3,885 matches
-
Iar noi ne-am întinde moșiile acolo. — Japonia e mică, dar în război nu e mai prejos decât nici o altă țară. Japonezii nu pot fi supuși la fel ca indienii de aici. Neînțelegând limba și lăsați afară din cercul discuției, japonezii se uitau la globul pământesc înăbușindu-și căscaturile. Unul dintre oamenii de vază care ascultau încă neîncrezători vorbele lui Velasco despre Japonia le arătă Spania și nenumăratele sale colonii: España, si, España, le repetă el ca unor copii. În cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
din Mexico ceruse regelui o întrevedere pentru soli era, firește, o minciună de-a lui Velasco, dar cuvintele sale nu rămaseră fără rezultat. Pentru moșierii din Nueva España, cuvântul „rege” avea mare greutate. Velasco îi țintui triumfător cu privirea pe japonezii frânți de oboseală și le vorbi încet și blând: Neghiobii ăștia au rămas uimiți când le-am spus că... vă veți întâlni cu regele Spaniei. Rege... ce înseamnă rege? întrebă Tanaka. Rege înseamnă împărat. De pildă, în Japonia rege ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
o închipuise vreodată. Însă așa cum în vale primise fără crâcnire tot ce-i fusese dat, la fel simțea că trebuie să-și primească și noul destin. Ici-colo vedeau ruinele altarelor părăsite de indieni. După spusele lui Velasco, întocmai ca și japonezii, indienii din aceste părți veneraseră până nu demult soarele. Semne ciudate erau scrijelite pe stânci vulcanice roșiatice așezate una peste alta sub formă de piedestale și pe rămășițele stâlpilor de piatră prăvăliți la pământ. Printre ele, alergau șopârle cu spinarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
un nor de nisip, ci un fir de fum galben. Pare să fie un semnal... Tanaka sări dintr-o dată de pe piatra pe care stătea și își duse mâna streașină la ochi. Nu arată ca un semnal, clătină din cap Nishi. Japonezii își aduceau aminte de semnalul indienilor ce se înălța dintre munții golași din împrejurimile satului Iguala. Însă acesta era prea gros pentru un semnal de fum, iar alte semnale de răspuns nu se vedeau pe nicăieri. Licărește un foc. Velasco
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
le-ar fi luat mult mai multă vreme. Velasco stăruia să înnopteze pe câmp și să pornească din nou la drum a doua zi, dar Tanaka scutură din cap și mai înverșunat. — Indienii n-au de ce să poarte pică unor japonezi. Răscoala lor n-are nici o legătură cu noi. — Trebuie să ne ferim de orice nenorocire. Sarcina asta are mare însemnătate pentru dumneata, nu-i așa? — Noi știm a ne lupta mai bine decât dumneata, senior Velasco. De aici înainte, lasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
pe ceilalți, ca pentru a arăta că de acum el era cel care dădea ordine în locul lui Velasco: Atunci, hai să mergem! Curând o să apună soarele. Lăsând în urmă hambarul ce trosnea din toate încheieturile sub limbile mistuitoare ale flăcărilor, japonezii porniră di nou la drum, înaintând cu urechile ciulite prin crângul întunecat de bananieri. Printre trunchiurile albicioase, se zăreau petece de cer înăbușitor și dealuri de măslini ce păreau niște pisici încovrigate. După ce ieșiră din crâng, lumina soarelui îi lovi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
ațintite către dealuri. Se auzeau pași înăbușiți. Apoi, cu băgare de seamă, dintre buruieni se iți un cap negru. Sângele se prelingea pe chipul ars de soare. Din iarbă se ridicară la unison niște spanioli înarmați. Dădură cu ochii de japonezi și se holbară la ei uluiți până când, în cele din urmă, îl văzură pe Velasco. Sunt preot. Velasco își ridică brațele și se apropie de ei printre măslini. După ce vorbi cu omul acela pe ai cărui obraji petele de sânge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
urmă, îl văzură pe Velasco. Sunt preot. Velasco își ridică brațele și se apropie de ei printre măslini. După ce vorbi cu omul acela pe ai cărui obraji petele de sânge se uscau asemeni unor petale de trandafiri, se întoarse înspre japonezi și zise: N-aveți de ce vă teme. Sunt moșierul și supușii lui veniți în întâmpinarea noastră. Îl întrebă pe moșier despre ce se întâmplase. Au ajuns până aici, cei din tribul Huaxteca? — Nu, padre, clătină din cap moșierul. Auzind de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
clătină din cap moșierul. Auzind de răzmerițele lor, indienii dimprejur zbuciumă și ei încoace și-n colo și ard hambare. Au dat foc la ogoare, iar acum se ascund prin apropiere. Noi trebuie să mergem până la Veracruz... Vă însoțim noi! Japonezii știu să mânuiască puștile? — Știu să tragă cu pușca poate cu mai multă dibăcie decât voi. Sunt un popor călit în războaie. Moșierul și oamenii săi le aruncară niște priviri neîncrezătoare, dar nu ziseră nimic. Indianca îngenuncheată la poalele măslinului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
unei bătrâne ce-și dă ultima suflare. Requiescat in pace. Ca și cum ar fi închis cea din urmă poartă a vieții, Velasco își trecu ușor mâna peste ochii aceea holbați și încremeniți. Chipul trist al indianului îi aminti de cel al japonezului creștin care venise să-i ceară iertarea păcatelor în adăpostul de cherestea din Ogatsu. Chipul acelui japonez cu haine zdrențuite și cu așchii de lemn pe umeri... Vântul bătea peste Veracruz rostogolind smocuri de iarbă uscată ca niște mingi de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
poartă a vieții, Velasco își trecu ușor mâna peste ochii aceea holbați și încremeniți. Chipul trist al indianului îi aminti de cel al japonezului creștin care venise să-i ceară iertarea păcatelor în adăpostul de cherestea din Ogatsu. Chipul acelui japonez cu haine zdrențuite și cu așchii de lemn pe umeri... Vântul bătea peste Veracruz rostogolind smocuri de iarbă uscată ca niște mingi de-a lungul străzilor cenușii și a zidurilor întărite cu mortar ale caselor și vopsind în pământiu apele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Veracruz rostogolind smocuri de iarbă uscată ca niște mingi de-a lungul străzilor cenușii și a zidurilor întărite cu mortar ale caselor și vopsind în pământiu apele învolburate ale oceanului în larg. Era anotimpul vânturilor în Veracruz. Frânți de oboseală, japonezii intrară în oraș clătinându-se pe picioare în bătaia vântului puternic. Întocmai ca la sosirea în Mexico și Puebla, și aici îi așteptau la intrarea în oraș doi călugări cu glugi pe cap și cu brațele încrucișate ca niște statui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
noi plasele pline cu pietre. Auzisem și eu că indienii aruncă pietre înfășurate în plase. Cu astfel de arme s-au luptat când au venit străbunii noștri să cucerească Nueva España. Eu mă străduiam disperat să-mi liniștesc calul, iar japonezii, la porunca tăioasă a lui Tanaka încercau să se ascundă în umbra cactușilor. Unul mai puțin iute de picior se prăbuși la pământ. Era unul dintre însoțitorii lui Tanaka. Acesta alergă de sub cactusul unde se ascunsese ca să-l salveze. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
au alergat pe urmele lui Tanaka. Următoarea piatră a căzut alături de ei. Cu glas ca de pasăre rănită i-au rugat ceva pe indienii din tribul Huaxteca aflați pe stâncă. Trebuie să le fi spus că era un convoi de japonezi, nu de spanioli. Apoi, cei din tribul Huaxteca au dispărut de pe pisc ca prin minune, ca și cum s-ar fi prefăcut în aburi. Totul parcă fusese un vis. Valea se liniști din nou. Soarele ardea alb. Și eu, și japonezii am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
de japonezi, nu de spanioli. Apoi, cei din tribul Huaxteca au dispărut de pe pisc ca prin minune, ca și cum s-ar fi prefăcut în aburi. Totul parcă fusese un vis. Valea se liniști din nou. Soarele ardea alb. Și eu, și japonezii am ieșit din umbra cactușilor și ne-am adunat în jurul însoțitorului. Tanaka doar își rupsese piciorul drept, dar însoțitorul lui avea genunchiul spart ca o rodie, iar sângele care-i curgea din rană îi înroșea piciorul. Pesemne că avea încheieturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
împăratul îi prigonește mai departe pe creștini. De aceea, noi cei din Ordinul Sfântul Petru credem că sunt puțini sorți de izbândă ca libertatea propovăduirii să ne fie recunoscută, așa cum zice misionarul Velasco. Ba mai mult, trebuie să spunem că japonezii aruncă libertatea propovăduirii doar ca pe o momeală, pentru că, de fapt, nu caută decât să câștige din negoț. Ba, mai mult. Fără să se sfătuiască deloc cu misionarii noștri din Japonia, părintele Velasco s-a apucat de capul lui și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Aveam sentimentul că Domnul mă arată cu degetul dezvăluindu-mi întreaga urâțenie a ambiției lumești ce se-ascundea în spatele rugăciunilor și năzuințelor mele. „Nu e adevărat!” m-am împotrivit eu cu îndârjire. „Nutresc o dragoste nemărginită pentru Japonia și pentru japonezi. Tocmai pentru că nutresc această dragoste vreau să-i trezesc din amorțeala călâie a inimii lor. Ca preot n-o să-mi pară rău deloc chiar de-ar fi să-mi închin întreaga viață acestui țel. Toate faptele mele le fac de dragul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
viață acestui țel. Toate faptele mele le fac de dragul Tău.” Însă de pe crucifixul mic aflat pe masa mea, Domnul mă privea cu tristețe, ascultând îndurerat împotrivirile mele. „Atunci, ar trebui să mă las păgubaș? Ar trebui să-i las pe japonezi în amorțeala lor, așa de binecuvântați cu har și însușiri alese cum sunt ei? Nu știu de ce, dar mie mi se pare că poporul acesta își păstrează mereu sufletul «nici rece, nici fierbinte», după cum spune Biblia, cu îndârjire și încăpățânare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
au privit întreaga Sevilie din vârful unei catedrale uriașe. Velasco le-a arătat atunci una câte una nenumăratele turle de biserici: aceea era biserica San Stefano, cealaltă, catedrala San Pedro. Apoi a râs, zicând: — Aceasta este Spania despre care vorbesc japonezii. În timpul călătoriei noastre, v-ați dat seama cu toții că lumea este largă și nu greșesc când spun că în lumea asta largă Spania este o țară deosebit de bogată... Iar acum vă aflați cu toții în această țară. Sunteți în țara străinilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
să te supui Lui!” Apoi își plecă fruntea și se rugă: „Pentru aceasta, Doamne... ajută-mă să câștig în luptă. Ajută-mă să-l înving pe părintele Valente.” După slujbă, oamenii cuprinși încă de o emoție adâncă, îi împresurară pe japonezi și năvăliră afară din catedrală ca un șuvoi. Îi striveau cu mulțimea lor, îi băteau pe umăr, le cereau câte o strângere de mână. Nu s-au dezlipit de ei până când episcopul Lerma nu i-a adăpostit într-o încăpere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
bună zi o țară care să-l venereze pe Dumnezeu. Într-adevăr, „într-o bună zi” am spus. Dar acea zi nu e astăzi. Chiar așa departe cum suntem de Japonia, știm și noi cât de mult i-au urât japonezii pe misionari și cum i-au prigonit pe credincioși în ultimii douăzeci ani. — Lucrurile se schimbă. Velasco îi repetă repede ceea ce îi spusese și arhiepiscopului de Mexico. Dacă n-ar fi așa, atunci Japonia nu i-ar mai fi trimis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
ca arhiepiscopul să-ți asculte rugămintea... Însă ești prea înverșunat. Ai grijă ca înverșunarea asta să nu-ți ducă sufletul la pierzanie, repetă el. După ce mulțimea s-a împrăștiat, iar episcopul Lerma a plecat și el la episcopie și după ce japonezii s-au întors cu trăsura la mănăstire, rămas singur, Velasco a îngenuncheat în fața altarului. În afară de cele câteva raze de soare ce pătrundeau prin vitraliile pătrate ale ferestrelor, marea catedrală era întunecoasă și liniștită. În altar ardeau roșiatic lumânări de împărtășanie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
orientală este tărâmul pe care trebuie să-l cuceresc prin puterea Evangheliei Tale.” Broboane de sudoare i se prelingeau de pe frunte, intrându-i în ochi în timp ce-L iscodea pe Hristos cu chipul ridicat. În minte îi răsăriră nenumărate fețe de japonezi. Cu zâmbetele lor firave, îl batjocoreau pe Velasco. Chipurile lor semănau bine cu statuile lui Budha pe care le văzuse în firida întunecată a unui templu din Kyoto. Cu toții într-un glas murmurau: „Japonia nu e bucuroasă de venirea preoților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
de aici. Cu toate acestea, mă voi duce la Madrid și voi da piept cu Ordinul Sfântul Petru în adunarea întrunită acolo. Pentru a dobândi victoria în această înfruntare, trebuie să am înțelepciunea unui șarpe. Armele mele sunt cuvintele și japonezii pe care i-am adus cu mine. Trebuie să-l fac pe episcop să creadă că vorbele mele sunt vorbele japonezilor și că dorințele mele sunt dorințele japonezilor. Pentru aceasta...” Velasco se întoarse la mănăstirea unde ședeau cu toții. Când intră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
acolo. Pentru a dobândi victoria în această înfruntare, trebuie să am înțelepciunea unui șarpe. Armele mele sunt cuvintele și japonezii pe care i-am adus cu mine. Trebuie să-l fac pe episcop să creadă că vorbele mele sunt vorbele japonezilor și că dorințele mele sunt dorințele japonezilor. Pentru aceasta...” Velasco se întoarse la mănăstirea unde ședeau cu toții. Când intră în odaia japonezilor, solii împreună cu însoțitorii lor erau adunați în cerdac și se uitau în jos la șuvoiul de oameni și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]