9,526 matches
-
noiembrie 2006 a participat la simpozionul "Beyond Belief: Science, Religion, Reason and Survival" iar în 2007 a început colaborarea cu History Channel, în cadrul serialului "The Universe". În mai 2010 a lansat un talk-show săptămânal numit "Star Talk" împreună cu actrița de comedie Lynne Koplitz, difuzat duminică în Los Angeles și Washington DC Tyson a argumentat că designul inteligent, care caracterizează fenomenele complexe din natură ca fiind create de o "inteligență superioară", oprește progresul științei. A scris și a vorbit extensiv despre viziunile
Neil deGrasse Tyson () [Corola-website/Science/322018_a_323347]
-
fiecărei producții a studioului. Astăzi, încă este folosită și este una din cele mai celebre logo-uri muzicale din întreaga lume. Un compozitor prolific, Newman a compus cu ușurință muzica pentru diferite genuri de film, cum ar fi drame, western, comedii sau acțiune, de-a lungul celor 20 de ani petrecuți la Fox, inclusiv muzica pentru "The Grapes of Wrath" (1940), "The Mark of Zorro" (1940), "How Green Was My Valley" (1941), "The Song of Bernadette" (1943), "Captain from Castille" (1947
Alfred Newman () [Corola-website/Science/307941_a_309270]
-
Impresii și peisaje"”, cu banii primiți de la tatăl său. În 1920 a avut loc premiera operei dramatice „"El maleficio de la mariposa"” („"Fluturele vrăjit"”) iar în 1921 și-a publicat prima carte de poezii. În 1923 s-au pus în scenă comediile de teatru de păpuși „"La niña que riega la Albahaca y el príncipe preguntón"” („"Fetița care udă Busuiocul și principele curios"”). În 1927, la Barcelona, și-a expus pentru prima oară picturile. În această perioadă comunică intens cu poeți din
Federico García Lorca () [Corola-website/Science/308137_a_309466]
-
modernistă (folosirea versului), de teatrul lui Lope de Vega (folosirea calculată a cântecelor populare), de cel al lui Calderón (sfâșierea tragică, alegoria) și de tradiția spectacolelor de păpuși. Creația dramatică a lui Lorca poate fi grupată în patru categorii : farse, comedii „"nereprezentabile"” (conform autorului), tragedii și drame. Dintre farsele scrise între 1921 și 1928 se remarcă „"La zapatera prodigiosa"”, în care atmosfera andaluză ajută la intensificarea conflictului cervantesc între imaginație și realitate, precum și „"Amor de don Perlimplín con Belisa en su
Federico García Lorca () [Corola-website/Science/308137_a_309466]
-
-se înaintea celei din serial. Filmul rezultant, (1992), a fost un eșec de box office și a primit cele mai proaste critici din cariera lui Lynch. În această perioadă, împreună cu Mark Frost a scris și a regizat câteva episoade din comedia On the Air pentru ABC, comicăriile ridicole ale unui studio de televiziune din anii '50. În Statele Unite doar trei episoade au fost difuzate, desi șapte au fost filmate. În Olanda, VPRO a difuzat toate cele șapte episoade. Lynch a mai
David Lynch () [Corola-website/Science/303045_a_304374]
-
bun regizor la Festivalul de la Cannes în 2001 (ex-equo cu Joel Coen pentru The Mân Who Wasn't There) și premiul pentru Cel mai bun regizor de la New York Film Critics Association. În 2002, Lynch și-a tratat fanii cu o comedie de situatii în propriul stil via site-ului sau web personal - Rabbits, opt episoade de suprarealism, actorii purtând costume de iepure. Mai tarziu, și-a dezvăluit experimentele de filmare în Video Digital (DV) în formă scurtmetrajului Darkened Room, în stil
David Lynch () [Corola-website/Science/303045_a_304374]
-
Aici și Acum (engleză: "The Spectacular Now") este un film american din 2013 în genurile dramă, comedie romantică. Regizat de James Ponsoldt, scris de Scott Neustadter și Michael H. Weber și avându-i ca actori principali pe Miles Teller și Shailene Woodley. Filmul este bazat pe romanul cu același nume scris de Tim Tharp. Filmul a avut
Aici și acum () [Corola-website/Science/336186_a_337515]
-
unui film biografic, „: Sunt așa și-așa” (1995), regizat de Krzysztof Wierzbicki. Deși declarase că se retrage după „Trei Culori”, înainte de moarte Kieślowski lucra la o nouă trilogie împreună cu Piesiewicz, formată din „Raiul”, „Iadul” și „Purgatoriul” și inspirată de „Divina Comedie” a lui Dante. Asemenea „Decalogului”, scenariile erau destinate mai multor regizori, dar moartea prematură a lui Kieślowski ne împiedică să aflăm dacă ar fi avut de gând să renunțe la retragerea din activitate și să preia el însuși regia. Singurul
Krzysztof Kieślowski () [Corola-website/Science/303772_a_305101]
-
fiu, Gabriel, iar în 1932 Societatea Scriitorilor îi aprobă o pensie lunară de 1000 lei. Din 1933 se stabilește cu familia în capitală, unde rămâne până la sfârșitul vieții. În 1934 i se tipărește volumul antologic Poezii. În 1936 publică volumul "Comedii în fond". În 1940 i se majorează pensia acordată de S.S.R la 2000 lei lunar. Se înființează Casa de pensii a scriitorilor, de unde obține o pensie de 10.000 lei lunar. În 1944 apare volumul intitulat "Opere", care reunește
George Bacovia () [Corola-website/Science/297545_a_298874]
-
legătură și cu denumirea orasului său natal, Bacău. Dacă în primul său volum, Plumb, publicat în 1916, imediat după ce carnagiul din primul război mondial, se dezlănțuise, influența poeziei simboliste era foarte vizibilă, abia din volumele următoare, în "Scântei galbene" sau "Comedii în fond", Bacovia descoperă rețeta poeziei moderne, apropiată de proza poetică. Criticii interbelici au văzut în Bacovia un neosimbolist (George Călinescu) sau "o bisericuță dintr-un lemn" (E. Lovinescu), un poet cu o materie poetică insuficientă. Abia după cel de-
George Bacovia () [Corola-website/Science/297545_a_298874]
-
fost aplaudată de audiență și a avut mari succese la Burgtheater din Viena, Dresda, Berlin și Budapesta. Din 1838 până în 1846 ea a jucat pe scene berlineze. A lucrat la [St Petersburg]], Hamburg, Budapesta și alte orașe. Talentul ei pentru comedie a fost aparent bazat pe frumusețea și atitudinea ei. A fost descrisă ca având o conversație spirituală și fermecătoare, și a fost rivală cu Karoline Bauer; publicul de teatru a fost împărțite în "Hagnerians" și "Bauerians". În primăvara anului 1848
Charlotte von Hagn () [Corola-website/Science/332831_a_334160]
-
(n. 15 august 1896, București - d. 6 august 1973, Cannes, Franța) a fost un regizor român format la școala realistă a lui Paul Gusty. A montat comedii ale lui Gogol și Goldoni și lucrări dramatice românești și rusești dintre care fac parte „O chestiune personală” de Alexandru Stein, „Anii negri” de Aurel Baranga și N. Moraru. A fost prim regizor artistic la Teatrul Național "I. L. Caragiale". A
Sică Alexandrescu () [Corola-website/Science/306175_a_307504]
-
Besoiu îi cedează, în mod arbitrar, rolul lui Petruț) ia forma unei intrigi de curte dominată de patima aurului și setea de mărire. Cocea și Barbu ezită în filmele lor haiducești între formula de capă și spadă și cea a comediei populare doldora de snoave și vorbe de duh. În cazul de față se preferă un pitoresc tablou de moravuri, pretext pentru procesiuni religioase și panorame de păpușari, străvechi obiceiuri de nuntă și ritualuri de trecere la mahomedanism, vizite în palatele
Răpirea fecioarelor () [Corola-website/Science/309267_a_310596]
-
Lyon de către , rămâne o importantă activitate în Franța, în ciuda concurenței hollywoodiene: în 2005, Franța era al șaselea producător mondial și primul producător european de filme de lung metraj. Cinematografia franceză s-a îndreptat, în special după anii 1980, către genul comediei și cinematografiei de autor, și a produs în anii 2000 câteva filme de succes mondial, cum ar fi ' sau '. Festivalul internațional de film, organizat anual la Cannes, este evenimentul cultural cel mai mediatizat din lume Atașată principiului , Franța își protejează
Franța () [Corola-website/Science/296632_a_297961]
-
de încuviintare. O voce de tunet îi anunță lui Don Giovanni apropiatul sfârșit. Fără a lua în seamă cumplitul avertisment, cavalerul pleacă nepăsător. Donna Anna încearcă să explice sentimentele ce o leagă, în ciuda dorinței ei, de Don Giovanni. Jucând dubla comedie a răzbunării filiale și a fidelității față de logodnicul ei, ea nu urmărește de fapt decât să se răzbune pe seducătorul care a abandonat-o și pe care l-ar prefera oricând molatecului Don Ottavio. În palatul său, Don Giovanni ia
Don Giovanni () [Corola-website/Science/307540_a_308869]
-
Fernandel - „am putut dovedi că sunt un adevărat comedian”. În 1938, publicul francez îl alege că cel mai popular actor, înaintea actorilor Danielle Darrieux și Jean Gabin. Succesele cinematografice nu-l împiedica să continue carieră de cântăreț, apărând în numeroase comedii muzicale, multe dintre ele transformate ulterior în filme. Unele din melodiile interpretate devin adevărate "hits", ca "Ignace" sau "Simplet", sau - mai ales - "Félicie aussi". După 1940, în perioada ocupației germane, filmele turnate nu depășesc un nivel mediu. Totul se schimbă
Fernandel () [Corola-website/Science/299623_a_300952]
-
La Botoșani prima reprezentație în limba strămoșească a avut loc în 1838, când directorul Școlii Domnești, Nicolini, asociat cu Costachi Caragiali a început o serie de reprezentanții. La 27 noiembrie 1838 se juca in al patrulea abonament „Uniforma lui Velington” comedie într-un act de Otto von Kotzetbue. Afișul a fost scris de mână și în el se anunță că „priveliștea” se va sfârși într-o pantomie în două acte „Troa Diup” și începutul va fi punct la 6 jumătate ceasuri
Teatrul Mihai Eminescu () [Corola-website/Science/314120_a_315449]
-
Un stand-up comic este cineva care face comedie într-o manieră informală, vorbind cu publicul în absența celui de-al "patrulea perete" teatral. În mod normal aceasta se face de către un comic, cu un microfon. Se practică în cluburi, colegii, săli de teatru, locații alternative - aproape oriunde există
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
publicul în absența celui de-al "patrulea perete" teatral. În mod normal aceasta se face de către un comic, cu un microfon. Se practică în cluburi, colegii, săli de teatru, locații alternative - aproape oriunde există un public doritor și deschis la comedie. Comicul redă o serie de povești amuzante într-un ritm rapid, glume scurte (numite bit-uri) și one-liners (glume care au și pregătirea, și poanta în interiorul aceleiași fraze). Toate acestea constituie monologul, rutina sau act-ul. Unii comici folosesc recuzită
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
la dipoziția și gusturile oricărui tip de public și să își adapteze numărul în concordanță. Stand-up este o formă de artă comică devotată în mod deschis obținerii și primirii de râsete mai presus decât orice alta componentă a genului (spre deosebire de comedia teatrală, care creează comedia în structura unei piese folosindu-se de caractere și situații). Aptitudinile atribuite comicului care practică stand-up sunt diverse; adesea este necesar ca el să-și asume rolurile de scriitor, publicist, performer, promotor, producător și mașinist. Una
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
oricărui tip de public și să își adapteze numărul în concordanță. Stand-up este o formă de artă comică devotată în mod deschis obținerii și primirii de râsete mai presus decât orice alta componentă a genului (spre deosebire de comedia teatrală, care creează comedia în structura unei piese folosindu-se de caractere și situații). Aptitudinile atribuite comicului care practică stand-up sunt diverse; adesea este necesar ca el să-și asume rolurile de scriitor, publicist, performer, promotor, producător și mașinist. Una dintre caracteristicile unui comic
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
dificil, singuratic și răutăcios. Unii comici care practică stand-up ajung să aibă propriile emisiuni televizate sau să joace în filmele marilor case de producții, ajungând la un nivel de succes și recunoaștere de neobținut lucrând doar în circuitul cluburilor de comedie. Exemple în această privință sunt Woody Allen, Jerry Seinfeld, Bob Newhart, Bill Cosby, Martin Lawrence, Eddie Murphy, Chris Rock, Ellen DeGeneres, Robin Williams, Jim Carrey, Ray Romano, și recent Dane Cook. În Olanda, un fenomen similar este “conferința”, care este
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
o carieră serioasă în show business. Glumele erau în general de un umor gros și (adeseori când nu erau transmise la radio sau televizor) moderat nerușinate, subiectele cuprinzând teme comice obișnuite (glume despre soacră, umor etnic etc.). Umorul “albastru” sau comedia care era considerată indecentă, era destul de popular în multe cluburi de noapte, dar repertoriul “albastru” limita considerabil șansele comicului de a obține succesul veritabil. Inițiatorii genului stand-up comedy erau “maeștrii de ceremonii”, așa cum erau numiți adeseori, ai “epocii de aur
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
nouă și sporită popularitate, nu numai datorită succesului înregistrat de Chris Rock, dar și datorită apariției mediilor accesibile de informare precum internetul și canalele de televiziune gen Comedy Central. La ora actuală există un anume fel de renaștere în lumea comediei datorită faptului că tineri comici (adesea cu vârstele cuprinse între cinsprezece și douăzeci și nouă de ani) își găsesc drumul către scenă și schimbă standardele, dezvoltând forma de artă într-o nouă direcție pentru o nouă eră. În Statele Unite, New York
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]
-
considerat în continuare unul din cele mai importante cluburi din țară pentru capetele de afiș, performerii din trecut incluzandu-i pe Andrew Dice Clay, Bill Hicks, Colin Quinn, Gilbert Gottfried, Mitch Hedberg, Jerry Seinfeld. În zona Greenwich Village din New York, comedia înflorește chiar și în afara circuitului de cluburi cu specific stand-up. Teatrele care sunt mai cunoscute pentru sketch comedy, ca Upright Citizens Brigade Theatre (UCB), ca și cabarete care nu oferă în exclusivitate nici unul din genurile comice, ca Rififi, au show
Stand-up comedy () [Corola-website/Science/305927_a_307256]