4,693 matches
-
de generație. Puncte de vedere interesante, diverse, contradictorii. Bună inițiativă a redacției: generația este un concept care părea perimat, la un moment dat, ca și periodizarea ori altele, dar pe care postmodernismul le readuce în forță. O emoționantă și sclipitoare evocare semnează, la acest capitol I.B. Lefter. Textul datat 1985, se referă la Cenaclul de Luni. Cadru, atmosferă, protagoniști, detalii, totul concură la refacerea unui moment al istoriei literare postbelice. Din Cenaclul de Luni, ca dintr-un fel de Manta a
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/15667_a_16992]
-
mișcare a trupului, repetîndu-l pînă la pragul cristalizării unui reflex interior. Iar cînd reflexul apare, emoția e trăită „în platou", scutită fiind de fluctuații extreme. Oamenii deprinși cu o astfel de „rutină de sentiment" pot gusta o emoție prin simpla evocare a unei amintiri. Avantajul stă în ușurința cu care intri în dispoziția scrisului, dezavantajul stă în uzura care intervine în timp și, mai ales, în blazarea care însoțește de obicei ruminația acelorași stări. Ciprian Măceșaru pare să nu atingă platoul
Rutina de sentiment by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6210_a_7535]
-
lucruri diferențiate, decât unele omogene... Repetiția nu mai garantează - ca în psihologia clasică - fixarea, memorarea unor lucruri, ci ea doar creează ocazii favorabile organizării acelor elemente. Repetiția nu e eficace decât în măsura în care aceste ocazii sunt profitabile � teoria formelor... Sub titlul Evocarea, puterea de a-ți aminti repede ceva, s-a făcut următoarea experiență cu grupuri de silabe, care... (urmează o frază lungă indescifrabilă...)... * Textul... (seminarului de psihologie) se întrerupe aici, și urmează o însemnare la zi, care însă se referă la
Figură și fond – note 1944 – (II) by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/12737_a_14062]
-
doar Logofătu, Sacagiu și Paraschiv Steluța. Și cu cine vorbea Paraschiv Steluța? Vorbea singură, tovarășa!” (finalul povestirii Barbu Marilena). Cartea Adinei Popescu nu este numai despre o copilărie și adolescență vintage (deja) - petrecute spre finalul anilor ’80 -, ci este și evocarea unui loc bucureștean, Calea Moșilor: „Calea Moșilor e lungă, ba e lată. Calea Moșilor e cea mai frumoasă stradă pe care am întâlnit-o, pentru că vom locui aici. Se întinde de la bulevardul Republicii până la magazinul Bucur Obor, care este atât
Copilăria pe Calea Moșilor, în anii ’80 by Adina Dinițoiu () [Corola-journal/Journalistic/2594_a_3919]
-
La parterul lor vor fi magazine, iar pe mijlocul străzii va trece tramvaiul 21”. Așa începe prima povestire, Calea Moșilor, cu perspectiva copilului și limbajul său ingenuu, față în față cu „mărețele” realizări „socialiste” ale epocii. Relaxată, cum spuneam, în privința evocării biografiei sale în comunism (ficționalizate, desigur) - cu scurte ironii pe alocuri, dar și cu multă nostalgie a rememorării (ambele ale adultului) -, volumul este și o mică proză a mediului, o reconstituire a atmosferei locului, situat între Calea Moșilor și micile
Copilăria pe Calea Moșilor, în anii ’80 by Adina Dinițoiu () [Corola-journal/Journalistic/2594_a_3919]
-
să compare, trecând în planul al doilea cunoașterea. Lucrurile se petrec după același pattern mental: „Comentatorii mai vârstnici regretau cu intensitate, în deceniile de după Revoluția Franceză, acea douceur de vivre a apusului ancien régime. O sută de ani mai târziu, evocările și amintirile Europei de dinaintea Primului Război Mondial descriau, de regulă (și încă mai descriu), o civilizație dispărută, o lume ale cărei iluzii au fost distruse pur și simplu: Nu va mai exista vreodată o astfel de puritate»” - ultima parte a citatului e
Brave old world (1) by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/5663_a_6988]
-
pogromul de la Iași din luna iunie 1941 a lui Mircea Manoliu: „o figură centrală a multora dintre narațiunile despre pogrom, fie că era vorba de rapoarte oficiale, de rechizitorii construite de diferite instanțe, de abordări științifice, reportaje în presă sau evocări private.” Însuși Ion Antonescu, în timp ce era anchetat și ulterior la procesul din mai 1946, s-a referit la el, numindu-l „un legionar pe care l-am dat în judecată” și care „s-a pus de acord cu SS(-ul
Ochiul magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/2867_a_4192]
-
și mutilări spirituale, dar mai puțin fizionomii, portrete sau gesturi aparte. Personajele sunt esențe etice fără aparențe accidentale. Unghiul ales de Gabriel Chifu în descrierea situațiilor împrumută romanului două trăsături abstracte. Prima stă în unghiul retrospectiv de descriere a istoriei, evocarea à rebours luînd din tensiune episoadelor descrise, motiv pentru care dramatismul scenelor e atenuat. Tonul cărții e de evocare calmă a unor drame aspre, grație povestirii indirecte: nu la timpul prezent, ci la imperfect și perfectul compus, și nu oricum
Verigile trecutului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2613_a_3938]
-
ales de Gabriel Chifu în descrierea situațiilor împrumută romanului două trăsături abstracte. Prima stă în unghiul retrospectiv de descriere a istoriei, evocarea à rebours luînd din tensiune episoadelor descrise, motiv pentru care dramatismul scenelor e atenuat. Tonul cărții e de evocare calmă a unor drame aspre, grație povestirii indirecte: nu la timpul prezent, ci la imperfect și perfectul compus, și nu oricum, ci dinspre capăt spre început. Cînd Perseu îi taie capul Gorgonei, știe că nu trebuie s-o privească direct
Verigile trecutului by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2613_a_3938]
-
intrării în colectiv cu bunul simț și inconștiența față de posibilele urmări caracteristice omului simplu. Mai mult, cu deplină inocență acesta trimite prin poștă oficialităților comuniste din vremea terorii o cerere de emigrare în Australia pentru el și calul său. Întreaga evocare a lui Vasile și a calului său are un aer de legendă și de eroism anonim, în spiritul muzicii militante din anii ’60-’70 ( piesele lui Bob Dylan sau Joe Hill, hitul interpretat de Joan Baez la Woodstock). Alt spirit
Bărbatul la cincizeci de ani by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/13924_a_15249]
-
de uzanța subînțeleasă a solemnităților publice. Însuși detaliul că Mann și-a scris textul pentru a-l citi pe 10 februarie 1933, în Auditorium Maximum de la Universitatea din München, dă un indiciu asupra încărcăturii clipei, scriitorul respectînd un protocol academic: evocarea unui artist cu acele mijloace retorice pe care le cere un panegiric cult, de aici diapazonul reglat la înălțime patetică, care vibrează impropriu în gura romancierului, exces pe care și-l va netezi pe parcurs, pe măsură ce va intra în miezul
Ventrilocul lui Dumnezeu by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3650_a_4975]
-
impropriu în gura romancierului, exces pe care și-l va netezi pe parcurs, pe măsură ce va intra în miezul unor considerații seci, de strictă aplicație la tema propriu-zisă. Dar chiar și acolo unde accentele discursului capătă asprime critică, tonul e de evocare caldă, de unde și impresia de reverență în fața unui monstru cultural pe care posteritatea nu-l poate așeza în categorii consacrate. De altminteri în asta stă și valoarea prelegerii de față, în surprinderea unor paradoxuri din care ființa lui Wagner s-
Ventrilocul lui Dumnezeu by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/3650_a_4975]
-
lasă în urma sa. Am în fața ochilor acest al 100-lea volum care se constituie - el însuși! - într-o promisiune; este promisiunea începutului de drum; căci autorul ne anunță că această serie va continua cu încă alte două. Portretele sentimentale sunt evocări și nu studii asupra diferitelor personalități care au dat consistență vieții noastre muzicale în deceniile de mijloc, de sfârșit ale secolului trecut, de început ale acestui secol. Compozitori și muzicieni performeri, soliști instrumentiști și cântăreți, notorii melomani, literați, teoreticieni ai
Cărțile noastre, cărțile muzicii by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/5370_a_6695]
-
decenii. Viorel Cosma le aduce un pios omagiu. Organizarea materialului este fermă și devine utilă atât nostalgicilor, celor vârstnici, cei care i-au cunoscut pe cei evocați, cât și cercetătorilor, muzicienilor mai tineri. O scurtă fișă biografică este urmată de evocarea propriu-zisă, o evocare făcută cu căldură, bazată pe multe aduceri-aminte, pe impresii personale formulate cu bunăvoință, cu o bună pătrundere a lumii interioare a personajului evocat. Publicate relativ recent, la Paralela 45, (Dez)Acorduri-le lui Adrian Iorgulescu vizează lumea
Cărțile noastre, cărțile muzicii by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/5370_a_6695]
-
le aduce un pios omagiu. Organizarea materialului este fermă și devine utilă atât nostalgicilor, celor vârstnici, cei care i-au cunoscut pe cei evocați, cât și cercetătorilor, muzicienilor mai tineri. O scurtă fișă biografică este urmată de evocarea propriu-zisă, o evocare făcută cu căldură, bazată pe multe aduceri-aminte, pe impresii personale formulate cu bunăvoință, cu o bună pătrundere a lumii interioare a personajului evocat. Publicate relativ recent, la Paralela 45, (Dez)Acorduri-le lui Adrian Iorgulescu vizează lumea noastră, cea de
Cărțile noastre, cărțile muzicii by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/5370_a_6695]
-
o culegere de materiale apărute în media de specialitate, de muzică; și nu numai; sunt luări de poziții exprimate în anii deceniului abia încheiat. Multe dintre acestea sunt publicate în „Actualitatea muzicală”. Genul publicistic abordat este foarte diferit. Sunt editoriale, evocări, amintiri, succinte studii, mențiuni autobiografice, poziționări în plan estetic. Spectrul de acțiune, de interes, este foarte larg. De la consemnări cu caracter istoric, civic, administrativ la atitudini ce vizează faptul cotidian. Este realitatea noastră observată cu atenție, în planurile paralele ale
Cărțile noastre, cărțile muzicii by Dumitru Avakian () [Corola-journal/Journalistic/5370_a_6695]
-
imaginea plastică pe același artist Dionisis Christofilogiannis, alături de care a mai lucrat și la unul dintre cele mai bune spectacole ale sale, Block Bach, Răzvan Mazilu a realizat un spectacol încărcat de poezie nostalgică și rafinament. Deloc ușor de realizat, evocarea lumii excentrice a unui dandy, Aubrey de Vere, personajul evocat de Mateiu I. Caragiale în nuvela de la textul căreia a pornit coregraful, a fost împlinită pe toate planurile: al interpretării personajului întruchipat de Răzvan Mazilu, alături de actorul Ion Rizea, interpretul
Multiplele fațete ale unei personalități by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/6439_a_7764]
-
semn al dezechilibrului de adineaori. Spuneam că inclusiv Șerban Codrin pare că s-a temut de terțina lui precedentă pentru că în următoarea, magistrală, scrie: "munții din luna/ cu nimic nu tulbură/ crizantemele". Poemul, în esență unul de dragoste, continuă cu evocarea unei întâlniri amoroase, dar nu lipsesc versurile de profundă meditație existențiala: o terțina tulburătoare a lui Constantin Severin, de data asta, spune, ceva mai la vale - "păsări inversând/ minutarul din turnul/ astrologilor", completată de Șerban Codrin cu "din clipă despărțirii
Mai nimic despre "lirica niponă" by George Șipoș () [Corola-journal/Journalistic/18004_a_19329]
-
o modalitate modernă, lucidă de examinare critică, needulcorantă a unei umanități în suferință, confruntată permanent cu violența și cu o gamă extrem de variată de forme ale alienării, de ispite și de capcane insidioase. Povestirea pe care am ales-o pentru evocarea de față, deși scrisă "în stil vechi", posedă întreaga vibrație pe care orice artist autentic o imprimă tiparelor în care-și toarnă materia, expresie în mod fatal nouă și proaspătă. Camilo José Cela O povestire în stil vechi "...îmi umpleau
Camilo José Cela sau adevărul profund și dureros by Andrei Ionescu () [Corola-journal/Journalistic/15459_a_16784]
-
tot mă duc... Aveam 10, 11 ani cînd a venit o mătușă de-a mea din regat... a desfăcut gazeta... văd urmele de grăsime, untura scoverzilor împachetate... hîrtia impregnată... Ce uimitor, nu? Știți ce sînt scoverzile... O.G.: ...puterea de evocare a mirosurilor... I.P.:Ca la Proust... Pînă la 9 ani eu am făcut școală ungurească... apoi a venit România Mare, lucrurile s-au schimbat, am intrat în evul de glorie românească... pînă atunci nu auzisem de Eminescu... Aveam 20 de
La 90 de ani, Ioana Postelnicu de vorbă cu Ovidiu Genaru by Ovidiu Genaru () [Corola-journal/Journalistic/17267_a_18592]
-
Telefil Am trăit s-o vedem și pe asta: cînd guvernanții noștri par mai interesați (înțelegeți ce vreau să spun) ca niciodată de o legislație care să interzică manifestările fasciste și evocarea protagoniștilor lor de odinioară (vezi cazul busturilor lui Antonescu și al străzilor care-i poartă numele), cea mai pură și nesofisticată propagandă comunistă se lăfăie pe un post de televiziune. Binecunoscuți ca mielușei, incapabili să facă rău, darămite să comită
Propagandă comunistă by Telefil () [Corola-journal/Journalistic/15035_a_16360]
-
sa de pe valea Frumoasei din Munții Sebeșului, a scris după model sadovenian povestiri de vânătoare, dar și interesante pagini de memorialistică. Cunoscând Blajul ca puțini alții - aici a făcut liceul între 1904-1907 - lui îi datorăm una din cele mai frumoase evocări a acestor instituții de învățământ, supranumite „fântâni ale darurilor” (Desculți la Școlile Blajului - publicată în România literară, nr.49 din 2 dec. 1982-p.4-5). După absolvirea Facultății de Drept s-a întors la Blaj, ca avocat al Mitropoliei, succedându-i
Aniversări by Ion Buzași () [Corola-journal/Journalistic/5599_a_6924]
-
Beșleagă consolidează de unul singur un reper al epicii reflexive, conectate la sensurile modernității. De cealaltă parte, Ion Druță a perseverat în direcția prozei de inspirație rurală și de viziune tradiționalistă, îmbinând o pronunțată apetență lirică și sentimentală cu o evocare epopeică a colectivității. Individualitățile lui Vladimir Beșleagă, excepții insolite, personaje labirintice în narațiuni labirintice, străbat anevoios un proces de conștiință morală și existențială, pentru a ieși epuizate la limanul eșecului și pentru a accede în zona tragicului modern. Ionicul basarabean
Scriitura unei agonii by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/10410_a_11735]
-
repede țara ce năvălea peste propriile hotare, au fost fără îndoială un ultim triumf asupra sa pentru Iosif.” (Lucian Blaga, Șt. O. Iosif. Zece ani de la moarte, în „Patria” (Cluj), an. V, 1923, nr. 128, p.1) Există în această evocare a lui Blaga o ipostază biografică a poetului Cântecelor ce ne amintește de starea sufletească a lui Mureșanu reîntors la Brașov, în ultima parte a vieții, după un calvar de corvoadă funcționărească la Sibiu: aceeași înnegurare sufletească, același autism social
Doi „soli ai Ardealului”: Șt. O. Iosif și Andrei Mureșanu by Ion Buzași () [Corola-journal/Journalistic/3263_a_4588]
-
acesta, un Papillon român? Nici atât. Jean Celeste Dimitrescu nu este un scriitor naiv (chiar dacă îi lipsește o pregătire sistematică de literat). Sarcasmul său caustic, originalitatea stilistică agresivă, plăcerea sadică de a șoca prin referiri directe la viața sexuală și prin evocarea unor scene macabre îl înscriu în descendența unor profesioniști ai hărțuirii cititorilor, ca Louis Ferdinand Céline și Henry Miller. Și mai este ceva. Cărțile sale sunt pline de peripeții captivante, dar dacă le repovestim, într-un stil neutru, enunțiativ, constatăm
Pățaniile unui român în România și în Elveția, povestite de el însuși by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/16204_a_17529]