7,774 matches
-
tot; atunci vor pune pe altarul Tău viței”. Crezul - Simbolul Credinței cuprinde 12 articole și a fost scris în timpul primelor două Sinoade Ecumenice între anii 325‐ 381, la Niceea și Constantinopol. Cuprinde învățătura dreptei credințe despre Sfânta Treime. Este o mărturisire a dreptei cre‐ dințe. Este indicat să mărturisim zilnic dreapta credință. Mărturisind zilnic dreapta credință, cu sufletul curat, noi ajungem să ne identificăm cu adevărul Sfintei Treimi. „ Cred întru Unul Dumnezeu, Tatăl Atotțiitorul, Făcătorul cerului și al pământului, văzutelor tuturor
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
fi și gătite; și în sfârșit poate fi post ușor, când se fac dezlegări la pește, vin și untdelemn. Postul este un mijloc de a tinde spre desăvârșirea morală, el trebuie însoțit întotdeauna de rugăciune, de pocăință, de milostenie, de mărturisirea păcatelor și de împărtășanie. A face milostenie înseamnă a‐ ți arăta iubirea față de semeni, față de cei lip siți. Domnul Iisus Hristos ne învață să facem milostenia în ascuns: „ Tu însă când faci milostenie, să nu știe stânga ta ce face
INVATATURI NECESARE UNUI BUN CRESTIN by Stefan MAXIM () [Corola-publishinghouse/Science/538_a_853]
-
deja incurabil bolnav, care recurge parcă la o disperată încercare de exorcizare. Emoția (înecată imediat în glumă: „Și să nu credeți că nu mi-am ținut cuvântul de joi până mai de-apoi...”) se transferă aici mai degrabă din „timpul mărturisirii” în „timpul trăirii” decât invers. Cel care își amintește de rugăciunea mamei: „Dumnezeu să te înzilească, Ionică” se teme că are zilele numărate. Amintirile... ar putea fi parodia unor evenimente ulterioare ariei lor de cuprindere: „stropșitul de Ion” și fratele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
este nimic individual, nimic cu caracter de confesiune...”, e de căutat în ele tocmai individualul, particularul, irepetabilul, confesiunea, fie ea directă sau deghizată, voluntară ori involuntară (inconștientă). Și, nu în ultimul rând, trăsătura de unire dintre „timpul trăirii” și „timpul mărturisirii”, semnele premonitorii, acele linii tematice, acele motive care alcătuiesc, împreună, în operă și biografie, o unică, inconfundabilă structură. Va rezulta că și-a „introdus” în Amintiri din copilărie nu numai întreaga viață, ci și moartea și viața postumă. Sfârșitul surorii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286480_a_287809]
-
apă dintr-un ibric smălțuit. Naș i-a fost Emanuel Vidrașcu, coleg de lot, fost director de cabinet al mareșalului Ion Antonescu. Un botez, așadar, clandestin și cu caracter ecumenic. Îl primește cu evlavie și, mai târziu, va lăuda în mărturisirile sale pușcăria care i-a permis creștinarea. Un paradox pe care îl va repeta alt fost pușcăriaș politic: Noica. Și el va elogia închisoarea pentru că - spune filosoful - aici a avut timp să își pună ordine în concepte. Trebuie luată din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
fericire”, explică el. Nu îi acceptă pe habotnici și, la urmă, „descotorosit de ură”, se roagă și pentru evrei, și pentru prigonitorii lor, legionarii asasinați din porunca lui Carol al II-lea, zicând că toți au dreptul la iertare. Această mărturisire va produce multă iritare. S. se apără dinainte, aducând exemplul lui David Ben Gurion care s-a îmbrățișat cu Konrad Adenauer. Preconizează o nouă îngăduință în lume și se roagă încă o dată pentru ca „îndurarea” să îi lege pe oameni. Este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
îngr. Virgil Bulat, Cluj-Napoca, 1991; Dăruind vei dobândi. Cuvinte de credință, Baia Mare, 1992; ed. 2, îngr. Ioan Pintea, Cluj-Napoca, 1994; Monahul de la Rohia răspunde la 365 de întrebări incomode adresate de Zaharia Sângeorzan, București, 1992; ed. 2, București, 1998; Primejdia mărturisirii. Convorbiri cu Ioan Pintea, Cluj-Napoca, 1993; Între lumi. Convorbiri cu Nicolae Băciuț, Târgu Mureș, 1994; Călătoria unui fiu risipitor, îngr. și pref. Ioan Pintea, București, 1995; Cartea împărtășirii, îngr. Ion Vartic, Cluj-Napoca, 1995; Drumul către isihie, îngr. Oana Cătina, Cluj-Napoca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
cultură”, RL, 1993, 14; Valeriu Cristea, N. Steinhardt - scriitor, monah, profet, CC, 1993, 4; Valentin Chifor, Sub semnul iubirii, ST, 1993, 5; Maria-Elena Ganciu, Poveste de dragoste, ECH, 1993, 7-8; Vlad Pavlovici, Imitatio Christi, ST, 1993, 8-9; Aurel Martin, „Primejdia mărturisirii”, RL, 1993, 47; Grigurcu, Peisaj, I, 11-24; Ierunca, Subiect, 233-244; Simion, Mercutio, 301-302; Adriana Cean, Asumare și destin, ECH, 1994, 4-6; Arșavir Acterian, Cum am devenit creștin, București, 1994, 76-77; Lovinescu, Unde scurte, III, 342-346, IV, 356-361, V, 26-30; Negoițescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289916_a_291245]
-
o ființă” (homoousios), reflectă În principal controversa legată de arianism. Numai trei sînt textele care i se pot atribui cu certitudine lui Arie: o confesiune de credință prezentată episcopului Alexandru, o scrisoare către sprijinitorul său Eusebiu din Nicomedia și o mărturisire adresată Împăratului Constantin (la anul 325 sau 327). CÎteva fragmente din poemul său Thalia (aprox. 322) ne sînt relatate de Îndîrjitul său oponent, Atanasie. Scrisoarea către Alexandru afirmă că Fiul există În realitate, Însă că el este agennetos (nenăscut). Scrisoarea
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
Împreună cu mine, creatorii lui Adam»”150. Izvoare evreiești menționează o povestire unde Cain este zămislit de Eva Împreună cu Samael 151, iar G.A.G. Stroumsa a adunat dovezi În sprijinul interpretării pasajului din Geneză 3:13 („Șarpele m-a amăgit”) drept mărturisirea Evei că Șarpele a violat-o152. 9. Demiurgul pocăit Căința Demiurgului și punerea lui În slujba Pleromei reprezintă constante ale tradiției valentiniene conciliatoare. Opinia cea mai răspîndită printre specialiști este că valentinismul ar fi o formă „intelectuală” de gnoză, În opoziție
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
cu toate pitoreștile ei amănunte În Alexiada Anei Comnena (1148). Împăratul Alexios reușește, printr-un șiretlic, să obțină de la Vasile o expunere a credințelor bogomile. Așternute pe hîrtie de un secretar care se afla ascuns, istoricul ecleziastic Eftimie Zigabenos, aceste mărturisiri au intrat În componența lucrării sale Panoplia dogmatica, una dintre variantele căreia a fost editată de către Gerhard Ficker (1908) sub titlul De haeresi Bogomilorum narratio (la ea ne vom referi de acum Înainte sub abrevierea Narratio), și publicată laolaltă cu
[Corola-publishinghouse/Science/1867_a_3192]
-
pus, în fața mea, straja solitudinei turburate"110. E ispititoare ideea de a pune într-o relație coerentă omul și scrisul său, pornind în sens invers, dinspre cuvânt spre gând, deconspirând scânteia care l-a generat. În acest sens, fragmente autobiografice, mărturisiri ale poetului, gânduri transpuse în texte de gazetă, precum și achizițiile bine documentate ale biografilor constituie structura de rezistență a acestui demers pe care îl dorim o fertilă și profundă aventură a cunoașterii eului polemic arghezian. Ce anume generează revolta, de ce
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
discursul vine ca replică implicit polemică la puseele critice surescitate sau eronate, postevenimențiale. Apoi, cel mai potrivit exemplu este, fără îndoială, Dintr-un foișor, un discurs amplu și complex alcătuit din secvențe narative, fabulă, evocare, parabolă, dialog imaginar, monolog interior, mărturisire care semnifică un bilanț generos atât prin conținut, cât și prin formă. Departe de a-și fi epuizat resursele creatoare, Arghezi se găsește totuși la o vârstă când "trecutul și amintirile trebuiesc mutate din peizajul lor în caiet". Prin discursul
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
și nu hiperbola îl desăvârșește, ci alegoria, adică transferul de substanță semantică între două lumi paralele, dar intersectabile, prin similaritatea lor formală și structurală, în percepția afectivă a pamfletarului. În repetate rânduri, poetul însuși, fie în intervenții publicistice, fie în mărturisiri ocazionale, face referiri nuanțate asupra semnificației poetice a agresivității. Una dintre ele rezumă, exemplar, propria ars polemica: "Îmi place injuria picturală și cu stil, frumoasă ca poezia. Insulta nedestinată, intransparentă și facilă e a stupidului"209. Am abordat însă această
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
două corpuri, servește de revelator, ca și culoarul unei case în corpurile ajung să se atingă. Oaspetele va pătrunde într-o familiaritate așteptată pe care calitatea lui de străin o face ambiguă. Și mișcările involuntare provoacă subtile rezonanțe, șoaptele unor mărturisiri venind de departe. Altă surpriză la Denon, întâlnirea față în față a trioului, tânărul,soția și soțul: "Vă închipuiți conversația între trei ființe atât de mirate să fie împreună!" Apoi, cum soțul cedează locul, iată-i pe povestitor și pe
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
care o trădează gesturile schițate, "tremuratul ușor al mâinilor" celei care tricotează, firul de ață rupt al nepoatei când el vorbește de fosta lui logodnică, sau, mai mult, bucățica de mătase imprimată, cu desenele lui Jean Cocteau reprezentând ca o mărturisire "zece mâini neliniștitoare" arătându-se reciproc cu moliciune. Dacă "prezența unui oaspete într-o casă se dovedește prin multe semne, chiar dacă el rămâne invizibil" gesturile acestuia sunt de asemenea straniu de elocvente. În timpul ultimei scene, acesta bate la ușă, după ce
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
welch ein Licht!) și va termina prin a răspunde la luarea lui de rămas bun printr-un singur cuvânt, murmurat foarte încet: "Adio" care închide definitiv ușa ospitalității furate și care, fără a renega atitudinea de rezistență a sa, este mărturisirea unei legături, care undeva a existat. Pentru a nu vorbi, să formulezi informulabilul într-o fidelitate față de sine însuși, într-o tăcere sfărâmată care păstrează integritatea refuzului, acesta este sfârșitul acestei povești în spațiu închis de mare tensiune. Comparate cu
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Jurnal de campanie (1974), Africa de sub frunte (1978) și Versuri (1981) sunt în realitate niște antologii de autor. O elocventă confesiune, A fi sau a nu fi la stânga (în Totuși iubirea, 1992, nr. 15) informează despre reacțiile insurgentului sub dictatură. Mărturisire fundamentală! Frondeur, recalcitrant, "copil teribil", Geo Dumitrescu era, de plano, un nonconformist. Însă, observă el, despicând sensurile între frondă și nonconformism "nu sunt decât asemănări, nu și identitate", de unde necesitatea departajării: "Nonconformistul este un însetat de perfecțiune, de progres. El
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
sfera contingentului, să surprindă vibrația intimă a materiei. Tentația aceasta, după temeritățile și eșecurile înregistrate de alții, aspirație devenită dramă, constituie punctul focalizant al poeticii stănesciene; o demonstrează reluările în numeroasele sale interviuri, în comentariile estetice din Respirări, în multe mărturisiri. Cât despre "așa-numitul lucru asupra cuvântului" (Respirări, p. 8), ipoteza e respinsă ca aberantă. Din Antimetafizica aflăm totuși că revelatoarele-i Elegii i-au cerut "cel puțin un deceniu de meditații și de trăire a cuvintelor", iar apoi textele
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
Voroneț la un Schit brâncovenesc, de la Mater Dolorosa la Agapia; elemente de poliptic sacru trimit spre îngeri, spre lumină și paradis; li se alătură imnuri cu miresme de altar: Pruncul, Har, Extază, Metanoia, Chenoză, Toaca, Miezonoptica, Prodrom, Sobor și celelalte, mărturisiri ale unui devot fervent în prelungirea lui Voiculescu și Crainic. Limbajul pletoric, improvizațiile cu mult déjà vu, un schematism fără frână trădează oboseala. Dacă Imnele, în ansamblu, sunt producții de industrie, Infernul discutabil și Vămile pustiei recomandă distinct un creator
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
este o victimă, ci o acuzatoare aducând numeroase învinuiri lumii masculine, înjurând și blestemând pe toată lumea și chiar bătându-și soțul în fața întregului sobor. Alteori apărarea se înfățișează ca o confuzie și o incoerență profundă între adevăr și minciună, între mărturisirea și negarea acelorași fapte. Pitacul domnului Ioan Caragea din 23 decembrie 1815 surprinde perfect aceste „abilități“ experimentate de norod în fața instanțelor și cere judecătorilor - se adresează mitropolitului, episcopilor, marilor boierilor - mare vigilență și mai ales ochii largi deschiși: „totdeauna iaste
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
atitudine la alta, de la umilință la oumbrăznicie, de la respect la o neîncredere totală în sistemul judiciar. femeile, mai ales, se tem tot timpul că pot fi oricând păcălite și manipulate din cauza statutului lor de inferioritate. Frica de pedeapsa fizică atrage mărturisirea, dar numai pentru urechile curții, căci o dată ieșiți pe porțile Mitropoliei, împricinații neasgă tot și chiar pornesc jalbă împotriva celui ce i-a acuzat, complicând inutil procesul. Alții mai îndrăzneți pornesc jalbă la domnie, acuzându-i pe clerici „că le-
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
în vileag decât de ochii curioși ai vecinilor sau de vreo întâmplare nefericită. Iat-o pe Maria, văduva din Colțul Ungheni lor, județul Teleorman, mărturisind singură că atât ea, cât și fiica ei trăiesc cu același bărbat, Stanciu holteiul. Această mărturisire este determinată de gelozia iminentă, întrucât pârâtul o părăsește într-una din zile, plecând nu singur, ci cu fiica, amândoi fugind peste Olt, în satul Păroși, unde se cunună și unde femeia naște un copil. La rândul ei, mama are
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
iluminiști au încercat să pledeze „în favoarea indife ren ței gu ver nu lui și a societății față de o greșeală privată“. La spo ve da nie, creștinii ar trebuie chestionați asupra sexualității lor. Preoții sunt sfătuiți să insiste și să ceară mărturisirea „devierilor sexuale“ și a secretelor trupului ascunse de ochii curioși ai lumii înconjurătoare. Prima întrebare pusă unui eno riaș se referă la masturbare: „spune-mi fiule, au doară ți-ai stricat curățiia ta cu malachia (masturbarea)“, sună prima întrebare din
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
Privind din această perspectivă, Et la lune descend sur le temple qui fut ne apare ca o veritabilă „adaptare” sonoră a idealului estetic promovat de Mallarmé, potrivit căruia obiectivul artei nu ar trebui să reprezinte descrierea fidelă a lucrurilor sau mărturisirea sinceră a ideilor, ci doar simpla sugestie operată prin simbol. Astfel, evitarea numirii obiectului va asigura deschiderea sensului spre un potențial infinit al modalităților de interpretare, spre o multitudine de semnificații. De asemenea, imaginile vizuale devin secundare în raport cu profundele implicații
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]