8,741 matches
-
cu găleata de apă lângă noi. Vara Își intrase În drepturi și nu mai pridideam turnându-ne găleți de apă În cap, În timp ce moș Victor ne tot zorea. Adevărul e că nu se cunoștea mare lucru din ce făceam trei inși de dimineața până seara. De pe o zi pe alta, tuburile erau Încărcate În camioanele clienților, așa că bătătura aia de șantier rămânea mereu goală. N-o fi murit nimeni de vipia asta nemernică, eh, câteșitrei aveam răbdare, răbdam și ne otânjeam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
mii tot luăm pe ciment, oh, vino și te sălășluiește Întru noi și ne curățește de toată Întinarea și mântuiește-ne, Bunule, sufletele noastre, cinșpe mii pă puțin, cinșpe mii, cinșpe mii. Până unde dracu’ ajungem cu cinșpe mii doi inși, sfinte Dumnezeule? Trezește-te, părințele. Bolborosea cu ochii Închiși, cu fruntea căzută peste mâinile Împreunate În dreptul sticlei de rom, pradă unui extaz Înfricoșător, roagă-te, Relule, roagă-te, și mă rugam Împreună cu mama și fruntea mea și fruntea tatălui meu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
cu ochii lui acolo-n pat, dar n-ar fi vrut În ruptul capului să priceapă ce amestec ar avea Laur În planul nostru, deja Înfăptuit pe trei sferturi. El a vorbit pentru mine și pentru el, doar pentru doi inși a vorbit cu tipu’ ăla, Pepino, care are un văr călăuză și văr-su ăsta... Dar’ văr-miu, părințele? Laur e văru’ meu bun, neamu’ meu și sângele meu, mama și cu mă-sa sunt surori bune... Păi ăștia erau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
caz de ceva și Andrei l-ar pune, da’ până să ne mai Învârtim aiurea, ăștia-s banii, și-i scoate din buzunar și mi-i arată: nouășpe mii șase sute, și ăla mi-a spus că cinșpe mii pentru doi inși, s-ar părea că ăsta-i tariful. La ce să ne mai facem sânge rău? Și pentru noi și pentru el e mult mai bine să ne despărțim aici, doar nu-i copil de țâță, nu-l lăsam În baltă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
nisip cu coșul de floricele În spinare, ca niște catâri, și nu te râde vere că la o adică nici fiertura asta nu ți-ar da-o nimeni pe râs, și țigările, da, și două jumătăți de rom În patru inși seară de seară... După trei zile și trei nopți În care nu l-am auzit scoțând o singură vorbă, Andrei i-a spus lui Laur să facă dracului rost de-o mătură și să curețe grajdul ăsta Împuțit. Nu mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
scoțând o singură vorbă, Andrei i-a spus lui Laur să facă dracului rost de-o mătură și să curețe grajdul ăsta Împuțit. Nu mai era nevoie de-acum să aruncăm cu pământ pe fereastră, dacă ne găseam aici trei inși cu auzul Întreg pentru oricine ar fi bătut la ușă. Și cel mai bine ar fi să nu ieșim deloc, fiindcă de bună seamă e ceva vreme de când ei au Început să ne caute. Părințelul a instituit regula asta, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
lasă familia, noi am avut grijă În permanență și vom avea și de-acum Înainte, da’ văr-su ce are de gând? Văr-su trebuie să apară și el În Timișoara cel târziu lunea viitoare, cu un grup de doi inși, și dacă suntem pregătiți cu banu’ la noi, bineînțeles c-o să ne bage și pe noi În grupul ăla de doi inși. Care lune ziceai, Pepino? Eh, câte zile de luni au trecut de atunci, din lunea aia de când ei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
Văr-su trebuie să apară și el În Timișoara cel târziu lunea viitoare, cu un grup de doi inși, și dacă suntem pregătiți cu banu’ la noi, bineînțeles c-o să ne bage și pe noi În grupul ăla de doi inși. Care lune ziceai, Pepino? Eh, câte zile de luni au trecut de atunci, din lunea aia de când ei ne caută și nu ne mai găsesc? Dar n-avea rost să-i Încărcăm lui Pepino memoria cu necazurile noastre, iar până
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
noi. Și mai ajut-o pe Mioara la cumpărături, că nu se știe cât am să lipsesc... Ne-am urcat și noi În tramvaiul următor, care mergea spre centrul orașului și-n care am dat peste un grup de cinci-șase inși discutând aprins despre o manifestație. Ieri a fost asta, dar fără-ndoială că se va ieși și astăzi. - Au tras În lume? a intervenit Hansi. Nu păreau să se ferească de noi, și totuși cel Întrerupt de Întrebarea lui Hansi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
noastre. Din douăzeci În douăzeci de metri dădeam peste un trecător mânând grăbit cu bărbia-n piept, adulmecând parcă dalele galbene ale pavajului În căutarea unui loc sigur unde să se adăpostească, iar la ieșirea din Piață am văzut trei inși În salopete și cu o scară de lemn, care tocmai terminau de Înlocuit geamul unei vitrine. Toate vitrinele din apropiere arătau de altfel noi și rearanjate de curând și zadarnic ne-am fi uitat după urme de răvășeală și cioburi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
și centură cu ținte și-n geacă de piele neagră Împânzită de fermoare pe piepți și pe mâneci. El ne-a povestit altă versiune a ceea ce fusese ieri În oraș, cum că s-ar fi strâns vreo câteva zeci de inși și au Început să strige tot felul de chestii, dintre care cea mai deșteaptă aia cu Jos Ceușescu, și-n plus Jos Cizmaru’, Jos Tiranu’, Jos Comuniștii și Libertate, Pâine și Dreptate și tot așa. - Strigau ca pe stadion. Carol
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
un tramvai și-a Început să zbiere cât putea ca să-l audă lumea, că vrem una-alta, mâncare și căldură și lumină și români nu fiți lași, da’ până seara i-au liniștit pe români. Au arestat vreo treizeci de inși și restu’ a fugit, și-acuma ce-o să fie... - Ce-o să fie? - Nu se știe, Hansi. Carol vorbise fără să se ferească de cei de la mesele din jur, dar acum se aplecă peste halbe și coborî glasul: Au arestat o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
să i le dăm la control, și numaidecât a luat-o cu stai că trag. Am dat să ne Întoarcem, văzând că dă să scoată de sub canadiană ceva ca un pistol, dar la un pas În spatele nostru mai erau doi inși. Ne-am răsfirat puțin, În timp ce ei zbierau despre o stare de necesitate și că ce căutam la ora asta pe străzi. Deja Îl agățaseră pe Carol și tăbărâseră câteștrei pe el, și ăsta se zbătea Între ei strigând cât Îl
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
să decupeze stema de pe steag și să zbiere În plină zi, cu un batalion de soldați În urmă, noi suntem poporu’, jos cu dictatoru’, așa că am coborât din tramvai și ne-am amestecat cu poporul ăla de vreo sută de inși, compus din adolescenți pe care-i distra teribil joaca asta și vârstnici fără nici un căpătâi, mulți dintre ei având probabil pe acasă sau prin buzunare un certificat d-ăla ca al lui văru’ Laur, care oricum nu le-ar mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
ar mai fi folosit la nimic acuma. Acuma ei scandează și vorbesc despre morții și răniții și arestații de ieri și alaltăieri. La o răspântie ne unim cu un grup ceva mai numeros care conduce poporul de vreo trei sute de inși spre un bulevard larg străbătut de tramvaie și mașini. Întreaga circulație se Încetinește și apoi se oprește, așteptând să treacă poporul, iar În urma noastră tancuri și taburi, un șir interminabil Întâmpinat și petrecut cu huiduieli și Înjurături, cu bucăți de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
se lăsa pe vine și parcă vroia să Înțepe dihăniile alea În boașe, și după câteva Încercări reuși să bage ranga Între șenilele uneia, care mai merse zece metri și se opri horcăind și scuipând flăcări prin eșapamenți. Douăzeci de inși s-au cocoțat după Carol ca să tragă de capacul turelei, În timp de tancurile și taburile din urmă Își croiau alt culoar, strivind poporul și stârnind zbierete și vaiete de moarte. Rafalele s-au Întețit o dată cu balamucul claxoanelor și al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
am văzut alții căzând tot așa, ca Înțepați de albine În frunți și-n cefe prin viscolul ăla de urlete și mugete frământat de dangăte de clopote. Și iarăși fugeam cu moartea Înainte și-n urmă, Împreună cu vreo treizeci de inși, pe o stradă laterală care se face din bulevard. Ne-am repliat din fugă și am Început să cadențăm și să scandăm iarăși că noi suntem poporu’ și asasinii și jos Ceaușescu, și n-am mai fi avut mult până
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
spuneam că părințelul Andrei, cel puțin, trebuia să se Întoarcă aici. El n-are alt loc prin oraș unde să tragă, dacă nu l-or fi omorât și pe el... Eh, aia e, c-am rămas un popor de doi inși aicea-n țarcul ăsta, Îmi spuneam răsfoind tot mai descurajat Omagiile Uniunii Scriitorilor din România. Nu găseam nici un fel de Gheorghe Restoiu printre cele vreo sută de nume. Pepino Îmi spunea că ne vom Întoarce, acum, va trebui neapărat să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
n-ar fi ajuns atât de repede... Am stat lungit Într-un tufiș și am așteptat să treacă cinci camioane cu soldați și nouă taburi spre centrul orașului și de-acum știam că rămăsesem un popor format dintr-un singur ins. Sărmanele oasele mele, da, e ziuă și a Început din nou să se tragă și iarăși fug cu moartea Împresurându-mă din toate părțile. Am făcut un ocol mare pe câmpuri ca să ajung la gară și-am constatat cu surprindere
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
el, dar poate nu Îndeajuns de atent, de vreme ce abia acum Îmi dau seama că pe mine nu m-a chemat nimeni să mă alătur. Poate că asta așteptam, În vreme ce ei hăituiau prin Întunericul demisolurilor și hangarelor poporul dintr-un singur ins pe care-l formez, spre uneltele mele specifice: barosul, lopata, târnăcopul, ciocanul de bătut tuburi, coșul cu floricele de porumb, găleata cu nămol de la Techirghiol... Cam asta-i tot ce mi se poate oferi, și nu-i puțin lucru că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
dus la postul lui de control. A mai stat câteva zile În demisolul meu, iar În acest răstimp am mai mers o dată Împreună după Ortansa, când deja se mai liniștise tevatura cu teroriștii. Ea rămăsese Încă pe baricadă, cu câțiva inși care n-aveau probabil unde să tragă și care-și țineau zilele cu alimentele furnizate de Comandamentul Revoluționar, dar n-am reușit nici de astă dată s-o clintim de la post. După ce Carol a plecat la Timișoara și s-au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
filtrele din stațiile de metrou, am mai trecut și am zăbovit prin stația Piața Muncii, adulmecând prin mulțime urmele Ortansei, urmele lui Carol și ale celorlalți. Mă pierdusem de ei, sau poate dintotdeauna fusesem un popor format dintr-un singur ins fără căpătâi, bântuind Încolo și-ncoace prin lume fără nici un fel de obligație față de ceva sau cineva anume. Umblam din nou fără țintă și probabil că iarăși uitasem Încotro pornisem, dar aveam destui bani din ce-mi lăsase Steluța ca să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
În sfârșit ne vom afirma și noi și ne vom impune, Ortansa. A venit și timpul nostru. Când i-am arătat paginile de cuprins ale Omagiului scos din apele Begăi, ea mi-a spus că-i cunoaște personal pe câțiva inși de acolo, iar din auzite sau din citite, știe despre toți câte ceva. Unii au Încercat s-o ajute să publice, alții chiar au reușit să-i facă loc prin reviste... Și ce dacă s-a culcat cu ei? Ce interes
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
fii pe care-i mai avea Gilbert Trandafir cu alte femei În afară de Motănica. Ion mi se pare că-l chema. Într-o vară, În urmă cu șapte-opt ani, vândusem Împreună floricele pe plaja de la Costinești. Îl revedeam acum Împreună cu doi inși și cu patru baloți de ziare Timișoara, din care Întrețineau o coadă de vreo treizeci de persoane avide de vești din Orașul Martir. Cereau doi lei pentru ziarul de un leu, iar când și când vărul meu vitreg era nevoit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
pentru a povesti despre manifestații și contramanifestații, Înfruntări cu mineri și scutieri, manevre și destituiri și Înlocuiri și reveniri de o nerușinare strigătoare la cer, pregătind pas cu pas și prevestind suflul devastator al unei restaurații fățișe și incredibile. Un ins pirpiriu Într-o scurtă de vinilin verde se plimba În sus și-n jos prin mulțime, pe lungimea a douăzeci de metri de trotuar, zbierând să-și dea duhul că tot ei sunt, tot ăia pe care am crezut că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]