4,105 matches
-
dat dreptate nevestei. Aceasta este un fragment din vasta competiție PENSIONARIADA! CUM AM DEVENIT MULTIPARTIDIST Cu câteva zile înainte de declanșarea campaniei electorale locale, venind de la cumpărături, m-am oprit să-mi servesc țapul de bere la barul meu preferat „LA COCOȘUL NEBUN”. Nici nu m-am așezat bine la masă, când pe ușă a intrat amicul Stănică. Cum mă vede, plescăie din degete, salutându-mă în stilul său. Îi fac semn să vină la masa mea. - Salve, Vasile! - Salut, Stănică! Fac
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
Cum așa?... - Vasile, de duminică intrăm în refacere pentru la toamnă, când vor fi alegeri pentru parlament. Să vezi atunci bătălie electorală, iar șansele noastre de câștig vor fi mai mari și începe să râdă zgomotos. Intrăm în barul „LA COCOȘUL NEBUN”și pe nerăsuflate bem câte una moartă. Plec cu unii din amicii mei spre casele noastre, alții au mai rămas în parc. Ajuns acasă, la sfârșitul campaniei, fac inventarul: patru tricouri, patru eșarfe, patru șepculițe și alte prostioare: pixuri
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
mâna!”, doamnă Fufi. - V-ați instalat televizorul ? O întreb a doua zi când am întâlnit-o la ieșirea din bloc. În parc sau la clubul amintit, povestesc amicilor mei cum mă bat la cumpărături cu promoții, iar la barul „LA COCOȘUL NEBUN” sărbătoresc mereu victoriile cumpărăturilor la promoții făcute pentru doamne. Ah, promoțiile, dacă n-ar fi fost importate ca atâtea și alte atâtea obiceiuri din lumea capitalistă, n-aș fi avut ce povesti. IGNATIANĂ Satul Porceni este veche așezare și
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
pe care le avea. Imediat a început operațiunea de strângere și eutanasiere a tuturor găinilor din sat. Gospodarii nu s-au împotrivit și au crezut că e bine să predea de bunăvoie producătoarele de ouă și carne și pe bieții cocoși care trezeau spre dimineață satul cu cucurigul lor și peste zi cu concertul dat prin curți. Numai tușa Vasilica s-a împotrivit cât a putut în fața celor cu halate și măști la gură, dar n-a avut încotro. Badea Geluțu
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
nebunule, în halul ista? - Păi, nevastă, nu vrei găini cu gâtul gol? Și începu a râde de se scuturau pereții cotețului. Intră și tu aici și dezbracă-te precum Eva și treci în partea cealaltă că or să iasă numai cocoși, dacă mă lași numai pe mine. Tu ai nevoie și de găini care să-ți facă ouă și să-ți refaci sectorul. Ce mai stai?... Tușa Vasilica, să leșine, nu alta. Își făcu cruce de ce a văzut și a auzit
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
cu tulpini și rădăcini de mătrăgună în loc de mădulare și cu pilitură de aur la călcâi. Miercurea, de Sânt' Andrei, când dădea ziua îndărăt, fără să mănânce nimic, se duse despletită afară din sat, până nu se mai auziră câinii și cocoșii și-și muie părul lung în apa unei fântâni de la răscruce de drumuri. Se întoarse în fugă acasă pe alt drum, fără să vadă sau să fie văzută de cineva, fără să audă sau să vorbească cuiva și fără să
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
de poezii lipsea. Nu-i nimic, o să cumpere ea altul, să nu fie Mișu dezamăgit. PASAJ RETRAS Vrăjitoarea Maria, am apărut la Teo în direct și dezleg de farmece, impotență, fac legături cu persoana iubită, lucrez cu argint viu și cocoș negru. Mișule, ai un mare viitor, deșteptarea României. Vino să prezic cum și când. Descântec de putere și celebritate. FINAL PASAJ RETRAS Celebritatea lui Mișu începuse s-o cam obosească pe Mariana. O luase o durere teribilă de cap și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
Scufița Roșie: Cum, ești și tu invitat La carnaval, la palat? Lupul: Desigur, să lipsesc chiar eu? Nu-mi stă în caracterul meu. Și... să știi că m-am schimbat... Sunt un lup manierat! Prezentatorul 5: A fost odată un cocoș Care s-a-ntors bogat la moș. Moșul: Cine-i oare? Nu văd bine? Cine e cel care vine? Doamne ce minune zău, Acela-i cocoșul meu! Cocoșul: Așterne pătura nouă Iată, galbeni ți-am adus. Ești bogat cum alții nu-s
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
să știi că m-am schimbat... Sunt un lup manierat! Prezentatorul 5: A fost odată un cocoș Care s-a-ntors bogat la moș. Moșul: Cine-i oare? Nu văd bine? Cine e cel care vine? Doamne ce minune zău, Acela-i cocoșul meu! Cocoșul: Așterne pătura nouă Iată, galbeni ți-am adus. Ești bogat cum alții nu-s. Baba: Vai, moșnege, ești bogat Ai cât n-are întregul sat. Dă-mi și mie niște galbeni! Moșul: Sfatul ți l-am ascultat Și
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
că m-am schimbat... Sunt un lup manierat! Prezentatorul 5: A fost odată un cocoș Care s-a-ntors bogat la moș. Moșul: Cine-i oare? Nu văd bine? Cine e cel care vine? Doamne ce minune zău, Acela-i cocoșul meu! Cocoșul: Așterne pătura nouă Iată, galbeni ți-am adus. Ești bogat cum alții nu-s. Baba: Vai, moșnege, ești bogat Ai cât n-are întregul sat. Dă-mi și mie niște galbeni! Moșul: Sfatul ți l-am ascultat Și bogat eu
MICI ŞCOLARI, DAR MARI ACTORI by Oana ARGHIRE () [Corola-publishinghouse/Imaginative/368_a_561]
-
veneau la lac, pentru a se adăpa. În apropierea apei crea, din crengi, un gât, prin care viețuitoarele Însetate să se poată strecura, cu o anume greutate, pentru a ajunge la lichidul care le perpetua viața. O sfoară, prinsă de cocoașele armei, cu un capăt, iar celălalt, strecurat printre crenguțele din gâtuirea făcută de mâna braconierului, urma a declanșa moartea sigură a animalului venit la apă. În ziua fatală, ciobanul ce-și căuta câteva mioare rătăcite, prin pădure, Îl găsise, pe
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
conchis, ofițerul de poliție. Vă propun, dacă veți fi de acord, să procedăm În următorul mod. Au fost, cu toții, cei de față, de acord. Mai apoi, au mai fost de acord, și alții. Și, În noaptea cu pricina, pe la cântatul cocoșilor, Dan sosi acasă, cu o Întreagă șleahtă de derbedei. Și derbedeauce. Unii și unele - sub imperiul lui Bachus, dezlănțuit. Cu mare gălăgie. Când au ajuns aproape de casă, unii au rămas uimiți, alții, nici nu au băgat de seamă, iar, Dan
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
hornul se Înclină spre miazăzi. Găleata, când se scufunda În adâncul fântânii, scotea un oftat prelung. Cumpăna scârțâia și apa se zbătea lovindu-se de pietre și aruncând În afara ei chipurile ce se oglindiseră Înlăuntru. Vitele mugeau În grajduri și cocoșii din sat cântau zi și noapte cucurigu. Clopotele băteau În surdină, lumânările se răsuceau În sfeșnic și aerul se umplea de șoapte și voci pe care le auzea doar moartea... ...La drept vorbind, spunea bătrâna, răposatul Tihon Își meritase pedeapsa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
putere, lunecând singur din căruță și ridicându-se pe scări În pod. Increatul se afla și acum În stăpânirea lor. Avea Înălțimea de un cot, era Îmbrăcat În haine vișinii, purta pinteni și vipușcă și, pe creștet, o creastă de cocoș. Umbla În cerc prin podul casei, cu mâinile la spate și ochii ațintiți În gol, consultându-și din vreme În vreme ceasul de buzunar cu lanț de argint, ce indica mereu aceeași oră: 12. Nu refuza borșul de sfeclă, nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
pământ și ridicându-se apoi În aer. Poleite cu o lumină aurie, frunzele sclipeau orbitor În lumina lunii. Satul părea adormit. Nicăieri nu se auzea nici un zgomot. Câinii Încremeniseră ca niște sfincși, cu urechile ciulite și ochii ațintiți În zare, cocoșii Își Învârtoșară crestele și, plecându-și capul pe o aripă, stăteau și ei În așteptare. Satul părea cufundat Într-o liniște mormântală, de rău augur. Și doar frunzele mesteacănului continuau să fiarbă, cuprinse de o furtună nevăzută. Deodată, toaca bisericii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
mai mișca nici o frunză. Și la fel de brusc, Întreaga lui coroană vui, transformându-se Într-o pâlnie arămie, care atunci când bătăile clopotului se stinseră se umplu de ciripit de păsări. Abia În acel moment Întregul sat se animă din nou, iar cocoșii Începură să cânte din mii de glasuri cucurigu. Câinii lătrau și ei, găinile cotcodăceau, oarecum vesele, rațele măcăiau și gâștele sâsâiau și ele, scoțându-și gâturile lungi printre ostrețe, Întâmpinând cu gălăgia lor lumea, care acum, nu se știe de ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
din alte galaxii sau fuseseră atinse de privirea lui. După ce terminase de tămâiat odaia, trecuse prin tinda ce da În cerdac, coborîse cele trei trepte de lemn și făcuse Înconjurul casei, tămâind cu grijă și stropind cu agheasmă fiecare colț. Cocoșii Începeau să cânte cucurigu. Aproape se crăpa de ziuă. Ascultând pălăvrăgeala Extraterestrului, Mașa nici nu-și dăduse seama când trecuse timpul. În depărtări, deasupra cumpenei ce se profila În dreapta ei pe cer, clipocea Luceafărul de dimineață. Mașa stătea cu strachina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Eva Îi ducea dorul lui Adam, care, izgonit din casă, obișnuia În lungi nopți de iarnă să toarcă, dormitând În iasla ei. Noul catalog al Mașei era plin de cifre. Dacă găinile erau notate În funcție de mărimea ouălelor adunate În cuibar, cocoșul Dosoftei primea doar doi și trei, și aceasta fiindcă-i scula pe-ai ei cu noaptea-n cap. În casa lui Nicanor nu existau prea multe jucării. Mașa avea doar o singură păpușă, Marusia, un căluț de lemn și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
galeriile cu hoituri...“. Satul abia se deștepta din somn, Învăluit În liniște ca-n ceață. Ici-colo se auzea lătrând câte un câine, dincolo, pe cealaltă uliță, mugea o vițică, iar undeva, pe-aproape, intona, parcă În dorul lelii, cucurigu, un cocoș. Mașa continua să stea cu găletușa Între genunchi, gândindu-se mereu la ale ei. Când era mică, Mașa Își Închipuia că luna e o carapace de broască țestoasă. Ziua broasca se scufunda În adâncul cerului, iar noaptea ieșea la suprafață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
masă lungă, stătea șobolănița uriașă, Îmbrăcată În rasă de judecător, Înconjurată de cei doisprezece șobolănași ai săi, Înveșmântați În odăjdii de sfinți. Iar În spatele lor, umbla de colo până colo, Încălțat În cizmulițe cu tocuri Înalte, purtând o creastă de cocoș pe cap, tovarășul de afaceri al lui Subotin, Elizei. La vederea acestei adunări, Ippolit fu cuprins de un șoc atât de puternic, Încât căzu și Începu să se zvârcolească, făcând spune la gură și scoțând urlete Îngrozitoare din gâtlej. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
Întrebare cu privire la izgonirea din Paradis. În ecuație apar două personaje, dar al treilea veghează În ceruri...” Oliver Îl aprobă și de data aceasta, urlând de trei ori. Frunzele de pe piept i se zburliră. Pe creștet Îi apăru o creastă de cocoș. „Credeți că șarpele era diavolul?” reuși să rupă tăcerea Noimann... „Eu cred că șarpele L-a umplut pe Dumnezeu de gelozie”, răspunse Satanovski. „Poate că Domnul a dorit femeia și bărbatul pentru sine. Egoismul său e bizar...” Noimann tăcu din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
joagăr. Ca să scape de belea, bărbatul, Împreună cu blânda sa soție, cu fața toată numai lacrimi, aduseră toporul și beschia, pregătindu-se să-i vină mânzului de hac. Și, când bărbatul ridică toporul ca să-i aplice o lovitură fatală În țeastă, cocoșul cântă de trei ori și totul pieri ca În ceață. Bărbatul și muierea lui stăteau unul În fața altuia, unul ținând În mână un joagăr, celălalt toporul mânjit de bălegar... „Ei, ce ziceți”, Își Încheie relatarea Satanovski, „nu-i așa că istorioara
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
-și frunzele peste femeia-sicriu și peste femeia-uter, conversând cu omul de paie Braic sau stând țeapăn În mijlocul salonului, Înconjurat de asistenți. Era un Oliver Înalt, trist, cu ochii adânciți În sine. Pe creștetul său acoperit de penaj auriu, creasta de cocoș strălucea ca o aură. Trecând pe lângă el, Noimann se aștepta să audă un cârîit, un cucurigu lung (deja mijeau zorile) sau un scurt lătrat de câine, dar dinspre locul unde stătea masterandul se auzea doar foșnetul unor frunze uscate, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
la jumătatea distanței dintre scări și ușile amfiteatrului. Cu cealaltă mână își masează umărul brațului cu care a aruncat în timp ce Cora Reynolds aduce șoarecele înapoi, și lăbuțele ei stârnesc un norișor de praf încins din covor, ca o coadă de cocoș. Privindu-i, cu un braț îndoit sub piept ca să-i susțină sânii, cu o mână răsucită masându-și ceafa, doamna Clark spune: — La Villa Diodati aveau cinci pisici. Cu o lingură de plastic Sfântul Fără-Mațe halește clătite Suzette instant dintr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
vălul nopții“, se amestecă unul din ucenicii lui Petru. „Rămâi cu bine“, spuse Simon și o sărută pe frunte pe Sofia. „Adio“, Îi zise unul dintre ucenicii lui Petru. „Și ai grijă să nu răcești.“ Simon Își făcu vânt, precum cocoșul, cu ambele picioare deodată, dând din mâini neajutorat și ridicând un nor de praf. „Cucurigu!“, Îi strigă un mucalit. Era un tânăr cu obrazul spân și cu ochi șireți care, atunci când râdea, păreau două tăieturi piezișe. Simon se uită În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]