4,744 matches
-
despre lupta de clasă, vorbeau de „canibalism brazilian” sau de rolul revoluționar al cultelor afro-americane. Abia când am auzit vorbindu-se despre aceste culte m-am convins că pe-acolo până și aspirația ideologică o lua În sens contrar. Îmi schițau o panoramă a migrațiilor pendulare interne, cu dezmoșteniții din nord care coborau către sudul industrial, se subproletarizau În metropole imense, asfixiați de nori de smog, se Întorceau disperați În nord, pentru a-și relua, un an mai târziu, fuga spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
făcu semn să i se toarne un pahar de vin, privi cu atenție lichidul În lumină și, În sfârșit, vorbi: „Dacă ați Înțeles așa, este fiindcă așa voiați să Înțelegeți. Apoi se Întoarse În altă parte, zise că era cald, schiță o arie de operă lirică agitând o grisină ca și cum ar fi dirijat o orchestră Îndepărtată, căscă, se concentră asupra unei tarte cu frișcă și, În fine, după o nouă criză de muțenie, ceru să fie condus Înapoi la hotel. Ceilalți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
melodia. Toți treceau cu un aer distrat prin fața tablourilor, ca să se Înghesuie la mesele din fund și să apuce paharele de carton. Ajunseserăm când serata era deja În toi, atmosfera era Înțesată de fum, câte-o fată când și când schița mișcări de dans În centrul sălii, dar toți erau Încă ocupați să converseze și să onoreze bufetul, la drept vorbind destul de bogat. Eu m-am așezat pe o canapea lângă care, pe jos, se afla o cupă mare de sticlă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
relații publice, ca și cum ar fi o matracucă dintr-alea care-și aprind felinarul la marginea drumului pentru camionagii?” În clipa aceea Riccardo trecu din nou pe lângă ea și o apucă de un braț. „Vino să dansezi”, zise. Stăteau În mijlocul sălii, schițând mișcări ușoare, un pic cam absenți, ca și cum ar fi bătut Într-o tobă. Dar uneori Riccardo o trăgea către el și-i punea posesiv o mână pe ceafă, iar ea Îi urma cu ochii Închiși, cu fața aprinsă, cu capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
urmă, tot ți-a rupt cămașa, zise ea. — E doar o cămașă, spuse el răsucindu-se să se uite. Eu nu trebuie să arăt la fix, ca tine. Nu-i așa că Viv e elegantă, unchiule Horace? O doamnă secretară elegantă. Schiță un zîmbet Încîntător, apoi Îi dădu voie să-l Îmbrățișeze și să-l sărute pe obraz. Hainele lui degajau un miros slab -care știa că vine de la fabrica de lumînări -, dar În afară de asta, mirosea a băiat, și, cînd Îi puse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
din prefabricate făceau loc cîmpiilor verzi, și după aceea, dacă Îți Îngustai privirea și ignorai stîlpii de telegraf sau avioanele de pe cer, te puteai afla În orice perioadă sau cu totul În afara timpului. Trecuseră pe lîngă o cîrciumă și Reggie schiță un gest de parcă ar fi vrut să spună că-i e sete. Își puse haina pe bancheta din spate, dar o Îndemnă să-i caute În buzunar și să scoată o sticlă mică de Scotch. Îl urmări cum o duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
cineva luase o bucată de cretă și repede, dar hotărît, se aplecase și desenase o linie pe podea, o linie care Îi plasa pe Viv și pe bărbatul ăsta, Robert Fraser, de o parte, și pe ea de cealaltă parte. Schiță un gest. — Ei bine, zise ea, ar trebui să-mi văd de treabă. Nu, e-n ordine, replică Viv repede. Pleopele Îi tremurau. O să-l iau pe domnul Fraser cu mine afară. Domnule Fraser...? — Desigur, spuse el, Îndreptîndu-se spre scări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
la birou azi, domnule Fraser, Îi zise ea fără să zîmbească. Nu știu ce a crezut domnișoara Giniver. — Arăta de parcă era convinsă c-o s-o trîntesc la pămînt și o s-o violez, ca să fiu sincer! spuse el. Și apoi, cînd Viv nu schiță un zîmbet măcar, adăugă: Îmi pare rău. Dar mi s-a părut cel mai direct mod de a te vedea. — Tot nu știu de ce ai simțit nevoia să mă vezi. Ți-a făcut fratele meu ceva? — Nu, nici vorbă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
reușise să aducă relația dintre ei la un nivel subtil diferit. În timp ce o luară Îndărăt spre Oxford Street, trebuiră să se oprească la bordura din fața unei vitrine; ea văzu reflexia amîndurora acolo și privirile li se Întîlniră pe sticlă. El schiță un zîmbet, văzînd ce făcea - arătau ca un cuplu - un cuplu tînăr, plăcut, ca doi tineri care se curtau. Începu să se poarte altfel. În timp ce-și făceau drum prin traficul din Oxford Circus, el se lupta să țină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
mi le-a făcut un băiat la o petrecere, și n-o să-ți vină să crezi cum și-a făcut oul treaba. Cred că Minty Brewster a pus mîna pe niște ouă; roag-o pe ea. — Așa o să fac, spuse Viv, schițînd un zîmbet. Mulțumesc, Caroline. O, și dacă Gibson Întreabă ce mi s-a Întîmplat, nu-i spune că mi s-a făcut rău. O să ghicească... cred, chestia asta cu mahmureala. Caroline rîse. Făcu un balonaș cenușiu din gumă și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Țineți-mi de urît cît fumez o țigară, altceva nu vă cer. Lăsați-l să ajungă la clasa Întîi. Vă jur pe Dumnezeu că, dac-ați ști prin ce chinuri am trecut În călătoria asta... — Asta-i părerea dumneavoastră. El schiță un zîmbet. — Ajutați la efortul de război. GÎndiți-vă și așa. De cîte fete v-ați folosit pe linia asta? — SÎnteți prima, vă jur! — Prima pe ziua de azi, vreți să ziceți. ZÎmbetul i se transformase În rînjet. Buzele i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
ușoare în încercarea de a realiza levitația mesei. Cu oarecare mândrie, a ridicat colțul unui covor, ca să-i arate sistemul de sonerii și comutatoare electrice, pe care l-a instalat pentru manifestările mai complexe. Ambalându-se asupra subiectului, femeia a schițat chiar (din fericire fără demonstrație) unele metode de reținere și producere a ectoplasmei, tehnici, care explică de ce au femeile întâietate în acest domeniu cu dezvoltare rapidă. Doamna P. i-a explicat că renunțase la acest obicei, de a se manifesta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
este criminal în serie. Dar ce anume îl evidențiază? Sachs se gândi pentru un moment și apoi spuse: - Să-l sunăm pe Terry. Terry Dobyns era psiholog la NYPD. Mai erau și alții în departament, dar era singurul care putea schița profilul unei victime pe baza comportamentului, o tehnică pe care o învățase și ulterior o dezvoltase la sediul FBI din Quantico, Virginia. Mulțumită presei și mitologiei populare, multă lume aude despre această activitate și are o părere puțin deformată despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
îndreptându-se decis spre Luis Martinez, detectivul voinic și liniștit din slujba lui Roland Bell. Acesta din urmă stătea pe canapea în fața televizorului, cu ediția de duminică a ziarului „New York Times” pe genunchi. - Frate, ce m-ai speriat, spuse el schițând un salut și privind în trecere insigna noului-venit. Apoi cercetă fața acestuia. Tu ești înlocuitorul? - Exact. - Cum ai intrat? Ți-au dat cheie? - Am luat de la centru. Vocea îi era răgușită și întretăiată, ca și cum ar fi fost răcit. - Ce noroc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
ajungem la concluzia că ești un asasin plătit, care se folosește de magie pentru a se apropia de Charles Grady și pentru a-l ucide... Ne-am dat seama de asta. Aveam deci trei suspiciuni... Toate până la un punct. Iluzionistul schiță un zâmbet vag. - Până la un punct, șuieră el. Vezi tu, atunci când te folosești de magie pentru a păcăli oamenii, cei inteligenți continuă să fie suspicioși. - Așa că ai pus în joc păcăleala cu numărul trei. Ca să ne menții atenția concentrată departe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
a revăzut multe locuri dragi ale copilăriei. În mijlocul acestei lumi reînsuflețite cu puteri miraculoase, se înalță figura domnului Trandafir. Toate gândurile artistului se adună în jurul chipului venerat al dascălului, realizând prin acest fragment o adevărată identitate. Un portret fizic este schițat cu ajutorul descrierii. Era un om bine făcut, puțin cam chel în vârful capului, cu ochii foarte blajini. Când zâmbea, se arăta sub mustața tunsă scurt niște dinți lungi cu strungă mare la mijloc. Autorul face ca figura fostului său dascăl
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
Furtwängler de la șefia Filarmonicii din Berlin. Fără a fi membru de partid, nu ar fi putut face o carieră, se justifica el după război, cu o formulă bine cunoscută. Nu am la îndemână biografia lui Richard Osborne pentru a-i schița portretul în acele timpuri. O face însă, în însemnările lui berlineze, un om cultivat, Dumitru Cristian Amzăr, în mai 1941 atașat de presă: „Am ascultat sâmbătă seara, la Filarmonie, Simfonia a opta, de Bruckner, dirijată de Karajan... Spre deosebire de Furtwängler, dirijorul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
Către miezul nopții, va ajunge beat criță, zbierând numele fetiței, scoțând tremolouri înfrigurate, și scăpându-se în pantaloni, ușurându-se de toate paharele băute în dreapta și-n stânga. Târziu, la sfârșitul serii, umflat și vânăt ca un porc, nu mai schița decât niște gesturi, în fața unui public numeros. Gesturi frumoase, serioase și dramatice, pe care vinul băut le făcea și mai grăitoare. Fesele mari ale judecătorului Mierck se revărsau de pe scaunul său de vânătoare, un trepied din piele de cămilă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
luptă. Stăteam ca prostul, nemișcat și drept ca un I, fără să știu ce ar fi trebuit să fac sau să spun. Nici dacă aș fi stat gol în fața ei nu aș fi fost atât de jenat. Am încercat să schițez un mic gest din cap. Se uita la mine: îi vedeam chipul pentru prima dată neutru și rece ca un lac iarna, un chip de moartă pe dinăuntru, ca și cum nimic nu ar mai fi trăit, nu ar mai fi mișcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
să mă transfer la o altă clasa...Eu nu vreau să mă despart de tine și nici de colegii mei. El spuse: - Nu-i vorba de,.....dar frază îi rămase neterminata. Se simțea irezistibil atras de strania situație. Lăură nu schița nici un gest. Dinspre stradă se auzi rateul unui motor , cineva care se chinuia să pornească o Dacie înecata parcă. Apoi din nou liniște... Lăură se întoarse apoi către el. Ochii ei căprui , pătrunzători, îi căutau pe ai lui, era foarte
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
în București, Lăură își lua inima-n dinți și porni spre adresa cu pricina. Își luase însă ochelarii de soare, cărora le atașase discret, pe lateral, două sfere mici de oglindă pentru a-și putea observa bine supraveghetorii, fără a schița niciun gest, fără a întoarce măcar o dată capul înapoi. Se strecura grăbita prin aglomerația pieței cu o plasă în mână, ca și cum ar fi mers la cumpărături, apoi, cănd momentul i se păru propice intra "incognito" în blocul cu
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
zis, puternic emoționată. Am coborât rapid și am fost întâmpinată cu un buchet imens de trandafiri frumos mirositori, cu o carte de vizita înfipta delicat, dar și ostentativ: - Te iubesc!!!.. Fericită, Lăură urca rapid scările și puse florile în apă. Schița un gest de complicitate cu imaginea ei din oglindă și coborî grăbita scările. - Vă cheamă domnul profesor, domnișoara Lăură, preciza ,,gorila”. Cred că are nevoie de un translator... - Probabil, aprobă Lăură, fără ca vreun gest cât de neînsemnat să o trădeze
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
de dureroasă va fi viața fără el. Lui însă i-au picurat involuntar lacrimi mari, prelingându-i-se lin pe obraji. Ea era în sfârșit mulțumită...se simțea acum mai puternică pentru că știuse să-și înnăbușe la timp sentimentele, nu schițase nici cea mai mica părere de rău...Era deci puternică, era stăpâna încă pe mintea și pe inimă ei! -Ne vedem mâine! Neapărat mâine! insistă el. Pentru ea însă nu mai există niciun mâine...Mâine era ferm hotărâtă să nu
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
clipă, mâzgălind întruna, un document de o infinită importanță. Încerc să ignor totul, mă concentrez numai asupra ei, însă el s-a apropiat de mine cu un caiet deschis, te-am desenat, îmi spune el și îmi arată chipul meu schițat în cărbune, iar eu sunt surprinsă, chiar nu sunt eu aceea, eu nu sunt atât de frumoasă, dar el protestează, ești infinit mai frumoasă, mi se spune mereu că urâțesc fețele, prietenii mei nu sunt pregătiți de Sabat până ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nu mi-a mai rămas decât să alerg după asistenta care se îndrepta direct către patul lui Udi, mereu cu un pas înaintea mea. Ai plâns, mă întreabă el nervos, iar eu mă fâstâcesc, da’ de unde, am răcit puțin, asistenta schițează un zâmbet, nimic nu scăpa privirilor ei, acum te internăm la clinică, îl informează ea, el este luat prin surprindere, dar orgoliul i se citește în priviri, asemenea unui copil care trece dintr-o clasă în alta, ea completează deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]