7,345 matches
-
o prehensiune eficientă a obiectelor mici sau a instrumentelor de scris. Pentru a realiza o acțiune oarecare Mario depune un efort consistent, prin antrenarea unor grupe musculare care nu au legătură directă cu acțiunea. Astfel apar sincinezii când încearcă să deseneze. La nivel buco-linguo-facial se evidențiază o dispraxie severă: copilul nu poate / face foarte greu mișcări voluntare cu limba, are probleme cu deglutiția (se îneacă frecvent, bolul alimentar ia alt traseu decât ar fi normal), salivează abundent, nu poate sufla într-
CAIET DE LUCRĂRI PRACTICE LOGOPEDIE by IOLANDA TOBOLCEA () [Corola-publishinghouse/Science/473_a_777]
-
1-5 cuvinte cu sens (casă, dulap, fructe, masă, lampă) și numește obiectele cunoscute când îi sunt arătate. Aceste denumiri au fost invățate concomitent cu alte deprinderi, cu ajutorul pictogramelor. Invățarea cuvintelor s-a facut prin arătarea copilului cartonașelor pe care erau desenate obiectele apoi când atenția i se focaliza pe imagine i se spunea „casă”, „masă”. Într-o primă etapă a terapiei s-a încercat crearea unui climat afectiv pozitiv pentru desfașurarea exercițiilor de gimnastică fonoarticulatorie și a exercițiilor de respirație. S-
CAIET DE LUCRĂRI PRACTICE LOGOPEDIE by IOLANDA TOBOLCEA () [Corola-publishinghouse/Science/473_a_777]
-
zgomot, în direcția ferestrei, și să mă las în genunchi, atingând zidul de cărămidă, așezându-mă cu capul chiar sub nivelul pervazului scund. Ca să evit înțepăturile tufișurilor de trandafiri, îmbrăcasem un impermeabil, deși nu prevăzusem roua. Clarul de lună îmi desenase contururile diferitelor răzoare de flori, dar când m-am apropiat de casă, probabil că am fost buimăcit de fereastra iluminată, sau poate că mă orbise frica, pentru că, după cât se pare, mă așezasem chiar pe un tufiș de trandafiri. S-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
de-a ștrengării mai făceam, spuse James. — Când? — Când eram băiețandri. Nu-mi puteam aminti de nici o ștrengărie făcută împreună cu James. Am turnat vinul în pahare și, un timp, am rămas amândoi tăcuți. James, fără să se uite la mine, desena cu degetul contururi ciudate pe masă. Poate că se simțea stingherit; și ideea că, o dată în viață, se afla și el în atitudinea solicitantului, mă făcea și pe mine să mă simt stingherit. Oricum, n-aveam chef să-i ușurez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mea și din celelalte clase... Știați atunci și de ce i-a arestat? Nu știam de ce... Știam doar că am discutat și io și cu mulți dintre ei împotriva rușilor. Și în ’46 am fost acuzat de un coleg că am desenat pe tablă „ochiul”, care era semnul țărăniștilor. Io, într-adevăr, atunci, în ’46, înainte de alegeri, primeam o autoritate de la țărăniști... Veneau din Timișoara și se adunau la noi... Și aduceau manifeste cu ochiul sau alte manifeste, și eu le duceam
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
în Sighet... Mergeam acolo pe străzi seara și le lipeam.... Și într-o zi l-am căutat pe un verișor, și am deschis ușa de la sala de gimnastică, unde era și o tablă. Am deschis ușa și am văzut „ochiul” desenat pe tablă, da’ nu era nimeni, nici verișoru-meu. Am închis ușa și în timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ în realitate nu l-am desenat eu. Acuma
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
și o tablă. Am deschis ușa și am văzut „ochiul” desenat pe tablă, da’ nu era nimeni, nici verișoru-meu. Am închis ușa și în timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ în realitate nu l-am desenat eu. Acuma n-ar avea niciun rost să mă laud că l-am desenat eu. Dar bineînțeles că directorul m-o chemat și nu m-o pedepsit... În ’48, cum am spus
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
văzut „ochiul” desenat pe tablă, da’ nu era nimeni, nici verișoru-meu. Am închis ușa și în timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ în realitate nu l-am desenat eu. Acuma n-ar avea niciun rost să mă laud că l-am desenat eu. Dar bineînțeles că directorul m-o chemat și nu m-o pedepsit... În ’48, cum am spus, toți elevii din comună am dispărut, că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
și în timpul ăsta m-a văzut un coleg din altă clasă și m-a raportat că eu am desenat ochiul, da’ în realitate nu l-am desenat eu. Acuma n-ar avea niciun rost să mă laud că l-am desenat eu. Dar bineînțeles că directorul m-o chemat și nu m-o pedepsit... În ’48, cum am spus, toți elevii din comună am dispărut, că nu știam pe care ne arestează... Și am stat vreo două-trei zile așa, și p-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
am spus: Domnu’ căpitan, lăsați-mă în pace, lăsați-mă să dorm, și mâne vă spun unde îi, numa’ lăsați-mă! Și dom’ne, nu! Acuma! S-o dus, l-o chemat pe ălalalt anchetator, și o trebuit să le desenez unde-i pus pistolul... Și dac-am recunoscut că am armă rezultatul a fost că m-o trimis să dorm. Și partea rea a fost că n-am putut să mai adorm. Înspre dimineață parc-am moțăit ceva, în fine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ne, mi-am făcut un plan de aeromodel... Așa mai trecea ziua, că mă sculam dimineața, și stăteam și fixam un punct și făceam planul aeromodelului. Da’ la un moment dat, nu mai puteam răbda și-am luat săpunul și desenam pe pătură... Și cel cu care eram vecin, efectiv a crezut c-am înnebunit. Caraliu’ se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște sunt chemat la anchetă. Și mă întreabă anchetatoru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
am înnebunit. Caraliu’ se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște sunt chemat la anchetă. Și mă întreabă anchetatoru’: Ce faci toată ziua? Zic: Dom’ne, stau și mă gândesc. Și desenezi? Da, mai desenez. Ce știu eu ce credeau, că îmi fac planuri de evadare sau ce Dumnezeu... Într-o zi când am fost scos la plimbare, că ne scotea câte o dată în fiecare zi, pe pervazele ferestrei am văzut vreo zece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
se uita pe vizetă... Și-ntr-o zi, după o perioadă de vreo două săptămâni de liniște sunt chemat la anchetă. Și mă întreabă anchetatoru’: Ce faci toată ziua? Zic: Dom’ne, stau și mă gândesc. Și desenezi? Da, mai desenez. Ce știu eu ce credeau, că îmi fac planuri de evadare sau ce Dumnezeu... Într-o zi când am fost scos la plimbare, că ne scotea câte o dată în fiecare zi, pe pervazele ferestrei am văzut vreo zece ace cu gămălie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ziua următoare la ora 8 m-au dus și m-au băgat într-un birou. Dulapurile și biroul erau toate întoarse înspre perete, și eu la birou aveam hârtie... Nu-mi venea să-mi cred ochilor. Și-am început să desenez, dom’ne. La masă m-au dus afară, m-au adus înapoi, seara iar m-au dus înapoi să mănânc, și după ora șapte nu m-o mai scos... Și trei zile am tot desenat și tot aranjat acolo. Când
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ochilor. Și-am început să desenez, dom’ne. La masă m-au dus afară, m-au adus înapoi, seara iar m-au dus înapoi să mănânc, și după ora șapte nu m-o mai scos... Și trei zile am tot desenat și tot aranjat acolo. Când am fost gata, zic: Mai am o rugăminte. Dacă se poate, așa cum sunt, trimiteți-le cumva la mama acasă. Bine, bine... Să vadă ce desenez eu... Vecinul de celulă mi-a spus dup-aia: Domnule
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
nu m-o mai scos... Și trei zile am tot desenat și tot aranjat acolo. Când am fost gata, zic: Mai am o rugăminte. Dacă se poate, așa cum sunt, trimiteți-le cumva la mama acasă. Bine, bine... Să vadă ce desenez eu... Vecinul de celulă mi-a spus dup-aia: Domnule, eu am crezut că ai înnebunit. De dimineața până seara, ai stat și fixai un punct și tot te gândeai... Când a avut loc procesul? Pe data de 18 iunie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
La lecția Ionică mincinosul de Alexandru Mitru, elevii au următoarele sarcini: Scrie tot ce îți trece prin cap despre minciună. Discută însemnările cu colegul de bancă. O altă variantă este brainstorming-ul ilustrat, în cadrul lecției Doi călători de Alexandru Mitru. Desenează orice obiect îți vine în minte pentru cuvintele din următoarea serie sinonimică. călător drumeț trecător pasager nomad migrator voiajor Metoda 6-3-5 Această metodă am utilizat-o la clasa a X-a, în cadrul studierii romanului obiectiv, realist Ion de Liviu Rebreanu
Metode moderne de comunicare didactică by Molnár Zsuzsa () [Corola-publishinghouse/Science/1633_a_3061]
-
așază propozițiile primite într-o ordine logică pentru a crea un text și le lipesc pe planșă; notează ideile care li s-au părut mai importante din discuțiile purtate; primesc întrebarea: Ce ați face dacă ați fi personajul din poveste?; desenează personajul principal!; realizează un ciorchine cu tema ......; elevii lucrează în echipă pentru realizarea posterului. După expirarea timpului de lucru, posterele se afișează pe perete și lângă ele se fixează o foaie albă de hârtie. Elevii se rotesc prin sală pentru
Metode moderne de comunicare didactică by Molnár Zsuzsa () [Corola-publishinghouse/Science/1633_a_3061]
-
Amintiri, pensule, culori și oameni „De mic copil mi-a plăcut pictura. Cred că o am în sânge de când mama m-a făcut. La început desenam în noroi cu degetul, închipuindu-mi tot felul de monștri, balauri, sau doar un ghiocel. Mergeam la mare și desenam pe nisipul bătut de valuri, apoi construiam castele care se ruinau la un val mai mare. Cu toate astea continuam
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
mic copil mi-a plăcut pictura. Cred că o am în sânge de când mama m-a făcut. La început desenam în noroi cu degetul, închipuindu-mi tot felul de monștri, balauri, sau doar un ghiocel. Mergeam la mare și desenam pe nisipul bătut de valuri, apoi construiam castele care se ruinau la un val mai mare. Cu toate astea continuam să desenez peste tot, inclusiv pe pereții camerei mele din apartamentul în care locuiam, astfel că aveam de tras multe
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
noroi cu degetul, închipuindu-mi tot felul de monștri, balauri, sau doar un ghiocel. Mergeam la mare și desenam pe nisipul bătut de valuri, apoi construiam castele care se ruinau la un val mai mare. Cu toate astea continuam să desenez peste tot, inclusiv pe pereții camerei mele din apartamentul în care locuiam, astfel că aveam de tras multe pedepse de la părinți din cauza asta. Mai apoi am descoperit culoarea și am început să pictez. Mi-aduc aminte că eram remarcat de
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
fac așa ceva. Dar mă lămuream destul de repede întotdeauna, și dacă îmi plăcea efectul, perseveram, dacă nu, renunțam rapid. Detalii de genul țiglei de pe casă am mai făcut și în o serie de tablouri urbane, unde făceam drumuri pietruite, și practic desenam fiecare piatră din caldarâm. Sigur că era destul de greu, că la un moment dat devenea chiar plicticos, dar totuși...dacă mai dădeai niște lumini și umbre pe ici-colo, imaginea tabloului putea fi foarte plăcută. „Îmbrățișare” Autor: Mihai Dascălu Am postat
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
de etnie germană, care urmau cursurile de predare în limba română, deși nu eram puțini, rămâneam la școală pentru ore suplimentare de limba germană. Ne-am plictisit însă destul de repede și am renunțat toți la aceste cursuri. Dacă până acum desenam cu cretă și cărbune pe garduri, pe pereți, mai ales pe cei proaspăt zugrăviți, a venit momentul să arăt ce știu și totodată să învăț regulile folosite în desen. La școala noastră se țineau cursurile de dimineață și după amiază
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
după amiază, am văzut desenat, cu cretă colorată, pe tablă un automobil rămas de la clasa paralelă de germană. Era prima temă mai complicată la desen pentru acele vremuri. Învățătoarea noastră D-na Lopătiță, ne-a pus și pe noi să desenăm automobilul respectiv. Am reușit să realizez cel mai frumos desen, așa am fost apreciat de învățătoarea mea, primind nota maximă 5 (cinci). Notarea se făcea la o scară de la 1 la 5. A fost încurajator pentru mine. Așa am început
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
respectiv. Am reușit să realizez cel mai frumos desen, așa am fost apreciat de învățătoarea mea, primind nota maximă 5 (cinci). Notarea se făcea la o scară de la 1 la 5. A fost încurajator pentru mine. Așa am început să desenez și în timpul liber, chiar și în celelalte caiete, nu numai în cele speciale de desen. Fiind de religie romano-catolică, la împlinirea vârstei de opt ani m-am pregătit pentru prima împărtășanie. În prima parte de pregătire am fost bolnav de
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]