7,100 matches
-
din principiu, acest element este acceptat numai în măsura în care servește la generarea unor pasiuni și sentimente. Obiectul artei nu e dat de noțiuni (de care se ocupă alte domenii), ci de pasiuni și sentimente, care sunt eterne. La temelia artei stă frumosul, considerat, în spirit hegelian, drept aparența sensibilă a ideii. Frumosul înseamnă contopirea ideii cu latura sensibilă, tinzând spre sublim (când predomină cea dintâi) și spre plăcut (când predomină cea de-a doua). Preferând frumosul propriu-zis și condamnând excesele, M. își
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
generarea unor pasiuni și sentimente. Obiectul artei nu e dat de noțiuni (de care se ocupă alte domenii), ci de pasiuni și sentimente, care sunt eterne. La temelia artei stă frumosul, considerat, în spirit hegelian, drept aparența sensibilă a ideii. Frumosul înseamnă contopirea ideii cu latura sensibilă, tinzând spre sublim (când predomină cea dintâi) și spre plăcut (când predomină cea de-a doua). Preferând frumosul propriu-zis și condamnând excesele, M. își evidențiază nu atât clasicismul concepției, cât înclinațiile și gustul. În ceea ce privește
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
sunt eterne. La temelia artei stă frumosul, considerat, în spirit hegelian, drept aparența sensibilă a ideii. Frumosul înseamnă contopirea ideii cu latura sensibilă, tinzând spre sublim (când predomină cea dintâi) și spre plăcut (când predomină cea de-a doua). Preferând frumosul propriu-zis și condamnând excesele, M. își evidențiază nu atât clasicismul concepției, cât înclinațiile și gustul. În ceea ce privește raportul dintre operă și cititor, el susține, înrâurit de Schopenhauer, că opera exercită o profundă influență moralizatoare dar nu în mod direct, ci prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
naționale. Întreaga sa critică, pe care o legitima în măsura în care ajuta la dezvăluirea și înlăturarea răului, a fost o replică față de starea literaturii române dintre 1860 și 1870, când beletristica se confunda adesea cu istoria, politica, morala ori cu știința, iar frumosul - cu binele și adevărul. Efectuând distincția cuvenită și afirmând că obiectul criticii este relevarea frumosului din opera de artă, M. a combătut cu vehemență epigonismul literar de după 1850, afirmând că mediocritatea e cu atât mai periculoasă, cu cât se manifestă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
a fost o replică față de starea literaturii române dintre 1860 și 1870, când beletristica se confunda adesea cu istoria, politica, morala ori cu știința, iar frumosul - cu binele și adevărul. Efectuând distincția cuvenită și afirmând că obiectul criticii este relevarea frumosului din opera de artă, M. a combătut cu vehemență epigonismul literar de după 1850, afirmând că mediocritatea e cu atât mai periculoasă, cu cât se manifestă într-o cultură începătoare. În consecință, a ridiculizat scrierile mediocre bazându-se atât pe gustul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287962_a_289291]
-
să păstrăm intactă această comoara a Planetei și să ne bucurăm de binefacerile ei. Să ieșim cât mai frecvent în natură, să profităm de oxigenul și frumusețile lui, care încă stau împreună la dispoziția celor care prețuiesc sănătatea și iubesc frumosul. Să facem tot ceea ce depinde de noi pentru a păstra o atmosferă cât mai respirabila pentru noi și semenii noștri. Avem cu toții datoria, dar și privilegiul de a administra în mod responsabil aceste daruri de o inestimabila valoare a naturii
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” ediţia a II-a by Bidaşcă Alina Ionela, Amihăesii Monica Cecilia () [Corola-publishinghouse/Science/569_a_924]
-
care se pitesc îndărătul unor caraghioase „măști de carnaval”. Denunțând, cu un limbaj de stângă vehementă, „putrigaiul” atotstăpânitor, utopistul visează la „o perfecțiune a arhitecturii sociale”. În „panopticul” de politică externă, C. încondeiază în fraze acidulate hitlerismul tentacular și pe „frumosul Adolf”. Un stil alambicat, pretențios, gongoric înzorzonează notațiile adesea judicioase și nu lipsite de nuanță din Incrustări în rama bibliotecii (I-II, 1930-1940). Preferând „eticul” - „esteticului pur”, intransigentul, încruntatul comentator atribuie criticii un rol profilactic, ceea ce presupune o purificare de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286363_a_287692]
-
compromisă de pactul doctrinar. Invocăm aici o strategie defensivă prin care polemistul se plasează într-o zonă de valori universal valabile, justificându-și moral atacul: "[...] în numele lui Dumnezeu atitudinea mea nu poate fi decât a unui om cu drag pentru frumos și bine". Și mai departe, un nou atac, de data asta direct, la adresa implicării politice și a unei solidarității interesate, sancționabile din punct de vedere principial. "Preotul care, subt cuvânt că-l laudă, îl murdărește numai dumneavoastră vă poate inspira
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
în sine, demersul scriitorului-publicist nu e singular, se știe, el se individualizează prin felul rostirii. În planul ideologic, vorbim de o pledoarie pacifistă, materializată estetic într-o antiliteratură în sensul dat de curentul modernist termenului, de refuz al ideii de frumos 144 a războiului. Discursul arghezian anti-război nu dezvoltă explicit o retorică a condamnării (pe aceasta o regăsim în special în controversata publicistică din anii neutralității), ci negația rezidă fie în fictivizarea obiectului, prin imaginea hiperbolică a consecințelor sale, regizată în
by Minodora Sălcudean [Corola-publishinghouse/Science/1086_a_2594]
-
Slavici, pentru romanul Din bătrâni. Replica se axează pe disputa privitoare la naturalismul lui Émile Zola, ale cărui scrieri ar fi „un fel de spital” și este dată de pe poziția idealismului neoplatonician și a esteticii tradiționale clasice, fundamentată pe principiul frumosului. Traduceri fac Lia Măgură, M.G. Holban, Dim. C. Zavalide ș.a. Cronicile literare și teatrale sunt susținute de Aurel Alexandrescu-Dorna și Ion C. Bacalbașa. Mai colaborează Florea Simionescu, M. Negru, Elena Poenaru, R. Russu. C.Tt.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289216_a_290545]
-
fantastici" (scrisoare din 19 februarie 1872 către Sand). La sursele medievale pe care le tratează expeditiv se adaugă literatura romantică, scrierile lui Renan, Creuzer, Michelet, Hugo cu care nu se teme să intre în concurență, atunci când recitește în 1856, Legenda frumosului Pécoppin și a frumoasei Bauldour (publicată în Le Rhin)353. Literatura medievală este considerată cu o distanță parodică, iar Evul Mediu al Sfântului Iulian nu este deloc istoric ci imaginar; este un Ev Mediu de legendă, de miraculos așa cum îl
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
pântecele" (Correspondance, Conard, II, 394). Nu ajungi în cer decât prin martiriu. Urci la cer cu o coroană de spini pe cap, cu inima străpunsă, cu mâinele însângerate și chipul radios" ( III, 362). Dacă vreți totodată să căutați Fericirea și Frumosul, nu veți ajunge la ele fiindcă la cel din urmă nu se ajunge decât prin sacrficiu. Arta, ca și Dumnezeul evreilor se hrănește din holocaust. Hai, sfâșie-te, biciuiește-te, rostogolește-te prin cenușă, înjosește materia, scuipă peste trupul tău
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
Identitatea reală, RL, 1981, 23; George Popescu, Vocile memoriei, R, 1982, 1; Mircea Popa, Corneliu Sturzu și lumea romanului, ST, 1983, 12; Adriana Iliescu, Narațiunea sub semnul lui Ianus, RL, 1984, 6; Dobrescu, Foiletoane, III, 113-120; Constantin Ciopraga, Dragoste de frumos, CRC, 1985, 5; Tașcu, Poezia, 275-282; Cosma, Romanul, I, 199-200; Maftei, Personalități, VIII, 277-279; Micu, Ist.lit., 359; Popa, Ist. lit., II, 447; Busuioc, Scriitori ieșeni (2002), 397-398; Dicț. scriit. rom., IV, 423-424. Ș. A.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290001_a_291330]
-
și universal, între etic și estetic, vădind un program bine conturat. În Cuvânt introductiv sunt definite conceptele tradiție și tradiționalism ca însemnând „păstrarea caracterului românesc al literaturii, înfățișarea momentului de atunci într-o limbă adecvată, sprijinindu-se, în drumul spre frumos, bine și adevăr, cât mai mult pe talentele ce există și se vor ivi în părțile oltenești”. Rubricile obișnuite sunt „Cronica dramatică”, „Cronica artistică” (expoziții, șezători), „Din lumea cărților”, „Pagina începătorilor”, „Revista revistelor” (separată la un moment dat în „Reviste
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288379_a_289708]
-
-și un miraj din logica ordonanței, din perfecțiunea și puritatea desenului verbal, ajunge la sublimare poetică. Lângă numele poetului s-au pus calificative ca neoclasic ori neo-parnasian, însă, dincolo de convenții, el năzuiește spre un cer al permanențelor, tinzând spre empireul Frumosului spiritualizat; mitologia sa cu tendințe eclectice convergente unifică transtemporal memoria antichității eline, sugestii din secolul al nouăsprezecelea (unele de sorginte germană) și nostalgii verticalizante ale altora. Poet al esențelor ființei, totodată înclinat spre ceremonial și solemnități, un Doinaș drapat în
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
unui romantism halucinant: "Ca să te mai îmbeți, trebuie să bei spirt, nu vin..." Limbajul căznit-oracular al unei țigănci-ghicitoare dezamăgește prompt; certitudinea n-o dă decât viața: într-un primo tempo (în La ghicit) nici o surpriză: "Să-ți ghicească baba, boierule, frumosule"; "Ți-e dragă o domnișoară, boierule"; Și s-arată de-o făcătură, boierule ai dușmani". Un secondo tempo insolit schimbă brusc perspectiva: A, nu, mătușă, stai! Să-ți ghicesc eu, dacă-i vorba, că și eu știu să ghicesc: ghicesc
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
tărie" cum s-a produs un "cataclism colosal", un "îngrozitor uragan / ce alerga cu o viteză de patruzeci și opt, virgulă, cinci milenii pe secundă..." La prima vedere, paradoxul, poanta, enormitatea par să suscite pur și simplu umorul. La un "frumos joc" de cafenea (Biliard), un jucător își ia capul și-l așează pe masă fiind vorba de "un cap detașabil". Aici, deriziunea, nota de scherzo frizează absurdul. Haideți la biliard / Când lucrurile încetează să mai aibă un înțeles, / o legătură
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
grași, Gîscani și alte lucruri minunate. Din sistre-i cîntă zeii toți și dănțuie zeițele. Femei puternic bat în tamburine pentru ea, Îi toarnă vin, ulei i-aduc și-n aur capu-i încunună. O, cît ți-e chipul de frumos și cît ne-nveselești cînd vii!. Este un cîntec „de revedere”, la fel de entuziast și de exploziv ca o cunoscută evocare a Primăverii din lirica folclorică românească: Primăvară, mama noastră, Ia zăpada de pe coastă... Dar textul românesc se arată mai puțin
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
vegetației și al rodniciei. Coboară înlăcrimată în infern, la sora ei, Ereșkigal, pentru ca, prin autosacrificiu ritualic, să reglementeze destinul plantei care moare și învie. Totuși, la întoarcerea pe pămînt, nu ezită să-l trimită la moarte pe acolitul ei masculin, frumosul Dumuzi, zeul-păstor. Se pare că jertfa se cuvenea săvîrșită în două registre ale aceluiași rit, încă nesincretic: o dată la nivelul plantei care moare și învie prin zeița însăși; ca să se repete în numele cultului antropologic, „premioritic”, figurat prin Dumuzi, proprietar de
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
măsură și trebuință. Să ne mai imaginăm că păstorul divin, astfel echipat, se reîntoarce printre săteni. Impresia posibilă o aflăm dintr-un colind din aceeași colecție: Eșiți, eșiți mari boieri, Colindăm, Doamne, colindăm, De vedeți pe Dumnezeu, Cum coboară de frumos, C-un hojmînt pînă-n pămînt, Scris e-n pieptulu Domnului, Scris 'e raza soarelui. Iar în dosul soarelui, Scrisă-i luna și lumina. Dar în brazii umerei, Scris își doi luceferei. Mai în jos de mînecele, Scrise-s stele mărunțele
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
originală și populară, D-lui și-au dobîndit un nou drept la recunoștința nației pentru o așa îmbogățire a literaturii naționale. Noi din parte-ne mulțămindu-i pentru onorătoarea și mult prețuita conlucrare a D-sale, ne bucurăm a aduce aici frumosului geniu poetic și zelului național al D-sale un public omagiu”. Să reținem: celebra publicație cernăuțeană „Bucovina” era cea mai importantă și audiată de toată românimea de la Est de Carpați, de la Milcov la Ceremuș și nu numai. Iașul lui V.
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
creatorilor de geniu care au viețuit în timpuri imemoriale. Se căutau sensurile ascunse ale termenilor, ca în magie și, probabil, omul romantic avea motive să persevereze în restaurarea valorilor. Tocmai în acea vreme valorile fundamentale, de tip calitativ: adevărul, binele, frumosul treceau printr-o îngrijorătoare deteriorare. Cartea lui Rosenkranz, Estetica urîtului, era deja bine cunoscută intelectualității europene. Pe de altă parte, Jules Michelet scria admirativ în Légendes démocratiques despre balada românească Mihu Copilul, cunoscută din colecția lui Alecsandri, în varianta franceză
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
eresuri folclorice, încărcîndu-l de sentimentalitate. În oralitate poate fi identificată o întreagă tipologie numenală cu funcție mitico-familială și estetică. Este suficientă simpla citare a numelui într-un text, ca individul căruia i se adresează să fie convențional avansat în sfera frumosului. Cînd în baladă apare formula versificată „Ana Ghiordănel,/Nume frumușel”, este vizată fata declarată disponibilă pentru măritiș. Numele Nechifor Lipan era o formă deschisă de identitate; același personaj, sub semnul Gheorghiță, era destinat să rămînă într-o familiaritate restrînsă. Investigația
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
conferința, tipărită într-o broșură, Geniul și talentul în artă (1881). După o disociere între „geniu” și „talent”, conferențiarul își mărturisește atașamentul pentru arta ca „reprezentațiune a idealului”, deslușit în „formele naturei”, forme care nu trebuie niciodată copiate întocmai. Menirea frumosului este de a-l înălța pe acela care îl contemplă. S. este un maiorescian și un adept al teoriilor idealiste, schopenhauriene asupra artei. Sprijinit pe autoritatea lui Ferdinand Brunetière, deschide un „proces” romanului „realist” (de fapt, naturalist) în Studiu asupra
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290025_a_291354]
-
punct de vedere, pozițiile lui Vianu si cele ale lui Wellek și Warren sînt foarte apropiate. De fapt și atitudinea lor generală este aceeași, de analiză globală, întrunind toate modalitățile de abordare posibilă și armonioasă, cumpănită și imparțială. In Logica frumosului (Cluj, 1946) Li viu Rusu afirmă existența obiectivă a frumosului, dialectica și unitatea lui internă, sinteză unică între obiectiv si subiectiv, rațiune si sentiment etc. Al. Dima în Gîndirea românească în estetică, Sibiu, 1943, și mai ales Domeniul esteticii, București
[Corola-publishinghouse/Science/85060_a_85847]