațe copii frumoși sau aveau progenituri care alergau fericite prin grădini sau, mame și prunci la grămadă, săreau pe plase din acelea elastice, rotunde și vaste, care deveniseră, în mod evident, accesoriul obligatoriu al anului. Asta cu excepția copiilor, desigur. Amanda s-a încruntat gânditoare. Era limpede din paginile deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
la beție, de Sfântul Valentin, în baia cu jeturi de apă a unui hotel din zona rurală, al cărui nume nu putea să și-l amintească acum. Însă nu existaseră nici un fel de dubii apropo de ziua nunții. Hugo fusese fericit s-o conducă pe Amanda de-a lungul culoarului format de două rânduri de scaune dintr-un club londonez la modă, care fusese transformat într-o capelă pentru acest unic eveniment. Și Amanda fusese superbă. Își prinsese părul ei arămiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
pe scări și după colț, la dreapta. E copilul dumneavoastră, nu? Hugo a clătinat din cap. Doctorița Watson a zâmbit. —Mult noroc! Probabil că o să ne vedem mai târziu. Eu controlez toți nou-născuții. Instantaneu, Hugo s-a simțit teribil de fericit că ea era cea care controla nou-născuții. Alergând în direcția indicată, a mai depășit încă un cot invadat de lumina crudă a unui neon, pentru ca apoi să descopere - în final, într-un glorios final - cuvintele „Sala de Nașteri Jane Austen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]