4,904 matches
-
departe de biserica Santa Maria Maggiore. Stăteam acolo de două luni. Intrarea avea pardoseală de piatră, când pășeai înăuntru era ca acasă în umbra copacilor, în parcul cu Monumentul Eroilor, cel de culoare albă. Monumentul înfățișa niște soldați ca aceia micuți cu care ne jucam noi, copiii, în gropile și în iarba din spatele blocului. Nici unul nu voia s-o facă pe rusul. Pe americani îi simpatizam cu toții, ne alegeam numele de John sau de Jack. Americanii obișnuiesc să apară în ultima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
atât. Atunci aș fi lăsat-o să mă strige Marcello, iar eu aș fi numit-o muiere. Muierile sunt acele ființe care îi înăbușă pe bărbații tineri cu sânii lor. Mamele nu sunt muieri. Anna mi-a dat o monedă micuță, ca s-o arunc peste umăr în apă. Mi-a spus că ea mă va aduce înapoi la Roma. Eu am aruncat moneda și în gând mi-am dorit: America. La despărțire, Anna a scos cheia din contact. În filme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
în sus și în jos, de câte ori râd. Duminica, tata se scula mai târziu. Abia la ora nouă își scotea haina de pijama și se ducea în baie. Eu mă luam după el. Baia era jerpelită și întunecoasă. Lângă o fereastră micuță, avea o gură îngustă de aerisire. Tata se bărbierea cu spumă. Storcea pasta albă din tub pe pămătuf și și-o întindea pe față. Pasta făcea spumă și se umfla, tata arăta atunci ca un Moș Crăciun cu barba scurtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cu burta la pământ fără să fac zgomot și cum să-mi iau inamicii prin surprindere. Dar și așa, eram foarte mulțumit de mine. Am ajuns la un iaz care orăcăia. Mai precis, nu orăcăia iazul, ci zeci de broaște micuțe. Scoteau din apă doar capetele și se holbau la mine cu ochii lor bulbucați. Pe deasupra iazului zburau fluturi albi și împestrițați și roiuri întregi de muște. M-am așezat în iarbă, ca să-mi trag puțin răsuflarea. Pe nesimțite, am ațipit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
trebuia să mă culc pe burtă și să-mi dezvelesc fundul. Mă lovea de trei ori cu palma, zdravăn, și acul era deja înăuntru. După ce își făcea efectul novocaina, sora golea încet seringa. Uneori mă durea foarte tare, căci pumnii micuți ai Norei nu puteau birui un ac de șase centimetri lungime. Nora avea părul tuns băiețește și cel mai adesea umbla îmbrăcată în pantaloni. Câteodată se și purta ca băieții, iar sub bluză încă nu-i creștea nimic. În a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
mine, s-a apropiat întinzând amândouă brațele. Purta ochelari cu lentile groase, avea încheieturile degetelor umflate ca niște noduri și toată pielea acoperită de zbârcituri. Fața ei strălucea de zâmbet. Pe când mă îmbrățișa, eu am furișat o privire spre ceasul micuț pe care bunicul i-l adusese din călătoria lui în Elveția, în anii treizeci. Căutase ajutor la elvețieni, contra orbirii. Dar și în Elveția oamenii orbeau, ca pretutindeni în lume și el se întorsese acasă. Până la întâlnirea cu Ariana, mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
și, când am ajuns la pod, eu am trecut în dreapta, ca să pot urca treptele sprijinindu-mă de balustradă. Apoi am intrat într-un cartier unde casele erau scunde și aveau acoperișuri de țiglă roșie. În dosul intrărilor se aflau curți micuțe și străzile erau în parte nepietruite. „Alin?” „Da.” „Alin, povestește-mi ceva despre America.” Mergeam alături, mână în mână, iar mâna pe care o țineam într-a mea nu era aceea a tatei, ca odinioară la Veneția. Sau la Roma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
zece ani să-l transform într-o casă adevărată. Am schimbat ferestrele ca să intre lumina în partea întunecoasă și umedă de la subsol, am dărâmat peretele dintre cele două sufragerii mai mici pentru a face o singură încăpere și am transformat micuța grădină într-un fel de terasă în prelungirea camerei de zi. Toată mobila a fost luată la mâna a doua, dar am recondiționat, vopsit, acoperit și îmbrăcat totul încât să fie o prelungire a mea. Mi s-a rupt sufletul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
după facultate, lucru destul de neobișnuit pe atunci, și iat-o peste douăzeci de ani, mamă casnică a trei copii și unul dintre cei mai stabili membri ai grupului nostru. Dar tot se unduiește. Privind-o cum împinge ușa coșcovită a micuțului birou al firmei MarkieFit, de deasupra cantinei Kashmir Kurry, nu am putut să nu observ că era îmbrăcată ca pe vremuri, în niște blugi foarte strâmți, că părul ei lung cu șuvițe blonde era lăsat liber și nu în coadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
împreună, de toate listele în capul cărora mă aflasem. Pe parcurs începuse să șchiopăteze, lucru pe care m-am străduit din greu să-l ignor. Într-un final, am ajuns la imensa clădire cu balcoane, în care Maria avea un micuț apartament cu două camere. Plănuisem niște cuvinte tăioase cu care s-o expediez pe Lisa trădătoarea, dar, când m-am întors să i le spun, plângea. Mi-am rupt un toc și am bășici la ambele picioare și am ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să te pună pe picioare. Așa mai vii de-acasă. O bău cu entuziasm și păru chiar că l-a ajutat să termine supa. În timp ce el își făcea de lucru cu castronul mare de supă, eu m-am plimbat în jurul micuței sufragerii, fascinată de sutele de poze de pe pereți. —Fiica și soția ta? am întrebat, arătând spre un portret mărit care, judecând după haine, fusese făcut acum douăzeci de ani. Aș fi putut să fiu eu și mătușa Lynn sau chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
la dentist, apoi trebuie să facem multe cumpărături, ne întoarcem aici la prânz, apoi va trebui să-i verificăm pe cei mari la ortografie și tabla înmulțirii și apoi va trebui să facem ordine în casă, luându-le-o înainte micuților îngeri care au ca ocupație principală devastarea casei. Nu mi se părea așa de grav. Poate că vom reuși să strecurăm și câteva ore la zoo. O să-i spun mai încolo. Încă îmi beam cafeaua, când Tally scoase un sunet
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
decât combinația alb-roșu de dedesubt. Simțindu-mă aproape uman, am coborât repetând deja replicile spirituale cu care-l voi distra pe Ed și o voi demola pe Rachel. Dar acest script va rămâne pe veci necitit și nerostit. La masa micuță unde Ed mă ținuse de mână ieri, pe deasupra tăvii pline cu scones, unde mă întâlnisem pentru prima dată cu dragostea adevărată, el îi spunea lui Rachel că o mai iubea încă. I-am citit pe buze. Capitolul 18tc "Capitolul 18
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
în mod surprinzător la auzul scâncetului continuu venit din cală. Călătorii nu vorbeau despre asta, căci promiseseră să tacă. Știau că lumea pământească este nedreaptă, dar... Era a doua noapte fără somn. Cum sta întins pe spate, atent la plânsul micuților din cală și la scârțâiul lemnului uscat, i se păru că deslușește în spatele ușii o respirație. Era deci urmărit. Se ridică ușor în capul oaselor, își coborî picioarele și agil ca o felină făcu rapid cei trei pași spre ușă
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
tocmai când caleașca se oprea în fața bisericii Mitropoliei. Vodă așteptă ca să se dea jos ceilalți și coborî în vreme ce dorobanții dădeau onorul. Își îndreptă trupul, îi numără pe toți ai lui. Lipsea doar Mateiaș, mânca l-ar tata, că-i prea micuț. Oftă, lipsea și doamna Maria a Moldovei, Dumnezeu s-o odihnească în pace. În pridvor chiar sfinția sa îi întâmpină. Făcu asupra domnului semnul binecuvântării și intrară amândoi deodată în biserică, urmați de patru diaconi în stihare negre de catifea bordate
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
Văzuse și crucea cioplită la porunca lui Șerban bei pentru ostașii valahi, dar nu văzuse nici un însemn ridicat pentru mulțimea credincioșilor lui Allah căzuți pentru jihad. Zarurile se loveau unul de altul în cănuța de tinichea, zornăiau rostogolindu-se pe micuța planșetă din lemn de nuc și hotărau cui îi vor aparține paralele adunate în colțul planșetei. Kuciuk Selin nu jucase niciodată zaruri și nu putea urmări jocul... În acel moment, ca din întâmplare, foarte distins îmbrăcat, apăru Toma Cantacuzino. Salută
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un patrafir, o cruce de lemn și o carte. Trase în mijlocul încăperii unul din pupitrele ce stăteau în colțuri, îmbrăcă patrafirul, se închină, sărută crucea, puse cartea și crucea pe pupitru, își descheie rasa la piept și scoase o cutie micuță din metal aurit cu intarsii de peruzele în formă de cruce, o deschise, se căută din nou în desagă și, zâmbind, adăugă la cele puse pe pupitru un ulcioraș. Le făcu semn celor patru Brâncoveni să îngenunche, căută să-i
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
foc, Într-o singură secvență. Au fost folosiți 2.000 de actori .” Păi dacă un film de peste o oră jumate, cu 2.000 de actori, poate fi tras Într-o unică secvență, vă dați seama cît de simplu apare, acum, micuțul meu proiect - spectacolul de 50 de minute, pe un text de 10 pagini, cu numai 2-3actori... După 36 de ani de regie, tot nu-mi dispare teama de primele repetiții. Știu mereu ce vreau, dar niciodată, În amănunt. PÎnă la
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
Am inspirația să vizionez reprezen tația...din scenă! Și-mi dau seama ce pierd „conformiștii” care privesc montarea de dincolo, din sală! Dincolo de glumă : poate ar trebui uneori, În timpul unei astfel de reprezentații, să mai Întoarcem actorii, cu fața la fundalul scenei . Micuții spectatori s-ar putea să găsească spectacolul mult mai interesant, astfel! (ce te faci Însă, dacă după acest experiment, nu-l vor mai dori decît așa?!). Am lucrat de multe ori, În teatre de păpuși; am văzut nu o dată reprezentațiile
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
ca berea sau ca whiskey-ul. Uneori îmi făcea rău, la fel cum băutura îi face rău unui om beat, dar pe mine mă rănea sufletește, asta era diferența. Aveam noroc când găseam câte o slujbă prin vreo sală de petreceri micuță din Mobile sau Biloxi sau Baton Rouge. Și cum mă plăteau? Suficient cât să locuiesc într-un hotel ieftin și să-mi mai cumpăr câte-un costum din când în când. Au fost zile, David, când nu știam ce-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
orice voiai tu dacă-ți plimbai degetul prin ele. Nu cred că mecanicii se bărbiereau vreodată și mă întrebam cum reușeau să-și curețe uleiul de pe piele când ajungeau noaptea acasă. Între fiecare atelier era câte un restaurant dintr-acelea micuțe. Se numeau DeLux Kitchen, Joe’s, Kwik-Meal, Mother Eva’s sau alte nume de genul ăsta. În fața fiecăruia era câte o tablă cu meniul pe ziua respectivă și mai tot timpul găseai mâncăruri precum fasole cu orez, cotlete de porc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
casă drăguțe ar putea deveni dacă oamenii ar avea doar puțină grijă de ele. Tot timpul făceau pisicuțe, însă știam ce ar fi făcut tata dacă aș fi adus una acasă. Odată l-am văzut aruncând o cărămidă după una micuță nimerită în curtea noastră, căreia încercam eu să-i dau niște carne veche. Odată ajuns la capătul străzii, nu mai trebuia decât să o iau la stânga ca să ajung la școală. Fetele și băieții începuseră deja să intre în clase când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
piardă. Iar dacă nu vor reuși să vină mâine seară, el va fi totuși în continuare în oraș până luni. Pianista a început să cânte ceva foarte rapid, iar Bobbie Lee și oamenii de pe scenă au ieșit printr-o deschidere micuță din spatele cortului. Pe măsură ce aceștia dispăreau, oamenii din cort plecau la rândul lor. Se tot opreau și vorbeau între ei la capătul rândului și pe culoar, așa că a durat ceva până când tanti Mae, mama și cu mine am reușit să ieșim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
le strice și acum, că răsărise iarba, totul arăta aproape egal. Câțiva puieți de pini prinseseră și ei rădăcini acolo, iar eu știam că peste câțiva ani, după ce or să mai crească și or să fie înalți, tot locul acela micuț avea să arate ca orice alt loc de pe dealuri și n-o să-ți dai seama niciodată că a fost cineva care și-a cheltuit acolo aproape tot salariul pe o săptămână și a mai pus în toată treaba și foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2063_a_3388]
-
ceva inimaginabil și mai presus de tine: nu trebuie decât s-o faci! Ce altceva erau, te întreb, toate regulile și regulamentele alea alimentare prohibitive, ca să-ncep cu ele, ce altceva decât o modalitate de-a ne face pe noi, micuții copilași evrei, să exersăm cum e să fii ținut din scurt? Exersează, dragul meu, exersează, exersează, exersează. Doar știi că inhibiția nu crește așa, tam-nisam, în copaci - formarea în numai câțiva ani a unui om cu adevărat obedient și meschin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]