5,442 matches
-
acest nivel al comunicării nu este inconștient, ci semiconștient. În schimb, la un nivel și mai subtil, creierul lor primește și trimite anumite mișcări extrem de mici, mimici rapide, imposibil de identificat cu ochiul liber. Dar aceste mesaje sunt percepute de inconștientul lor. Ele ameliorează situația, dar nu ajung la nivelul conștient al celor două persoane. Sunt mesaje subliminale. Acest nivel de comunicare aparține inconștientului. Cele mai complexe niveluri de comunicare sunt 3 și 4. La nivelul 3, informațiile vizuale pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
mișcări extrem de mici, mimici rapide, imposibil de identificat cu ochiul liber. Dar aceste mesaje sunt percepute de inconștientul lor. Ele ameliorează situația, dar nu ajung la nivelul conștient al celor două persoane. Sunt mesaje subliminale. Acest nivel de comunicare aparține inconștientului. Cele mai complexe niveluri de comunicare sunt 3 și 4. La nivelul 3, informațiile vizuale pe care și le transmit două persoane sunt imagini fugitive, potențial vizibile cu ochiul liber, al căror efect este de ordin subliminal. La nivelul 4
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
cercetăm întâi pe cele mai surprinzătoare, imaginile subliminale pure (nivelul 4). Imaginile subliminale pure emise de om Când suntem impasibili în fața interlocutorilor, am fi foarte surprinși să aflăm că uneori se creează între noi o legătură subliminală intensă. Câteva mecanisme inconștiente ne permit să percepem starea lor de spirit și să ne adaptăm corect. De la primul contact, fața noastră ia expresia feței persoanelor care ne atrag atenția. Acest mecanism inconștient ne permite să le percepem stările neurofiziologice și să le simțim
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
uneori se creează între noi o legătură subliminală intensă. Câteva mecanisme inconștiente ne permit să percepem starea lor de spirit și să ne adaptăm corect. De la primul contact, fața noastră ia expresia feței persoanelor care ne atrag atenția. Acest mecanism inconștient ne permite să le percepem stările neurofiziologice și să le simțim empatic emoțiile. El a fost evidențiat de Ulf Dimberg. Cercetătorul suedez a plasat captatori pe fețele a doi interlocutori, constatând existența unor mici mișcări ale mușchilor lor faciali, care
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
mișcări ale mușchilor lor faciali, care demonstrau că fiecare prelua expresia feței celuilalt. Prin urmare, adoptăm mimicile produse de mișcări ale mușchilor faciali invizibile cu ochiul liber, deoarece ele nu durează mai mult de 1/500 dintr-o secundă. Efortul inconștient pe care îl facem pentru a capta emoțiile traduse pe chipul interlocutorilor îl facem și pentru a capta emoțiile traduse pe trupul lor. „Neuronii-oglindă” ne fac să simulăm cu totul inconștient și pe furiș, cu ajutorul unei operațiuni mentale, mișcările interlocutorilor
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
mai mult de 1/500 dintr-o secundă. Efortul inconștient pe care îl facem pentru a capta emoțiile traduse pe chipul interlocutorilor îl facem și pentru a capta emoțiile traduse pe trupul lor. „Neuronii-oglindă” ne fac să simulăm cu totul inconștient și pe furiș, cu ajutorul unei operațiuni mentale, mișcările interlocutorilor, pentru a le percepe starea de spirit. Când imităm cu fața și cu trupul micromișcările interlocutorilor noștri simțim emoțiile lor. Dar cei mai buni comunicatori fac mult mai mult: transmit emoțiile
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
ideogramă chinezească) sunt mai agreate decât atunci când nu apare chipul vesel. În schimb, dacă un chip furios este proiectat timp de câteva milisecunde, ideograma proiectată după această față neplăcută este mai puțin agreată decât alte ideograme prezentate ulterior. Suntem absolut inconștienți de faptul că fața noastră, foarte plastică, ia expresii care nu sunt percepute de interlocutori. Doar cei care au aparat video au putut să perceapă, când s-a întâmplat să încremenească imaginea, o emoție pe care nu erau deloc pregătiți
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
putut să perceapă, când s-a întâmplat să încremenească imaginea, o emoție pe care nu erau deloc pregătiți să o vadă și care le scăpase în vizionarea la viteză normală. Și totuși, creierul nostru înregistrează toate expresiile fugitive. La nivel inconștient, el poate fi impresionat, de imagini cam de 40 de ori mai rapide decât cele transmise de un aparat video care proiectează 24 de imagini pe secundă! În momentele în care căutăm să ne facem plăcuți, din nefericire (sau din
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
bine și se plac. Pentru ca interlocutorii să aibă încredere în noi, trebuie să le acordăm încredere și nimic nu poate înlocui destinderea interioară. Datorită ei trimitem stimuli care provoacă deschiderea celorlalți și pătrund, fără ca noi să fi căutat aceasta, în inconștientul lor. În domeniul deschiderii afective, nimic nu poate înlocui o stare de spirit pozitivă și în nici un caz vreo strategie. Doar dacă nu ne încercăm să ne convingem că există o strategie mai eficientă, cea care constă în uitarea strategiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
este subliminal ori de câte ori suntem impresionați, fără să vrem, de atitudinile corporale ale interlocutorilor. În general, integrăm gesturile persoanelor care ne plac, fără să ne dăm seama de acest lucru. Mimicile și diferitele atitudini corporale ale acestor persoane seducătoare pătrund în inconștientul nostru și ne modifică atât atenția, cât și dispoziția fără a conștinetiza influența lor asupra noastră. Dacă aceste persoane ne farmecă acest lucru este posibil datorită faptului că ele profită de efectele fericite ale unui mecanism de adaptare dobândit de
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
de care am vorbit mai înainte. Mușchii faciali ai câtor femei vor fi imitat inconștient mimica de dorință a lui Casanova! Și dacă nu au fost seduse toate, putem totuși să presupunem că rămâneau urmele dorinței lui chiar și în inconștientul celor mai reticente. Casanova era seducător pentru că era sedus. De altfel, nu găsiți ciudat ca două persoane să se îndrăgostească în același timp una de cealaltă, câtă vreme ambele întâlnesc atâția oameni într-o zi, într-o lună, într-un
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
simte de la început unul dintre cei doi îl cucerește treptat pe celălalt, care, prin urmare, se îndrăgostește puțin câte puțin. A fi seducător înseamnă să te interesezi de celălalt. Acest interes nu poate fi simulat, pentru că depinde de reacții neurofiziologice inconștiente care nu se declanșează atunci când cineva nu ne interesează. Și aceste reacții neurofiziologice, traducând mesaje de apropiere și percepute în mod subliminal, sunt cele care ne fac atrăgători. Suntem deschiși și percepem ceea ce simte celălalt. Persoanele care sunt seduse simt
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
dorim pe cineva, dorința noastră se manifestă, printre altele, prin anumite micromișcări de deschidere pe care persoana dorită le percepe inconștient. Părem mai însuflețiți. Desigur, acest lucru nu este suficient ca să ne facă irezistibili, dar permite dorinței să călătorească prin inconștientul partenerilor. Prin urmare, în seducție spontaneitatea este indispensabilă. Nimic nu înlocuiește dorința, mai ales strategia! Între noi fie vorba... nu-i așa că, tocmai pentru că ne retragem prea des în spatele strategiilor noastre meschine și a calculelor simpliste, persoanele foarte spontane par
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
separa. Totul în jur părea să dispară, atât de intens traducea modul de comunicare al lui Franck prezența totală în relație. Franck reproducea, procesul prin care mama îi arată copilului că îl înțelege, la un nivel foarte înalt al tehnicii inconștiente. Acest proces face ca, atunci când copilul chirăie de încântare, mama să-l scuture ușurel sau să-și miște umerii uitându-se la el. În interacțiune, ea se sincronizează astfel cu el cel puțin o dată pe minut. Aceste momente sunt esențiale
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
specială se numește „atingere subliminală”. Este vorba despre „iuțeala de mână” și nu doar ca joc de cuvinte. Când unul dintre interlocutori ne atinge imperceptibil, avem tendința să trecem cu vederea gestul și să nu ni-l amintim. În schimb, inconștientul nostru transformă acest gest imperceptibil într-o mișcare de simpatie. Astfel, atingerea întărește senzația de apropiere afectivă. Diferitele observații făcute în legătură cu acest subiect sunt convergente. Ele ne aduc la constatarea făcută de psihologul Saül Schanberg: un sugar neglijat, a cărui
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
cantități de molecule steroidiene, recunoscute de organul vomeronazal, ne adresează interlocutorii atunci când încearcă să ne farmece. În schimb, putem susține că, atunci când dorim pe cineva, probabil că nu-i trimitem mirosuri neplăcute. E la fel de puțin probabil ca mesajele noastre olfactive inconștiente să meargă în sens opus mesajelor subliminale vizuale atunci când suntem fericiți în prezența cuiva. Nu avem nici un motiv să credem că iubirea persoanelor deschise și orientate către ceilalți nu va fi întărită de rolul jucat de mirosurile lor transmise inconștient
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
subliminală care la ele se cheamă, simplu, „comunicare bună”. Datorită calmului, persoanele senine nu trezesc vigilența, care declanșează reacțiile de închidere... Vigilența: bariere de ocolit Așa cum am văzut, creierul nu este întotdeauna pregătit să primească toate informațiile care îi parvin. Inconștientul creează uneori bariere care anihilează orice tentativă de comunicare subliminală. Anumite semne nonverbale indică limpede o atitudine mentală închisă. Persoanele cel mai bine adaptate la ascultarea celorlalți reperează instinctiv aceste semne. Fiind mai bine pregătite pentru situațiile de închidere, adică
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
să se apere, pentru că, evident, toate acestea nu sunt limpede formulate. Dar să spunem lucrurilor pe nume: dacă ridicăm o barieră emoțională față de un interlocutor și el poate face exact același lucru față de noi. Ne este imposibil să pătrundem în inconștientul unei persoane care nu ne agreează. Creierul ei filtrează toți stimulii emoționali pe care i-i trimitem și îi respinge. Inconștientul este silit să se închidă atunci când creierul își mobilizează resursele cognitive ca să se apere. Iar operațiunile de comunicare bună
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
emoțională față de un interlocutor și el poate face exact același lucru față de noi. Ne este imposibil să pătrundem în inconștientul unei persoane care nu ne agreează. Creierul ei filtrează toți stimulii emoționali pe care i-i trimitem și îi respinge. Inconștientul este silit să se închidă atunci când creierul își mobilizează resursele cognitive ca să se apere. Iar operațiunile de comunicare bună, care vehiculează seducția, nu se mai desfășoară, pentru că creierul nu mai este liber. Îmi amintesc de prezența mea într-o emisiune
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
dispunea pentru a o provoca. Și totuși, nu acolo era problema. Când două persoane se plac, n-au nevoie de ore întregi ca să-și dea seama de asta. Omul nostru era atât de grăbit să intre în relație, încât mesajele inconștiente ale trupului lui exprimau bruschețe. De fapt, graba crea o barieră afectivă între el și interlocutoarele întâlnite seara. Astfel, fără să-și dea seama, le trezea vigilența și crea singur barierele care îl făceau să sufere; el însuși se opunea
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
continuă, cu tact, discuția. În unele situații încercăm să plecăm. În altele nu dorim să plecăm, dar punem bariere între noi și interlocutor la nivel mai fizic. Rămânem politicoși, nu vedem nici un motiv pentru a ne îndepărta, însă simțim nevoia inconștientă să ne apărăm de prezența sau de dorințele prea intense ale celuilalt. Continuăm să zâmbim și să punctăm discuția prin „da, așa e”, dar trupul nostru se apără. Mâncărimi pe partea exterioară a brațului. De la cortexul insular la nervul axilar
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
în loc să acționeze. Tot corpul lor vorbește, ba chiar „strigă” lucrurile pe care buzele lor nu le rostesc. Acela dintre ei care a reperat intuitiv semnele corporale emise de celălalt se ghidează după ele ca să înțeleagă mai bine. Suma acestor semne inconștiente ale seducției, acestor straturi suprapuse ale dorinței, ușurează apropierea celor doi. Persoanele seducătoare trezesc dorința fără să vrea. Seducătorul și seducătoarea răzbat prin toate breșele dorinței pe care le reperează la ceilalți. Dar, indiferent dacă suntem seducători și impasibili, seducători
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
sunt de prea mare folos. Ca să cunoaștem criteriile determinante ale frumuseții trebuie neapărat să lucrăm la un nivel mai subtil. Lăsând gluma la o parte, se pare că atractivitatea unui chip poate fi definită în funcție de criterii foarte culturale și foarte inconștiente. Cu cât ne este mai familiară o față, cu atât ajunge să ne pară mai atrăgătoare fizic! Persoanele cu care comunicăm regulat ne par mai frumoase după o vreme decât la început. În realitate, datorită faptului că apropierea lor ne
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
și contribuie la întărirea armoniei ei. Acesta este, fără îndoială, principalul motiv pentru care, atunci când vine vorba despre seducție, gesturile mâinii prin păr au atât de multă importanță. Să începem prin a combate două idei preconcepute care dăunează citirii codurilor inconștiente ale seducției. Astfel, vom putea distinge mai ușor dintre toate gesturile mâinilor trecute prin păr pe cele care sunt în mai mare măsură mesaje de deschidere și de seducție. Iată prima idee preconcepută de care ne vom ocupa: femeile își
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
mediul nostru intern”. Anumite zone sunt mai sensibile decât altele. De exemplu, ochiul este o zonă sensibilă la semnele dorinței. De aici expresiile familiare „a-și clăti ochii” și „a sări în ochi”, vorbind despre efectul puterii de seducție asupra inconștientului. Dorințele noastre reprimate se traduc prin gesturi precise în jurul receptorilor de pe față. Anumite părți ale acesteia exprimă mai mult decât altele impactul seducției. De exemplu, să reținem că fruntea, este o zonă la care se duce mâna în toate acțiunile
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]