4,186 matches
-
patronaj florentin, care s-a verificat și în cazul activității unuia dintre cei mai importanți nobili din prima jumătate a secolului al XV-lea, Neri di Gino Capponi 40. Un izvor ce se dovedește, pentru anumite aspecte, relevant în înțelegerea patronatului exercitat de Capponi la nivel local este reprezentat de câteva declarații fiscale ale unor cetățeni pistoiezi făcute cu ocazia impunerii unor impozite extraordine de către Florența orașului Pistoia pe parcursul secolului. Până acum, izvoarele fiscale de secol XV care au aparținut teritoriului
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
care de multe ori sunt semnate, apar bunuri mobile și imobile, debite, credite, date care erau necesare funcționarilor florentini pentru a putea calcula taxele și impozitele datorate, iar printre acestea se regăsesc și anumiți pistoiezi ce activau sub autoritatea unui patronat florentin. Declarațiile care provin de la pistoiezi nu sunt numeroase: pentru anii 1435, 1442 și 1450 am identificat cam douăzeci, dintr-un total de ceva mai mult de 2000 care au supraviețuit în acești ani în depozitele Arhivei de Stat din
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
a unui pistoiez, Niccolò Forteguerri. Cardinalul di Teano a devenit un patron capabil să ajute interesele acestora în tentativa lor de a se desprinde de puterea medicilor 60. Deși, în anumite privințe, Forteguerri a depins de Medici, politica să de patronat a adus un element de concurență în relațiile dintre ei, așa cum s-a văzut cu ocazia dotării de către cardinal a unui colegiu local la Pia Casă della Sapienza, în 1473, la puține zile după ce Lorenzo de' Medici a deschis la
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
ce se ocupau de aceste probleme să folosească mai degrabă favorurile decât armele sau asasinatele." Nu este o coincidență că după exilul Medicilor din 1494, patricienii florentini care l-au ajutat pe Lorenzo și pe fiul acestuia, Piero, să gestioneze patronatul din Pistoia în anii '80 și '90 nu au mai putut gestiona rivalitățile facțiunilor 70. Din momentul în care aceasta autoritate supremă a dispărut, în lipsa unei structuri instituționalizate și a dispariției patronatului, diviziunile dintre părți au devenit din ce in ce mai acute, implicând
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
Lorenzo și pe fiul acestuia, Piero, să gestioneze patronatul din Pistoia în anii '80 și '90 nu au mai putut gestiona rivalitățile facțiunilor 70. Din momentul în care aceasta autoritate supremă a dispărut, în lipsa unei structuri instituționalizate și a dispariției patronatului, diviziunile dintre părți au devenit din ce in ce mai acute, implicând și participarea unor nobili florentini, până la catastroficul războiu civil care, între anii 1499-1502, a costat viața a aproximativ 2500 de pistoiezi, cetățeni și țărani [cittadini e contadini]71. * * * Istoria raporturilor de patronaj
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
Padrino"?", Stanford Italian Review, I, 1979, pp. 5-33, descrie activitatea de patronaj a lui Cosimo la Florența ca fiind diferită de a altor lideri florentini deoarece era îndreptată dincolo de orizonturile tradiționale locale, cum ar fi cele de rudenie sau de patronat local. 51 Dominici, Cronaca seconda, cît., p. 11. 52 Vezi și D. Kent, The Rise of the Medici, p. 342. 53 B. Colucci, De discordiis Florentinorum, L. Mehus (ed.), Firenze, 1747, p. 19. 54 M. Phillips, The Memoir of Marco
by WILLIAM J. CONNELL [Corola-publishinghouse/Science/989_a_2497]
-
pus cu adevărat în aplicare ar fi condus aproape sigur la falimentarea celei mai mari părți a economiei românești. Marea noutate adusă de acest Cod al Muncii era securitatea aproape absolută a locurilor de muncă, ce devenea o obligație a patronatului. Japonia a practicat o asemenea politică socială în perioada postbelică, prin celebra sa tradiție a „angajării pe viață”, urmare a tradiției feudale a responsabilității suzeranului față de vasalul său, dar nu a reglementat-o. România a reglementat o securitate a locurilor
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
în plină restructurare, nici nu putea fi aplicată. De altfel, nici măcar guvernul nu a respectat-o în cadrul programelor sale de restructurare. Atacul la adresa acestui Cod al Muncii a fost extrem de puternic. El a ilustrat unul dintre puținele cazuri în care patronatul român s-a aliat cu patronatul străin, făcând front comun împotriva coaliției dintre guvern și sindicate. Ar trebui subliniat că această coaliție nu a fost rezultatul vreunor principii social-democrate ale guvernării PSD, chiar dacă PSD este membru al Internaționalei Socialiste și
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
fi aplicată. De altfel, nici măcar guvernul nu a respectat-o în cadrul programelor sale de restructurare. Atacul la adresa acestui Cod al Muncii a fost extrem de puternic. El a ilustrat unul dintre puținele cazuri în care patronatul român s-a aliat cu patronatul străin, făcând front comun împotriva coaliției dintre guvern și sindicate. Ar trebui subliniat că această coaliție nu a fost rezultatul vreunor principii social-democrate ale guvernării PSD, chiar dacă PSD este membru al Internaționalei Socialiste și se legitimează ca partid politic social-democrat
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
În propunerea pe care sindicatele românești, puternic susținute de sindicatele europene, au făcut-o pentru o nouă reglementare a relațiilor de muncă, guvernul Năstase a sesizat oportunitatea de a transfera problematica dificilă a ocupării forței de muncă dinspre stat către patronat și, pentru că puține probleme de politică internă sunt atât de dificile ca aceasta, a susținut din toate puterile propunerile sindicatelor. Noul Cod al Muncii a fost legiferat, dar nu a fost aplicat niciodată. Și, la mai puțin de un an
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
sindicatelor. Noul Cod al Muncii a fost legiferat, dar nu a fost aplicat niciodată. Și, la mai puțin de un an de la intrarea sa în vigoare, guvernul social-democrat al PSD a început, la presiunea asociației investitorilor străini, negocierea directă cu patronatele pentru modificarea prevederilor acestuia. Iar patronatul a reacționat cu vehemență, avansând în schimb propria variantă, și eu la fel de excesivă. În forma ei extremă, varianta patronală, susținută și de guvernul liberal instalat după pierderea alegerilor de către PSD în 2004, propunea nici
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
fost legiferat, dar nu a fost aplicat niciodată. Și, la mai puțin de un an de la intrarea sa în vigoare, guvernul social-democrat al PSD a început, la presiunea asociației investitorilor străini, negocierea directă cu patronatele pentru modificarea prevederilor acestuia. Iar patronatul a reacționat cu vehemență, avansând în schimb propria variantă, și eu la fel de excesivă. În forma ei extremă, varianta patronală, susținută și de guvernul liberal instalat după pierderea alegerilor de către PSD în 2004, propunea nici mai mult, nici mai puțin decât
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
de activitate, să zicem, mineritul, toți salariații sunt angajați în acele condiții stabilite în general pentru minerit, la care se pot adăuga particularitățile firmei - dar, din nou, condițiile sunt similare pentru toți angajații. Or, propunând desființarea contractelor colective de muncă, patronatul propune desființarea oricăror similarități și angajarea salariaților prin negociere directă a condițiilor de muncă, de salarizare etc. Teoretic, pasul istoric făcut înapoi în timp conduce către perioada în care nu existau nici măcar bresele meșteșugărești, ele fiind o realitate definitorie a
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
a principiilor teoretice ale economiei de piață la piața muncii, ceea ce în Occidentul dezvoltat fie nu s-a întâmplat niciodată, fie doar în perioada incipientă a elaborării noii forme de organizare a producției și distribuției în societate (Engles, 1953). Propunerea patronatului din România, fie el autohton sau străin, nu respectă, desigur, nici unul dintre „standardele europene” măsurate prin realitățile existente în țările membre ale Uniunii Europene, dar nu contrazice „standardele ideologice” ale Uniunii Europene, în interiorul căreia se desfășoară o vastă dezbatere și
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
va lucra, în principiu, pe toată durata funcționării firmei la care s-a angajat. Locul său de muncă este la fel de stabil pe cât este de stabilă firma la care lucrează, salariatul asumându-și, în această privință, riscuri comparabile cu cele ale patronatului, cu diferența, notabilă, că nu el le gestionează. Dar are o responsabilitate proporțională în raport cu ele prin cantitatea și calitatea muncii pe care o prestează. Tocmai pe această bază a participării la riscuri se întemeiază ceea ce numește „cultura corporațiilor”, noțiune pe
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
un argument mai convingător în disputa internă din lumea occidentală decât orice demonstrație teoretică. Așa se face că, în vreme ce propunerea excesivă a sindicatelor este susținută politic de sindicate europene și de partide politice socialiste sau social-democrate, propunerea - la fel de excesivă - a patronatului român este susținută de experții FMI. În final însă, noile relații de muncă din România vor fi modelate mai puțin după modelul celor europene sau din alte țări dezvoltate ale lumii, cât în funcție de raporturile de putere dintre sindicate și patronat
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
patronatului român este susținută de experții FMI. În final însă, noile relații de muncă din România vor fi modelate mai puțin după modelul celor europene sau din alte țări dezvoltate ale lumii, cât în funcție de raporturile de putere dintre sindicate și patronat, dintre capital și muncă și, nu în ultimul rând, de conjunctura politică românească. Ele vor fi, în final, rezultatul unei noi tranziții spontane. Exemplul relațiilor de muncă este important, căci modul de configurare a acestora este esențial într-o societate
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
postcomuniste, inclusiv tezele superiorității economico-manageriale a sectorului privat în raport cu cel public, a necesității transferului de resurse publice către sectorul privat prin privatizare și prin intermediul reformelor „dureroase” (orice reformă „dureroasă” are ca rezultat final o realocare a resurselor dinspre salariați spre patronat) etc. În condiții, existenței unei comunități academice neutre în raport cu o ideologie, și dispusă să susțină abordarea științifică a realității, o ideologie care nu se adaptează la rezultatele științei are puține șanse de a supraviețui ca atare și, ca urmare a
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
și al marilor întreprinderi ale economiei rămase socialiste, de la bănci și societăți de asigurări până la regiile autonome. În asemenea condiții, conținutul publicațiilor depindea mai puțin de cerințele pieței cititorilor, cât de cerințele celor care îi asigurau grosul veniturilor - adică de patronat și de principalii cumpărători de publicitate. După mai bine de un deceniu de tranziție, piața mass-media scrisă românească era dominată de două mari grupuri media europene, în vreme ce piața media audio-video, de alte două. Singurul grup de media care rezista concurenței
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
se constituie în mari rețele. O parte din această incapacitate trebuie pusă pe seama deficiențelor manageriale ce caracterizează mica burghezie românească. O altă parte se datorează pur și simplu lipsei unei viziuni de tip capitalist, orientată nu atât spre creșterea câștigurilor patronatului, cât spre creșterea pe piață a companiei. Un rol esențial l-a avut aici politica. Există o diferență fundamentală între atitudinea referitoare la putere a marelui capital și atitudinea referitoare la putere a micii burghezii, cel puțin a micii burghezii
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
desfacere mass-media au fost transformate, dintr-o pluralitate de mici întreprinderi, într-o pluralitate de rețele de desfacere, iar marele capital își continuă ofensiva. Reacția micii burghezii postcomuniste a fost, de asemenea, de natură politică, ea acuzând deopotrivă politicienii și patronatele pentru înăbușirea libertății de expresie a jurnaliștilor. Conflictul a luat proporții internaționale mai ales datorită formulării politice care i-a fost asociată. În forma unei probleme a libertății mass-media în România, a devenit o componentă a evaluării postcomunismului românesc în
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
mass-media în România, a devenit o componentă a evaluării postcomunismului românesc în documentele oficiale ale Departamentului de Stat (State Departament, 2004) și ale Uniunii Europene (Commission of the European Union, 2004). În realitate, el s-a purtat mai ales între patronatul străin al publicațiilor (care, în căutare de profit, era dornic să adapteze conținutul acestora la cererea publicului) și jurnaliștii autohtoni, dornici să mențină o politică editorială independentă de succesul economic și financiar al publicației. Câtă vreme cotidienele s-au aflat
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
politice ale micii burghezii. Protestul acesteia s-a mutat în străinătate. În 2004, ziariștii de la cotidianul România liberă organizează un protest de stradă în Germania, în fața sediului corporației care era proprietarul ziarului, cu sprijinul unor sindicate internaționale. În final însă, patronatul își impune punctul de vedere și publicistica românească traversează o perioadă de transformări semnificative. Alte două procese au contribuit în proporție însemnată la restructurarea micii burghezii socialiste și la nașterea unei noi mici burghezii, proprie postcomunismului: separarea tot mai profundă
[Corola-publishinghouse/Science/2089_a_3414]
-
De pildă, Marcel Boll de Bal s-a ghidat în cercetarea sa asupra rolului suplimentelor de remunerare în participarea muncitorilor după proiectul definit de oficiul belgian al creșterii productivității. A doua problemă provine din modul de valorizare a participării de către patronat și sindicat. De obicei, patronatul valorizează caracterul psihologic și cel economic al participării, pentru aceasta participarea fiind determinată de ansamblul atitudinilor „modelate” ale angajaților, atitudini care vor conduce la creșterea randamentului și la integrarea angajaților în cadrul organizației. Pentru sindicat, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
Bal s-a ghidat în cercetarea sa asupra rolului suplimentelor de remunerare în participarea muncitorilor după proiectul definit de oficiul belgian al creșterii productivității. A doua problemă provine din modul de valorizare a participării de către patronat și sindicat. De obicei, patronatul valorizează caracterul psihologic și cel economic al participării, pentru aceasta participarea fiind determinată de ansamblul atitudinilor „modelate” ale angajaților, atitudini care vor conduce la creșterea randamentului și la integrarea angajaților în cadrul organizației. Pentru sindicat, mai importante sunt caracterul sociologic și
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]